-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
عادل فردوسی پور
- شروع کننده موضوع hamedsullivan
- تاریخ شروع
سر این یه تیکه خیلی خندیدم تیکه قشنگی انداخت
ARMF
مدیر بازنشسته ورزش
عادل در راه پیشرفت با سقوط؟ / نظر بدهید - Goal.com
سایت گل – امیرمهدی ژوله نویسنده سابق روزنامه‌های جهان فوتبال و ایران ورزشی است که در هفته نامه تماشاگران به جامعه مطبوعات ایران معرفی شد. ژوله که از قضا دستی هم در طنز داشت پس از کار در نشریه چلچراغ از سوی پیمان قاسم‌خانی نویسنده کارهای مهران مدیری جذب شد و حالا با مهران مدیری در کارهای او همکاری می‌کند. او پس از برنامه شب گذشته نود پستی روی صفحه شخصی‌اش گذاشته که به نقد از عادل فردوسی‌پور می‌پردازد. این مطلب کوتاه و جذاب است و البته در مخالفت با رویه مرد اول رسانه‌های ورزشی ایران متن را بخوانید و درباره‌اش نظر بدهید.
این روزها برای فردوسی پور نگرانم.برای این روزهای فردوسی پور نگرانم.حالا به جرات می‌توان گفت عادل که روزی قرار بود دلسوز فوتبالمان باشد،حالا به مدعی العموم فوتبال تبدیل شده.عادل آن بالا می‌نشیند و به پشتوانه اس ام اس‌‌هایی که به برنامه‌اش می‌رسد و جًک و جوانهایی که روی زمین و هوا و سیخ داغ شکل ۹۰ میسازند و برایش میفرستند و به اعتبار همهٔ نقد‌ها و حمایت‌ها و تشوق‌ها ،فوتبال را به صلابه می‌کشد.
اوو دیگر به خود حق میدهد جای رئیس فدراسیون تصمیم بگیرد،جای داور سوت و جای مهاجمین،چیپ بزند.کار به جایی رسیده که او به جای بینندگان عزیز هم تشخیص میدهد که یک بازی کسالت آور و خسته کننده باشد یا نه.عادل دیگر عاشق فوتبال نیست،حتا نگران آن هم نیست.عصبیت و کلافگی و غرور،همهٔ آن چیزی است که از جوان با هوش و عزیز ما بچشم می‌خورد.
و این همان پله لق نردبام موفقیت و محبوبیت اوست...خدا کند که نیفتی پسر!
سایت گل – امیرمهدی ژوله نویسنده سابق روزنامه‌های جهان فوتبال و ایران ورزشی است که در هفته نامه تماشاگران به جامعه مطبوعات ایران معرفی شد. ژوله که از قضا دستی هم در طنز داشت پس از کار در نشریه چلچراغ از سوی پیمان قاسم‌خانی نویسنده کارهای مهران مدیری جذب شد و حالا با مهران مدیری در کارهای او همکاری می‌کند. او پس از برنامه شب گذشته نود پستی روی صفحه شخصی‌اش گذاشته که به نقد از عادل فردوسی‌پور می‌پردازد. این مطلب کوتاه و جذاب است و البته در مخالفت با رویه مرد اول رسانه‌های ورزشی ایران متن را بخوانید و درباره‌اش نظر بدهید.
این روزها برای فردوسی پور نگرانم.برای این روزهای فردوسی پور نگرانم.حالا به جرات می‌توان گفت عادل که روزی قرار بود دلسوز فوتبالمان باشد،حالا به مدعی العموم فوتبال تبدیل شده.عادل آن بالا می‌نشیند و به پشتوانه اس ام اس‌‌هایی که به برنامه‌اش می‌رسد و جًک و جوانهایی که روی زمین و هوا و سیخ داغ شکل ۹۰ میسازند و برایش میفرستند و به اعتبار همهٔ نقد‌ها و حمایت‌ها و تشوق‌ها ،فوتبال را به صلابه می‌کشد.
اوو دیگر به خود حق میدهد جای رئیس فدراسیون تصمیم بگیرد،جای داور سوت و جای مهاجمین،چیپ بزند.کار به جایی رسیده که او به جای بینندگان عزیز هم تشخیص میدهد که یک بازی کسالت آور و خسته کننده باشد یا نه.عادل دیگر عاشق فوتبال نیست،حتا نگران آن هم نیست.عصبیت و کلافگی و غرور،همهٔ آن چیزی است که از جوان با هوش و عزیز ما بچشم می‌خورد.
و این همان پله لق نردبام موفقیت و محبوبیت اوست...خدا کند که نیفتی پسر!
ARMF
مدیر بازنشسته ورزش
در پاسخ به همه انتقادها / نود را دوست دارم به این دلیل - Goal.com
سایت گل - بدون شک برنامه نود مثل بسیاری از برنامه های دیگر رسانه ملی٬ اشکالاتی در اجرا و محتوا دارد؛ به عنوان مثال زمان بندی مجری برنامه برای پرداختن به موضوعات نه چندان مهم و یا حتی گاهی پرداختن بیش از اندازه به برخی از موضوعات مهم٬ که منجر به کند شدن ریتم برنامه و کم شدن جذابیت آن میشود و ... اما شاید مهمترین موضوعی که در طول این سال ها بیشترین لطمه را به این برنامه زده٬ این باشد که هیچگاه رقیبی برای آن در میان برنامه های صدا و سیما وجود نداشته است.
