زیباترین شعر از رباعیات حکیم عمر خیام

[paria20top]

اكنون كه گل سعادتت پر بار است

دست تو ز جام مي چرا بيكار است

مي خور كه زمانه دشمني غدار است

دريافتن روز چنين دشوار است

 

[paria20top]

اي چرخ فلك خرابي از كينه تست

بيدادگري شيوه ديرينه تست

اي خاك اگر سينه تو بشكافند

بس گوهر قيمتي كه در سينه تست

 

[paria20top]

اي دل چو زمانه مي كند غمناكت

ناگه برود ز تن روان پامت

بر سبزه نشين و خوش بزي روي چند

زان پيش كه سبزه بردمد از خاكت

 

[paria20top]

برخيز و بيا بتا براي دل ما

حل كن به جمال خويشتن مشكل ما

يك كوزه شراب تا بهم نوش كنيم

زان پيش كه كوزه ها كنند از گل ما

 

[paria20top]

قرآن كه مهين كلام خوانند آن را

گه گاه نه بر دوام خوانند آن را

بر گرد پياله آيتي هست مقيم

كاندر همه جا مدام خوانند آن را

 

[paria20top]

چون عهده نمي شود كسي فردا را

حالي خوش كن تو اين دل شيدا را

مي نوش بماهتاب اي ماه كه ماه

بسيار بتابد و نيابد ما را

 

[paria20top]

برخیز و بیا بتا برای دل ما

یک کوزه شراب تا بهم نوش کنیم

حل کن به جمال خویشتن مشکل ما

زان پیش که کوزه​ها کنند از گل ما

 

[paria20top]

بنگر ز جهان چه طرف بر بستم ؟ هیچ

وز حاصل عمر چیست در دستم ؟ هیچ

شـمع طـربم ولی چـو بنـشستم هیچ

من جام جمم ولی چو بشکستم هیچ

 

[my7xN]

بنگر ز جهان چه طرف بر بستم ؟ هیچ

وز حاصل عمر چیست در دستم ؟ هیچ

شـمع طـربم ولی چـو بنـشستم هیچ

من جام جمم ولی چو بشکستم هیچ

اینا همشون زیباترین هستن؟

 

[my7xN]

من از این خیلی خوشم میاد
جامی است که عقل آفرین می زندش. .....صد بوسه ز مهر بر جبين می زندش.
اين کوزه گر دهر چنین جام لطيف......... می سازد و باز بر زمین می زندش

 

[dark.sun55]

من واقعا به داشتن همچین شاعری افتخار می کنم دیگه نمیدونم چطور باید بهمون بگن همه چی آشکار و روشنه ماییم که خودمونو به اون راه میزنیم که نبینیم از شعرا و توضیحاتتون واقعا ممنونم

 

[maradona1986]

چون عهده نمي شود كسي فردا را

حالي خوش كن تو اين دل شيدا را

مي نوش بماهتاب اي ماه كه ماه

بسيار بتابد و نيابد ما را

برخیز و بیا بتا برای دل ما

یک کوزه شراب تا بهم نوش کنیم

حل کن به جمال خویشتن مشکل ما

زان پیش که کوزه​ها کنند از گل ما

سلام
قصد جسارت ندارم اما به نظر میرسه درست این ابیات به این صورت باشه
چون عهده نمی شود کسی فردا را ............... حالی خوش دار این دل پر سودا را
می نوش به ماهتاب ای ماه که ماه ............... بسیار بتابد و نیابد ما را
****************************************************
برخیز بتا بیا ز بهر دل ما ..................... حل کن به جمال خویشتن مشکل ما
یک کوزه شراب تا به هم نوش کنیم ................ زان پیش که کوزه ها کنند از گل ما

 

[my7xN]

سلام
قصد جسارت ندارم اما به نظر میرسه درست این ابیات به این صورت باشه
چون عهده نمی شود کسی فردا را ............... حالی خوش دار این دل پر سودا را
می نوش به ماهتاب ای ماه که ماه ............... بسیار بتابد و نیابد ما را
****************************************************
برخیز بتا بیا ز بهر دل ما ..................... حل کن به جمال خویشتن مشکل ما
یک کوزه شراب تا به هم نوش کنیم ................ زان پیش که کوزه ها کنند از گل ما

اینم درست ترش:
برخیز و بیا بتا برای دل ما .........حل کن به جمال خویشتن مشکل ما
یک کوزه شراب تا به هم نوش کنیم ................ زان پیش که کوزه ها کنند از گل ما

