دوست عزیز،
gulmish
بنده قصد بحث و جدل با شما رو ندارم و درک نمیکنم الان بحث درباره چه چیزی هست! علاقه ای هم به بحث در اینچنین تاپیکی ندارم.
شما در پست ابتداییتون از لغات و تعاریف اشتباهی استفاده کردید و بنده فقط تصحیحشون کردم؛ قصد جنگ با شما رو نداشتم!
خودتون ببینید:
به نظرم انسان هر چه قدر هم پیشرفت کنه و حتی به سفر با سرعت نور هم دست پیدا کنه محاله که بتونه پاشو از این منظومه بیرون بگذاره چون نزدیکترین منظومه به منظومه ی شمسی سحابي آندرومرا نام دارد (WTF؟!)که بیش از یک میلیون سال نوری با ما فاصله دارد حالا خودتون حساب کنید اگر با سرعت نور که خیلی دور از تصوره به سمت این سحابی !! حرکت کنیم چقدر طول میکشه که بهش برسیم ؟
(با فرض هر سال معادل ۳۶۵ روز و سرعت نور معادل ۳۰۰،۰۰۰کیلومتر بر ثانیه)
منظومه ی سیاره ای مهم نیست درونش حیات وجود داشته باشه؛ نزدیک ترین منظومه به ما منظومه آلفا-سنتوری است که
اخیراً سیاره ای هم-سایز زمین در اطراف ستاره ی B مشاهده شده. البته این سیاره به ستاره بسیار نزدیک است و احتمال شکل گیری حیات در آن بسیار بعید است. البته احتمال وجود سیارات دیگری در این منظومه وجود دارد که هنوز تأیید نشده اند.
در
کهکشان خود ما، راه شیری، بین 200 تا 400 میلیارد ستاره وجود دارد. تخمین عمومی بر این است که به ازای
هر ستاره، حداقل یک سیاره در حال گردش به دور آن(ها) وجود دارد. تمام سیارات داخل کهکشان راه شیری، هرقدر هم که از ما فاصله داشته باشند، نزدیک تر از کهکشان آندرومدا به ما هستند...!!
هم اکنون چند تلسکوپ بزرگ و تعداد زیادی افراد خودمختار، بر روی سطح زمین مشغول به جستجو برای سیارات فراخورشیدی اند و تاکنون صدها و هزاران کاندید سیارات فراخورشیدی توسط این افراد یافته شده.
مهم ترین تلاش برای کاوش به دنبال سیارات فراخورشیدی، تلسکوپ فضایی Kepler است.
Kepler (spacecraft) - Wikipedia, the free encyclopedia
List of planets discovered by the Kepler spacecraft - Wikipedia, the free encyclopedia
فاصله-از-زمین سیارات یافته شده تاکنون، از 10-20 سال نوری تا چند هزار سال نوری متغییر است.
ولی تاکنون تعداد سیارات یافت شده در منطقه قابل سکونت در اطراف ستارگان، کم بوده. دلیل این مطلب این نیست که وجود ندارند و یا کم هستند، دلیل این است که ما
هنوز قادر به جستجوی دقیق و سریع به دنبال سیارات کوچکی همانند سیارات سنگی با سایز زمین و مریخ نیستیم.
اغلب سیارات یافت شده تا الان، غول های گازی (همانند مشتری) و یا آنهایی هستند که در لحظه ی مشاهده و اسکن ستاره ی مادرشان، شاهد عبورشان از جلوی آن ستاره بوده ایم. مسلماً نمیتوان وقت زیادی (مثلاً سال ها) صرف یک ستاره کرد و منتظر باشیم ببینیم چند تا جسم مشکوک به یاره از جلوی نورش رد میشن...!
هنوز حتی توان تشخیص دقیق ترکیبات جو داخلی سیارات یافت شده را نداریم چه برسه به اینکه بخوایم بگیم حیات دارن یا نه.
همچنین هدف، یافتن حیات است و الزامی در هوشمند بودنش وجود ندارد! از یک باکتری تک سلولی تک فانکشنی تا یا وال، همه موجود زنده هستند؛ مهم یافتنشونه و برای ما اهمیتی نداره که حالا چقدر طول خواهد کشید اینا روی سیاره ـشون تکامل یافته برسن به موجودات ارگانیک پیچیده تر!
البته نباید فراموش کرد که ما به دنبال شرایط تشکیل حیات مشابه زمین هستیم ولی به نظر میاد که حیات در شرایط سخت و بسیار دور از انتظار هم میتواند به وجود آمده و زنده بماند.
در حال حاضر در منظومه ی خورشیدی خودمان، احتمال تشکیل حیات بر اقمار مشتری و زحل که بسیار دور از منطقه سکونت پذیر منظومه ی ما هستند را میدهیم. این به دلیل مواد تشکیل دهنده ی این اقمار، و گرمای داخلی ایجاد شده توسط جریان های کشندی بر اثر جاذبه ی بالای سیارات میزبانشان است.
مشخصاً ما امروزه به سختی میتونیم سیارات غول پیکر رو در اطراف حتی ستارگان نزدیکمان بیابیم، چه برسه به اقمار این سیارات!
درباره سفر به نقاط دوردست هم فکر میکنید بنده از این مسائل اطلاع ندارم که برام محاسبه میکنید؟ شما گفتید "حتی با سرعت نور هم غیرممکنه" که اگر کمی مطالعه میداشتید میدونستید که رسیدن به سرعت نور تفاوت هایی ایجاد میکنه و برای ماده ای که در حال حرکت با سرعت نور است، گذر زمان بسیار کند خواهد گشت.
ولی مسلماً رسیدن به سرعت نور ناممکن است مگر اینکه جسم به طور کامل تبدیل به دیتا شده و با فوتون بدون جرم ارسال شود که خیلی دور از ذهن به نظر میاد برای امروز...!
اصلاً من نمیدونم الان بحث سر چیه! شما اشتباهاتی در پستتون داشتید که من تصحیحشون کردم؛ اگر میخواید پافشاری کنید که اشتباه نکردید دیگه مشکل من نیست...
p.s.: بنده انتظار پاسخ ندارم و بدنبال مشاجره با کسی نیستم؛ پس زحمت گوگل و کپی پیست نکشید. به جاش از اون گوگل استفاده برده و برید در سایت های مرجع انگلیسی زبان و اخبار و اطلاعات رو خوانده، دنبال و کسب کنید.