اما ماهیت و رسالت برنامه نود چه چیزی بوده؟! مگر از ابتدا قرار نبود این برنامه در حد توان چشم فوتبال این مملکت باشد و بدون ملاحظه٬ حواشی و اتفاقات فوتبالی را پوشش دهد و فدراسیون٬ باشگاه ها و مربیان و بازیکنان فوتبال این مملکت را زیر ذره بین خود قرار بدهد؟ با همه انتقاداتی که برخی ها٬ به حق یا ناحق به عادل فردوسی پور دارند٬ آیا برنامه نود از رسالت اولیه خود دور شده است؟!
برنامه ۹۰ بعد از حدود ۹۰ روز وقفه٬ سه شنبه شب این هفته با انتقاد شدید از ضعف برگزاری مراسم تقدیر از ملی پوشان در ورزشگاه آزادی آغاز شد و با نقد عملکرد قاسم دهنوی و بازیکنان دیگری که در روزهای پایانی نقل انتقالات٬ با بیش از یک تیم قرارداد می بندند٬ به پایان رسید. همچنین در این برنامه٬ لحظاتی به اتفاقات مثبتي در که در این ماه ها در فوتبال ایران افتاده اختصاص یافت؛ مثل نايب قهرماني فوتسال بانوان، قهرماني فوتسال مردان٬ تقدير از برترين هاي ليگ برتر، برخورد با تباني در دسته يک٬ همچنین حضور استقلال در جمع هشت تیم برتر آسیا و صعود تيم ملي به جام جهانی و ... باز هم طرفداران تیم آبی دیدند که چطور کارشناس برنامه٬ پنالتی گرفته شده برای پرسپولیس در بازی با تراکتورسازی را اشتباه داور تشخیص داد؛ قرمزها دیدند که چطور عادل به ماجرای استعفاهای تکراری فتح الله زاده در شروع هر فصل پرداخت. هموطنان آذری دیدند که موضع کارشناس برنامه نود در قبال صحنه برخورد دهنوی و کریمی چه بوده؛ اصفهانی ها دیدند که پنالتی گرفته شده بر علیه آنها درست نبوده؛ کرمانی ها از رفتاری که برخی از هوادارانشان در قبال بیژن طاهری داشتند٬ خجالت کشیدند... و محسن قهرمانی باز هم متوجه شد که حرکات نمایشیِ و تحریک آمیز او در زمین را٬ همه خواهند دید و تقبیح میکنند؛ حتی رییس کمیته داوران٬ حسین عسگری!
نود با پخش کردن حرف های مربی گسترش و سرپرست استقلال نشان داد که مستندات رسول خطیبی برای متهم کردن امیر قلعه نوعی٬ به هیچ وجه کافی نیست. مثل همیشه٬ برنامه نود فرصتی برای کسانی مثل فهمیه زارعی٬ بازیکن تیم ملی فوتسال بانوان بود که روی خط برنامه بیاید و بدون لکنت حرف های خودش را درباره رفتار فدراسیون فوتبال بزند و با مردم درددل کند. فرصتی که هیچکدام از برنامه ورزشی و غیر ورزشی صدا و سیما در اختیار فوتسال بانوان قرار ندادند!
بعد از گذشت ۱۴ سال از پخش اولین برنامه٬ همچنان برنامه نود بین بیشتر اهالی فوتبال محبوب است. این شاید به این دلیل باشد که ماهیت کلی این برنامه هنوز تغییر نکرده و عادل فردوسی پور به همین اعتبار کارش را ادامه میدهد. واقعا سخت نیست که حواسمان باشد برنامه نود با نشان دادن تصویر «جًک و جوانهایی که روی زمین و هوا و سیخ داغ شکل ۹۰ میسازند» درواقع فرصتی را در اختیار بینندگان متنوع این برنامه از سراسر کشور گذاشته تا برای لحظاتی در رسانه ملی دیده شوند.
واقعا چه کسی بیشتر از عادل فردوسی پور و چه برنامه ای بیشتر از برنامه نود٬ برای فوتبال این کشور دلسوز است؟!
سایت گل - بدون شک برنامه نود مثل بسیاری از برنامه های دیگر رسانه ملی٬ اشکالاتی در اجرا و محتوا دارد؛ به عنوان مثال زمان بندی مجری برنامه برای پرداختن به موضوعات نه چندان مهم و یا حتی گاهی پرداختن بیش از اندازه به برخی از موضوعات مهم٬ که منجر به کند شدن ریتم برنامه و کم شدن جذابیت آن میشود و ... اما شاید مهمترین موضوعی که در طول این سال ها بیشترین لطمه را به این برنامه زده٬ این باشد که هیچگاه رقیبی برای آن در میان برنامه های صدا و سیما وجود نداشته است.
اما ماهیت و رسالت برنامه نود چه چیزی بوده؟! مگر از ابتدا قرار نبود این برنامه در حد توان چشم فوتبال این مملکت باشد و بدون ملاحظه٬ حواشی و اتفاقات فوتبالی را پوشش دهد و فدراسیون٬ باشگاه ها و مربیان و بازیکنان فوتبال این مملکت را زیر ذره بین خود قرار بدهد؟ با همه انتقاداتی که برخی ها٬ به حق یا ناحق به عادل فردوسی پور دارند٬ آیا برنامه نود از رسالت اولیه خود دور شده است؟!
