بطور کلی پزشک های عضو هیئت علمی که سهمیه ای نباشند، در رشته های غیر جراحی خوبن... اینکه چطور بفهمیم که سهمیه ای نیستن، کار سختیه. چون سهمیه ای ها هم به مرور زمان و کم کم یاد میگیرن که چطور مثل یک پزشک واقعی رفتار کنند
. از پزشک هایی که به تلویزیون دعوت میشن هم حتی المقدور دوری کنید که همشون سهمیه ای هستن مگر اینکه خلافش ثابت بشه
در رشته های جراحی، بعضی ها بخاطر مهارتشون خوشنام میشن و به اصطلاح پنجه طلایی هستن
که لزوما هم درست نیست. چون هر بیماری شرایط خودشو داره. به طور کلی در مورد جراحی، تاثیر بیمارستان و امکاناتش و نظمش، شاید از خود جراح بیشتر باشه
در مورد وقت گذاشتن برای گرفتن شرح حال و معاینه، خیلی محتمله که قضاوت شما درست نباشه. ممکنه یک پزشک با یک حرف شما به تشخیص قطعی برسه و نیازی نبینه که ادامه بده یا چیزی ببینه که تشخیص بده قبل از هر شرح حالی لازم باشه آزمایش بدید، یا اون روز 20 تا بیمار دیگه مثل شما داشته و قبل از اینکه شما کامل حرف بزنید بدونه که بیماریتون چیه
یا اصلا آدم باهوش یا سریع الانتقالی باشه .... معمولا بیمارها این صحبت نکردن طولانی رو به حساب بی ادبی یا کم فروشی پزشک میگذارن، در صورتیکه در 90 درصد موارد اینطور نیست.
شما میخواید بیماریتون معالجه بشه، سوار چرخ و فلک شهربازی نشدید که هرچی بیشتر بهتون وقت بدن، استفاده بهتری از پولتون کرده باشید
... بجای اصرار بر طولانی بودن زمان ویزیت، مختصر صحبت کنید اجازه بدید پزشک ازتون سوال بپرسه. وقتی شما زیاد و از موضوعات متنوع صحبت کنید، مخصوصا همراه های بیمار هم اگر بپرن وسط صحبت، بدتر تمرکز اون پزشک رو بهم میزنید. بیشتر اشتباهات پزشکی در اثر پرت کردن حواس کادر درمانه.
طرف یه عمر به باباش بدی کرده، توی آی سی یو میاد به پر و پای کادر درمان میپیچه که وجدان خودش رو آروم کنه که ببینید من چقدر بابامو دوست دارم
... مرتیکه دروغگو. تو تا دیروز داشتی سر پول شکم باباتو پاره میکردی، حالا بابادوست شدی
این بود تجربیات من. من که خودم همه خانواده ام پزشک هستن، وقتی به پزشک غریبه مراجعه میکنم توی کارش دخالت نمیکنم. اجازه میدم کار تخصصیش رو با تمرکز کامل انجام بده. تا حالا هم نتیجه خوب گرفتم
پ.ن: مجددا طبق تجربه من که در این تاپیک هم شاهدش هست
، مردم ایران بیشتر از اون که به معالجه بیماریشون اهمیت بدن به 2 چیز اهمیت میدن. یکی درآمد پزشک و دومی رفتار پزشک.... یعنی شمای پزشک به بیمار و همراهش احترام فوق العاده بذار، مطب و درمانگاهت هم خلوت باشه که احساس کنن پولدار نیستی، بعد بزن بیمار رو بکش، میان ازت تشکر هم میکنن
... ولی با بنز بیا توی بیمارستان، جواب سلام همراه مریض رو هم نده، از اون طرف بیمار سرطان ریه اش رو جوری درمان کن که بره دوی ماراتن المپیک شرکت کنه، آخرش میرن پزشکی قانونی شکایت میکنن که چرا بیمارمون رکورد یوسین بولت رو نمیتونه بزنه
از اون طرف مورد داریم رزیدنت سال چهار همیشه چشماش سرخه 
