برگزیده های پرشین تولز
- لیست سایت های کاربران پرشین تولز
- تاپیک جامع اینستاگرام (بحث و گفتگو ، ایجاد و رشد صفحه ، آموزش )
- بحث و گفتگو بین وبمسترها
- سرمایه گذاری در بانک و بیشترین سود سپردۀ کوتاه مدّت
- آخرین عکسی که گرفتم - نسخه تصاویر دوربین
- تالار بورس - گفتگو سرمایه گذاری در بورس ( گفتگوی بورسی )
- سرمایه گذاری روی زمین و مسکن
- بررسی و تحلیل بیتکوین، ارزهای رمزپایه و سیستم بلاکچین
- کلوب طرفداران پرسپولیس
- کلوب طرفداران استقلال
- بحث و گفتگو پیرامون خدمات بانکی
- سرمایه گذاری روی ارز و تحلیل بازار ارز ( دلار , یورو و ... )
- سرمايه گذاري روي سكه و طلا
- سرمایه گذاری در بازار خودرو + اخبار و رویدادهای مربوط به خودرو
- پایگاه مشاوره و راهنمایی درباره خدمت سربازی اعزام - معافیت
- راهنمایی برای کار و زندگی در اروپا
- راهنمایی برای مهاجرت و اقامت
- طرح سوالات مربوط به اندروید در این تاپیک
- مشاوره برای خرید لوازم جانبی
- پرسش و پاسخ هاي سوالات و مشكلهاي سخت افزار
- تاپيك جامع رفع مشكلات هارد ديسك
- گفتگوی آزاد ( بخش موبایل )
- بحث و تبادل نظر و اخبار پیرامون ماشین(تیونینگ و ...)
- پرسش و پاسخ های کوتاه وردپرسی
.....ها
- شروع کننده موضوع خوبی کن
- تاریخ شروع
اشتباهات رايج در طراحي وب
شنبه,22 آذر
ترجمه وتدوين : پدرام رحيمي - محمد حدادمنش
جاكوب نيلسن (Jacob Nielsen ) با صفاتي چون سلطان بهره وري نرم افزاري ، پيشرو در بهره وري وب و رهبـر طراحي كـاربر پسند شنـاخته شده است . دكتـر نيـلسن يـكي از موسسان گــروه نيــلسن نـورمن (Nielsen Norman ) است و قبل از آن نيز يكي از مهندسان شركت Sun Micro system بوده است.
وي ابداع گر جنبش مهندسي بهره وري هزينه (Engineering Discount Usability ) است كه هدف آن پيشرفت هاي سريع وارزان در طراحي رابط كاربر برنامه ها ( User Interface ) است . معروف ترين كتاب وي « طراحي كاربردي وب » نام دارد كه در سال 2000 با تيراژ دويست وپنجاه هزارنسخه و به پانزده زبـان زنـده منتشر شده است.
مطـالب ذيل برگزيده اي از سايت اختصاصي او با نام http://www.useit.com مـي باشد.
• عدم درج قيمت محصولات : براي بسياري از مشتريان يافتن سريع قيمت يك كالا مهم است .
• موتوري جستجوي انعطاف ناپذير : بسياري از موتورهاي جستجو كاربر را ملزم به ورود پارامترهاي زيادي مي كنند .
• پيمايش عرضي صفحات : كاربران علاقه اي به پيمايش افقي صفحات ندارند .
• اندازه ثابت فونت ها ومتون : به خصوص افراد بالاي 40 سال با حروف نازك يا كوچك مشكل دارند و بايد ترتيبي اتخاذ شود تا از طريق مرورگر امكان تغيير سايز فراهم شود .
• انبوهي متون : معمولا سايت هاي حاوي متون حجيم ، خسته كننده هستند .
• پنجره هاي بازشونده خودكار : كاربران ترجيح مي دهند كه خودشان مقصد را تعيين كنند .
• جمع آوري آدرس پست الكترونيك بدون هيچ روند امنيتي : كاربر بايد براي وارد نمودن آدرس ايميل خود كاملا مطمئن و متقاعد شود .
• آدرسهاي طولاني يا پيچيده صفحات : انتخاب يا هرگونه كار بر روي آدرسهايي كه بيش از 75 كاراكتر دارند مشكل است .
• لينك هاي ايميل در مكان نامناسب : ايميل بايد كاملا برجسته ومشخص و در مكانهاي مناسب بوده و از لينك هاي معمول صفحه تفكيك شود .
• بازگشت كند يا نا موفق به صفحات قبل : كليد Back دومين دكمه مورد استفاده كاربران است .
• رابط گرافيكي ( GUI ) غير استاندارد : برداشت كاربر از عناصر و اشياي موجود در برنامه ها تثبيت شده است .
• نبود بيوگرافي در سايت ها : وجود بيوگرافي باعث ايجاد جو اطمينان در خوانندگان مي شود.
• ضعف آرشيو: در اغلب مواقع اطلاعات قديمي هم مورد استفاده كاربران قرار مي گيرد .
• لينك هاي متعدد براي رسيدن به صفحات خاص : كاربران مايل به استفاده مكرر از لينك ها براي رسيدن به هدف نيستند.
• استفاده پيش از موعد از امكانات پيشرفته : استفاده از امكاناتي مانند CHAT ، ايجاد انجمن هاي گفتـگو ، ايميـل رايگان ، نقشه 3 بعـدي سايت وغيـره بارمالي زيادي را بر مديران سايت تحميل مي كنند .
• بارگزاري كند صفحات : وجود گرافيك هاي سنگين آزار دهنده خواهد بود .
• ساختارهاي تبليغاتي : كاربران معمولا از مشاهده ساختارهاي تبليغاتي خودداري مي كنند .
• رسالت و هدف نامشخص سايت : بايد نوع سايت از جنبه هاي تجاري يا اطلاع رساني مشخص باشد .
• طراحي اختصاصي براي افراد خاص : سايت بايد كاملا براي تمام كاربران اينترنت ( نه فقط متخصصين ) قابل استفاده و گشت زني باشد .
• لينك به سايتهاي ديگر : به دليل فلسفه وساختار متفاوت طراحي در سايت هاي مختلف ، نبايد تعداد لينك هاي خارج از سايت زياد باشند .
• فـراموش كـردن هزينه پشتيبـاني سايت : بودجه پشتيبـاني ونگهداري بايد حداقل به اندازه 50 درصد از هزينه راه اندازي سايت در نظر گرفته شود .
• تلقي از سايت به عنوان يك رسانه دست دوم : سايت با تلويزيون ، روزنامه يا بروشور فرق هاي اســاسي دارد . بنـابراين نبايد از آنها كپي برداري كند . از طرفي ارتباط ما را به عنوان يك رسانه تمام وقت با افراد متعددي برقرار مي كند ونبايد آن را دست كم گرفت .
• لينك هاي تكراري از لحاظ محتوا : مثلا" لينك يك تبليغ بعد از ورود به آن نبايد حاوي همان لينك تبليغ در صفحه باز شده باشد
IRITN
شنبه,22 آذر
ترجمه وتدوين : پدرام رحيمي - محمد حدادمنش
جاكوب نيلسن (Jacob Nielsen ) با صفاتي چون سلطان بهره وري نرم افزاري ، پيشرو در بهره وري وب و رهبـر طراحي كـاربر پسند شنـاخته شده است . دكتـر نيـلسن يـكي از موسسان گــروه نيــلسن نـورمن (Nielsen Norman ) است و قبل از آن نيز يكي از مهندسان شركت Sun Micro system بوده است.
وي ابداع گر جنبش مهندسي بهره وري هزينه (Engineering Discount Usability ) است كه هدف آن پيشرفت هاي سريع وارزان در طراحي رابط كاربر برنامه ها ( User Interface ) است . معروف ترين كتاب وي « طراحي كاربردي وب » نام دارد كه در سال 2000 با تيراژ دويست وپنجاه هزارنسخه و به پانزده زبـان زنـده منتشر شده است.
مطـالب ذيل برگزيده اي از سايت اختصاصي او با نام http://www.useit.com مـي باشد.
• عدم درج قيمت محصولات : براي بسياري از مشتريان يافتن سريع قيمت يك كالا مهم است .
• موتوري جستجوي انعطاف ناپذير : بسياري از موتورهاي جستجو كاربر را ملزم به ورود پارامترهاي زيادي مي كنند .
• پيمايش عرضي صفحات : كاربران علاقه اي به پيمايش افقي صفحات ندارند .
• اندازه ثابت فونت ها ومتون : به خصوص افراد بالاي 40 سال با حروف نازك يا كوچك مشكل دارند و بايد ترتيبي اتخاذ شود تا از طريق مرورگر امكان تغيير سايز فراهم شود .
• انبوهي متون : معمولا سايت هاي حاوي متون حجيم ، خسته كننده هستند .
• پنجره هاي بازشونده خودكار : كاربران ترجيح مي دهند كه خودشان مقصد را تعيين كنند .
• جمع آوري آدرس پست الكترونيك بدون هيچ روند امنيتي : كاربر بايد براي وارد نمودن آدرس ايميل خود كاملا مطمئن و متقاعد شود .
• آدرسهاي طولاني يا پيچيده صفحات : انتخاب يا هرگونه كار بر روي آدرسهايي كه بيش از 75 كاراكتر دارند مشكل است .
• لينك هاي ايميل در مكان نامناسب : ايميل بايد كاملا برجسته ومشخص و در مكانهاي مناسب بوده و از لينك هاي معمول صفحه تفكيك شود .
• بازگشت كند يا نا موفق به صفحات قبل : كليد Back دومين دكمه مورد استفاده كاربران است .
• رابط گرافيكي ( GUI ) غير استاندارد : برداشت كاربر از عناصر و اشياي موجود در برنامه ها تثبيت شده است .
• نبود بيوگرافي در سايت ها : وجود بيوگرافي باعث ايجاد جو اطمينان در خوانندگان مي شود.
• ضعف آرشيو: در اغلب مواقع اطلاعات قديمي هم مورد استفاده كاربران قرار مي گيرد .
• لينك هاي متعدد براي رسيدن به صفحات خاص : كاربران مايل به استفاده مكرر از لينك ها براي رسيدن به هدف نيستند.
• استفاده پيش از موعد از امكانات پيشرفته : استفاده از امكاناتي مانند CHAT ، ايجاد انجمن هاي گفتـگو ، ايميـل رايگان ، نقشه 3 بعـدي سايت وغيـره بارمالي زيادي را بر مديران سايت تحميل مي كنند .
• بارگزاري كند صفحات : وجود گرافيك هاي سنگين آزار دهنده خواهد بود .
• ساختارهاي تبليغاتي : كاربران معمولا از مشاهده ساختارهاي تبليغاتي خودداري مي كنند .
• رسالت و هدف نامشخص سايت : بايد نوع سايت از جنبه هاي تجاري يا اطلاع رساني مشخص باشد .
• طراحي اختصاصي براي افراد خاص : سايت بايد كاملا براي تمام كاربران اينترنت ( نه فقط متخصصين ) قابل استفاده و گشت زني باشد .
• لينك به سايتهاي ديگر : به دليل فلسفه وساختار متفاوت طراحي در سايت هاي مختلف ، نبايد تعداد لينك هاي خارج از سايت زياد باشند .
• فـراموش كـردن هزينه پشتيبـاني سايت : بودجه پشتيبـاني ونگهداري بايد حداقل به اندازه 50 درصد از هزينه راه اندازي سايت در نظر گرفته شود .
• تلقي از سايت به عنوان يك رسانه دست دوم : سايت با تلويزيون ، روزنامه يا بروشور فرق هاي اســاسي دارد . بنـابراين نبايد از آنها كپي برداري كند . از طرفي ارتباط ما را به عنوان يك رسانه تمام وقت با افراد متعددي برقرار مي كند ونبايد آن را دست كم گرفت .
• لينك هاي تكراري از لحاظ محتوا : مثلا" لينك يك تبليغ بعد از ورود به آن نبايد حاوي همان لينك تبليغ در صفحه باز شده باشد
IRITN
روشهايي براي حفاظت از شبکه ها
به گزارش سايت آشيانه، ما براي ايمن کردن شبکه هايي که بر پايه TCP/IP هستند از حفاظت لايه کاربردي ، لايه سوکت حفاظت شده يا Secure Socket Layer) ssl) و حفاظت پروتکل اينترنت (IPSec) استفاده مي کنيم .
حفاظت لايه کاربردي
TCP/IP شامل عملياتهاي حفاظتي نمي باشد و بجاي آن برنامه هايي که TCP/IP را به کار مي گيرند خودشان امنيت داده ها را به عهده مي گيرند . اگر برنامه کاربردي به اطمينان نياز داشت ، تهيه کنندگان برنامه کاربردي مجبور بودند قابليت هاي پنهان سازي را به برنامه هاي کاربردي اضافه کنند . براي شناسايي تهيه کنندگان برنامه کاربردي گاهي اوقات از امضاء ديجيتالي استفاده مي کنند تا مشخص کنند که داده از کجا مي آيد .
وقتي که برنامه کاربردي بررسي از جامعيت داده را نيازمند بود مجبور بود تا يک سرجمع کدنويسي شده قوي را شامل شود . برنامه کاربردي داده رابا استفاده از اين تکنيک ها ، قبل از فرستادن به پشته TCP/IP براي نقل و انتقال محافظت مي کند . ابزار بسياري براي حفاظت داده در لايه کاربردي توسعه يافته اند ولي فقط براي گونه هايي از برنامه هاي کاربردي مفيدند . از ابزارهايي که براي محافظت لايه برنامه کاربردي که به طور گسترده استفاده مي شوند مي توان به PGP و S/MIME و SSH اشاره کرد .
PGP براي کد گذاري و امضا کردن ديجيتالي فايل ها که مي توانند به وسيله بعضي از نرم افزارهاي به اشتراک گذاري فايل مانند سيستم فايل شبکه يا Windows File Sharing يا FTP فرستاده شوند . هر دو نسخه رايگان و تجاري PGP امروزه براي email و فرستادن فايل به طور گسترده استفاده مي شود . S/MIME يک استاندارد استفاده شونده گسترده براي حفاظت email در سطح برنامه هاي کاربردي است . اکثر کلاينت هاي مهم email امروزي مثل Microsoft Outlook ابزار S/MIME را پشتيباني مي کنند . SSH يا Secure Shell يک دسترسي از راه دور به کاربر مي دهد تا اعلاني را در طول نشست امن فرمان دهد . نسخه رايگان SSH به همراه سورس کد آن در سايت http://www.openssh.com براي دانلود موجود است و نسخه هاي تجاري SSH در سايت http://www.ssh.com قابل دسترسي اند ولي به يک نکته امنيتي درباره SSH اشاره کنم که نسخه هاي پايين SSH و OpenSSH داراي حفره هاي آسيب پذير هستند که به ما اجازه نفوذ به سرورهاي Unix و Linux و به دست گرفتن کنترل کامل سرور را از راه دور مي دهند و چون SSH و OpenSSH به روي پورت 22 سرورهاي Unix و سرورهاي مبتني بر کد باز نصب مي شوند مورد علاقه هکرها هستند و اگر قرار باشد که SSH در سيستم ما نصب شود بهتر است از آخرين نسخه آن و به همراه Patch ها و اصطلاحات امنيتي ارائه شده ار سوي شرکت SSH استفاده کنيم و راه نفوذ به پورت 22 را با اينکار ببنديم .
The Secure Socket Layer
سايتها و سرورهاي معتبر در سراسر جهان از ابزار SSL به صورت گسترده استفاده مي کنند . SSL به برنامه کاربردي اجازه اعتبار سنجي و کدگذاري کردن ارتباطات در طول شبکه را مي دهند . برنامه کاربردي که به حفاظت نياز داشته باشد بايد از SSL استفاده کند تا همه فايل ها - بسته ها و داده هايي که در طول شبکه فرستاده مي شوند را کدگذاري کند و اطلاعات را به پشته TCP/IP منتقل نمايد . SSL مي تواند يک راه اعتبارسنجي سرور به سرور را تهيه کند و هم مي تواند اعتبارسنجي هم سرور و هم کلاينت مثل کامپيوتر شما را با تأمين اينکه هر دو طرف شناسنامه ديجيتالي را شناسايي کرده اند حمايت کند . براي اينکه کار SSL را بهتر درک کنيد من يک مثال مي زنم ، بارها شده شما به سايت هاي مختلف از جمله ياهو يا آشيانه ... مراجعه کرديد بدون اينکه به قسمت پايين مرورگر وب خودتان توجه کرده باشيد ، وقتي شما سايت وب حفاظت شده اي را باز مي کنيد و عکس کليدي که در قسمت پايين و گوشه سمت راست مرورگر اينترنتتان به صورت قفل شده نشان داده مي شود ، Internet Explorer شما ارتباط SSL را با آن سايت برقرار کرده و مشخصاتش را تغيير داده است .
وقتي که از HTTPS استفاده مي کنيد شما واقعاً پروتکل HTTP روي SSL که البته توسط TCP/IP حمل شده است را اجرا مي کنيد چون SSL اغلب با مرورگر وب و HTTP در ارنباط است و به همين دليل امروزه در اکثر سايت هاي معتبر از SSL استفاده مي شود . SSL امنيت بالايي را مهيا مي کند اما براي اينکه در هر برنامه کاربردي مورد استفاده قرار گيرد ، هر برنامه سرور و کلاينت بايد دوباره تهيه شوند تا قابليت هاي SSL را شامل شوند و اگر شما حفاظت SSL را براي FTP يا Telnet مي خواهيد بايد سرور و کلاينت برنامه کاربردي که SSL را ساپورت مي کنند را پيدا يا خلق کنيد . ولي چون در دنياي هکرها هيچ چيز غير ممکن نيست مي توان با استفاده از روشهايي مثل Sniffing و برنامه هايي مثل Achilles که ابزاري است براي ويرايش کوکي ها به سرورهايي که حتي از SSL استفاده مي کنند نفوذ کرد که در درس هاي بعدي طرز کار با اين برنامه ها را برايتان توضيح مي دهم .
حفاظت پروتکل اينترنت IPSecure
IPSec نسخه ايمن پروتکل اينترنت يعني IP است و امنيت را دقيقاً در پشته TCP/IP ايجاد مي کند . بنابراين برنامه هايي که از IP استفاده مي کنند با استفاده از IPSec مي توانند ارتباط امني را بدون هيچ تغييري در برنامه شان ( کاري که SSL با تغيير در برنامه ها انجام مي داد و وقت گير بود ) ايجاد کنند . IPSec در لايه IP اعمالي از قبيل پيشنهاد اعتبار سنجي داده مبدأ ، خصوصي سازي ، جامعيت داده و حفاظت در برابر پاسخها را انجام مي دهد . هر دو سيستمي که با نسخه هاي يکساني از IPSec باشتد مي توانند به طور حفاظت شده در طول شبکه ، از جمله کامپيوتر من و سرور شما يا سرور من و ديواره آتش شما و يا فايروال شما و مسيرياب من ارتباط برقرار کنند . از آنجايي که IPSec در لايه IP عرضه شده است هر پروتکل با لايه بالاتر مانند UDP - TCP مي تواند از IPSec بهره ببرند . مهمتر از همه اينکه هر برنامه کاربردي در بالاي آن پروتکل لايه بالاتر مي تواند از قابليت هاي حفاظتي IPSec بهره ببرد . IPSec در نسخه 4 ، IP که من و شما هر روز در اينترنت استفاده مي کنيم جاسازي شده است .
IPSec همچنين در نسل بعدي آيپي به عنوان IP نسخه 6 ساخته شده است . IPSec از دو پروتکل تشکيل شده است ، هدر شناسايي AH و ESP که هر کدام قابليت هاي حفاظتي خودشان را نشان مي دهند . اين نکته را هم ذکر کنم که AH و ESP مي توانند به طور مستقل و يا با هم در يک بسته استفاده شوند . ولي متأسفانه IPSec هنوز به عنوان يک ابزار عمومي براي حفاظت از ارتباطات در سراسر اينترنت استفاده نمي شود و دلايل مختلفي هم براي اينکار وجود دارد که البته اميدواريم در آينده اي نزديک بتوانيم از IP نسخه 6 که از IPSec به صورت ايمن تر بهره مي برد در کشورمان ايران استفاده کنيم .
به گزارش سايت آشيانه، ما براي ايمن کردن شبکه هايي که بر پايه TCP/IP هستند از حفاظت لايه کاربردي ، لايه سوکت حفاظت شده يا Secure Socket Layer) ssl) و حفاظت پروتکل اينترنت (IPSec) استفاده مي کنيم .
حفاظت لايه کاربردي
TCP/IP شامل عملياتهاي حفاظتي نمي باشد و بجاي آن برنامه هايي که TCP/IP را به کار مي گيرند خودشان امنيت داده ها را به عهده مي گيرند . اگر برنامه کاربردي به اطمينان نياز داشت ، تهيه کنندگان برنامه کاربردي مجبور بودند قابليت هاي پنهان سازي را به برنامه هاي کاربردي اضافه کنند . براي شناسايي تهيه کنندگان برنامه کاربردي گاهي اوقات از امضاء ديجيتالي استفاده مي کنند تا مشخص کنند که داده از کجا مي آيد .