برنامه ۹۰ بعد از حدود ۹۰ روز وقفه٬ سه شنبه شب این هفته با انتقاد شدید از ضعف برگزاری مراسم تقدیر از ملی پوشان در ورزشگاه آزادی آغاز شد و با نقد عملکرد قاسم دهنوی و بازیکنان دیگری که در روزهای پایانی نقل انتقالات٬ با بیش از یک تیم قرارداد می بندند٬ به پایان رسید. همچنین در این برنامه٬ لحظاتی به اتفاقات مثبتي در که در این ماه ها در فوتبال ایران افتاده اختصاص یافت؛ مثل نايب قهرماني فوتسال بانوان، قهرماني فوتسال مردان٬ تقدير از برترين هاي ليگ برتر، برخورد با تباني در دسته يک٬ همچنین حضور استقلال در جمع هشت تیم برتر آسیا و صعود تيم ملي به جام جهانی و ... باز هم طرفداران تیم آبی دیدند که چطور کارشناس برنامه٬ پنالتی گرفته شده برای پرسپولیس در بازی با تراکتورسازی را اشتباه داور تشخیص داد؛ قرمزها دیدند که چطور عادل به ماجرای استعفاهای تکراری فتح الله زاده در شروع هر فصل پرداخت. هموطنان آذری دیدند که موضع کارشناس برنامه نود در قبال صحنه برخورد دهنوی و کریمی چه بوده؛ اصفهانی ها دیدند که پنالتی گرفته شده بر علیه آنها درست نبوده؛ کرمانی ها از رفتاری که برخی از هوادارانشان در قبال بیژن طاهری داشتند٬ خجالت کشیدند... و محسن قهرمانی باز هم متوجه شد که حرکات نمایشیِ و تحریک آمیز او در زمین را٬ همه خواهند دید و تقبیح میکنند؛ حتی رییس کمیته داوران٬ حسین عسگری!
نود با پخش کردن حرف های مربی گسترش و سرپرست استقلال نشان داد که مستندات رسول خطیبی برای متهم کردن امیر قلعه نوعی٬ به هیچ وجه کافی نیست. مثل همیشه٬ برنامه نود فرصتی برای کسانی مثل فهمیه زارعی٬ بازیکن تیم ملی فوتسال بانوان بود که روی خط برنامه بیاید و بدون لکنت حرف های خودش را درباره رفتار فدراسیون فوتبال بزند و با مردم درددل کند. فرصتی که هیچکدام از برنامه ورزشی و غیر ورزشی صدا و سیما در اختیار فوتسال بانوان قرار ندادند!
بعد از گذشت ۱۴ سال از پخش اولین برنامه٬ همچنان برنامه نود بین بیشتر اهالی فوتبال محبوب است. این شاید به این دلیل باشد که ماهیت کلی این برنامه هنوز تغییر نکرده و عادل فردوسی پور به همین اعتبار کارش را ادامه میدهد. واقعا سخت نیست که حواسمان باشد برنامه نود با نشان دادن تصویر «جًک و جوانهایی که روی زمین و هوا و سیخ داغ شکل ۹۰ میسازند» درواقع فرصتی را در اختیار بینندگان متنوع این برنامه از سراسر کشور گذاشته تا برای لحظاتی در رسانه ملی دیده شوند.
واقعا چه کسی بیشتر از عادل فردوسی پور و چه برنامه ای بیشتر از برنامه نود٬ برای فوتبال این کشور دلسوز است؟!
Eddiy
Registered User
- تاریخ عضویت
- 20 جولای 2013
- نوشته‌ها
- 584
- لایک‌ها
- 505
پخش برنامه فوتبال 120
پخش زنده‌ی برنامه‌ی «فوتبال 120» فردوسی‌پور از این هفته آغاز میشود.
به گزارش خبرنگار ایسنا، برنامه‌ی «فوتبال 120» به تهیه‌کنندگی عادل فردوسی‌پور جمعه (یکم شهریورماه) به‌صورت زنده از شبکه‌ی «ورزش» روی آنتن می‌رود.
این برنامه که اجرای آن را فردوسی‌پور برعهده دارد به تحلیل مسابقات اروپایی می‌پردازد. برنامه‌ی یادشده با ریتمی تند، تمام وقایعی را که در فوتبال جهان رخ میدهد، به‌صورت تصویری و تحلیلی نشان میدهد.
«فوتبال 120» به‌صورت هفتگی، روزهای جمعه ساعت 22 از شبکه‌ی «ورزش» پخش میشود و براساس اعلام، تا پایان سال ادامه خواهد داشت.
پخش زنده‌ی برنامه‌ی «فوتبال 120» فردوسی‌پور از این هفته آغاز میشود.
به گزارش خبرنگار ایسنا، برنامه‌ی «فوتبال 120» به تهیه‌کنندگی عادل فردوسی‌پور جمعه (یکم شهریورماه) به‌صورت زنده از شبکه‌ی «ورزش» روی آنتن می‌رود.
این برنامه که اجرای آن را فردوسی‌پور برعهده دارد به تحلیل مسابقات اروپایی می‌پردازد. برنامه‌ی یادشده با ریتمی تند، تمام وقایعی را که در فوتبال جهان رخ میدهد، به‌صورت تصویری و تحلیلی نشان میدهد.
«فوتبال 120» به‌صورت هفتگی، روزهای جمعه ساعت 22 از شبکه‌ی «ورزش» پخش میشود و براساس اعلام، تا پایان سال ادامه خواهد داشت.
