بازی ساعت 15:30 در ورزشگاه آزادی آغاز می شود. کره با بازیکنان امید خود پا به این میدان می گذارد و فقط سه بازیکن بزرگسال خود را به همراه دارد، اما ایران تقریبا با تمام قوا وارد شده و قصد دارد حتما با برد از میدان خارج شود.
عده ی زیادی از مریبان و کارشناسان داخلی از جمله جلال چراغپور، فریدون معینی و جلال طالبی عقیده دارند ما هم باید آینده نگری می کردیم و با تیم امید خود راهی این بازی می شدیم. در این میان بیژن ذوالفقارنسب نظر دیگری داشته و می گوید به هر حال این یک بازی حیثیتی است و برد آن از هر حیث برای ما مهم است. من با این عقیده بیشتر موافقم، چون ما بعد از جام جهانی شور و هیجان خاصی در عرصه ی ملی نداشته ایم و این بازی اگر با برد ایران تمام شود می تواند تا حدودی انرژی و شور از دست رفته را باز گرداند. این سطحی نگری است که عده ای می گویند چون کره با تیم 23 سال آمده پس حتما ضعیف است و ما هم عینا باید همین کار را می کردیم و حالا که با تیم اصلی وارد میدان می شویم مستحق ملامت هستیم! تعدادی از این آقایان- از جمله همین جلال چراغپور- فقط یاد گرفته اند با ژست و فیگور با سواد بودن بگویند ما همیشه در حال در جا زدن هستیم و اگر می خواهید پیشرفت کنیم راهش این است که ما (و در واقع من) می گویم!
البته من نمی گویم امیر قلعه نویی و کادر فنی هر آنچه که تصمیم می گیرد درست است و یا انتقاد به ایشان وارد نیست، خیر. اتفاقا انتقاداتی مهمی به خصوص از نظر ساختار دفاعی به تیم فعلی وارد است، اما ما باید بر اساس داشته ها و موقعیت خاص خودمان تصمیم گیری کنیم. اصولا هر کس باید شرایط خود را ببیند و با در نظر گرفتن جمیع جهات و حالات مختلف، بهترین تصمیم را بگیرد؛ برای همین نباید منتظر باشیم ببینیم دیگران چه می کنند ما هم همان کار را بکنیم! در نتیجه من عقیده دارم درست است که ما هم می توانستیم با تیم امید خود بازی کنیم، اما تزریق هیجان و شعف حاصل از پیروزی در همین بازی در مقطع کنونی با توجه به احساسی بودن مردم خودمان که بعد از باخت مدت ها دمق هستند و به این آسانی ها هم شکست های قبلی را فراموش نمی کنند، واجب تر از آن آینده نگری است. تقویت تیم ملی و میدان به امیدها را هم می توان در بازی ها و تورنمنت های دیگر انجام داد و به این خواسته نیز جواب داد.
بسیار خوب، فعلا که تصمیم گرفته شده و ما با بیشتر بازیکنان اصلی خود به این بازی پا می گذاریم و فقط مهدی مهدوی کیا و رحمان رضایی را با خود نداریم. تحلیل بیشتر بازی به عهده ی دوستان ورزش دوست دیگری که منتظریم حرف هایشان را بشنویم.
عده ی زیادی از مریبان و کارشناسان داخلی از جمله جلال چراغپور، فریدون معینی و جلال طالبی عقیده دارند ما هم باید آینده نگری می کردیم و با تیم امید خود راهی این بازی می شدیم. در این میان بیژن ذوالفقارنسب نظر دیگری داشته و می گوید به هر حال این یک بازی حیثیتی است و برد آن از هر حیث برای ما مهم است. من با این عقیده بیشتر موافقم، چون ما بعد از جام جهانی شور و هیجان خاصی در عرصه ی ملی نداشته ایم و این بازی اگر با برد ایران تمام شود می تواند تا حدودی انرژی و شور از دست رفته را باز گرداند. این سطحی نگری است که عده ای می گویند چون کره با تیم 23 سال آمده پس حتما ضعیف است و ما هم عینا باید همین کار را می کردیم و حالا که با تیم اصلی وارد میدان می شویم مستحق ملامت هستیم! تعدادی از این آقایان- از جمله همین جلال چراغپور- فقط یاد گرفته اند با ژست و فیگور با سواد بودن بگویند ما همیشه در حال در جا زدن هستیم و اگر می خواهید پیشرفت کنیم راهش این است که ما (و در واقع من) می گویم!
البته من نمی گویم امیر قلعه نویی و کادر فنی هر آنچه که تصمیم می گیرد درست است و یا انتقاد به ایشان وارد نیست، خیر. اتفاقا انتقاداتی مهمی به خصوص از نظر ساختار دفاعی به تیم فعلی وارد است، اما ما باید بر اساس داشته ها و موقعیت خاص خودمان تصمیم گیری کنیم. اصولا هر کس باید شرایط خود را ببیند و با در نظر گرفتن جمیع جهات و حالات مختلف، بهترین تصمیم را بگیرد؛ برای همین نباید منتظر باشیم ببینیم دیگران چه می کنند ما هم همان کار را بکنیم! در نتیجه من عقیده دارم درست است که ما هم می توانستیم با تیم امید خود بازی کنیم، اما تزریق هیجان و شعف حاصل از پیروزی در همین بازی در مقطع کنونی با توجه به احساسی بودن مردم خودمان که بعد از باخت مدت ها دمق هستند و به این آسانی ها هم شکست های قبلی را فراموش نمی کنند، واجب تر از آن آینده نگری است. تقویت تیم ملی و میدان به امیدها را هم می توان در بازی ها و تورنمنت های دیگر انجام داد و به این خواسته نیز جواب داد.
بسیار خوب، فعلا که تصمیم گرفته شده و ما با بیشتر بازیکنان اصلی خود به این بازی پا می گذاریم و فقط مهدی مهدوی کیا و رحمان رضایی را با خود نداریم. تحلیل بیشتر بازی به عهده ی دوستان ورزش دوست دیگری که منتظریم حرف هایشان را بشنویم.
