مشاعره!!!

[ibest]

شوقم چنان فزود که هرگه نهان شوی
باید دوید بر سر صد رهگذر مرا
برگردنم ز تیغ تو صد بار منت است
زیرا که وارهاند ز صد دردسر مرا

 

[ramtinhm]

چرا نمیشه؟

این دود سیه فام که از بام وطن خاست
از ماست که بر ماست

 

[hernandez]

تو نیکی می کن و در دجله انداز
که ایزد در بیابانت دهد باز

 

[poorya0014]

زان کوزه می که نیست در وی ضرری..........پر کن قدیحی بخور به من ده دگری
زان پیشتر ای صنم که در رهگذری..........خاک من و تو کوزه کند کوزه گری

 

[Saman423]

تو نیکی می کن و در دجله انداز
که ایزد در بیابانت دهد باز

شیر مادرت حلالت

زندگی سرخی سیبیست که افتاد به خاک / به نظر خوب رسیدیم ولی بد رفتیم

 

[kyle]

می نوش و گلی بچین که تا درنگری
گل خاک شده است سبزه خاشاک شده است
خیام

 

[shak]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده ی گزند مباد

 

[kyle]

دمی فرصت غنیمت دان درین فصل
که دنیـــــای دنی بی اعتباره
بابا طاهر

 

[ibest]

رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار
کار ملک است آنکه تدبیر و تامل بایدش
حافظ

 

[kyle]

رفیق باید با" ه" شعر میگفتی
ولی عیبی نداره

رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار
کار ملک است آنکه تدبیر و تامل بایدش
حافظ

شنیده اید که آسایش بزرگان چیست
برای خاطر بیچارگان نیاسودن

 

[poorya0014]

شنیدم من که عارف جانم آمد..........رفیق سابق طهرانم آمد
بقیش رو هم بگم؟

 

[masoudtavahom]

دوش آن صنم چه خوش گفت د رمجلس مغانم

با کافران چه کارت گربت نمی پرستی

 

[kyle]

یارشو ای مونس غمخوارگان
چاره کن ای چاره بیچاره‌گان

 

[ibest]

نی حدیث راه پر خون میکند
قصه های عشق مجنون میکند
نی حریف هر که از یاری برید
پرده هایش پرده های ما درید

 

[reza11503]

ديدن روي دوست گرچه دلچسب است
ايستادن بيجاش مانع از كسب است

 

[kyle]

تا مگر خاکستری گردم به بادی بر شوم
وارهم زین تنگنای محنت آباد بلا
فخرالدین عراقی

 

[ibest]

ای آفتاب آهسته تر بر بام قصرش زن قدم
ترسم صدای سایه ات خوابست بیدارش کند

 

[Saman423]

ای آفتاب آهسته تر بر بام قصرش زن قدم
ترسم صدای سایه ات خوابست بیدارش کند

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن// شرط اول قدم آن است که مجنون باشی

 

[hernandez]

یادش بخیر:
یادم آرد روز باران گردش یک روز دیرین
خوب و شیرین توی جنگلهای گیلان

 

[poorya0014]

یادم آید روز باران
گردش یک روز دیرین
خوب و شیرین
توی جنگل های گیلان
کودکی ده ساله بودم
شاد و خرم
نرم و نازک
چست و چابک