[h=5]در اول براي تمام مردم ارزوي سلامتي دارم,وقتي يه درد كوچيك در روح يا جسممون داريم زندگي مات ميشه هر دردي به اندازه خودش عذاب دهندس و هيچ وقت به صورت كلي قابل درك نيس,به ياد تمام سربازايي افتادم كه در سراسر دنيا براي خاكشون جنگيدن و سعي كردن در دفاع از جان ناموس و قبيل اين از تفنگشون استفاده كنن نه نفرت!و چه هم سنگريهايي رو از دست دادن و من با اينكه تجربه نداشتم كمي درك ميكنم كه درد گلوله چقدر زجر اوره,جنگ چقدر تلخه و ما فراموش كرديم
اين غول زميني هر چند دهه يكبار زبان بر مردم باز ميكند و ما فداي ذهنيت چند صد نفر, مردم زياديرو از دست ميديم,در اين روز بزرگ از همه شما خواهشي دارم و اون اينه كه بجاي اينكه كورش بزرگ اين قهرمان تكرار نشدنيرو مرتب تحليل و تشويق كنيم و در برابرش افسوس بخوريم (خطاب به حتي خودم)او را الگو قرار بديم و هر كدام از ما كوروشي تكرار نشدني بشيم كه اين لحظه (كه مقدس است)را تغيير دهيم تا خداونده يكتا از ما خوشنود باشد..ايمان خودمونو حفظ كنيم تا از روحمون مراقبت كنيم در برابر دنياي فاني و جسممون را دوست داريم و همينطور براي تك تكه شيرينيهاي زندگيمون جشن بگيريم تا اونموقه معجزه وارد شود. و ان روز است كه ما واقعا خوشنوديم...امين[/h]