سلام.اول از همه از زحمات محمود عزیز تشکر میکنم.از وقتی ایشون اومدند و این مسولیت رو بر عهده گرفتند این تایپیک رونق قدیمش رو دوباره به دست آورده.
و تشکر از همه ی دوستانی که شرکت میکنند
به حسین عزیز تبریک میگم
به تو افتخار میکنم حسین
ممنون سید.من هم به تو افتخار میکنم
من این هفته نتونستم شرکت کنم.ایشالا از هفته آتی.
به hossein137 هم تبریک میگم.
خیلی ممنون.
تبریک حسین جان
ممنون بهزاد جان
hossein137:9 ( بسیار زیبا!ولی در یک دید واقع بینانه ایا می شه به همه چیز لبخند زد و ته دل خندید مثلا در شرایطی جنگ که همیشه وجود داشته!! اگه مرزهای جغرافیایی روزی برداشته می شد و همه حق و حقوق برابر داشتند و جنگ و ... معنی نداشت و هزار اگه و زندگی عاری از این همه درد و رنج بود موافق بودم :happy
سلام بهزاد عزیز.وقتی توضیحاتت رو دیدم یاد داستانی افتادم که خودت توی بخش ادبیات گذاشته بودی:مردی که رویای تغییر دنیا رو داشت.و آخر عمر فهمید که بهتر بود خودش رو تغییر بده تا دنیا هم تغییر کنه.هر چند دیر شده بود.
جنگ و خون ریزی.نابرابری.کشتار دست جمعی.نابودی زمین و همه ی این مسایل مهم و غمگین همیشه بوده.شاید حرف هایی که الان میزنم با چیزهای منفی ای که قبل گفتم یه کم تناقض داشته باشه.یا شاید پس فردا زیر همه چیز بزنم. مثلی هست که میگه: کجا خوشه؟ همون جا که دل خوشه.حتی اگر کنار غول باشی (فکر کنم اصلش یه چیز دیگه بود.ممکنه اشتباه نوشته باشم :blush: )
در کنار همه ی این مسایل غمگین.غصه خوردن ما به درد نمیخوره.یا باید کاری کرد یا زندگی کرد.البته نه این که فراموش کنیم.ما که نمیتونیم دنیا رو تغییر بدیم.ولی میتونیم از خودمون شروع کنیم.میشه با دیدن یه جنگ نابرابر باز هم خندید.شاید هزاران دلیل بشه براش بیان کرد.ولی دلخوشی مهمترین چیزه (البته برای من) و آدم خوشبخت هم کسیه که بتونه از ته دل بخنده.که لازمه اش دلخوشیه ( و این هم به اعتقاد من که مطمئن نیستم درست باشه)
در کل نظر شما برای من خیلی محترمه.ممنون :blush:
--------------------------------------------------------------
اگر اجازه بدید این سری هم میخوام انتخاب موضوع رو به عهده ی کس دیگه ای بذارم.Bvafa که میشه گفت تازه به جمع ما ملحق شده. از ایشون خواهش میکنم این زحمت رو به گردن بگیرند.
ممنون از همه
