شادکامی نه ازبرون,
که از درون فرا روید.
شادکامی آن نیست که می بینیم و لمس می کنیم ,
و یا چیزی که دیگران برایمان انجام می دهند,
و شادمانمان می سازد.
شادکامی آن است که ما, می اندیشیم, حس می کنیم و انجام می دهیم.
نخست برای همنوعانمان ,
و سپس برای خود.
"راهی را که برگزیدم به کدامین سوی رهنمونم خواهد بود؟ چه راه جنونآمیزی و چه ناهموار است این راه، مگر به بیراهام کشاند. بگذار تا به هر ناکجاآبادی که میخواهد ببرد، من این ره را میپویم."