خود شیفتگی و حرص و طمع تو همه شغلها هست حتی آدمهای بی بضاعت ربطی ب شغل نداره ی مبحث روانشناختی, آدم تلیاردر داریم اونقد خاکیه ک آدم عاشق وجناتش میشه,اون ک تو دوران تحصیل موقع انتخاب رشته حتی نتونسته فنی و حرفه ای بره و برای ادامه تحصیل مجبور شده بره کارودانش حالا بیاد پزشک بشه میای اگه خدای نکرده مشکلی واسه عزیزانت پیش بیاد بدی دست این شخص واسه درمان؟هرکسی را بهر کاری ساختن
بهتره بجای اینکه از بالا برای پدیده های اطرافمون حکم صادر کنیم بیایم پایین و در کنار وقایع و اتفاقات تصمیم گیری کنیم .
در اینکه انسان فطرتا حریص و طماع هست شکی نیست ، اما بعضی ها در راه پاک و مثبت حریصن و یا حداقل از منفعت کارش افراد دیگری متضرر نخواهند شد ،
اما در حرفه ای که گاها زندگی و جون آدمها در میونه حرص و آز بشر دیگه تجربی و کاردانش و ... نمیشناسه !
من بواسطه ی مشکلات شخصیم در این 3-4 ساله با پزشک های زیادی سر و کار داشتم ! از باتجربه و نامی بگیر تا صفر کیلومتر و آکبندش ،
اما متاسفانه با یک نگاه خوش بینانه هم نتونستم به همشون نمره ی کامل رو بدم !
همشون مثل قطعات ناقصی از یک پازل عمل کردن که آخر هم مشکل رو به درستی شناسایی نکردن !
اکثر این ها هم دانش آموخته ی تجربی بودند ! حالا ایشون میخواد تغییر رشته بده ، خب بده ! چه مشکلی داره !
اگر توانایی طی کردن مدارج رو داره ، اگر شخصیت و وجدان کاریش رو داره ، میتونه به هدفش برسه ! به همین سادگی !
ضمنا با نگاه تک بعدی فقط خودمون رو محدود جلوه میدیم برادر ! ، به راحتی میشه با کمی پشتکار انعطاف لازم رو بخرج داد و در پزشکی هم موفقیت حاصل کرد .
به جای نسخه پیچی و صدور جکم باید راهکار ارایه داد واسه کسی که از ما مشورت میخواد ! خصوصا برای فردی که در دنیای مجازی نه از استعدادش خبر داری و نه انگیزه و ذوقش !