تو حرفهای عاشقانه داری ...... تو با صنوبران میانه داری
درختهای کاج کم حواسند ..... ولی تو را همیشه می شناستد
تو خانه ات کنار یک اقاقی ...... ست تمام شعرهایت اتفاقی ست
تو عطر آبهای دور دستی ...... که در کرانه به دل نشستی
تو انتهای ناشناس رودی ...... که قطره قطره خویش را سرودی