اونقدر فکر و خیال و اورتینکینگ دارم که انگیزه‌ای برای مطالعه نمونده. احساس میکنم دارم به ته زندگی میرسم و بزودی ته میکشم. آخرین کتابی که دست گرفته بودم "سایبان مقدس - عناصر نظریه جامعه شناختی دین" از پیتر برگر بود که نصفه نیمه انداختم کنار. به نظرم خوندن و تلاش برای بیشتر دونستن میتونه زندگی ادم را به گُه بکشه. وقتی میخونم و حس میکنم که میدونم، ناخودآگاه میرم سراغ نیکوتین و کافئین و مورفین و THC و سایلوسایبین و ...
خودم را نابود میکنم فرجام کار. ندونستن و عوامانه زندگی کردن، شانس میخواد که من نداشتم.
برگر در در این کتاب عمدتاً به این مساله می پردازه که دین بعنوان یک پدیده اجتماعی طبقه بندی میشه که لزوما دارای یک ماهیت متافیزیکی نیست و صرفا جنبه شبه اخلاقی داره و نوعی سازوکار ایجاد نظم در جوامع به شمار میره و ذاتا یک جنبه عرفانی و ماورایی نداره برای همین اکثر آثارش ملحدانه قلمداد میشه.
