به نام خدا و سلام
در مورد این جریان پاپ می خوام یه چیزی بگم. البته خیلیا ممکنه بگن"باز این سخنرانیشو شروع کرد". یه قسمتاییشو هم همتون حفظید. ولی جون من تا آخرشو بخونید و نظرتون رو بگید. می خوام ببینم نظر دیگران درباره ی عقاید من چیه. که اصلاحشون بکنم اگه اشتباهن.
ما "نفس" مون "اماره بالسوء" است. یعنی "بسیار امر کننده به بدی". البته "لوامه" هم هست. یعنی وقتی کار بدی کردی تو رو نکوهش می کنه.
حالا ما می تونیم اون رو در دو جهت ببریم. اگر به "امر" و فرمان نفس گوش بدیم و به نکوهشش گوش ندیم "در اثر مداومت بر این کار" به مرور اون نکوهش مقدس هم از بین می ره.
اگر ما در مقابل اوامر و دستور های نفسانی مقاومت کنیم "در اثر مداومت بر این کار" به مرور زمان نفس حالت اماره بودنش کم تر می شه. در واقع دیگه واقعا از ته دل بدش میاد از بدیو خوشش میاد از خوبی. نه این که خوشش بیاد از بدی ولی به خاطر ترس عذاب و یا امید بهشت انجام نده. این جاست که به نفس "مطمئنه" می رسه.
از آیت الله بروجردی نقل شده که ایشون گفتن که " من در خواب هم اگر زن نامحرمی را بی حجاب ببینم چشمامو می بندم" یعنی این ملکه ی ذهنشون شده. یعنی واقعا دوست ندارن بدی کنن.
من خودم رو می گم. تو خواب که هیچی تو بیداریش هم باید زور بزنم تا شاید بتونم چشامو ببندم و یا حد اقل خیره نشم به یه نامحرم یا این عکس های اینترنت.
پس این که آدم با قاطعیت بگه
معلومه كه همه خوششون مياد .
حرف دقیقی نیست.
ببخشید اگر سرتون رو درد اوردم. اگه نظری دارید بگید.
متشکر و خدا حافظ(اون "به امید ظهور" رو هم خودتون بگید دیگه!)