بین سینما و موسیقی کدوم رو انتخاب می کنید ؟

[radium]

موسیقی رو دوست دارم ولی نه به عنوان حرفه فقط برای سرگرمی

 

[Amiin]

سینما. چون ترکیبی از رقص و موسیقی و ادبیات و ... است و با کار کردن تو این زمینه تو همه ی هنرها کار کرده ام و قدم گذاشته ام.

 

[Radiohead]

البته سئوال این تاپیک مقایسه سینما و موسیقی به عنوان یک حرفه هست. موسیقیدان شدن جدا از داشتن استعداد ذاتی یه جورایی به شانس آدم هم بستگی داره. اکثر موسیقیدان ها رو نگاه کنید از سنین خیلی پایین معمولا زیر 10 سال با سازی آشنایی داشتن و تعلیم داده شدن و ... . کسی که وارد دهه سوم زندگی اش شد سخت بتونه تازه شروع کنه و آهنگساز یا موسیقیدان بشه (البته آهنگسازی که سرش به تنش بیارزه، نه کسی که بتونه هر جنس بنجلی رو به جای موسیقی جا بزنه)

ولی سینما برعکس یه مینیمم سن داره که قبل از اون نمیشه به صورت حرفه ای شروع کرد. مثلا 20 سالگی. تو عالم سینما و فیلمسازی فکر میکنم پدیده ای به اسم child prodigy اصلا وجود نداشته باشه (تا حالا شنیدید بگن "فیلمساز نابغه ی 6 ساله؟" :دی). کسی میتونه تو 30 سالگی و 40 سالگی و حتی بیشتر هم فیلمسازی کنه (هاول 73 ساله، رئیس جمهور سابق چک نمونه ی خوبی هست!).

از این نظر (تاکید میکنم، یه عنوان یک حرفه) موسیقی و سینما نقطه مقابل هم هستن. اگه بنا به انتخاب بود، برای منی که موسیقی برام دیر شده، سینما رو انتخاب میکردم.

از لحاظ علاقه و وقتی که اختصاص میدم به مخاطب بودن، بدون شک موسیقی جایگاهی برام داره که نه فقط سینما که هیچ هنر یا مدیوم دیگه ای تا اون حد نداره.

اینطوری بگم، موسیقی مثل اکسیژنی هست که باید همیشه تنفس کرد. من یک روز رو هم نمیتونم بدون آهنگ/موسیقی گوش کردن به سر ببرم. ولی سینما مثل لذت/تفریحی هست که تجربه کردنش هر چند وقت یکبار برام کافیه.

 

[Amir Star]

من هر 2ش برام از دوست داشتن گذشتن ، اما اینطوری بگم که هیپنوتزیم کننده ترین چیز در زندگیم موسیقیه ! من خیلی از ایده هام ، داستان هام و فیلم نامه هام رو با موسیقی شروع و به اتمام می رسونم ، کلا زندگی بدون موسیقی (نوا ، گوش نواز) محاله .

به هرحال موسیقی به نظر من یک هنر اصیل هست ، اما سینما (با اینکه عاشقشم) هنری اصیل نیست و برگرفته از هنرهای دیگه اس ، مثلا من همیشه دوست دارم که یک ساز موسیقی رو مث ویلون یا پیانو کار کنم و به نظرم واقعا یک هنری هست که درونیات آدم رو می تونه در عین حال بیرون بریزه ، اما سینما اینگونه نیست .

مقایسه درست و منطقی در کل به نظرم نیست ؛ با این حال :

موسیقی رو انتخاب می کنم .


پ ن : کاش نظر سنجی درست می کردی .

 

[005]

با توجه به نظری که Radiohead داده یعنی منظور سوال اینه که بین فیلمسازی و اهنگسازی کدوم رو انتخاب می کنید ؟ یا کلی سینما یا موسیقی ؟

اگه منظور سوال کلی باشه من سینما رو انتخاب می کنم ...
نقش های فرعی رو دوست دارم برای بازی کردن و فیلمنامه نویسی و تا حدی تهیه کنندگی رو.


