با درود
1. پرشیا مدل 83 معمولی+ سرعت 230 (عقربه آمپر کیلومتر چسبیده بود به ته آمپر این یعنی اینکه شایدم بیشتر بوده )
2. خودم
3. سال 84 تیرماه ساعت 2 بعد ازظهر اتوبان تهران قم به سمت تهران بعد از رستوران و پمپ بنزین اواسط اتوبان یه قسمتی هست که یه سرازیری طولانی داره
4. در حدود یه دقیقه
5. کف کرده بودم + دو دستی فرمون رو گرفته بودم به خاطر اینکه یه مقدار زیاد لرزش داشت البته ایراد از جلوبندی یا بالانس لاستیک ها نبود و فقط حواسم بود که از بقل به ماشینهای کناری یا گارد ریل نزنم
بار دوم در شهر
1. پرشیا مدل 86 معمولی + سرعت 180
2. دو نفر
3. 23 مهر 86 ساعت 1.5 نیمه شب داخل شهر خودمون
4. تا موقعی که ماشینی که باهاش کورس گذاشته بودم زد عقب یه خاور و دهن ماشین و رانندش سرویس شد بنده هم جیم زدم
5. حسم در اون لحظه توپ بود چون حقیقتش پرشیای قبلیم از این شتابش کمتر بود ولی این مدلی که داشتم واقعا عالی بود البته باید حسم رو بعد از این واقعه بگم که پوستم کنده شده چرا که بخاطر اینکه یکی از اون دونفر سرنشین ماشین رقیب زخمی شد و به دروغ بهم گفتن کما رفته از ترس همون شبونه ماشین رو اوردم تهران و ماشینم که یه ماه و نیم بود که خریده بودمش رو با یه تومن زیر قیمت فروختمش و الان دو ساله بی ماشین شدم + هر چی گاز میدادم بیشتر از این نمی رفت خاک بر سر این مهندس های ایران خوردرو شتاب رو برده بودن بالا ولی سرعت اومده بود پایین اخه تو سرپاینی هم امتحانش کرده بودم راه نمی رفت
ولی یه پیشنهاد تو جاده های ایران این کار اشتباه بزرگیه که بخوای سرعت برید نه فقط به خاطر جادههای ایران بلکه به خاطر فرهنگ غلط رانندگی که ما ایرونی ها داریم اگه افراد در اروپا و امریکا و اکثر کشورها سرعت میرن بخاطر اینکه مطمئا هستند وقتی یه پیچ رو رد می کنند توی لاین سبقت (سرعت) یه ماشین با سرعت 50 کیلومتر رانندگی نمی کنه و یا در جایی که نباید سبقت گرفت یه دفعه یه نیسان وانت بهاشون شاخ به شاخ نمیشه
یا حق