ARMF
مدیر بازنشسته ورزش
آقای فردوسی‌پور، حاشیه را رها کن!
عصر ایران- اینکه سعید شیرینی در انتقاد از عادل فردوسی پور گفته است برخی افراد رسانه ملی را رسانه شخصی کرده‌اند، حرف چندان بیراهی نیست. قبل از نسل فعلی گزارشگران فوتبال، کسانی چون بهرام شفیع و بهمن صالح نیا و بهروان، به علت سال‌ها حضور در تلویزیون، کم کم دچار این توهم شده بودند که در مقام گزارشگر، هر چه بخواهند می‌توانند بر زبان آورند.
خیلی‌ها به یاد دارند که بهروان و صالح‌نیا گزارشگر بازی استقلال و پرسپولیس در دی ماه 1369 بودند و چون هر دوی آنها طرفدار پرسپولیس بودند، در حین گزارش مشترک بازی، آن قدر از پرسپولیس حمایت کردند که کیهان ورزشی کاریکاتوری از آنها کشید که در به عنوان گزارشگر مشغول تشویق تیم پرسپولیس بودند! بهرام شفیع هم که یکبار وقتی پرسپولیس گل زد، گفت: تیم خوب گلی زد!
نسل فعلی گزارشگران تلویزیون ایران، این قدر تابلو و فاش از این یا آن تیم حمایت نمی‌کنند. در بین گزارشگران کنونی، جواد خیابانی هم مثل شفیع و صالح‌نیا و قبلی‌ها، پس از مدتی، تلویزیون را با " خونه‌ی خاله" اشتباه گرفت و در حین گزارش هر چه می‌خواست می‌گفت! البته مردم ایران در فیس بوک، خیابانی را ادب کردند و او مدتی‌ست که تقیه می‌کند و درونیاتش را در حین گزارش بازی، بیرون نمی‌ریزد.
ظاهراً پس از خیابانی، حالا نوبت کسانی چون میرزایی و فردوسی‌پور است که در حین گزارش بازی، خود را در "خانه خاله" مستقر بدانند نه در سیمای جمهوری اسلامی ایران!
چندی پیش نقدی بر مزدک میرزایی نوشتیم و گفتیم که او در بازی استقلال و سپاهان، با لحن یخ و بی مزه همیشگی‌اش، چطور آرش برهانی و محمد قاضی را تحقیر کرد. پس از خرابکاری میرزایی در آن بازی، اینک نوبت عادل فردوسی‌پور بود که در دربی 77 گزارشی نه چندان جالب را تحویل بینندگان بازی بدهد.
از تمسخر سعید شیرینی - که به وضوح اقدامی بود در ادامه و در واکنش به تقابل شیرینی و فردوسی‌پور در برنامه نود – که بگذریم، علاقه مفرط فردوسی‌پور به "حاشیه‌ها" نه تنها به گزارش او از بازی فوتبال لطمه می‌زند، بلکه گاه روی اعصاب بیننده رژه می رود!
مثلاً در صحنه‌ای که نکونام سهواً صورت خلعتبری را لگد کرد، واقعه مهم بازی، شوت خطرناک پیام صادقیان به سمت دروازه استقلال و شیرجه مهدی رحمتی و گل نشدن آن توپ بود؛ اما فردوسی‌پور به جای اینکه گزارشش را بر شوت خطرناک پیام صادقیان و واکنش خوب مهدی رحمتی و در مجموع باز نشدن دروازه استقلال متمرکز کند، مشغول گزارش غلت زدن خلعتبری بر روی زمین شد!
این در حالی بود که فردوسی‌پور از اول بازی مدام تاکید می‌کرد این بازی باید گل داشته باشد و اگر گل نداشته باشد قبول نیست! اما حتی وقتی که بوی گل در ورزشگاه پیچید، چون بوی "حاشیه" به مشام فردوسی‌پور خورده بود، غلت زدن خلعتبری بر روی چمن ورزشگاه مهمتر از شوت صادقیان و شیرجه رحمتی شد.
کاملاً پیداست که سال‌ها کار کردن در برنامه نود، فردوسی‌پور را دچار نوعی حاشیه‌گرایی کرده است. او جان میدهد برای حاشیه! حالا این "حاشیه" می‌تواند چرت‌زدن سیعد شیرینی باشد و یا غلت زدن بازیکنی مصدوم بر روی زمین. بگذریم که درد کشیدن یک بازیکن مصدوم "حاشیه" هم نیست ولی ظاهراً فردوسی‌پور ابتدا تصور کرد که خلعتبری مشغول تمارض و فیلم بازی کردن است و برق شوقی در چشمش درخشید که ای جان، حاشیه!
نکته دیگر در گزارش عادل فردوسی‌پور، ناتوانی او در تفکیک نقش خودش به عنوان گزارشگر بازی و نقش میان‌هفته‌ای‌اش به عنوان مجری برنامه نود است. اگر فردوسی‌پور به عنوان مجری برنامه نود با کسی شاخ به شاخ میشود، چند روز یا چند هفته بعد که گزارشگر فلان مسابقه فوتبال است، منطقاً حق ندارد با او تسویه حساب کند.
خلاصه اینکه، عادل فردوسی‌پور نباید تلویزیون ملی را را با "خونه‌ی خاله" یکی بداند و هر طور که دلش خواست در رسانه ملی حرف بزند و بی‌پروایی طبیعی محیط های شخصی و دوستانه و خانوادگی را به گزارش مسابقات فوتبال تسری دهد.