خب موسیقی خیلی شریفه و پاک و آدم می تونه با یه سنتور دنیا رو تکون بده

ولی هیجان فعالیت در سینما رو برام نداره .

 

[starchess]

به نظر من بدون شک سینما ...

این سینماست که می تواند با یک قاب ، با یک تصویر ، با یک چهره ، با یک جلوه ، با یک روایت و .... با یک نما ( فقط با یک نما ) حال ما رو اساسا دگرگون کنه . هیچ چیزی چنین قدرتی نخواهد داشت که با یک نما - با و بدون موسیقی - ما را ببرد در یک عالم دیگر .

 

[Stephen Dedalus]

اصولا يه مشكل اساسي كه بعضي از منتقدين هنري با هنر نمايشي دارن اينه كه هنر نمايشي اكثر هنرها را از نظر بعد زيبايي شناسي در بر مي‌گيره. هنر نمايشي ميتونه موسيقي داشته باشه. پس اساسا بحث مقايسه‌ي اين دو قسم هنري يه كم نادرسته. من ميتونم سمفوني‌هاي موتزارت را روي فيلمم بذارم. سينما ميتونه يه نقاشي را نشون بده. ميتونه ادبيات را درون خودش جاي بده. شايد براي همينه كه فلاسفه‌اي كه روي هنر كار مي‌كردن و مي‌كنند، عده‌ايشون اصلا خوششون نمياد سينما را هنر بدونن و مشكل اساسيشون با ايجاد پديده‌ي تكنولوژي و تعريف معناي هنر در اونه. هرچند پديده‌ي تكنولوژي را عده‌اي معتقدند توي موسيقي و نقاشي و بقيه‌ي هنرها هم هست(البته به جز ادبيات)

منظور سوال اصلي اين تاپيك را نمي‌فهمم. در جواب دوستي كه گفتن كه بيشتر داستان‌هاشون را با هنر مي‌نويسند بايد بگم كه اين حرف بي‌شك صحيحه ولي شما تاثير سينما و ادبيات را بر داستاناتون شايد درك نكنيد. تاثير‌هاي اونا كمي ناخودآگاهه. يعني خود شما نمي‌فهميد كه اين تاثير را داريد از فيلمي كه ديديد مي‌گيريد. تاثير موسيقي چون تاثيريه كه داريد همزمان در حال نوشتن اونو مي‌پذيريد باعث ميشه فكر كنيد مهم‌ترين تاثيره.

يه حرفي ريديوهد زد كه خيلي درسته. در اصل موسيقي بيشتر يه استعداده. بيماري اوتيسم توي موسيقي خيلي تاثير داره. يعني لزوما موتزارت از نظر هوشي بالا نيست ولي احتمال زياد يه نويسنده يا كارگردان ضريب هوشي بالايي دارن. موسيقي و هنر ترسيمي و هنر دستي و رقص خيلي به استعداد شخص مربوط هستند. نميدونم منظورم مفهومه يا نه. حالت تمثيليش شخصيت داستين هافمن توي Rain Man هست. بيماري اوتيسم كه ميكلانژ و موتزارت هم خيليا ميگن اونو داشتند. پس ادبيات و معماري و هنر نمايشي بيشتر به ذهن مربوط هستند و بقيه بيشتر به استعداد مخصوص.

براي همين كلا سوال ادبيات يا هنر نمايشي را سوال صحيح‌تري مي‌دونم ولي اگه بخوام توي اين سوال چيزي را انتخاب كنم كه ياد بگيرم همون سينمائه

 

[Princess NazaniN]

سینما....

 

[farhad_persona]

موسیقی چیز دیگه ایه...