وقتي که برنامه کاربردي بررسي از جامعيت داده را نيازمند بود مجبور بود تا يک سرجمع کدنويسي شده قوي را شامل شود . برنامه کاربردي داده رابا استفاده از اين تکنيک ها ، قبل از فرستادن به پشته TCP/IP براي نقل و انتقال محافظت مي کند . ابزار بسياري براي حفاظت داده در لايه کاربردي توسعه يافته اند ولي فقط براي گونه هايي از برنامه هاي کاربردي مفيدند . از ابزارهايي که براي محافظت لايه برنامه کاربردي که به طور گسترده استفاده مي شوند مي توان به PGP و S/MIME و SSH اشاره کرد .
PGP براي کد گذاري و امضا کردن ديجيتالي فايل ها که مي توانند به وسيله بعضي از نرم افزارهاي به اشتراک گذاري فايل مانند سيستم فايل شبکه يا Windows File Sharing يا FTP فرستاده شوند . هر دو نسخه رايگان و تجاري PGP امروزه براي email و فرستادن فايل به طور گسترده استفاده مي شود . S/MIME يک استاندارد استفاده شونده گسترده براي حفاظت email در سطح برنامه هاي کاربردي است . اکثر کلاينت هاي مهم email امروزي مثل Microsoft Outlook ابزار S/MIME را پشتيباني مي کنند . SSH يا Secure Shell يک دسترسي از راه دور به کاربر مي دهد تا اعلاني را در طول نشست امن فرمان دهد . نسخه رايگان SSH به همراه سورس کد آن در سايت http://www.openssh.com براي دانلود موجود است و نسخه هاي تجاري SSH در سايت http://www.ssh.com قابل دسترسي اند ولي به يک نکته امنيتي درباره SSH اشاره کنم که نسخه هاي پايين SSH و OpenSSH داراي حفره هاي آسيب پذير هستند که به ما اجازه نفوذ به سرورهاي Unix و Linux و به دست گرفتن کنترل کامل سرور را از راه دور مي دهند و چون SSH و OpenSSH به روي پورت 22 سرورهاي Unix و سرورهاي مبتني بر کد باز نصب مي شوند مورد علاقه هکرها هستند و اگر قرار باشد که SSH در سيستم ما نصب شود بهتر است از آخرين نسخه آن و به همراه Patch ها و اصطلاحات امنيتي ارائه شده ار سوي شرکت SSH استفاده کنيم و راه نفوذ به پورت 22 را با اينکار ببنديم .
The Secure Socket Layer
سايتها و سرورهاي معتبر در سراسر جهان از ابزار SSL به صورت گسترده استفاده مي کنند . SSL به برنامه کاربردي اجازه اعتبار سنجي و کدگذاري کردن ارتباطات در طول شبکه را مي دهند . برنامه کاربردي که به حفاظت نياز داشته باشد بايد از SSL استفاده کند تا همه فايل ها - بسته ها و داده هايي که در طول شبکه فرستاده مي شوند را کدگذاري کند و اطلاعات را به پشته TCP/IP منتقل نمايد . SSL مي تواند يک راه اعتبارسنجي سرور به سرور را تهيه کند و هم مي تواند اعتبارسنجي هم سرور و هم کلاينت مثل کامپيوتر شما را با تأمين اينکه هر دو طرف شناسنامه ديجيتالي را شناسايي کرده اند حمايت کند . براي اينکه کار SSL را بهتر درک کنيد من يک مثال مي زنم ، بارها شده شما به سايت هاي مختلف از جمله ياهو يا آشيانه ... مراجعه کرديد بدون اينکه به قسمت پايين مرورگر وب خودتان توجه کرده باشيد ، وقتي شما سايت وب حفاظت شده اي را باز مي کنيد و عکس کليدي که در قسمت پايين و گوشه سمت راست مرورگر اينترنتتان به صورت قفل شده نشان داده مي شود ، Internet Explorer شما ارتباط SSL را با آن سايت برقرار کرده و مشخصاتش را تغيير داده است .
وقتي که از HTTPS استفاده مي کنيد شما واقعاً پروتکل HTTP روي SSL که البته توسط TCP/IP حمل شده است را اجرا مي کنيد چون SSL اغلب با مرورگر وب و HTTP در ارنباط است و به همين دليل امروزه در اکثر سايت هاي معتبر از SSL استفاده مي شود . SSL امنيت بالايي را مهيا مي کند اما براي اينکه در هر برنامه کاربردي مورد استفاده قرار گيرد ، هر برنامه سرور و کلاينت بايد دوباره تهيه شوند تا قابليت هاي SSL را شامل شوند و اگر شما حفاظت SSL را براي FTP يا Telnet مي خواهيد بايد سرور و کلاينت برنامه کاربردي که SSL را ساپورت مي کنند را پيدا يا خلق کنيد . ولي چون در دنياي هکرها هيچ چيز غير ممکن نيست مي توان با استفاده از روشهايي مثل Sniffing و برنامه هايي مثل Achilles که ابزاري است براي ويرايش کوکي ها به سرورهايي که حتي از SSL استفاده مي کنند نفوذ کرد که در درس هاي بعدي طرز کار با اين برنامه ها را برايتان توضيح مي دهم .
حفاظت پروتکل اينترنت IPSecure
IPSec نسخه ايمن پروتکل اينترنت يعني IP است و امنيت را دقيقاً در پشته TCP/IP ايجاد مي کند . بنابراين برنامه هايي که از IP استفاده مي کنند با استفاده از IPSec مي توانند ارتباط امني را بدون هيچ تغييري در برنامه شان ( کاري که SSL با تغيير در برنامه ها انجام مي داد و وقت گير بود ) ايجاد کنند . IPSec در لايه IP اعمالي از قبيل پيشنهاد اعتبار سنجي داده مبدأ ، خصوصي سازي ، جامعيت داده و حفاظت در برابر پاسخها را انجام مي دهد . هر دو سيستمي که با نسخه هاي يکساني از IPSec باشتد مي توانند به طور حفاظت شده در طول شبکه ، از جمله کامپيوتر من و سرور شما يا سرور من و ديواره آتش شما و يا فايروال شما و مسيرياب من ارتباط برقرار کنند . از آنجايي که IPSec در لايه IP عرضه شده است هر پروتکل با لايه بالاتر مانند UDP - TCP مي تواند از IPSec بهره ببرند . مهمتر از همه اينکه هر برنامه کاربردي در بالاي آن پروتکل لايه بالاتر مي تواند از قابليت هاي حفاظتي IPSec بهره ببرد . IPSec در نسخه 4 ، IP که من و شما هر روز در اينترنت استفاده مي کنيم جاسازي شده است .
IPSec همچنين در نسل بعدي آيپي به عنوان IP نسخه 6 ساخته شده است . IPSec از دو پروتکل تشکيل شده است ، هدر شناسايي AH و ESP که هر کدام قابليت هاي حفاظتي خودشان را نشان مي دهند . اين نکته را هم ذکر کنم که AH و ESP مي توانند به طور مستقل و يا با هم در يک بسته استفاده شوند . ولي متأسفانه IPSec هنوز به عنوان يک ابزار عمومي براي حفاظت از ارتباطات در سراسر اينترنت استفاده نمي شود و دلايل مختلفي هم براي اينکار وجود دارد که البته اميدواريم در آينده اي نزديک بتوانيم از IP نسخه 6 که از IPSec به صورت ايمن تر بهره مي برد در کشورمان ايران استفاده کنيم .
نصب لينوکس ردهت 9
نصب لینوکسهای مختلف خیلی با هم تفاوت نداره . البته نه که نداره ولی اگه شما نصب یکی رو درست یاد بگیرید , میتونید ورژنهای دیگه رو هم نصب کنید. ( البته نه هر ورژنی رو)
حالا با همه این تفاسیر من میخام نصب Redhat Linux 9 Profesional رو قدم به قدم توضیح بدم. Redhat 9 شامل 4 تا CD یه که واسه نصب باید اونا رو داشته باشید.
پارتیشن بندی
شاید بزرگترین مشکل همه تو نصب لینوکس پارتیشن بندی واسه اون باشه, اما کار سختی هم نیست .
بهترین کار واسه نصب لینوکس اینه که به کمک یه برنامه مثل PartitionMagic یکی از پارتیشن ها رو که لازم ندارید حذف کنید(منظورم Delete هست) و کار پارتیشن بندی رو بسپارین به خود لینوکس. چون بهترین حالت ممکنه رو ایجاد میکنه.
ابتدا شما باید واسه لینوکس یه مقدار فضا اختصاص بدین مثلا 4 GB .
همون طور که میدونید لینوکس واسه نصب شدن به 3 تا پارتیشن اصلی نیاز داره , root که پارتیشن اصلیه و هرچی بیشتر باشه بهتر , boot که سیستم به وسیله اون بالا میاد وSwap که دو برابر رم شماست. که همه اینا رو خود لینوکس واسه شما میسازه.
حالا دستگاه رو restart کنید و سیستم رو با cd شماره یک Redhat بوت کنید.
وقتی که سیستم cd رو خوند یه پنجره ظاهر میشه که آرم Redhat رو خیلی خوشگل زده بالاش.یه enter میزنیم تا کار نصب شروع بشه.
حالا پنجره Wellcome میاد و یه پنجره باز میشه.در اینجا اگه ok رو بزنید شروع میکنه به چک کردن cd که یه مقدار وقتتون رو میگیره , پس skip رو میزنیم و ادامه میدیم.
در این مرحله لینوکس شروع میکنه به شناسایی سخت افزار شما و اگه واسش قابل شناسایی باشه , شناساییشون میکنه. وقتی کار شناسایی تموم میشه شما وارد محیط گرافیکی میشید و از اینجا به بعد دیگه مثل آب خوردنه.دکمه next رو بزنید.
Language Selection: در این مرحله باید زبانی رو که میخواید انتخاب کنید. که همون English هست.
Key Board : حالا نوع کیبوردتون رو مشخص کنید.
Mouse Configuration : در این قسمت نوع موس شما شناسایی میشه.
Next رو بزنید تا به مرحله بعد برید.
در اینجا شما باید بگید که کدوم حالت نصب رو میخواید.Redhat چهار حالت نصب داره که عبارتند از :
Personal desktop –1 :که لینوکس رو به صورت معمولی و برای کارهای عادی نصب میکنه.
Work station -2 : که لینوکس رو به همراه ابزارهای برنامه نویسی نصب میکنه + software development و System Adminstore Tools
Server -3 : که همون طور که از اسمش پیداست لینوکس رو در حالت server نصب میکنه + ابزارهایی برای File sharing و Print sharing
Customize -4 : هم که دیگه معلومه چیه.
حالا بسته به نوع نیازتون یکیشو ایتخاب کنید. من پیشنهاد میکنم واسه دفه اول personal desktop رو انتخاب کنید.که یک وقت مشکلی واستون پیش نیاد. حالا next رو بزنید و به مرحله بعد برید.