عصر ایران- اینکه سعید شیرینی در انتقاد از عادل فردوسی پور گفته است برخی افراد رسانه ملی را رسانه شخصی کرده‌اند، حرف چندان بیراهی نیست. قبل از نسل فعلی گزارشگران فوتبال، کسانی چون بهرام شفیع و بهمن صالح نیا و بهروان، به علت سال‌ها حضور در تلویزیون، کم کم دچار این توهم شده بودند که در مقام گزارشگر، هر چه بخواهند می‌توانند بر زبان آورند.
خیلی‌ها به یاد دارند که بهروان و صالح‌نیا گزارشگر بازی استقلال و پرسپولیس در دی ماه 1369 بودند و چون هر دوی آنها طرفدار پرسپولیس بودند، در حین گزارش مشترک بازی، آن قدر از پرسپولیس حمایت کردند که کیهان ورزشی کاریکاتوری از آنها کشید که در به عنوان گزارشگر مشغول تشویق تیم پرسپولیس بودند! بهرام شفیع هم که یکبار وقتی پرسپولیس گل زد، گفت: تیم خوب گلی زد!
نسل فعلی گزارشگران تلویزیون ایران، این قدر تابلو و فاش از این یا آن تیم حمایت نمی‌کنند. در بین گزارشگران کنونی، جواد خیابانی هم مثل شفیع و صالح‌نیا و قبلی‌ها، پس از مدتی، تلویزیون را با " خونه‌ی خاله" اشتباه گرفت و در حین گزارش هر چه می‌خواست می‌گفت! البته مردم ایران در فیس بوک، خیابانی را ادب کردند و او مدتی‌ست که تقیه می‌کند و درونیاتش را در حین گزارش بازی، بیرون نمی‌ریزد.
ظاهراً پس از خیابانی، حالا نوبت کسانی چون میرزایی و فردوسی‌پور است که در حین گزارش بازی، خود را در "خانه خاله" مستقر بدانند نه در سیمای جمهوری اسلامی ایران!
چندی پیش نقدی بر مزدک میرزایی نوشتیم و گفتیم که او در بازی استقلال و سپاهان، با لحن یخ و بی مزه همیشگی‌اش، چطور آرش برهانی و محمد قاضی را تحقیر کرد. پس از خرابکاری میرزایی در آن بازی، اینک نوبت عادل فردوسی‌پور بود که در دربی 77 گزارشی نه چندان جالب را تحویل بینندگان بازی بدهد.
از تمسخر سعید شیرینی - که به وضوح اقدامی بود در ادامه و در واکنش به تقابل شیرینی و فردوسی‌پور در برنامه نود – که بگذریم، علاقه مفرط فردوسی‌پور به "حاشیه‌ها" نه تنها به گزارش او از بازی فوتبال لطمه می‌زند، بلکه گاه روی اعصاب بیننده رژه می رود!
مثلاً در صحنه‌ای که نکونام سهواً صورت خلعتبری را لگد کرد، واقعه مهم بازی، شوت خطرناک پیام صادقیان به سمت دروازه استقلال و شیرجه مهدی رحمتی و گل نشدن آن توپ بود؛ اما فردوسی‌پور به جای اینکه گزارشش را بر شوت خطرناک پیام صادقیان و واکنش خوب مهدی رحمتی و در مجموع باز نشدن دروازه استقلال متمرکز کند، مشغول گزارش غلت زدن خلعتبری بر روی زمین شد!
این در حالی بود که فردوسی‌پور از اول بازی مدام تاکید می‌کرد این بازی باید گل داشته باشد و اگر گل نداشته باشد قبول نیست! اما حتی وقتی که بوی گل در ورزشگاه پیچید، چون بوی "حاشیه" به مشام فردوسی‌پور خورده بود، غلت زدن خلعتبری بر روی چمن ورزشگاه مهمتر از شوت صادقیان و شیرجه رحمتی شد.
کاملاً پیداست که سال‌ها کار کردن در برنامه نود، فردوسی‌پور را دچار نوعی حاشیه‌گرایی کرده است. او جان میدهد برای حاشیه! حالا این "حاشیه" می‌تواند چرت‌زدن سیعد شیرینی باشد و یا غلت زدن بازیکنی مصدوم بر روی زمین. بگذریم که درد کشیدن یک بازیکن مصدوم "حاشیه" هم نیست ولی ظاهراً فردوسی‌پور ابتدا تصور کرد که خلعتبری مشغول تمارض و فیلم بازی کردن است و برق شوقی در چشمش درخشید که ای جان، حاشیه!
نکته دیگر در گزارش عادل فردوسی‌پور، ناتوانی او در تفکیک نقش خودش به عنوان گزارشگر بازی و نقش میان‌هفته‌ای‌اش به عنوان مجری برنامه نود است. اگر فردوسی‌پور به عنوان مجری برنامه نود با کسی شاخ به شاخ میشود، چند روز یا چند هفته بعد که گزارشگر فلان مسابقه فوتبال است، منطقاً حق ندارد با او تسویه حساب کند.