 

[Fearless]

بین این دو قطعا سینما رو انتخاب می کنم و بیشتر دوستش دارم. چه بسیار موسیقی ها و آهنگ هایی که به خاطر شنیدنشون در یه اثر سینمایی عاشقشون شدم و شاید اگه همون موسیقی ها و ساند ترک ها رو برای بار اول و بدون تصویر فیلم ها می دیدم تاثیر خاصی روم نمی ذاشت. سینما با یه قطعه موسیقی کاری می کنه که هرگز نتونی اون قطعه رو فراموش کنی. البته یه قطعه موسیقی اگر به خودی خود بزرگ باشه قابلیت ماندگاری رو خواهد داشت اما سینما همون قطعه موسیقی شاهکار رو ماندگارتر از قبل می کنه و قدرت نفوذش در روح چند برابر میشه. پس به نوعی باید از سینما به خاطر این خدمتش به موسیقی و در حالت کلی به هنر قدردانی کرد. من به خاطر فیلم ذهن زیبا ران هاوارد و استفاده از قطعات موتزارت درون فیلم طرفدار کارهای موتزارت شدم؛ تاثیر کارهای موتزارت رو تازه تو فیلم آمادئوس میشه کاملا درک کرد. یا خیلی فیلم های دیگه که ما به واسطه اون فیلم ها با خوانندگان و موسیقی دانان زیادی آشنا شدیم و سراغ کارها و آهنگ هاشون رفتیم. اما بازم اینا دلیل نمیشه که بخوایم بگیم سینما برتر از موسیقی است و باید سینما رو انتخاب کرد. همه چیز در نهایت به سلیقه ختم میشه. :دی به قول اندی دوفرین در فیلم رستگاری از شاوشنک یه چیزایی تو زندگی آدم هست که همیشه برا خودت نگهشون میداری و تو قلبت جا دارن و به کسی اجازه نمی دی در اون مورد دخالتی داشته باشن و همیشه برات عزیزن. اون می تونه یه قطعه موسیقی باشه یا یه فیلم 4 ساعت و نیم به نام روزی روزگاری در آمریکا از سرجئو لئونه کبیر. بنابراین من سینما رو به عنوان هنر برتر در این رقابت انتخاب می کنم. ولی اگه قرار بود بین سینما، موسیقی و گیم (بازی های رایانه ای) یکی رو انتخاب کنم، 100% گیم رو انتخاب می کردم. :دی از وقتی هم که گیم ها از سوی نخبگان و افراد حرفه ای حوزه هنر آمریکا به عنوان هنر هشتم انتخاب شد دیگه نسبت به این انتخابم جدیت و قطعیت بیشتری دارم. بازی ها همون رویای کودکان 100 سال پیش بودند که الان به حقیقت پیوستند و ترکیب جادویی موسیقی، سینما، انیمیشن و نقاشی اند. هرچقدر یه موسیقی و یا یه فیلم میتونه تاثیر داشته باشه، دقیقا 10 برابر بیشتر از اون تاثیر رو یه بازی ویدئویی در خودش داره چون به طرز شگفت انگیزی تونسته موسیقی و سینما رو جوری تلفیق کنه که بتونیم در کنار همذات پنداری با شخصیت و قهرمان قصه، خودمون رو هم به داخل قصه ببریم و کنترل قهرمان رو به عهده بگیریم. چه کسی می تونه بین بازی مکس پین و دیدن یه فیلم دو ساعته شاهکار، مکس پین رو انتخاب نکنه؟ من حاظرم 4 ساعت تموم بشینم و یه بازی شاهکار بکنم به جای اینکه بشینم و 4 ساعت تموم یه فیلم شاهکار ببینم. این جادوی هنره و کسی نمیدونه هنر نهم در آینده قراره چی باشه. شاید دست آخر یه چیزی بسازن که خودمون با فیزیک و جسم خودمون وارد دنیای مجازی و خیال بشیم و در دل قصه فرو بریم و هر بلایی که قراره سر قهرمان داستان بیاد، سر ما بیاد. بعید نیست.

 

[Jimmy Jump]

مدتهاست علاقه و حوصله دیدن فیلم ندارم نمیدونم شاید به افسردگیم ربط داره نمیدونم
ولی عاشق موسیقیم صددرصد دوست دارم و همیشه هم دنبالش رفتم و میرم ولی برعکس سینما رو نه آنچنان دوست دارم و نه دنبالش میرم!!