حالا رسدیم به پارتیشن بندی .در این مرحله میتونید پارتیشن بندی رو به صورت دستی یا اوتوماتیک انجام بدید. اگه قبلا یکی از درایوهاتون رو delete کردین , الان میتونید به صورت اوتوماتیک پارتیشن بندی رو انجام بدید. پس گزینه اول رو انتخاب میکنیم وnext میزنیم.
وقتی که ما Automatically Partition رو انتخاب کردیم , سه گزینه به ما میده
Remove All Linux Partition On This System -1
Remove All Partition On This System -2
Keep All Partition And Use Existing Free Space -3
گزینه اول میگرده و پارتیشنهای لینوکس رو Format میکنه
گزینه دوم هم که میزنه کل پارتیشن بندی هاردتون رو داغون میکنه .(ازش استفاده نکنین)
گزینه سوم هم , اون فضای خالی رو که در نظر کرفته بودین رو واستون پارتیشن بندی میکنه و با بقیه پارتیشنها کاری نداره .
+ چون ما میخوایم اون فضای خالی به پارتیشن لینوکس تبدیل بشه , حالت سوم رو انتخاب میکنیم .حالا next رو بزنید تا وارد تنظیمات Boot loader بشید.
Bootloader
+ اصلا بوت لودر چیه و به چه دردی میخوره ؟
بوت لودر یه برنامه است که به کمک اون شما میتونید بالا اومدن لینوکس رو باهاش تنظیم کنید. یه boot loader میتونه چندین سیستم عامل رو بدون هیچ مشکلی و به راحتی بوت کنه(واسه اونایی که میخوان لینوکس و ویندوز رو کنار هم نصب کنن).البته میشه از یه روش دیگه هم واسه بوت کردن لینوکس استفاده کرد که زیاد جالب نیست یعنی بوت از روی فلاپی. که تو این روش هربار که شما دیسکت رو تو فلاپی درایو قرار بدین لینوکس از رو اون بوت میشه.
Bootloader رو مبشه در دو حالت lilo و Grub تنظیم کرد. ولی Grub هم خوشگلتره و هم کار کردن باهاش راهت تره. یه چیزی تو مایه های System commander یا XMSL .
خب حالا شما میتونید Bootloader رو پیکربندی کنید. در بالای صفحه رو دکمه Change bootloader کلیک کرده و نوع اون رو مشخص کنید که Lilo باشه یا Grub . که به طور پیش فرض روی Grub تنظیم شده.
در وسط صفحه میتونید سیستم عاملهای دیگه ای رو که نصب هستن رو معرفی کنید. اگه میخواید لینوکس و ویندوز رو کنار هم داشته باشید , معمولا تو این مرحله Redhat اونو میشناسه و نیاز نیست کار خاصی بکنید. تو اون کادری که در وسط صفحه قرار داره دوتا اسم هست اولی نوشته Redhat linux و دومی نوشته Dos.
Dos رو انتخاب کنید و دکمه Edit رو بزنید. در اینجا میتونید تعیین کنید که ویندوزتون تو کدوم درایو قرار داره . مثلا اگه تو درایو C هست , باید روی had 1 تنظیم بشه. برای قشنگی کار هم میتونید اسم dos رو عوض کنید .اگه هم میخواید لینوکس رو به همراه دوتا Windows داشته باشید , بازم مشکلی نیست. وقتی شما تعیین میکنید که گزینه دوم درایو C رو بوت کنه , همون اتفاقی میوفته که ویندوز 98 و XP کنار هم نصب شدن. یعنی وقتی بعد از نصب گزینه دوم انتخاب بشه , از شما سوال میشه که کدوم ویندوزتون رو میخواید.
اگه بخواید رو bootloader تون میتونید password بذارید. کافیه که جای مربوطه تیکشو بذارید و پسوردتون رو وارد کنید.
تو اون کادر کنار اسم redhat یه تیک هست که مربوط به اینه که کدوم سسیتم عامل پیش فرض باشه .در ضمن یادتون باشه که اسمی که به جای Dos مینویسید نباید فاصله داشته باشه . فکر میکنم چیزی در مورد Bootloader دیگه نمونده باشه.Next رو بزنید تا وارد مرحله بعدی بشید .
+ از اینجا به بعد کار زیادی نمیخواد که انجام بدید, کافیه که فقط چند تا next بزنید .
اگه شما کارت LAN داشته باشید این قسمت واستون میاد که میخواد لینوکس رو تحت شبکه نصب کنه . ما با این فرض که شما از کامپیوتر تو خونتون استفاده میکنید کاری با این قسمت نداریم .Next میزنیم و به مرحله بعد میریم .
این قسمت مربوت هست به اون Firewall که گفته بودم. و پیکربندیش هم خیلی تابلوه .Next رو میزنیم .
این قسمت مربوط به زبانهایی هست که redhat ساپورتشون میکنه. که میشه تو این لیست Persian رو هم دید .Next رو میزنیم.
در اینجا میتونید از روی نقشه موقعیت زمانی خودتون رو مشخص کنید .next رو بزنید.
اینجا باید پسوورد Root رو وارد کنید .next رو بزنید .
اینجا از شما پرسیده میشه که آیا چیزایی رو که redhat به طور پیش فرض نصب میکنه قبول دارید یا نه . من پیشنهاد میکنم گزینه دوم رو انتخاب کنید و لاقل KDE رو به لیست اضافه کنید .
حالا Nextرو بزنید تا کارا شروع بشه. تو این مرحله کارا اون طور که شما پیکربندی کردین انجام میشن. ابتدا پارتیشن فرمت میشه و بعد نصب شروع میشه .بسته به میزان برنامه هایی که شما اذافه کردین مدت زمان نصب و مقدار فضای مورد نیاز افزایش پیدا میکنه .پس یه مقدار صبر میکنید تا این مرحله تموم بشه.
وقتی مراحل کپی کردن فایلها به پایان رسید از شما میپرسه که میخواید دیسکت بوت درست کنین یا نه. که من پیشنهاد میکنم حتما بسازید. چون اگه یه موقع لینوکستون بوت نشد این دیسکت معجزه میکنه و میتونید با دیسکت لینوکس رو بوت کنید .
بعد از ساخت دیسکت نوع کارت گرافیک شما رو شناسایی میکنه.( توجه داشته باشین که خود لینوکس بهترین حالت رو شتاسایی میکنه و در شرایت عادی نیازی به انتخاب شما نیست. مثلا کارت گرافیک من Geforce 4 mx440 هست که لینوکس اونو Geforce 2 Mx400 شناسایی میکنه. این شناسایی درست نیست ولی بهترین حالت ممکنه است ) next رو بزنید.
در اینجا میزان Resolution رو انتخاب کنید و Next رو بزنید.
حالا CD بیرون میاد وکافی که Exit رو بزنید تا سیستم Restart بشه.
وقتی سیستم Restart شد و اومد بالا 6 تا سوال از شما پرسیده میشه که شما می تونید با Next به مرحله بعد برید:
-1 پنجره Wellcome ظاهر می شه
-2 در اینجا شما باید یه حساب کاربری بسازید
-3 در این مرحله تاریخ و ساعت ازشما پرسیده میشه
-4کارت صدای شما تست میشه
-5 برای Register شدن لینوکس از شما سوال میشه
-6 آیا نیاز دارید چیز دیگه ای نصب کنید.
وقتی از این 6 تا گذشتید دیگه کار تموم میشه و نصب به پایان میرسه.
به دنیای Open source خوش آمدید.
از: وبلاگ جوان امروز
نصب لینوکسهای مختلف خیلی با هم تفاوت نداره . البته نه که نداره ولی اگه شما نصب یکی رو درست یاد بگیرید , میتونید ورژنهای دیگه رو هم نصب کنید. ( البته نه هر ورژنی رو)
حالا با همه این تفاسیر من میخام نصب Redhat Linux 9 Profesional رو قدم به قدم توضیح بدم. Redhat 9 شامل 4 تا CD یه که واسه نصب باید اونا رو داشته باشید.
پارتیشن بندی
شاید بزرگترین مشکل همه تو نصب لینوکس پارتیشن بندی واسه اون باشه, اما کار سختی هم نیست .
بهترین کار واسه نصب لینوکس اینه که به کمک یه برنامه مثل PartitionMagic یکی از پارتیشن ها رو که لازم ندارید حذف کنید(منظورم Delete هست) و کار پارتیشن بندی رو بسپارین به خود لینوکس. چون بهترین حالت ممکنه رو ایجاد میکنه.
ابتدا شما باید واسه لینوکس یه مقدار فضا اختصاص بدین مثلا 4 GB .
همون طور که میدونید لینوکس واسه نصب شدن به 3 تا پارتیشن اصلی نیاز داره , root که پارتیشن اصلیه و هرچی بیشتر باشه بهتر , boot که سیستم به وسیله اون بالا میاد وSwap که دو برابر رم شماست. که همه اینا رو خود لینوکس واسه شما میسازه.
حالا دستگاه رو restart کنید و سیستم رو با cd شماره یک Redhat بوت کنید.
وقتی که سیستم cd رو خوند یه پنجره ظاهر میشه که آرم Redhat رو خیلی خوشگل زده بالاش.یه enter میزنیم تا کار نصب شروع بشه.
حالا پنجره Wellcome میاد و یه پنجره باز میشه.در اینجا اگه ok رو بزنید شروع میکنه به چک کردن cd که یه مقدار وقتتون رو میگیره , پس skip رو میزنیم و ادامه میدیم.
در این مرحله لینوکس شروع میکنه به شناسایی سخت افزار شما و اگه واسش قابل شناسایی باشه , شناساییشون میکنه. وقتی کار شناسایی تموم میشه شما وارد محیط گرافیکی میشید و از اینجا به بعد دیگه مثل آب خوردنه.دکمه next رو بزنید.
Language Selection: در این مرحله باید زبانی رو که میخواید انتخاب کنید. که همون English هست.
Key Board : حالا نوع کیبوردتون رو مشخص کنید.
Mouse Configuration : در این قسمت نوع موس شما شناسایی میشه.
Next رو بزنید تا به مرحله بعد برید.
در اینجا شما باید بگید که کدوم حالت نصب رو میخواید.Redhat چهار حالت نصب داره که عبارتند از :
Personal desktop –1 :که لینوکس رو به صورت معمولی و برای کارهای عادی نصب میکنه.
Work station -2 : که لینوکس رو به همراه ابزارهای برنامه نویسی نصب میکنه + software development و System Adminstore Tools
Server -3 : که همون طور که از اسمش پیداست لینوکس رو در حالت server نصب میکنه + ابزارهایی برای File sharing و Print sharing
Customize -4 : هم که دیگه معلومه چیه.
حالا بسته به نوع نیازتون یکیشو ایتخاب کنید. من پیشنهاد میکنم واسه دفه اول personal desktop رو انتخاب کنید.که یک وقت مشکلی واستون پیش نیاد. حالا next رو بزنید و به مرحله بعد برید.
