بخاطر بسپاریم که تنها راه تامین خوشبختی این نیست که متوقع حق شناسی از دیگران باشیم بلکه خوبیهائی که به آنها می کنیم باید فقط به منظور تامین مسرت باطن خودمان باشد.
دیل کارنگی
بلا تکلیفی عجیبی است, هنگامی که شخص متوجه شود نصر عمرش را در حالت خلسه و رویا گذرانده..در چنین شرایطی شگفتی رخ میدهد..یکی نا امید می شود و دیگری بر میخیزد!!
آفریدگار اگر کمی عاقلانه رفتار مینمود، کافکا را در قاره ی آسیا خلق میکرد تا میلیونها انسان سخنانش را آویزه گوش کرده و تا ابد در احوالش به غور و تفحص میپرداختند