 

[Noel Gallagher]

100% موسیقی

وقتی شما یه فیلم درام اکشن و... می بینید اون اشک هیجان و... که اون صحنه براتون به همراه داره بخاطر موسیقی همراهش هست در غیر این صورت اون فیلم مستندی بیش نیست و هیچ احساس خاصی رو به همراه نداره البته این نظر من هست.احساسی که یک فیلم براتون بهمراه داره بیشتر بخاطر موسیقی خوبش هست

به نظر من موسیقی تنه اصلی هنر هست.

وقتی شما به یک گالری نقاشی میرید اگر اونجا موسیقی در حال پخش باشه 100% حس بهتری نسبت به اون نقاشی رو در شما القا میکنه
امیدوارم متوجه منظورم شده باشید .منظور این هست که موسیقی علاوه بر اینکه دنیای خودشو داره به کمک هنر های دیگه هم میره و مکمل اونها میشه

سینما به تنهایی یک هنر نیست بلکه برگرفته از هنر های دیگه هست

ببخشید میدونم بد نوشتم و جمله بندیم بد هست چون سرم بدجور درد میکنه

 

[PersianMohammad]

برای ایران، سینما بهتر جواب میده، آینده داره؛ اما موسیقی، همین الان هم تدفین شده س...

 

[paymanparsa]

درود
به هر دوشون عشق می ورزم
ولی اگه قرار باشه فقط و فقط یکیشون حرفه ام باشه حتما سینما
چرا که حتی زمانی که به موسیقی گوش می کنم ، ذهنم مدام در حال تصویر سازیه

 

[Jimmy Jump]

کاش نظرسنجیم میگذاشتید تا ببینیم آمار طرفداران این دو چقدره

 

[فرزاد از teh]

اگه قرار باشه خودم انتخاب كنم هميشه دوست داشتم هم خواننده هم بازيگر باشم چون هر دويه اينها قشنگ هستش و خيلي از اونهاييكه هر دويه اينها بودن چه در ايران چه در كشورهايه ديگه خيلي موفق هستن ولي اگه يك كدومشون رو قرار باشه انتخاب كنم خواننده بودن رو انتخاب ميكنم

 

[banned_user_10]

من در آینده نه موسیقیدان خواهم شد و نه یه سینماگر حرفه ای ... ولی برای انتخاب میان این دو به طور حتم موسیقی رو انتخاب می کنم

 

[Sir Pendar]

در دنیا هیچ چیز صد در صد یافت نمی شود!
نه موسیقی کامل است نه سینما و نه هیچ چیز دیگر...

موسیقی خوب داریم و و موسیقی بد ، فیلم خوب داریم و فیلم بد !

شاید در کشور ما فیلم های خوبی ساخته نشود و در قیاس با موسیقی ناب کلاسیک یقینا انتخاب موسیقی است اما در مقایسه آثار کم نظیر سینمای جهان با موسیقی های کلاسیک جدا کردن دشوار می شود و محال است !

اجزای هنر قابل جدا شدن از هم نیستند! هنر در مجموع همه بخش هایش زیبایی پدید می آورد !

تلفیق موسیقی و سینما و دیگر اجزای هنر است که آثار فاخر به جای گذاشته است.

 

[fashion.gamer]

سینمای ایران تو عرصه جهانی حرفی برای گفتن داره ولی موسیقی زیاد حرفی نداره برای گفتن البته بیشتر منظورم موسیقی امروزیه ایزان هست نه موسیقی سنتی
ولی من به شخصه موسیقی ایران رو به سینماش ترجیح میدم

 

[kant]

خوب با فیلم دیدن یا کلا صنعت سینما آدم می تونه خیلی چیزا هم یاد بگیره مثلا دیدن یه فیلم تاریخی کلاس درس تاریخ باشه
ولی شاید موسیقی بیشتر جنبه سرگرمی داره حداقل برای مخاطب عام.