حالا رسدیم به پارتیشن بندی .در این مرحله میتونید پارتیشن بندی رو به صورت دستی یا اوتوماتیک انجام بدید. اگه قبلا یکی از درایوهاتون رو delete کردین , الان میتونید به صورت اوتوماتیک پارتیشن بندی رو انجام بدید. پس گزینه اول رو انتخاب میکنیم وnext میزنیم.
وقتی که ما Automatically Partition رو انتخاب کردیم , سه گزینه به ما میده
Remove All Linux Partition On This System -1
Remove All Partition On This System -2
Keep All Partition And Use Existing Free Space -3
گزینه اول میگرده و پارتیشنهای لینوکس رو Format میکنه
گزینه دوم هم که میزنه کل پارتیشن بندی هاردتون رو داغون میکنه .(ازش استفاده نکنین)
گزینه سوم هم , اون فضای خالی رو که در نظر کرفته بودین رو واستون پارتیشن بندی میکنه و با بقیه پارتیشنها کاری نداره .
+ چون ما میخوایم اون فضای خالی به پارتیشن لینوکس تبدیل بشه , حالت سوم رو انتخاب میکنیم .حالا next رو بزنید تا وارد تنظیمات Boot loader بشید.
Bootloader
+ اصلا بوت لودر چیه و به چه دردی میخوره ؟
بوت لودر یه برنامه است که به کمک اون شما میتونید بالا اومدن لینوکس رو باهاش تنظیم کنید. یه boot loader میتونه چندین سیستم عامل رو بدون هیچ مشکلی و به راحتی بوت کنه(واسه اونایی که میخوان لینوکس و ویندوز رو کنار هم نصب کنن).البته میشه از یه روش دیگه هم واسه بوت کردن لینوکس استفاده کرد که زیاد جالب نیست یعنی بوت از روی فلاپی. که تو این روش هربار که شما دیسکت رو تو فلاپی درایو قرار بدین لینوکس از رو اون بوت میشه.
Bootloader رو مبشه در دو حالت lilo و Grub تنظیم کرد. ولی Grub هم خوشگلتره و هم کار کردن باهاش راهت تره. یه چیزی تو مایه های System commander یا XMSL .
خب حالا شما میتونید Bootloader رو پیکربندی کنید. در بالای صفحه رو دکمه Change bootloader کلیک کرده و نوع اون رو مشخص کنید که Lilo باشه یا Grub . که به طور پیش فرض روی Grub تنظیم شده.
در وسط صفحه میتونید سیستم عاملهای دیگه ای رو که نصب هستن رو معرفی کنید. اگه میخواید لینوکس و ویندوز رو کنار هم داشته باشید , معمولا تو این مرحله Redhat اونو میشناسه و نیاز نیست کار خاصی بکنید. تو اون کادری که در وسط صفحه قرار داره دوتا اسم هست اولی نوشته Redhat linux و دومی نوشته Dos.
Dos رو انتخاب کنید و دکمه Edit رو بزنید. در اینجا میتونید تعیین کنید که ویندوزتون تو کدوم درایو قرار داره . مثلا اگه تو درایو C هست , باید روی had 1 تنظیم بشه. برای قشنگی کار هم میتونید اسم dos رو عوض کنید .اگه هم میخواید لینوکس رو به همراه دوتا Windows داشته باشید , بازم مشکلی نیست. وقتی شما تعیین میکنید که گزینه دوم درایو C رو بوت کنه , همون اتفاقی میوفته که ویندوز 98 و XP کنار هم نصب شدن. یعنی وقتی بعد از نصب گزینه دوم انتخاب بشه , از شما سوال میشه که کدوم ویندوزتون رو میخواید.
اگه بخواید رو bootloader تون میتونید password بذارید. کافیه که جای مربوطه تیکشو بذارید و پسوردتون رو وارد کنید.
تو اون کادر کنار اسم redhat یه تیک هست که مربوط به اینه که کدوم سسیتم عامل پیش فرض باشه .در ضمن یادتون باشه که اسمی که به جای Dos مینویسید نباید فاصله داشته باشه . فکر میکنم چیزی در مورد Bootloader دیگه نمونده باشه.Next رو بزنید تا وارد مرحله بعدی بشید .
+ از اینجا به بعد کار زیادی نمیخواد که انجام بدید, کافیه که فقط چند تا next بزنید .
اگه شما کارت LAN داشته باشید این قسمت واستون میاد که میخواد لینوکس رو تحت شبکه نصب کنه . ما با این فرض که شما از کامپیوتر تو خونتون استفاده میکنید کاری با این قسمت نداریم .Next میزنیم و به مرحله بعد میریم .
این قسمت مربوت هست به اون Firewall که گفته بودم. و پیکربندیش هم خیلی تابلوه .Next رو میزنیم .
این قسمت مربوط به زبانهایی هست که redhat ساپورتشون میکنه. که میشه تو این لیست Persian رو هم دید .Next رو میزنیم.
در اینجا میتونید از روی نقشه موقعیت زمانی خودتون رو مشخص کنید .next رو بزنید.
اینجا باید پسوورد Root رو وارد کنید .next رو بزنید .
اینجا از شما پرسیده میشه که آیا چیزایی رو که redhat به طور پیش فرض نصب میکنه قبول دارید یا نه . من پیشنهاد میکنم گزینه دوم رو انتخاب کنید و لاقل KDE رو به لیست اضافه کنید .
حالا Nextرو بزنید تا کارا شروع بشه. تو این مرحله کارا اون طور که شما پیکربندی کردین انجام میشن. ابتدا پارتیشن فرمت میشه و بعد نصب شروع میشه .بسته به میزان برنامه هایی که شما اذافه کردین مدت زمان نصب و مقدار فضای مورد نیاز افزایش پیدا میکنه .پس یه مقدار صبر میکنید تا این مرحله تموم بشه.
وقتی مراحل کپی کردن فایلها به پایان رسید از شما میپرسه که میخواید دیسکت بوت درست کنین یا نه. که من پیشنهاد میکنم حتما بسازید. چون اگه یه موقع لینوکستون بوت نشد این دیسکت معجزه میکنه و میتونید با دیسکت لینوکس رو بوت کنید .
بعد از ساخت دیسکت نوع کارت گرافیک شما رو شناسایی میکنه.( توجه داشته باشین که خود لینوکس بهترین حالت رو شتاسایی میکنه و در شرایت عادی نیازی به انتخاب شما نیست. مثلا کارت گرافیک من Geforce 4 mx440 هست که لینوکس اونو Geforce 2 Mx400 شناسایی میکنه. این شناسایی درست نیست ولی بهترین حالت ممکنه است ) next رو بزنید.
در اینجا میزان Resolution رو انتخاب کنید و Next رو بزنید.
حالا CD بیرون میاد وکافی که Exit رو بزنید تا سیستم Restart بشه.
وقتی سیستم Restart شد و اومد بالا 6 تا سوال از شما پرسیده میشه که شما می تونید با Next به مرحله بعد برید:
-1 پنجره Wellcome ظاهر می شه
-2 در اینجا شما باید یه حساب کاربری بسازید
-3 در این مرحله تاریخ و ساعت ازشما پرسیده میشه
-4کارت صدای شما تست میشه
-5 برای Register شدن لینوکس از شما سوال میشه
-6 آیا نیاز دارید چیز دیگه ای نصب کنید.
وقتی از این 6 تا گذشتید دیگه کار تموم میشه و نصب به پایان میرسه.
به دنیای Open source خوش آمدید.
از: وبلاگ جوان امروز
طریقه اتصال به اینترنت در لینوکس
از: javaneemroz.persianblog.com
وقتی تو لینوکسconection conectinساختین و با مودم شروع به شماره گیری کردین تات اونجا میرسه کهuser name و password شما چک میشه اما وقتی که چک کردنش تموم شد اpppp ز pppp error میگیره و ارتباط قطع میشه.
این اشکال مربوط میشه به activative نبودن connection تو لينوکس.
واسه اکتیوactive کردنش باید برین تو menu/system tools/internet configuration wizard
از لیست سمت چپ نوع اتصالتون رو مشخص کنید. که من modem connection رو انتخاب کردم.
وقتی زدین ممکنه پیام بیاد که مودم شما شناسایی نشده که زیاد مهم نیست.
اگه قبلا این قسمت رو تنظیم کردین نیازی به تغییر نیست وForward رو بزنید.
تو این قسمت مشخصات accountaconteton رو واردکنید و واسه connection تون یه اسم در نظر بگیرید و forward رو بزنید.
این قسمت مربوط به این هست که به شما چه ip اختصاص داده بشه که خودش به طور پیش فرض روauto هست.
forward رو بزنید به قسمت بعد برید.
تو این قسمت مشخصاتی که وارد کردین رو به شما نشون میده و اگه صحیح بود رو بزنید.
حالا باید به طور اتوماتیک پنجره configuration device بیاد و شما باید connectionکه ساختین رو اکتیو کنید.
اگه این پنجره نیومد شما میتونین از menu/system tools/network device controlرو اجرا کنین و از اونجا connection رو active کنيد
از: javaneemroz.persianblog.com
وقتی تو لینوکسconection conectinساختین و با مودم شروع به شماره گیری کردین تات اونجا میرسه کهuser name و password شما چک میشه اما وقتی که چک کردنش تموم شد اpppp ز pppp error میگیره و ارتباط قطع میشه.
این اشکال مربوط میشه به activative نبودن connection تو لينوکس.
واسه اکتیوactive کردنش باید برین تو menu/system tools/internet configuration wizard
از لیست سمت چپ نوع اتصالتون رو مشخص کنید. که من modem connection رو انتخاب کردم.
وقتی زدین ممکنه پیام بیاد که مودم شما شناسایی نشده که زیاد مهم نیست.
اگه قبلا این قسمت رو تنظیم کردین نیازی به تغییر نیست وForward رو بزنید.
تو این قسمت مشخصات accountaconteton رو واردکنید و واسه connection تون یه اسم در نظر بگیرید و forward رو بزنید.
این قسمت مربوط به این هست که به شما چه ip اختصاص داده بشه که خودش به طور پیش فرض روauto هست.
forward رو بزنید به قسمت بعد برید.
تو این قسمت مشخصاتی که وارد کردین رو به شما نشون میده و اگه صحیح بود رو بزنید.
حالا باید به طور اتوماتیک پنجره configuration device بیاد و شما باید connectionکه ساختین رو اکتیو کنید.
