گزارش ايپنا از حضور مربيان خارجي در فوتبال ايران
از 4 ميليون "احمدزاده" تا 400 ميليون "برانكو"
"قرارداد فدراسيون فوتبال با مربيان داخلي عجيب است. براي يك سال 4 ميليون تومان به من مي‌دهند، آن وقت مربياني نظير برانكو و ساير مربيان خارجي درجه چندم كه چيزي بيشتر ازما ندارند، قراردادهاي آنچناني (حدود 400 ميليون تومان) امضاء مي‌كنند."
اين صحبت محمد احمدزاده پس از حذف تيم نوجوانان ايران از رقابت‌هاي آسيايي بود.
به گزارش گروه فوتبال خبرگزاري ورزش ايران (ايپنا)؛ محمد احمدزاده البته تأكيد مي‌كرد كه قصد ندارد ناكامي تيمش را توجيه كند و هدفش از اين صحبت‌ها بيان كردن برخي واقعيت‌ها است. او همانند بسياري از همكاران داخلي خود معتقد بود مسئولان ورزش ايران فقط به اين نكته كه مربيان خارجي "چشم آبي و مو بور" هستند، توجه مي‌كنند و اينكه توانايي شان چه اندازه است، اصولا اهميتي ندارد.
بخشي از اين گفته‌ها البته صحيح بود چرا كه فدراسيون فوتبال، كميته ملي المپيك و سازمان تربيت بدني ساليانه مبالغ هنگفتي را صرف حضور مربيان درجه چندم خارجي در ايران مي‌كنند ،اما حاضر نيستند يك دهم آن را به آموزش مربيان وطني اختصاص دهند. اختلاف فاحش دستمزد مربيان ايراني و خارجي و عدم نتيجه‌گيري مربيان خارجي خود گوياي بسياري از مسائل است.
فوتبال ايران در سالهاي اخير چه در رده باشگاهي و چه در رده ملي جايگاه مناسبي براي مربيان بيكار خارجي بوده است؛ افرادي كه در فوتبال روز دنيا جايگاهي ندارند و براي اينكه بيكار نمانند و البته پولي به جيب بزنند، فوتبال ايران را به عنوان سكوي پرتاب خود انتخاب كرده‌اند.
از دنيزلي گرفته تا يشيچ، كوردس، اشميت، زلاتکوايوانکوويچ و ... همه و همه گام به ايران گذاشته و بدون اينكه موفقيتي كسب كنند، كشورمان را ترك كردند و در اين ميان اين فوتبال ايران بود كه متضرر شد و ايضا مربيان داخلي كه هيچ گاه فرصت آموزش به آنها داده نشد. هزينه‌اي كه صرف مربيان خارجي در فوتبال ايران مي‌شود، با كارآيي آنها هيچ تناسبي ندارد.
مربيان خارجي مي‌توانند در فوتبال ما تأثيرگذار باشند، البته به شرطي كه توانايي اين كار را داشته باشند. هيچ كس مخالف حضور مربيان خارجي نيست اما اين كه اين مربيان در چه سطحي قرار دارند، مهم است. اگر مربي درجه اول به كشورمان بيايد، همه از آن استقبال خواهند كرد؛ حتي كساني كه اصولا با مربيان خارجي مشكل دارند.
مشكل اما اينجاست كه در سالهاي اخير شمار مربيان درجه اول خارجي در فوتبال ايران از تعداد انگشت يك دست هم كمتر بوده است. در حال حاضر مربيان ايراني بسياري وجود دارند كه از توانايي‌هاي بالايي برخوردارند اما به دليل حضور وجود خارجي‌هاي درجه چندم پشت خط مانده‌اند.
اين سوال كه مربيان درجه چندم خارجي كه به فوتبال ما آمده‌اند چه تأثير مثبتي داشته‌اند، از سوي مسئولان ورزش ايران بدون پاسخ مانده است. برانكو، فرانچيچ، دنيزلي، يشيچ و ... در قبال پولي كه گرفته‌اند چه به فوتبال ما داده‌اند؟ مگر نه اينكه آنها هم در ناكامي تيم‌هايشان سهيم بوده‌اند؟
لورانت كه ابتداي فصل قراردادي در حدود 400 هزار دلار با باشگاه سايپا منعقد كرد، پس از چند هفته كشورمان را ترك كرد. گرچه گفته مي‌شود وي فقط يك پنجم كل مبلغ قراردادش را دريافت كرده اما آيا به همان اندازه هم كارآيي داشته است؟ يا دنيزلي كه از پرسپوليس بيش از يك ميليارد تومان گرفته، چه ارمغاني براي اين تيم داشته است؟
او البته در پاس هم كه بود، پول قابل توجهي گرفت اما افتخاري به دست نياورد. سپاهان كه سال گذشته به تاوارس مبلغي در حدود 220 هزار دلار داد، به چه مقام قابل توجهي دست يافت؟ بگوويچ براي 6 ماه حضور در تيم اميد مبلغ 120 هزار دلار (غير از هزينه‌هاي متفرقه) دريافت كرده اما آيا اگر مربي اميدها يك ايراني بود، يك دهم اين پول را به او مي‌دادند؟
فوتبال ايران نياز به مربيان درجه اول خارجي دارد كه بتوانند تحولات اساسي ايجاد كنند نه اينكه فقط براي كسب درآمد به كشورمان بيايند. متأسفانه نوع نگاه مسئولان ورزش ايران به مربيان خارجي به گونه‌اي است كه غير از ضرر و زيان چيزي عايدمان نمي‌شود. در اين بين بسياري از مربيان داخلي پشت خط مانده‌اند چون چشمهايشان آبي نيست و ايضا موهايشان بور نيست.