 

[HRP32]

هرگز دل من ز علم محروم نشد کم ماند ز اسرار که معلوم نشد
هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز معلومم شد که هیچ معلوم نشد

 

[ibest]

چون ابر به نوروز رخ لاله بشست

برخیز و بجام باده کن عزم درست

کاین سبزه که امروز تماشاگه توست

فردا همه از خاک تو برخواهد رست

 

[Tom.Cruise]

این کوزه چو من عاشق زاری بوده ست
در بند سر زلف نگاری بوده ست
این دسته که بر گردن آن میبینی
دستی است که بر گردن یاری بوده ست

 

[ibest]

چون عهده نمی شود کسی فردا را

حـالی خوش دار این دل پر سودا را

می نوش به ماهتاب ای ماه که ما

بـسیار بـــگردد و نــیـابد ما را

 

[ahmad 777]

به نظر من خیام نگاهش بالاتر از نگاه انسانی و عرفانی بوده خیام هستی رو بزرگتر و وسیعتر از اون چیزی میدیده که انسان بخواهد در مقابلش از نگاه انسانی و عرفانی صحبت کنه نگاه فلسفی ش به هستی و آنچه پیش رو و پشت سر گذاشته گذشته گان و آیندگان احوال آسمان و زمین او رو به یک فلسفه دم غنیمتی میرسه و آدمی رو توصیف میکنه که باید در اکنون از این فرصت کوتاه لذت ببره و در هستی و آنچه هست غور و تفکر کنه من نمیدونم چرا ما سعی داریم به همه چیز یک وجه عرفانی و ملکوتی بدیم آنچه واضح است در شعرهای خیام مشهوده

 

[benyamin1000]

در هر دشتي كه لاله زاري بوده است
آن لاله ز خون شهرياري بوده است
چو برگ بنفشه كز زمين مي رويد
خاليست كه بر رخ نگاري بوده است

 

[abootalebtt]

عمر خیام نیشابوری متولد بیست و هشتم اردیبهشت ماه ۴۲۷ در شهر نیشابور است. از مهم تریم لقب های او می توان به خیامی و خیام نیشابوری اشاره کرد. او در دوران سلجوقی فیلسوف ، ریاضی دان ، ستاره شناس و رباعی سرا بوده است.

جایگاه علمی خیام خیلی برتر از جایگاه ادبی او بوده است ولی شهرت او به خاطر رباعیاتش است ، تقریبا هر جای دنیا که او می شناسند به واسطه رباعیاتش است. رباعیات خیام به زبان های بسیاری در سراسر دنیا ترجمه شده است.

رباعیات خیام

ای چرخ فلک خرابی از کینه تست

بیدادگری شیوه دیرینه تست

ای خاک اگر سینه تو بشکافند

بس گوهر قیمتی که در سینه تست

رباعیات خیام

این کوزه چو من عاشق زاری بوده است

در بند سر زلف نگاری بوده‌ست

این دسته که بر گردن او می بینی

دستی ست که برگردن یاری بوده است

رباعیات خیام

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من

این حل معما نه تو خوانی و نه من

هست در پس پرده گفتگوی من و تو

چون پرده بر افتد نه تو مانی و نه من

رباعیات خیام

گر کار فلک به عدل سنجیده بدی

احوال فلک جمله پسندیده بدی

ور عدل بدی بکارها در گردون

کی خاطر اهل فضل رنجیده بدی

رباعیات خیام

یک روز ز بند عالم آزاد نیم

یک دمزدن از وجود خود شاد نیم

شاگردی روزگار کردم بسیار

در کار جهان هنوز استاد نیم

رباعیات خیام

در کارگه کوزه گری رفتم دوش

دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش

ناگاه یکی کوزه برآورد خروش

کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

رباعیات خیام

از جمله رفتگان این راه دراز

باز آمده کیست تا بما گوید باز

پس بر سر این دو راههٔ آز و نیاز

تا هیچ نمانی که نمی آیی باز

رباعی خیام

آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی

معذوری اگر در طلبش میکوشی

باقی همه رایگان نیرزد هشدار

تا عمر گرانبها بدان نفروشی

اشعار خیام

در کارگه کوزه گری کردم رای

در پایه چرخ دیدم استاد بپای

میکرد دلیر کوزه را دسته و سر

از کله پادشاه و از دست گدای

رباعیات خیام

آن قصر که جمشید در او جام گرفت

آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت

بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر

دیدی که چگونه گور بهرام گرفت