تو تاپیک هنرهای رزمی درباره هاپیکدو و ایکیدو صحبت شده؛ مادر اصلی تکنیک های ایکیدو , دایتو ریو آیکی جوجیتسو یا به اختصار دایتو ریو هست ؛ هاپیکدو با اینکه هنر ترکیبی هست ولی اکثر افراد بر این نتیجه هستن که اساس اون نگرش کره ای به تکنیک های دایتو ریو هست و توسط شخصی کره ای که بعد از جنگ جهانی 2 به کره بر میگرده ابداع شده .
درباره اینکه ایکیدو نمایشی به نظر میرسه ؛ بله اکثر هنرهای رزمی ژاپنی به این شیوه هستن و از بیرون به صورت نمایشی دیده میشن ( کاراته که اوکیناوایی هست رو لطفا به حساب نیارید ) ؛ و خدمت شما هم عرض کردم مدت زمان طولانی تری میبره تا تکنیک های پایه اون رو بتونید اجرا کنید ( 1سال حداقل ) - تقریبا هر کسی میتونه درست یا غلط مشت بزنه ولی برای تکنیک های تای جوتسو ( هنر بدن ) و قفل مفصل که در هنر های رزمی ژاپنی به کار میره و اساس اونهاست ( مثل تکنیک های پایه ایکیدو یا جوجیتسو ) احتیاج به هماهنگی کامل بدن و ذهن دارید در قدم اول ؛ بعد هماهنگی با بدن حریف و سناریو های مختلفی رو باید در نظر بگیرید .
اساس اینگونه هنرهای رزمی ، حافظه ماهیچه ای هست ، یعنی در اثر تمرین زیاد به اصطلاح تکنیک تو بدن شما میافته و به طور ناخوداگاه قادر به انجام تکنیک هستید وقتی خطری ایجاد بشه ؛ مثل واکنش عصبی بدن وقتی به یک چیز داغ میخوره و بی اختیار خودمون رو عقب می کشیم .
من درباره هنرهای رزمی چینی زیاد اطلاعی ندارم ولی وینگ چون هنر رزمی برای درگیری های نزدیک هست بر خلاف هاپیکدو که درگیری های نزدیک و دور هست ؛ و حرکات ( و همچنین ضربات ) بیشتر بر خط مستقیم هست تا دوار شکل . تاکید اصلی بر راندمان ضربه هست و سرعت یکی از ملاک های مهمش هست ؛ هم چنین قفل مفصل و تکنیک های نگاه دارنده زیادی توش به چشم نمیخوره ( این نسبت در مورد ایکیدو عکس هست ) .
در مورد وینگ چون به دلیل نوع اموزش ان از زمان های قدیم ، سخت هست که یک خط یا به اصطلاح لاین اصیل به دست اورد ( منظور ارتباط استاد به استاد هست به بالا ) . برای همین در انتخاب استاد باید بیشتر دقت کنی و در اخر هم اینکه ، شتاب پیشرفت شما در ابتدا بیشتر از کسی هست که ایکیدو رو شروع کرده .
حرف شما کاملا صحیح هست ؛ چیزی که ادم باید بدونه اینه که سلاح فقط یک وسیله هست که شانس ما رو بیشتر کنه . شما بر فرض یک سلاح هم داشته باشی ولی نتونی بدن خودت رو حرکت بدی و از مسیر حمله بری بیرون یا اینکه سلاح رو با بدنت تکون بدی هیچ فایده ای نداره ؛ پس اصل اول یادگیری این نکات هست که تو هنرهای رزمی ژاپنی بهش میگن " تای جوتسو " یا هنر بدن . وقتی کسی تای جوتسو رو بلد باشه . تقریبا اکثر سلاح ها رو میتونه به راحتی استفاده کنه ( حداقل تکنیک های پایه ) چون اساس ضربه زدن با چوب کوتاه ؛ چاقو ؛ دشنه و ... همون اساس مشت زدنی هست که با حرکت کل بدن همراه .
با این نگرش هر چیزی که در دسترس ادم باشه میشه سلاح ، حتی جاکلیدی ، درسته که تاثیرش به اندازه بر فرض چاقو نیست ولی اثر ضربه با جاکلیدی به زیر گلو بیشتر از مشت و بسیار بیشتر از ضربه زدن با نوک انشگت به اون نقاط هست.
در ضمن وسایلی مانند اسپری فلفل در واقع باید با المنت سوپرایز همراه باشن و قبل از درگیری استفاده بشن وگرنه باید بعد از گلاویزی و کنترل نسبی حریف برای اروم کردن اون و جلوگیری از مقاومت بیشتر استفاده میشن
(البته کاربرد سوم هم توسط ارگان های مثل پلیس ضد شورش هست ؛ اونم نه پلیس ضد گروگان ؛ که در این حالت پلیس ضد شورش در نقش مهاجم هست و قربانی رو از قبل میشناسه و اینجا ابتدا سعی میکنه به صورت اشکار و نه با سوپرایز در برخورد نزدیک اسپری فلفل بپاشه و بعد حمله و طرف رو کنترل کنه )
امیدوارم مفید واقع شده باشه.
