سلام
تاپیکی که دادی اصلا فرق این دو رو مشخص نکرده . این مطالب تخصصی نیست .
شما هرچی از وینگ چون میدونی بنویس بی زحمت . البته نه چیزایی که تو یک وبلاگ نوشته شده و بعد در کل سایتها و وبلاگهای ایرانی کپی شده .
من هم تو همین من در آوردی بودنش موندم . 3 استاد هست که هرکدوم میگن ما اولیم تو ایران - کوه کمری - اون یکیارو نمیدونم کی هستن .
www.koohkamari.com
بروسلی آدم کوچکی نیست . آنقدر در ورزش های رزمی وارد شده که بتونی ضعف ها و توانایی های یک سبک رو مشخص کنه . بروسلی غلط گیری که چی بگم ولی برخی حرکات اضافی رو حذف کرده . این جمله بخشی از بحثه . نوع ایستادن جدید - نوع مشت جدید - ..... در این سبک جدید هستند . و فقط بحث غلط گیری وینگ چون نیست .
مشتهای سبک های چینی مثل وینگ چون رو به غربی ترجیح میدم .
من هاپکیدو هم کار کردم . صفر نیستم
ولی باور کنید 5-6 ماهی که در هاپکیدو گذراندم فقط و فقط مقداری نانچاکو یاد گرفتم . همینو بس. بذارید واضح تر بحثم رو باز کنم .
من دنبال ضعفها و قوتهای این چند سبک هستم که ببینم کدوم سبک برخی ضعفها رو داره که من نمیپسندم . سبکها : جیت - وینگچون - کیک بوکس - توآ
و یک سوال دیگه اینکه آیا سبکهای چینی ( وینگ چون ) در درگیری های امروزی کاربردی است ؟ ( با اون مدل ضربه زدن که به گفته برخی نمایشیه و فقط در فیلمهای رزمی چینی استفاده میشه )
شاید تو درگیری های توی کشور ما و دعوا کیک بوکس موفق تر باشه نه ؟
با تشکر از وقتی که میذارید .
Last edited:
