گوشه ای از بلاهایی که تحریم سر اقتصاد ایران آورده :
اگر به راحتی میتوانستند ال سی باز کنند که مجبور به دور زدن تحریم، تغییر Origin و فروش به نام فرد دیگر و دریافت پول به نام فرد دیگر نبودیم. کل این داستان در هر مرحله هزینه دارد. کسی که میگوید پول به نام من دریافت شود و من پول را به حساب شما میریزم درصد میگیرد، کسی که تغییر Origin میدهد بسته به نوع کالا و مقدار پول درصد میگیرد و از طرفی کالا به جای اینکه مستقیم به مقصد برود به بندری ارسال میشود و از آنجا به جای دیگری میرود و این تخلیه و بارگیری مجدد هزینه دارد. چند بار این کالا بیمه میشود و به این سادگی نیست. ضمنا آن کسی که جنس را میخرد به دلیل اینکه میداند در این فرایند دارد جنس میخرد دست برتر را دارد و با شما چانه میزند و میگوید که باید ارزانتر بفروشی. همه اینها هزینه است و این رقم کمی نیست.
سالانه ۲۰ تا ۲۵ میلیارد دلار است که محدود به یک سال هم نیست. تا حالا بیش از ۱۵ سال به طول انجامیده و هیچ نشانی هم وجود ندارد که دارد تمام میشود. این بازار بسیار بزرگی است که ادامه دارد. به تدریج در این بازار عدهای ذینفع شدهاند. در دستگاه خریدار، در حمل و نقل، بانک مقصد، بانک واسطه میانی و همه مراحل یک عده ذینفع میشوند. من وقتی اینها را از منظر اقتصاد سیاسی نگاه میکنم میبینم یک دفعه شبکهای خلق میشود که نانشان در ادامه وضعیت است.
عضو سابق کابینه حسن روحانی معتقد است: در ایران تقریبا پنج دولت داریم و وقتی کشوری پنج دولت داشته باشد کارآمدی و کارآیی در آن بیمعنی است. آیا مجلس الان به وظیفهی قانونگذاریاش عمل میکند؟ یا کاملا به عنوان دولت رقیب عمل میکند؟
www.isna.ir