اگه این پنجره نیومد شما میتونین از menu/system tools/network device controlرو اجرا کنین و از اونجا connection رو active کنيد
طريقه نصب لينوكس با امكان فارسي‌نويسي
به نقل از: كلينيك كامپيوتر
هشدار : اگر شما مايليد از سيستم عامل ويندوز و لينوكس بصورت در كنار هم در يك سيستم استفاده كنيد، سعي كنيد ابتدا ويندوز را نصب نموده و سپس لينوكس ردهت را نصب نماييد. برخي از نسخه هاي ويندوز با دستكاري MBR ديسك سخت باعث ميشوند تا لينوكس ردهت از كار بيافتد. اگر ويندوز يا لينوكس ردهت را نصب كرديد و پس از نصب متوجه شديد كه يكي از سيستم عاملها كار نمي كند، هول نشده و عمليات نصب را مجددا انجام ندهيد. شما ميتوانيد اين اشكال را با بوت توسط ديسك بوت لينوكس ردهت و با استفاده از فرامين نصب گراب يا ليلو سيستم عامل مورد نظر را فعال نموده و اين اشكال را برطرف نماييد. در صورتي كه قادر به اين كار نيستيد از يك حرفه اي كمك بگيريد.
انتخاب يك روش نصب:
لينوكس ردهت روشهاي بسيار متنوع و قابل انعطافي براي نصب سيستم عامل ارائه نموده است. البته توصيه ميشود كه لينوكس را از روي CD نصب نماييد. ولي اگر شما CD هاي لينوكس ردهت را نداريد و يا كامپيوتر شما فاقد درايو CD-ROM است، ميتوانيد با استفاده از روشهاي ديگر، اقدام به نصب سيستم عامل كنيد. همچنين امكان چندين نوع نصب وجود دارد.
ابتدا بايد مشخص نماييد كه در حال نصب بصورت نصب جديد يا ارتقا هستيد. اگر ميخواهيد نسخه قديمي تر موجود روي سيستمتان را ارتقا دهيد، برنامه نصب فايلهاي پيكربندي و اطلاعات شما را دست نخورده باقي خواهد گذاشت. اين نوع نصب از نصب جديد طولاني تر خواهد بود. يك نصب جديد ابتدا تمام اطلاعات موجود را پاك كرده و عمل نصب را انجام ميدهد. بهCDشما ميتوانيد لينوكس ردهت را از محل هاي زير نصب نماييد. هر نوع نصب غير از نصب از روي CD نياز به ديسكت بوت نصب لينوكس ردهت خواهد داشت :
-سرويس دهنده HTTP : به شما امكان نصب از يك آدرس وب را خواهد داد.
-سرويس دهنده FTP : به شما امكان نصب از يك سايت FTP را خواهد داد.
-سرويس دهنده NFS : ميتوانيد از روي دايركتوري هاي به اشتراك گذاشته شده روي كامپيوترهاي ديگر موجود در روي شبكه با استفاده از سيستم فايل شبكه (Network File System) براي نصب استفاده نماييد.
-ديسك سخت : اگر يك كپي از فايلهاي نصب لينوكس ردهت را روي ديسك سخت خود داشته باشيد ميتوانيد براي نصب از آن استفاده كنيد. البته بايد روي پارتيشني غير از پارتيشني كه براي نصب انتخاب نموده ايد قرار داشته باشند.
انتخاب سخت افزار مورد نياز:
ممكن است اين واقعا يك انتخاب نباشد. ممكن است يك كامپيوتر قديمي در كنار خود داشته باشيد كه مايل باشيد لينوكس ردهت را روي آن نصب نماييد. و يا ممكن است يك ايستگاه كاري وحشتناك داشته باشيد كه بخواهيد لينوكس ردهت را روي يكي از پارتيشن هاي آن نصب نماييد. براي نصب نسخه PC لينوكس
-پردازنده سازگار با x86 : كامپيوتر شما به يك پردازنده سازگار با اينتل نياز دارد. مانند برخي سيستم عامل هاي تجاري، شما به جديدترين پردازنده هاي موجود براي نصب لينوكس ردهت نياز نداريد (البته اشكالي ندارد!). شما ميتوانيد لينوكس ردهت را روي پردازنده هاي قديمي هم اجرا نماييد. من حتي پردازنده 80386 اينتل را در ليست سازگاري سخت افزارهاي آن ديده ام ولي هرگز سعي نكرده ام لينوكس ردهت را روي كامپيوتري با آن مشخصات نصب نمايم!
-درايو فلاپي و يا CD-ROM : شما بايد قادر باشيد هنگام فرايند نصب كامپيوتر خود را با يك فلاپي ديسك و يا درايو CD-ROM بوت نماييد. اگر درايو CD-ROM نداريد (در محيطهاي شبكه و يا كامپيوترهاي قديمي) به يك ارتباط شبكه براي نصب از روي شبكه و يا كپي محتويات CD هاي نصب بر روي ديسك سخت سيستم خود داريد.
-ديسك سخت (Hard Disk) : شما به يك ديسك سخت و يا يك پارتيشن از ديسك سخت كه حداقل 350 مگابايت فضا داشته باشد نياز داريد. البته اين فضا فقط براي حداقل نصب كافي خواهد بود. ميزان حقيقي فضايي كه نياز خواهيد داشت بستگي به نوع نصب شما دارد. نصب به صورت ايستگاه كاري به 1500 مگابايت و نصب بصورت كامل (تمام بسته هاي نرم افزاري موجود و كدهاي منبع) به 3 گيگابايت فضا نياز دارد.
-حافظه (RAM) : شما حداقل به 32 مگابايت رم براي نصب لينوكس ردهت نياز خواهيد داشت. اگر مايل به استفاده از محيطهاي گرافيكي هستيد 64 مگابايت لازم خواهد بود.
-صفحه كليد و مانيتور : خوب معلوم است! شما به يك مانيتور و صفحه كليد براي نصب نياز داريد. شما بعدا ميتوانيد لينوكس ردهت را از روي شبكه و با استفاده از ترمينال پوسته و يا ترمينال X به خوبي اداره نماييد.
نسخه هايي از لينوكس ردهت براي نصب روي ايستگاههاي كاري مبتني بر پردازنده هاي آلفا (Alpha) و اسپارك (Sparc) وجود دارند.
نكته : ليست سخت افزار هاي سازگار با لينوكس ردهت را ميتوانيد اينجا ببينيد.
اگر درايو CD-ROM كامپيوتر شما به يك درگاه PCMCIA متصل است (در گاههاي موجود روي كامپيوتر هاي كيفي) شما بايد پشتيباني از PCMCIA را در هنگام نصب فعال نماييد. پشتيباني از PCMCIA فقط براي كامپيوترهاي مبتني بر پردازنده هاي سازگار با اينتل موجود است.
اگر كامپيوتر كيفي شما مجهز به يك درايو CD-ROM است، شما ميتوانيد بدون نياز به انجام كار خاصي لينوكس ردهت را روي آن نصب نماييد. در صورتي كه كامپيوتر كيفي شما فاقد درايو CD-ROM است، شما بايد لينوكس ردهت را از روي درايوي كه به درگاه PCMCIA آن متصل است نصب نماييد.
درگاههاي PCMCIA به شما امكان اتصال دستگاههاي مختلف به كامپيوتر كيفي با استفاده از كارتهايي به اندازه كارت اعتباري ميدهند. لينوكس از صدها دستگاه مختلف PCMCIA پشتيباني ميكند. شما ميتوانيد از درگاه PCMCIA كامپيوتر كيفي خود براي نصب لينوكس ردهت از انواع مختلفي از دستگاهها شامل :
-درايو CD-ROM
-كارت شبكه
استفاده نماييد. در صورتي كه مايليد بدانيد كداميك از دستگاههاي PCMCIA در لينوكس پشتيباني ميشوند، فايل SUPPORTED.CARDS واقع در مسير /usr/share/doc/kernel-pcmcia-cs را ببينيد. در هر صورت جهت استفاده از اين درگاه براي نصب لينوكس به ديسكت پشتيباني آن نياز داريد. چگونگي ايجاد اين ديسكتها بعدا شرح داده خواهد شد.
شروع نصب:
اگر فكر مي كنيد نوع نصب مورد نياز خود را انتخاب كرده ايد، ميتوانيد نصب را شروع كنيد. در بيشتر بخشها شما ميتوانيد با كليك روي دگمه بازگشت (Back) انتخابهاي قبلي خود را تغيير دهيد. البته پس از اينكه مرحله كپي بسته هاي نرم افزاري روي ديسك سخت شروع شد، ديگر امكان بازگشت وجود ندارد. در صورتي كه نياز به تغييري داشته باشيد، بايد آنرا پس از اتمام نصب لينوكس و از داخل خود سيستم عامل انجام دهيد.
-ديسكCD-ROM نصب را داخل درايو قرار دهيد
اگر عمل نصب را از ديسك سخت و يا شبكه انجام ميدهيد، ميتوانيد بجاي آن از ديسكت بوت استفاده نماييد. براي كسب اطلاعات بيشتر در مورد ايجاد ديسكهايي كه نياز داريد، به بخش ايجاد ديسكهاي نصب مراجعه نماييد.
-كامپيوتر خود را بوت كنيد
هنگامي كه صفحه خوشامد گويي لينوكس ردهت را مشاهده كرديد به مرحله بعدي وارد شويد.
كته: اگر شما صفحه خوشامد گويي را نمي بينيد، ممكن است درايو CD-ROM شما قابل بوت نباشد. فعال كردن گزينه بوت از روي درايو CD-ROM و يا ايجاد ديسكت هاي بوت ميتواند به شما براي ادامه نصب كمك كند. براي فعال كردن گزينه بوت از روي CD-ROM به صورت مقابل عمل كنيد : كامپيوتر خود را راه اندازي كرده و در صفحه نخستين پيامي براي ورود به صفحه نصب (setup) خواهيد ديد. براي ورود به برنامه نصب بايوس كافي است كليدهاي F1 يا F2 ويا DEL را فشار دهيد. در گزينه هاي موجود به دنبال موردي با عنوان Boot Options و يا Boot From و يا چيزي مشابه آن بگرديد. پس از آنكه آنرا پيدا كرديد، اولويت نخست آنرا روي درايو CD-ROM تنظيم كنيد. تغييرات را ذخيره كرده و خارج شويد.
اگر نصب با موفقيت انجام شد شما ميتوانيد گزينه هاي بايوس را به حالت اول برگردانيد. در صورتي كه حتي با تنظيم اين گزينه ها امكان بوت از روي CD-ROM وجود نداشت، بايد ديسكتهاي نصب را از روي فايلهاي boot.img (براي كامپيوترهاي معمولي)، bootnet.img (براي نصبهاي از روي شبكه) يا pcmcia.img (براي كامپيوترهاي كيفي) كه روي CD نصب قرار دارند، ايجاد نماييد. چگونگي ايجاد اين ديسكتها شرح داده خواهد شد. پس از ايجاد ديسكتها، آنها را در درايو قرار داده و كامپيوتر خود را بوت كرده و نصب را ادامه دهيد.
