مشاهده پیوست 157953
آنزوری نشان داد که در فوتبال این تاکتیک است که حرف نخست را میزند و نه خلاقیت فردی. قیاس ایتالیا و اسپانیا از لحاظ داشتن ستاره تمسخر می آفریند و استهزاء خلق میکند.
مزدک به خوبی گفت که ایتالیا در این وانفسای فقدان بازیکن به بازیکنی چون جاکرینی بازی میدهد که فوتبالش در شان و قواره ی ایتالیا نیست. اما همین ایتالیا حتی میتوانست برنده ی میدان باشد.
کماکان در ایتالیا این تجربه است که یکه می تازد و شور جوانی در برابر کهنگی و تجربه حرفی برای گفتن ندارد. شاید اگر دی ناتاله که انکار نباید کرد که دوست نداشتنی و غیر جذاب است به جای بالوتلی بود ایتالیا اینک پیروز میدان می بود.
همین تفاوت هاست که ما را طرفدار ایتالیا نموده است.
همگان عاشق فوتبال زیبا هستند و تیم محبوب ما هرگز دنبال فوتبال دلچسب نیست.همه مفتون مهاجمان هستند و ستاره ی تیم ما دفاع آخرمان است.
سقف آرزوهای تمام فوتبالدوستان این است که تیم محبوبشان تماما هجوم و یورش باشد و ما سینه چاکان ایتالیا از تجمع در دفاعمان لذت میبریم.
ایتالیا کشوری است که جذابیتش به متفاوت بودنش است.
شاید تمام ما ایتالیایی ها با بازی دلچسب امشب به تیم کشورمان دلبستگی مضاعفی پیدا کردیم و میتوان امید داشت که ایتالیای عزیز تا مراحل پایانی هم بالا رود.
امشب مرد اول و آخر میدان مارکیزیو بود که ستاره ی قطعی و چشم و چراغ آتزوری است. ده روسی هم شایسته و سزاوار بازی کرد.
کاسانو هم دونده و کارامد بود. بوفون بی نقص و کامل بود.
به این ایتالیا باید دل بست.