چون دهقانان شهر انبار هنگام رفتن امام علی علیه السلام به شام ایشان را دیدند، برای ایشان پیاده شدند و پیشاپیش دویدند. ایشان فرمودند:[این چه کار بود که کردید؟] گفتند: [عادتی است که داریم و بدان امیران خود را بزرگ میشماریم.] فرمودند:
به خدا سوگند كه اميران شما از اين كار سودى نبردند، و شما در دنيا با آن خود را به زحمت مى افكنيد و در آخرت دچار رنج و زحمت مى گرديد، وچه زيانبار است رنجى كه عذاب در پى آن باشد ، و چه سودمند است آسايشى كه با آن، امان از آتش جهنم باشد. "خضرت امیر (ع)"
از آنچه پيش نيامده پرسش مكن، كه تو را در آنچه هست شغلـى وجـود دارد. (از آنچه تحقق نيافته سوال مكن چرا كه در آنچه واقع شده باندازه كافى جاى بحث و گفتگو و سؤال و جواب وجود دارد.) "حضرت امیر (ع)"
جهان سوم جاییست که هر کسی بخواهد مملکتش را آباد کند خانه اش خراب می شود و هر کس بخواهد خانه اش آباد باشد باید در تخریب مملکت خویش بکوشد. (پروفسور حسابی)