-اعلان بوت:
در جلوي اعلان بوت كليد Enter را براي ورود به نصب گرافيكي، فشار دهيد. در صورتي كه كامپيوتر شما اجازه نصب بصورت گرافيكي (رنگ بيتي و وضوح 800 در 600 پيكسل) را نمي دهد، به قسمت "انتخاب انواع ديگر نصب" مراجعه نماييد. از شما خواسته ميشود يك زبان انتخاب كنيد.
انتخاب انواع ديگر نصب:
در بيشتر كامپيوتر ها شما ميتوانيد به راحتي نصب را بصورت گرافيكي انجام دهيد. برخي مواقع كارت گرافيكي شما ممكن است اين حالت را قبول نكند. همچنين با اينكه هنگام نصب سخت افزار كامپيوتر شما شناسايي ميشود،ممكن است برخي مواقع ديسك سخت، كارت شبكه و يا يكي از سخت افزارهاي حياتي ديگر شناسايي نشده و به اطلاعات مخصوصي هنگام بوت نياز داشته باشد.
در اينجا ليستي از انواع گزينه هايي كه شما ميتوانيد نصب لينوكس ردهت را بوسيله آن شروع كنيد وجود دارد. پيشنهاد ميشود در صورتي از اين گزينه ها استفاده كنيد كه گزينه گرافيكي دچار اشكال شود (مانند هنگامي كه صفحه از گاربيج پر شده و يا سخت افزار شناسايي نمي شود).
-text : شما ميتوانيد با تايپ text جلوي اعلان نصب بصورت متني را آغاز نماييد. از اين گزينه هنگامي استفاده نماييد كه به نظر ميرسد برنامه نصب نتوانسته كارت گرافيك شما را شناسايي نمايد. با اين نوع نصب برنامه نصب چندان خوشگل! نيست ولي بخوبي كار ميكند.
-lowres : با اين گزينه، برنامه نصب در وضوح 640 در480 پيكسل اجرا خواهد شد. اين گزينه براي كامپيوترهايي است كه كارت گرافيك آنها فقط اين وضوح را پشتيباني ميكند.
-expert : در صورتي كه حس ميكنيد برنامه نصب نمي تواند سخت افزارهاي شما را به خوبي شناسايي كند از اين گزينه استفاده نماييد. با اين گزينه برنامه نصب به شناسايي سخت افزار نمي پردازد و شما ميتوانيد نوع ماوس، مقدار حافظه كارت گرافيكي و ... را شخصا انتخاب كنيد.
-nofb : با اين گزينه حالت frame buffer براي جلوگيري از برخي اشكالات در نمايش غير فعال ميشود.
-linuxdd : در صورتي كه يك ديسك درايور لينوكس براي نصب داريد، از اين گزينه استفاده نماييد.
همچنين شما ميتوانيد با اضافه نمودن گزينه هاي ديگري به اعلان بوت لينوكس، آنرا وادار به شناسايي صحيح سخت افزار خود نماييد. مثلا در صورتي كه برنامه نصب اندازه ديسك سخت شما را تشخيص نمي دهد، ميتوانيد با مشخص كردن تعداد سيلندر، هد و سكتورها سايز آنرا تعيين كنيد. شما به صورت زير ميتوانيد گزينه هاي خود را به هسته لينوكس ارجاع دهيد : linux hd=720,32,64
در اين مثال شما به هسته ميگوييد كه ديسك سخت من داراي 720 سيلندر، 32 هد و 64 سكتور است. اين مشخصات را ميتوانيد از روي مستندات موجود با ديسك سخت خود و يا از روي برچسب چسبانده شده روي آن بدست آوريد
به نقل از: كلينيك كامپيوتر
هشدار : اگر شما مايليد از سيستم عامل ويندوز و لينوكس بصورت در كنار هم در يك سيستم استفاده كنيد، سعي كنيد ابتدا ويندوز را نصب نموده و سپس لينوكس ردهت را نصب نماييد. برخي از نسخه هاي ويندوز با دستكاري MBR ديسك سخت باعث ميشوند تا لينوكس ردهت از كار بيافتد. اگر ويندوز يا لينوكس ردهت را نصب كرديد و پس از نصب متوجه شديد كه يكي از سيستم عاملها كار نمي كند، هول نشده و عمليات نصب را مجددا انجام ندهيد. شما ميتوانيد اين اشكال را با بوت توسط ديسك بوت لينوكس ردهت و با استفاده از فرامين نصب گراب يا ليلو سيستم عامل مورد نظر را فعال نموده و اين اشكال را برطرف نماييد. در صورتي كه قادر به اين كار نيستيد از يك حرفه اي كمك بگيريد.
انتخاب يك روش نصب:
لينوكس ردهت روشهاي بسيار متنوع و قابل انعطافي براي نصب سيستم عامل ارائه نموده است. البته توصيه ميشود كه لينوكس را از روي CD نصب نماييد. ولي اگر شما CD هاي لينوكس ردهت را نداريد و يا كامپيوتر شما فاقد درايو CD-ROM است، ميتوانيد با استفاده از روشهاي ديگر، اقدام به نصب سيستم عامل كنيد. همچنين امكان چندين نوع نصب وجود دارد.
ابتدا بايد مشخص نماييد كه در حال نصب بصورت نصب جديد يا ارتقا هستيد. اگر ميخواهيد نسخه قديمي تر موجود روي سيستمتان را ارتقا دهيد، برنامه نصب فايلهاي پيكربندي و اطلاعات شما را دست نخورده باقي خواهد گذاشت. اين نوع نصب از نصب جديد طولاني تر خواهد بود. يك نصب جديد ابتدا تمام اطلاعات موجود را پاك كرده و عمل نصب را انجام ميدهد. بهCDشما ميتوانيد لينوكس ردهت را از محل هاي زير نصب نماييد. هر نوع نصب غير از نصب از روي CD نياز به ديسكت بوت نصب لينوكس ردهت خواهد داشت :
-سرويس دهنده HTTP : به شما امكان نصب از يك آدرس وب را خواهد داد.
-سرويس دهنده FTP : به شما امكان نصب از يك سايت FTP را خواهد داد.
-سرويس دهنده NFS : ميتوانيد از روي دايركتوري هاي به اشتراك گذاشته شده روي كامپيوترهاي ديگر موجود در روي شبكه با استفاده از سيستم فايل شبكه (Network File System) براي نصب استفاده نماييد.
-ديسك سخت : اگر يك كپي از فايلهاي نصب لينوكس ردهت را روي ديسك سخت خود داشته باشيد ميتوانيد براي نصب از آن استفاده كنيد. البته بايد روي پارتيشني غير از پارتيشني كه براي نصب انتخاب نموده ايد قرار داشته باشند.
انتخاب سخت افزار مورد نياز:
ممكن است اين واقعا يك انتخاب نباشد. ممكن است يك كامپيوتر قديمي در كنار خود داشته باشيد كه مايل باشيد لينوكس ردهت را روي آن نصب نماييد. و يا ممكن است يك ايستگاه كاري وحشتناك داشته باشيد كه بخواهيد لينوكس ردهت را روي يكي از پارتيشن هاي آن نصب نماييد. براي نصب نسخه PC لينوكس
-پردازنده سازگار با x86 : كامپيوتر شما به يك پردازنده سازگار با اينتل نياز دارد. مانند برخي سيستم عامل هاي تجاري، شما به جديدترين پردازنده هاي موجود براي نصب لينوكس ردهت نياز نداريد (البته اشكالي ندارد!). شما ميتوانيد لينوكس ردهت را روي پردازنده هاي قديمي هم اجرا نماييد. من حتي پردازنده 80386 اينتل را در ليست سازگاري سخت افزارهاي آن ديده ام ولي هرگز سعي نكرده ام لينوكس ردهت را روي كامپيوتري با آن مشخصات نصب نمايم!
-درايو فلاپي و يا CD-ROM : شما بايد قادر باشيد هنگام فرايند نصب كامپيوتر خود را با يك فلاپي ديسك و يا درايو CD-ROM بوت نماييد. اگر درايو CD-ROM نداريد (در محيطهاي شبكه و يا كامپيوترهاي قديمي) به يك ارتباط شبكه براي نصب از روي شبكه و يا كپي محتويات CD هاي نصب بر روي ديسك سخت سيستم خود داريد.
-ديسك سخت (Hard Disk) : شما به يك ديسك سخت و يا يك پارتيشن از ديسك سخت كه حداقل 350 مگابايت فضا داشته باشد نياز داريد. البته اين فضا فقط براي حداقل نصب كافي خواهد بود. ميزان حقيقي فضايي كه نياز خواهيد داشت بستگي به نوع نصب شما دارد. نصب به صورت ايستگاه كاري به 1500 مگابايت و نصب بصورت كامل (تمام بسته هاي نرم افزاري موجود و كدهاي منبع) به 3 گيگابايت فضا نياز دارد.
-حافظه (RAM) : شما حداقل به 32 مگابايت رم براي نصب لينوكس ردهت نياز خواهيد داشت. اگر مايل به استفاده از محيطهاي گرافيكي هستيد 64 مگابايت لازم خواهد بود.
-صفحه كليد و مانيتور : خوب معلوم است! شما به يك مانيتور و صفحه كليد براي نصب نياز داريد. شما بعدا ميتوانيد لينوكس ردهت را از روي شبكه و با استفاده از ترمينال پوسته و يا ترمينال X به خوبي اداره نماييد.
نسخه هايي از لينوكس ردهت براي نصب روي ايستگاههاي كاري مبتني بر پردازنده هاي آلفا (Alpha) و اسپارك (Sparc) وجود دارند.
نكته : ليست سخت افزار هاي سازگار با لينوكس ردهت را ميتوانيد اينجا ببينيد.
اگر درايو CD-ROM كامپيوتر شما به يك درگاه PCMCIA متصل است (در گاههاي موجود روي كامپيوتر هاي كيفي) شما بايد پشتيباني از PCMCIA را در هنگام نصب فعال نماييد. پشتيباني از PCMCIA فقط براي كامپيوترهاي مبتني بر پردازنده هاي سازگار با اينتل موجود است.
اگر كامپيوتر كيفي شما مجهز به يك درايو CD-ROM است، شما ميتوانيد بدون نياز به انجام كار خاصي لينوكس ردهت را روي آن نصب نماييد. در صورتي كه كامپيوتر كيفي شما فاقد درايو CD-ROM است، شما بايد لينوكس ردهت را از روي درايوي كه به درگاه PCMCIA آن متصل است نصب نماييد.
