خداوند، بندگانش را هنگام ارتكاب اعمال ناشايست، با كمبود ميوه ها و متوقّف شدن بركت ها و بسته شدن گنجينه هاى خيرات مى آزمايد تا توبه كننده توبه كند و گناهكار از گناه، باز ايستد و پندگيرنده پند گيرد و بازدارنده باز دارد. خداى پاك، توبه را وسيله فراوانى روزى و مايه رحمت بر آفريدگان قرار داد و فرمود: «از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است، تا از آسمان براى شما بارانى پى در پى فرو ريزد و شما را با مال و فرزند، يارى نمايد و باغ هاى خرّم و نهرهاى جارى به شما عطا فرمايد». پس خدا رحمت كند كسى را كه به توبه روى آوَرَد و به خاطر خطاهاى خود، [از خدا] بخشش بطلبد و براى مرگ، توشه برگيرد. "حضرت امیر (ع)"
تمسك كنيد به كتاب خداوند، زيرا اين كتاب طنابى است محكم و نورى است آشكار و شفايى است سـودمـند، و چشمه اى است سيراب كننده، نگهبان براى كسى است كه به او تمسك جويد و نجات براى كسى است كه به آن درآويزد. "حضرت امیر (ع)"
از خدايى پروا كنيد كه با پندهاى خويش، به شما سود رسانده و با فرستادن پيامبرانش، شما را اندرز داده و با نعمت هايش، بر شما منّت نهاده است. بنا بر اين، روح هاى خود را براى عبادتش، رام سازيد و با اطاعت كردن شايسته از او، به سوى او حركت كنيد. "حضرت امیر (ع)"
ما آزادیم و آزادی ما باعث می شود، سراسر زندگی محکوم به انتخاب کردن باشیم. هیچ نوع ارزش و قوانین دائمی برای اطاعت وجود ندارد. همین موضوع اهمیت انتخابمان را بیشتر می کند. چون کاملا در برابر کارهایمان مسوولیم. سارتر تاکید کرد انسان هرگز نمی تواند از مسوولیت اعمالش فرار کند. نمی توانیم با گفتن اینکه مجبوریم سر کار برویم، یا مجبوریم انتظارات جامعه را در مورد روش زندگی برآورده کنیم از مسوولیت انتخاب شانه خالی کنیم. کسی که به هر طریقی وارد توده بی هویت می شود، خودش هم انسانی بی شخصیت می شود که از خودش فرار کرده و درون زندگی دروغین گرفتار شده است. آزادی انسان به ما تحمیل می کند که خودمان کاری بکنیم، از خودمان چیزی بسازیم تا وجود اصیل یا حقیقی داشته باشیم.