ایکیدو و توانایی های ان
آیکیدو
آيكيدو ورزش و واژه*اي ژاپني است كه از سه كلمه آي (هماهنگي و عشق) كي (نيروي دروني) دو (راه و روش) تشكيل يافته است.
اين سبك در سال 1920 به همت استاد موريه اوشيبا پايه*گذاري و تأسيس شد.
موريه اوشيبا كه به واقع مي*توان او را تنها بنيانگذار و استاد مسلم آيكيدو دانست در 14 دسامبر 1883 در شهر تانابه ژاپن در خانواده*اي كشاورز متولد شد. روايت مي*كنند موريهه كودكي نحيف و ضعيف بود، از همين رو پدرش آرزو داشت موريهه جسم و روح خود را پرورش و نقد يك كند و پسر براي تحقق بخشيدن به رؤياهاي پدر به ورزش شنا و كشتي ژاپني (سومو) روي آورد. در سن هجده سالگي اما، اوشيبا علايق خود را در ورزش*هاي رزمي يافت و سر از سالن تمرين ورزشگاه كيتوريو و رشته جوجيتسو درآورد. بعد از اخذ كمربند مشكي، او به يادگيري فنون شمشيرزني و حركات چوب پرداخت و با استعداد كم*نظيري كه داشت موفق شد به اوج مهارت اين فنون دست يابد.
موريهه فردي مقدش بود و هميشه بر اين عقيده استوار بود كه انسانها بايد به يكديگر احترام بگذارند و با يكديگر با احترام برخورد كنند و هيچگاه نبايد صدمه*اي به ديگران وارد سازند. در حالي كه آن زمان برخي از رشته*هاي رزمي در ژاپن در اوج خشونت خود به سر مي*بردند و اين موضوع با عقايد موريهه در تضاد بود چرا كه او همواره دنبال ورزشي عاري از خشونت بود و بالاخره موريهه توانست در سال 1920 با ايجاد تغييراتي در فنون جوجيتسو و ادغام فنون شمشير (كن)، چوب (جو)، و چاقو (تانتور) رشته*ي زيبا و هنري كه مطابق با يگانگي طبيعت است (آيكيدو) را بوجود آورد.
موريهه پس از تأسيس اين سبك افرادي را در محل زندگي خود جمع كرد و با خرج خودش اين رشته*ي هنرمندانه را به آنها آموخت و گام مؤثري در پيشبرد اين سبك برداشت. سرانجام پس از سالها زحمت و رياضت در اين رشته در سن 86 سالگي دار فاني را وداع گفت.
پس از موريهه فرزندش و اساتيد بزرگ اين سبك كه پرورش يافته وي بودند راهش را ادامه دادند و به خاطر احترام به عقايد او هر گونه صدمه رساندن به حريف و انجام مسابقات جدي را در اين رشته منع كردند و از اين رو فنون آيكيدو چه در تمرينات و چه در همايش*هاي اين سبك كه هر ساله در كشور ژاپن برگزار مي*شود به صورت ايمن و به شكل كاتا اجرا مي*گردند. در آيكيدو حريفان بايد احساسات يكديگر را درك كنند و هيچ*گاه در صدد پيروزي بر يكديگر گام برندارند. آيكيدو تنها به عنوان يك هنر رزمي باقي نماند بلكه به كوشش اساتيد اين رشته از جمله استيون سيگال (دارنده دان 7 از مركز آيكيدو (همبوندوجو) و هنرمند و بازيگر مشهور فيلم*هاي در محاصره (1و2، داغ ننگ...) اين هنر رزمي وارد هنر هفتم (سينما) شد و رشته*ي آيكيدو توانست به همت اين اساتيد در عالم سينما نيز طرفداران منحصر به فرد خود را به دست آورد و هنر آيكيدو توانست همچنان نام خود را به عنوان يك هنر برتر بلندآوازه نگه دارد.