خلاصه اینکه، عادل فردوسی‌پور نباید تلویزیون ملی را را با "خونه‌ی خاله" یکی بداند و هر طور که دلش خواست در رسانه ملی حرف بزند و بی‌پروایی طبیعی محیط های شخصی و دوستانه و خانوادگی را به گزارش مسابقات فوتبال تسری دهد.
arambash
Registered User
راستی اگر عادل فامیلش دلالی بود چه خنده دار میشد: عادل دلّالی !
بهش میاد نه ...؟
بهش میاد نه ...؟
ARMF
مدیر بازنشسته ورزش
ARMF
مدیر بازنشسته ورزش
آغاز افول فردوسی‌پور؟
سحر طلوعی در روزنامه شرق نوشت: آیا سیر نزولی «نماد» هوش و ذکاوت تلویزیون شروع شده است؟ آیا عادل فردوسی‌پور «افت» کرده است؟ آیا مجری یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیونی نیازمند «ریکاوری» و تجدید قواست؟ پاسخ همه این سوال‌ها با مرور برنامه یک ماهه گذشته 90 به دست می‌آید. از آخرین برنامه شروع کنیم.
1- تسلیت به بازماندگان فاجعه سراوان کار پسندیده‌ای است، اما این کار پسندیده، نیازمند کلمات قلنبه، سلنبه نیست. نیازمند ورود به ادبیاتی نیست که فردوسی‌پور به آن تعلق ندارد. به جای استفاده از این جمله غریب و البته کمی عجیب «تعدادی از هموطنانمان در سراوان «متاسفانه» به «درجه رفیع شهادت» نائل شدند»، میشد از یک جمله تسلی‌دهنده ساده استفاده کرد. شاید در نگاه اول این جمله «گاف» به نظر نیاید و اشتباه «لپی» باشد؛ هست، اما واقعیت این است که فردوسی‌پور مدت‌هاست با برجسته‌سازی اشتباه «لپی» بسیاری از مدیران عامل باشگاه‌ها، مربیان و بازیکنان و تماشاگران، مخاطبان برنامه‌اش را سرگرم کرده است.
فردوسی‌پور به همین اشتباهات کلامی یا ورود میهمانان برنامه‌اش به حوزه‌های غیرتخصصی‌شان، ریز خندیده و مدت‌ها آن را دست گرفته و... . لابد جمله معروف علی پروین را به خاطر دارید که روزی گفت تیم‌ملی 80درصد آماده است و 30درصد دیگر هنوز کار دارد! علی پروین هیچ چیز را که بلد نباشد، حساب و کتاب حتما سرش میشود. اما فردوسی‌پور و رفقایش تا مدت‌ها این موضوع را دست گرفته بودند و به آن می‌خندیدند. شاهدش هم گفت‌وگوی فردوسی‌پور با پروین که همین چند ماه پیش از برنامه «90» پخش شد. از فردوسی‌پور توقع نمی‌رود برای بیان کلمات خود، وارد ادبیاتی شود که به آن مسلط نیست. وررفتن زیاد با کلمات، مجریان را به ورطه هولناک پَرت‌گویی می‌اندازد.
2- فردوسی‌پور، پژمان جمشیدی را دعوت کرده تا با او درباره سریال «پژمان» حرف بزند - و البته آن گونه که می‌گویند - او را دعوت کرده کمی دستش بیندازد (اشکالی هم ندارد، فردوسی‌پور با پژمان جمشیدی آنقدر صمیمی هست که چنین ادعایی داشته باشد)، اما در نخستین رویارویی قافیه را می‌بازد. جمشیدی می‌گوید سریال «پژمان» 26 قسمت است و تا به حال 15 قسمت آن پخش شده و 11 قسمت دیگرش مانده، فردوسی‌پور می‌رود توی فکر و مکث می‌کند.
جمشیدی سر بزنگاه شلیک می‌کند که عادل تو هم «پژمان» شدیا (اشاره به سادگی) از 26، 15 تا کم کنی میشود 11 تا! اسطوره هوش و ذکاوت تلویزیون به راحتی توسط کسی که هوشمند و سریع‌الانتقال است، فرو می‌ریزد. واقعیت این است که فردوسی‌پور ساده نیست، اما مدتی است هنگام اجرای برنامه «90» تمرکز ندارد و غرق در برگه‌هایی است که جلوی رویش گذاشته و سوالات را رویش نوشته است. دل به حرف‌های میهمانش چه تلفنی و چه حضوری نمی‌دهد و بیشتر حواسش به پیامک‌هایی است که دوستانش به گوشی‌اش میفرستند. فردوسی‌پور آنقدر تمرکز ندارد که به پژمان جمشیدی بگوید دنی‌آلوز، دفاع برزیلی برای تیم‌ملی‌اش نه تنها گل ملی زده که اتفاقا آن گل را به ایران و در بازی دوستانه در دوبی زده است! بدتر اینکه خود فردوسی‌پور گزارشگر آن بازی بوده است.
3- فردوسی‌پور تصمیم گرفته پرونده رسوایی «تبانی» و فساد داوری و فوتبال را در برنامه‌اش بررسی کند. بخشی از طرفین دعوا را دعوت کرده پشت خط. یکی از طرفین دعوا علی دایی است، طرف دیگر به اندازه دایی شخصیت مشهوری نیست. دایی الا ماشاءالله اجازه دارد حرف بزند، دیگران نه. فردوسی‌پور آنقدر غرق میشود و حواسش پی مسابقه پیامکی برنامه و آمار و جزییات آن است که یادش می‌رود تذکر بدهد کسی که از فرآیند تبانی خبر دارد و اطلاع نمی‌دهد، به اندازه کسی که تبانی کرده متهم است و باید مجازات شود.