از 4 ميليون "احمدزاده" تا 400 ميليون "برانكو"
"قرارداد فدراسيون فوتبال با مربيان داخلي عجيب است. براي يك سال 4 ميليون تومان به من مي‌دهند، آن وقت مربياني نظير برانكو و ساير مربيان خارجي درجه چندم كه چيزي بيشتر ازما ندارند، قراردادهاي آنچناني (حدود 400 ميليون تومان) امضاء مي‌كنند."
اين صحبت محمد احمدزاده پس از حذف تيم نوجوانان ايران از رقابت‌هاي آسيايي بود.
به گزارش گروه فوتبال خبرگزاري ورزش ايران (ايپنا)؛ محمد احمدزاده البته تأكيد مي‌كرد كه قصد ندارد ناكامي تيمش را توجيه كند و هدفش از اين صحبت‌ها بيان كردن برخي واقعيت‌ها است. او همانند بسياري از همكاران داخلي خود معتقد بود مسئولان ورزش ايران فقط به اين نكته كه مربيان خارجي "چشم آبي و مو بور" هستند، توجه مي‌كنند و اينكه توانايي شان چه اندازه است، اصولا اهميتي ندارد.
بخشي از اين گفته‌ها البته صحيح بود چرا كه فدراسيون فوتبال، كميته ملي المپيك و سازمان تربيت بدني ساليانه مبالغ هنگفتي را صرف حضور مربيان درجه چندم خارجي در ايران مي‌كنند ،اما حاضر نيستند يك دهم آن را به آموزش مربيان وطني اختصاص دهند. اختلاف فاحش دستمزد مربيان ايراني و خارجي و عدم نتيجه‌گيري مربيان خارجي خود گوياي بسياري از مسائل است.
فوتبال ايران در سالهاي اخير چه در رده باشگاهي و چه در رده ملي جايگاه مناسبي براي مربيان بيكار خارجي بوده است؛ افرادي كه در فوتبال روز دنيا جايگاهي ندارند و براي اينكه بيكار نمانند و البته پولي به جيب بزنند، فوتبال ايران را به عنوان سكوي پرتاب خود انتخاب كرده‌اند.
از دنيزلي گرفته تا يشيچ، كوردس، اشميت، زلاتکوايوانکوويچ و ... همه و همه گام به ايران گذاشته و بدون اينكه موفقيتي كسب كنند، كشورمان را ترك كردند و در اين ميان اين فوتبال ايران بود كه متضرر شد و ايضا مربيان داخلي كه هيچ گاه فرصت آموزش به آنها داده نشد. هزينه‌اي كه صرف مربيان خارجي در فوتبال ايران مي‌شود، با كارآيي آنها هيچ تناسبي ندارد.
مربيان خارجي مي‌توانند در فوتبال ما تأثيرگذار باشند، البته به شرطي كه توانايي اين كار را داشته باشند. هيچ كس مخالف حضور مربيان خارجي نيست اما اين كه اين مربيان در چه سطحي قرار دارند، مهم است. اگر مربي درجه اول به كشورمان بيايد، همه از آن استقبال خواهند كرد؛ حتي كساني كه اصولا با مربيان خارجي مشكل دارند.
مشكل اما اينجاست كه در سالهاي اخير شمار مربيان درجه اول خارجي در فوتبال ايران از تعداد انگشت يك دست هم كمتر بوده است. در حال حاضر مربيان ايراني بسياري وجود دارند كه از توانايي‌هاي بالايي برخوردارند اما به دليل حضور وجود خارجي‌هاي درجه چندم پشت خط مانده‌اند.
اين سوال كه مربيان درجه چندم خارجي كه به فوتبال ما آمده‌اند چه تأثير مثبتي داشته‌اند، از سوي مسئولان ورزش ايران بدون پاسخ مانده است. برانكو، فرانچيچ، دنيزلي، يشيچ و ... در قبال پولي كه گرفته‌اند چه به فوتبال ما داده‌اند؟ مگر نه اينكه آنها هم در ناكامي تيم‌هايشان سهيم بوده‌اند؟
لورانت كه ابتداي فصل قراردادي در حدود 400 هزار دلار با باشگاه سايپا منعقد كرد، پس از چند هفته كشورمان را ترك كرد. گرچه گفته مي‌شود وي فقط يك پنجم كل مبلغ قراردادش را دريافت كرده اما آيا به همان اندازه هم كارآيي داشته است؟ يا دنيزلي كه از پرسپوليس بيش از يك ميليارد تومان گرفته، چه ارمغاني براي اين تيم داشته است؟
او البته در پاس هم كه بود، پول قابل توجهي گرفت اما افتخاري به دست نياورد. سپاهان كه سال گذشته به تاوارس مبلغي در حدود 220 هزار دلار داد، به چه مقام قابل توجهي دست يافت؟ بگوويچ براي 6 ماه حضور در تيم اميد مبلغ 120 هزار دلار (غير از هزينه‌هاي متفرقه) دريافت كرده اما آيا اگر مربي اميدها يك ايراني بود، يك دهم اين پول را به او مي‌دادند؟
فوتبال ايران نياز به مربيان درجه اول خارجي دارد كه بتوانند تحولات اساسي ايجاد كنند نه اينكه فقط براي كسب درآمد به كشورمان بيايند. متأسفانه نوع نگاه مسئولان ورزش ايران به مربيان خارجي به گونه‌اي است كه غير از ضرر و زيان چيزي عايدمان نمي‌شود. در اين بين بسياري از مربيان داخلي پشت خط مانده‌اند چون چشمهايشان آبي نيست و ايضا موهايشان بور نيست.
.