تكنيك*هاي آيكيدو
فنون آيكيدو را مي*توان در يك جمله كوتاه اين*گونه شرح داد «استفاده از نيروي حريف، عليه خود او» به هنگام هجوم آوردن حريف، فرد آيكيدوكار بايد سعي كند در هر شرايطي خونسردي خود را حفظ كند و با لبخند و خوشرويي با حريف روبرو شود (زيرا اين عمل باعث تضعيف روحيه و قدرت حريف مي*شود) سپس با تغيير جهت مسير، نيروي حريف را منحرف كرده و آن را بر عليه حريف به كار گيرد.
فنون در آيكيدو به دو دسته «كاتامه وازا» و «ناگه وازا» تقسيم مي*شوند.
فنون كاتامه وازا يا نگه دارنده (كنترل كننده) فنوني هستند كه غالباً از تغيير در فنون جوجيتسو در آيكيدو قرار گرفته*اند؛ اغلب اين فنون بر روي مفاصل متمركز هستند.
فنون ناگه وازا يا پرتابي فنوني هستند كه اكثراً مختص به آيكيدو مي*باشند؛ كه شيوه*ي اجراي اين فنون به طريقي است كه مهاجم تعادل خود را از دست داده و به سويي پرتاب مي*شود. اين دسته از فنون بسيار گسترده*تر از كاتامه*وازاها هستند.
علاوه بر اين فنون آيكيدو داراي ويژگي*هاي منحصر به فردي است كه برخي از آنها عبارتند از:
1- در آيكيدو حمله وجود ندارد و فنون آن صرفاً تدافعي است.
2- حركات در آيكيدو به صورت دوراني شكل مي*باشند و به ندرت از حركات مستقيم استفاده مي*شود.
3- فنون آيكيدو اين قابليت را دارند كه بسياري از كشورها از اين فنون بهره مي*گيرند.
چهار فنون آيكيدو، فنوني است كه متكي به نيروي فرد مهاجم است به همين خاطر هر چه شدت حمله حريف بيشتر باشد عكس العمل آن نيز شديدتر خواهد بود. و هنرجوي مبتدي به خاطر عدم اعتماد به فنون، متكي به نيروي جسمي خود مي*شود تا حريف! به علاوه در آيكيدو دفاع در برابر چوب، چاقو و شمشير و همچنين دفاع در برابر چند مهاجم نيز آموزش داده مي*شود و كاتاهاي چوب و شمشير بخش ديگري از اين هنر زيبا را شامل مي*شود.
توانايي آيكيدو
در آيكيدو براي تمامي اشكال هجومي در جهات هشت گانه، با وسيله و چه بدون وسيله، تدابيري با كارآيي بالا در جهت كنترل و يا پرتاب انديشيده شده است به گونه اي كه بتوان بر هر مهاجمي با هر ميزان مهارت تكنيكي و يا قدرت جسماني فائق گرديد. البته رسيدن به اين مرحله منوط به تمرينهاي متمادي و احراز مهرت درجات بالايي در اين رشته و كسب تخصصها و سرعت لازم جهت اجراي صحيح تكنيكهاي مربوط مي باشد.
نحوه اجراي فنون
بر خلاف روشهاي رزمي ديگر كه تكنيكهاي آنها خطي اعمال مي شود در آيكيدو تكنيكها به روش دايره اعمال مي گردد، تفاوت در آن است كه در حركتهاي خطي انتهاي فرضي فعل به بينهايت ميل مي كند، ولي در دايره انتهاي آن به ابتداي آن راجع است. در آيكيدو از همين خاصيت دايره استفاده شده و فعل مهاجم به توسط تكنيكهاي دوار به خود او باز گردانيده مي شود و براي انجام اين كار از آن رو كه، هيچگاه نيرويي جهت مقابله با نيروي حريف به كار نمي رود و براي غلبه، با او همسو شده و از نيروي او بر عليه خود او استفاده مي كند. به نيرويي به مراتب كمتر از حريف خود نيازمند بوده، كه آن هم به جهت هدايت مهاجم به موضع دلخواه صرف مي گردد. از اين بابت آيكيدو در مقايسه نسبي با بعضي ورزشهاي رزمي ديگر از راندمان بسيار بهتري برخوردار است
.
آیکیدو در مشهد
http://m-aikido-aikikai.blogfa.com/