البته در برنامه هفته بعد «90» یادش می‌افتد یا با تذکر دیگران ماجرا را به خاطر می‌آورد و بازگو می‌کند. بحث این است که فردوسی‌پور نه تنها در زمان«حال» و سر بزنگاه‌ها تمرکز ندارد که مقابل«اسم»ها تا حدودی مماشات می‌کند، اما به راحتی گمنام‌ها را بازجویی می‌کند.
همه اینها را بگذارید کنار تکان‌خوردن‌های بیش از حد فردوسی‌پور روی صندلی اجرا که تمرکز را مخاطب می‌گیرد و اذیت می‌کند. به نظر می‌رسد 90 دیگر برایش هیجان ندارد و یک کار کارمندی و هفتگی ثابت شده که باید سر یک‌ساعتی شروع و تمام شود. فردوسی‌پور به روزهای بدش نزدیک شده است و باید تجدید قوا کند. دست‌کم مخاطب تلویزیون در این برهوت به او نیازمند است.
سحر طلوعی در روزنامه شرق نوشت: آیا سیر نزولی «نماد» هوش و ذکاوت تلویزیون شروع شده است؟ آیا عادل فردوسی‌پور «افت» کرده است؟ آیا مجری یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیونی نیازمند «ریکاوری» و تجدید قواست؟ پاسخ همه این سوال‌ها با مرور برنامه یک ماهه گذشته 90 به دست می‌آید. از آخرین برنامه شروع کنیم.
1- تسلیت به بازماندگان فاجعه سراوان کار پسندیده‌ای است، اما این کار پسندیده، نیازمند کلمات قلنبه، سلنبه نیست. نیازمند ورود به ادبیاتی نیست که فردوسی‌پور به آن تعلق ندارد. به جای استفاده از این جمله غریب و البته کمی عجیب «تعدادی از هموطنانمان در سراوان «متاسفانه» به «درجه رفیع شهادت» نائل شدند»، میشد از یک جمله تسلی‌دهنده ساده استفاده کرد. شاید در نگاه اول این جمله «گاف» به نظر نیاید و اشتباه «لپی» باشد؛ هست، اما واقعیت این است که فردوسی‌پور مدت‌هاست با برجسته‌سازی اشتباه «لپی» بسیاری از مدیران عامل باشگاه‌ها، مربیان و بازیکنان و تماشاگران، مخاطبان برنامه‌اش را سرگرم کرده است.
فردوسی‌پور به همین اشتباهات کلامی یا ورود میهمانان برنامه‌اش به حوزه‌های غیرتخصصی‌شان، ریز خندیده و مدت‌ها آن را دست گرفته و... . لابد جمله معروف علی پروین را به خاطر دارید که روزی گفت تیم‌ملی 80درصد آماده است و 30درصد دیگر هنوز کار دارد! علی پروین هیچ چیز را که بلد نباشد، حساب و کتاب حتما سرش میشود. اما فردوسی‌پور و رفقایش تا مدت‌ها این موضوع را دست گرفته بودند و به آن می‌خندیدند. شاهدش هم گفت‌وگوی فردوسی‌پور با پروین که همین چند ماه پیش از برنامه «90» پخش شد. از فردوسی‌پور توقع نمی‌رود برای بیان کلمات خود، وارد ادبیاتی شود که به آن مسلط نیست. وررفتن زیاد با کلمات، مجریان را به ورطه هولناک پَرت‌گویی می‌اندازد.
2- فردوسی‌پور، پژمان جمشیدی را دعوت کرده تا با او درباره سریال «پژمان» حرف بزند - و البته آن گونه که می‌گویند - او را دعوت کرده کمی دستش بیندازد (اشکالی هم ندارد، فردوسی‌پور با پژمان جمشیدی آنقدر صمیمی هست که چنین ادعایی داشته باشد)، اما در نخستین رویارویی قافیه را می‌بازد. جمشیدی می‌گوید سریال «پژمان» 26 قسمت است و تا به حال 15 قسمت آن پخش شده و 11 قسمت دیگرش مانده، فردوسی‌پور می‌رود توی فکر و مکث می‌کند.
جمشیدی سر بزنگاه شلیک می‌کند که عادل تو هم «پژمان» شدیا (اشاره به سادگی) از 26، 15 تا کم کنی میشود 11 تا! اسطوره هوش و ذکاوت تلویزیون به راحتی توسط کسی که هوشمند و سریع‌الانتقال است، فرو می‌ریزد. واقعیت این است که فردوسی‌پور ساده نیست، اما مدتی است هنگام اجرای برنامه «90» تمرکز ندارد و غرق در برگه‌هایی است که جلوی رویش گذاشته و سوالات را رویش نوشته است. دل به حرف‌های میهمانش چه تلفنی و چه حضوری نمی‌دهد و بیشتر حواسش به پیامک‌هایی است که دوستانش به گوشی‌اش میفرستند. فردوسی‌پور آنقدر تمرکز ندارد که به پژمان جمشیدی بگوید دنی‌آلوز، دفاع برزیلی برای تیم‌ملی‌اش نه تنها گل ملی زده که اتفاقا آن گل را به ایران و در بازی دوستانه در دوبی زده است! بدتر اینکه خود فردوسی‌پور گزارشگر آن بازی بوده است.
3- فردوسی‌پور تصمیم گرفته پرونده رسوایی «تبانی» و فساد داوری و فوتبال را در برنامه‌اش بررسی کند. بخشی از طرفین دعوا را دعوت کرده پشت خط. یکی از طرفین دعوا علی دایی است، طرف دیگر به اندازه دایی شخصیت مشهوری نیست. دایی الا ماشاءالله اجازه دارد حرف بزند، دیگران نه. فردوسی‌پور آنقدر غرق میشود و حواسش پی مسابقه پیامکی برنامه و آمار و جزییات آن است که یادش می‌رود تذکر بدهد کسی که از فرآیند تبانی خبر دارد و اطلاع نمی‌دهد، به اندازه کسی که تبانی کرده متهم است و باید مجازات شود.
البته در برنامه هفته بعد «90» یادش می‌افتد یا با تذکر دیگران ماجرا را به خاطر می‌آورد و بازگو می‌کند. بحث این است که فردوسی‌پور نه تنها در زمان«حال» و سر بزنگاه‌ها تمرکز ندارد که مقابل«اسم»ها تا حدودی مماشات می‌کند، اما به راحتی گمنام‌ها را بازجویی می‌کند.
همه اینها را بگذارید کنار تکان‌خوردن‌های بیش از حد فردوسی‌پور روی صندلی اجرا که تمرکز را مخاطب می‌گیرد و اذیت می‌کند. به نظر می‌رسد 90 دیگر برایش هیجان ندارد و یک کار کارمندی و هفتگی ثابت شده که باید سر یک‌ساعتی شروع و تمام شود. فردوسی‌پور به روزهای بدش نزدیک شده است و باید تجدید قوا کند. دست‌کم مخاطب تلویزیون در این برهوت به او نیازمند است.
mehrabooni
Registered User
الکی ازش بد نگین
اگه نبود فوتبال ایران خیلی عقب مونده بود
Sent from my iPhone using Tapatalk 2
اگه نبود فوتبال ایران خیلی عقب مونده بود
Sent from my iPhone using Tapatalk 2
Il Capitano
Registered User
- تاریخ عضویت
- 19 اکتبر 2012
- نوشته‌ها
- 7,311
- لایک‌ها
- 12,334
- سن
- 40
mehrabooni
Registered User
الان من گفتم جلوئه ؟ گفتم خیلی جلوئه ؟ چون عادل پیشرفت کرده بهش حسودی میکنن میخان خرابش کنن
Sent from my iPhone using Tapatalk 2
به نظرم فردوسی پور بیش از حد داره به حاشیه توجه می کنه مثلا خواب شیرینی تو دربی , این کجاش به فوتبال کمک می کنه ؟ مثلا یه پنج دقیقه هم خوابیده باشه مگه چی میشه آدم که نکشته و مثال هایی خیلی زیاد که اصلا دلیلی نداره بهش بپردازد .
Il Capitano
Registered User
- تاریخ عضویت
- 19 اکتبر 2012
- نوشته‌ها
- 7,311
- لایک‌ها
- 12,334
- سن
- 40
mehrabooni
Registered User
خخخخخخ این هنوز فک میکنه عادل فردوسی پور بازیکن فوتباله و قراره در فوتبال پیشرفت کنه و ببرنش بارسلونا لژیونرمون بشه
) مجید جان دلبندم داریم روی عادل فردوسی پوری بحث میکنیم که مجریه نه فوتبالیست ) قراره توی مجری گری پیشرفت کنه که ماشاالله چشم حسوداش بترکه،هر برنامه بهتر از برنامه ی قبل میشه،قرار نیست فوتبالش خوب بشه ببرنش به قول تو بارساخیلی باهوشه عادل واقعا زرنگه
Sent from my iPhone using Tapatalk 2
mehrabooni
Registered User
اره واقعا نویسنده های برنامه و اونایی که دنبال ساختن تیزر و سوژه میگردن خیلی به حاشیه ها میپردازن که نباید اینو تقصیر عادل بندازین
مثلا یه بار یادمه مربی تیم ملی ژرمنا (یواخیم لو) دستشو کرده بود توی دماغش بعد کرد توی دهنش مزه مزه کرد ! این جریان از طرف فرانسوی ها خیلی رسانه ای شد.اون زمان توی شبکه های فرانسوی ۲۴ ساعت روش مانور میدادن
پرداختن به اینجور مسائل و پرداختن به حاشیه ها خیلی استباهه.کلا تخریب شخصیتی کار درستی نیست ! هرچند اگه اون شخص الگو برای یک جامعه باشه اگه اشتباهی ازش سر بزنه باید سرپوش بزارن روس
Sent from my iPhone using Tapatalk 2
Il Capitano
Registered User
- تاریخ عضویت
- 19 اکتبر 2012
- نوشته‌ها
- 7,311
- لایک‌ها
- 12,334
- سن
- 40
خخخخخخ این هنوز فک میکنه عادل فردوسی پور بازیکن فوتباله و قراره در فوتبال پیشرفت کنه و ببرنش بارسلونا لژیونرمون بشه
خیلی باهوشه عادل واقعا زرنگه
Sent from my iPhone using Tapatalk 2
شرمنده! من فکر کردم فردوسی پور بازیکن ختافه س پیشرفت کرده قراره بره بارسا...پس مجریه؟ ممنون
الان قراره در مجری گری پیشرفت کنه بره بخش بی بی سی اسپورت؟