درگاههاي PCMCIA به شما امكان اتصال دستگاههاي مختلف به كامپيوتر كيفي با استفاده از كارتهايي به اندازه كارت اعتباري ميدهند. لينوكس از صدها دستگاه مختلف PCMCIA پشتيباني ميكند. شما ميتوانيد از درگاه PCMCIA كامپيوتر كيفي خود براي نصب لينوكس ردهت از انواع مختلفي از دستگاهها شامل :
-درايو CD-ROM
-كارت شبكه
استفاده نماييد. در صورتي كه مايليد بدانيد كداميك از دستگاههاي PCMCIA در لينوكس پشتيباني ميشوند، فايل SUPPORTED.CARDS واقع در مسير /usr/share/doc/kernel-pcmcia-cs را ببينيد. در هر صورت جهت استفاده از اين درگاه براي نصب لينوكس به ديسكت پشتيباني آن نياز داريد. چگونگي ايجاد اين ديسكتها بعدا شرح داده خواهد شد.
شروع نصب:
اگر فكر مي كنيد نوع نصب مورد نياز خود را انتخاب كرده ايد، ميتوانيد نصب را شروع كنيد. در بيشتر بخشها شما ميتوانيد با كليك روي دگمه بازگشت (Back) انتخابهاي قبلي خود را تغيير دهيد. البته پس از اينكه مرحله كپي بسته هاي نرم افزاري روي ديسك سخت شروع شد، ديگر امكان بازگشت وجود ندارد. در صورتي كه نياز به تغييري داشته باشيد، بايد آنرا پس از اتمام نصب لينوكس و از داخل خود سيستم عامل انجام دهيد.
-ديسكCD-ROM نصب را داخل درايو قرار دهيد
اگر عمل نصب را از ديسك سخت و يا شبكه انجام ميدهيد، ميتوانيد بجاي آن از ديسكت بوت استفاده نماييد. براي كسب اطلاعات بيشتر در مورد ايجاد ديسكهايي كه نياز داريد، به بخش ايجاد ديسكهاي نصب مراجعه نماييد.
-كامپيوتر خود را بوت كنيد
هنگامي كه صفحه خوشامد گويي لينوكس ردهت را مشاهده كرديد به مرحله بعدي وارد شويد.
كته: اگر شما صفحه خوشامد گويي را نمي بينيد، ممكن است درايو CD-ROM شما قابل بوت نباشد. فعال كردن گزينه بوت از روي درايو CD-ROM و يا ايجاد ديسكت هاي بوت ميتواند به شما براي ادامه نصب كمك كند. براي فعال كردن گزينه بوت از روي CD-ROM به صورت مقابل عمل كنيد : كامپيوتر خود را راه اندازي كرده و در صفحه نخستين پيامي براي ورود به صفحه نصب (setup) خواهيد ديد. براي ورود به برنامه نصب بايوس كافي است كليدهاي F1 يا F2 ويا DEL را فشار دهيد. در گزينه هاي موجود به دنبال موردي با عنوان Boot Options و يا Boot From و يا چيزي مشابه آن بگرديد. پس از آنكه آنرا پيدا كرديد، اولويت نخست آنرا روي درايو CD-ROM تنظيم كنيد. تغييرات را ذخيره كرده و خارج شويد.
اگر نصب با موفقيت انجام شد شما ميتوانيد گزينه هاي بايوس را به حالت اول برگردانيد. در صورتي كه حتي با تنظيم اين گزينه ها امكان بوت از روي CD-ROM وجود نداشت، بايد ديسكتهاي نصب را از روي فايلهاي boot.img (براي كامپيوترهاي معمولي)، bootnet.img (براي نصبهاي از روي شبكه) يا pcmcia.img (براي كامپيوترهاي كيفي) كه روي CD نصب قرار دارند، ايجاد نماييد. چگونگي ايجاد اين ديسكتها شرح داده خواهد شد. پس از ايجاد ديسكتها، آنها را در درايو قرار داده و كامپيوتر خود را بوت كرده و نصب را ادامه دهيد.
-اعلان بوت:
در جلوي اعلان بوت كليد Enter را براي ورود به نصب گرافيكي، فشار دهيد. در صورتي كه كامپيوتر شما اجازه نصب بصورت گرافيكي (رنگ بيتي و وضوح 800 در 600 پيكسل) را نمي دهد، به قسمت "انتخاب انواع ديگر نصب" مراجعه نماييد. از شما خواسته ميشود يك زبان انتخاب كنيد.
انتخاب انواع ديگر نصب:
در بيشتر كامپيوتر ها شما ميتوانيد به راحتي نصب را بصورت گرافيكي انجام دهيد. برخي مواقع كارت گرافيكي شما ممكن است اين حالت را قبول نكند. همچنين با اينكه هنگام نصب سخت افزار كامپيوتر شما شناسايي ميشود،ممكن است برخي مواقع ديسك سخت، كارت شبكه و يا يكي از سخت افزارهاي حياتي ديگر شناسايي نشده و به اطلاعات مخصوصي هنگام بوت نياز داشته باشد.
در اينجا ليستي از انواع گزينه هايي كه شما ميتوانيد نصب لينوكس ردهت را بوسيله آن شروع كنيد وجود دارد. پيشنهاد ميشود در صورتي از اين گزينه ها استفاده كنيد كه گزينه گرافيكي دچار اشكال شود (مانند هنگامي كه صفحه از گاربيج پر شده و يا سخت افزار شناسايي نمي شود).
-text : شما ميتوانيد با تايپ text جلوي اعلان نصب بصورت متني را آغاز نماييد. از اين گزينه هنگامي استفاده نماييد كه به نظر ميرسد برنامه نصب نتوانسته كارت گرافيك شما را شناسايي نمايد. با اين نوع نصب برنامه نصب چندان خوشگل! نيست ولي بخوبي كار ميكند.
-lowres : با اين گزينه، برنامه نصب در وضوح 640 در480 پيكسل اجرا خواهد شد. اين گزينه براي كامپيوترهايي است كه كارت گرافيك آنها فقط اين وضوح را پشتيباني ميكند.
-expert : در صورتي كه حس ميكنيد برنامه نصب نمي تواند سخت افزارهاي شما را به خوبي شناسايي كند از اين گزينه استفاده نماييد. با اين گزينه برنامه نصب به شناسايي سخت افزار نمي پردازد و شما ميتوانيد نوع ماوس، مقدار حافظه كارت گرافيكي و ... را شخصا انتخاب كنيد.
-nofb : با اين گزينه حالت frame buffer براي جلوگيري از برخي اشكالات در نمايش غير فعال ميشود.
-linuxdd : در صورتي كه يك ديسك درايور لينوكس براي نصب داريد، از اين گزينه استفاده نماييد.
همچنين شما ميتوانيد با اضافه نمودن گزينه هاي ديگري به اعلان بوت لينوكس، آنرا وادار به شناسايي صحيح سخت افزار خود نماييد. مثلا در صورتي كه برنامه نصب اندازه ديسك سخت شما را تشخيص نمي دهد، ميتوانيد با مشخص كردن تعداد سيلندر، هد و سكتورها سايز آنرا تعيين كنيد. شما به صورت زير ميتوانيد گزينه هاي خود را به هسته لينوكس ارجاع دهيد : linux hd=720,32,64
در اين مثال شما به هسته ميگوييد كه ديسك سخت من داراي 720 سيلندر، 32 هد و 64 سكتور است. اين مشخصات را ميتوانيد از روي مستندات موجود با ديسك سخت خود و يا از روي برچسب چسبانده شده روي آن بدست آوريد
....P30....
کاربر تازه وارد
اين كارهات مثل نوشتن اخبار كامپيوتري و... خيلي عاليه خوبي كن جان
فقط اگه منبع روهم بنويسي بهتره
فقط اگه منبع روهم بنويسي بهتره
آداب وبلاگ داشتن
از: حسين امامي
نشریه نیوز اند آبزرور برای بلاگرهای تازه کار چند نصیحت کوتاه ذکر کرده است. البته این مطلب خواندنی و جالب بکار سایر بلاگرها نیز می خورد:
1. قدري تحقيق کنید.
قبل از اینکه بخواهید بلاگی را راه اندازی کنید درباره موضوعی که می خواهید درباره آن مطلبی را بنویسید بیشتر تحقیق کنید حتی با چند بلاگری که از نظر شما خوب کار می کنند مشورت کنید.
2. يك خدمت ميزباني وب در سطح تخصص تان انتخاب بكنيد.
یعنی در مکانی که می خواهید از خدمات آن بهره بگیرید و ویژگی هایی که آنجا برای شما دارد مطلع شوید.
3. به زندگی خصوصی افراد احترام بگذارید.
ما نباید با هرچه که در دنیا است شوخي كنيم. کاری که بعضی ها برای خواندنی تر شدن بلاگشان انجام می دهند و با آبروی افراد بازی می کنند. شما می توانید این مسایل را بطور غیر مستقیم بیان کنید و یا در صورت اصرار به آوردن مطلب، دسترسی به اصل مطلب را از طریق password دادن به درخواست کنندگان امکانپذیر نمایید.
4. به اهدافی که برای خودتان تعریف کرده اید ، بطور واقع‌بينانه عمل کنید.
مطمئنا"شما گفته اید روزانه قصد داريد blogتان را به روز نمایید. اما آیا حقيقتاً آن زمان را خواهيد داشت و به وعده خود عمل خواهید کرد.
5. در بلاگها به مساله اخلاق و آداب و رسوم معاشرت توجه داشته باشید.
از حمله کردن به افراد، بکار بردن کلمات رکیک و یا حتی ذکر این جمله که " به ما هم لینک بده" و یا چقدر بازدید کننده های بلاگ فلانی کاهش یافته اند، خودداری کنید.
این 5 عاملی که ذکر شد یکطرف و دو اصلی که باقی می ماند در طرف دیگر:
چقدر در لینکهایی که در کنار صفحه تان می گذارید دقت کرده اید. گذاشتن لینکهای دیگران در حاشیه صفحات یعنی اینکه اگر هر روز امکان نوشتن یا آپدیت کردن نداشتم از نظر من این سایتها یا بلاگها خواندنی اند. پس در انتخاب آنها دقت بیشتری مبذول دارید. چون آنها ویژگی های شخصیتی شما را نشان میدهد.
و اما یک نکته باقی می ماند و آن اینکه: پاسخ به ای میل هایتان را فراموش نکنید.
iritn
از: حسين امامي
نشریه نیوز اند آبزرور برای بلاگرهای تازه کار چند نصیحت کوتاه ذکر کرده است. البته این مطلب خواندنی و جالب بکار سایر بلاگرها نیز می خورد:
1. قدري تحقيق کنید.
قبل از اینکه بخواهید بلاگی را راه اندازی کنید درباره موضوعی که می خواهید درباره آن مطلبی را بنویسید بیشتر تحقیق کنید حتی با چند بلاگری که از نظر شما خوب کار می کنند مشورت کنید.
2. يك خدمت ميزباني وب در سطح تخصص تان انتخاب بكنيد.
یعنی در مکانی که می خواهید از خدمات آن بهره بگیرید و ویژگی هایی که آنجا برای شما دارد مطلع شوید.
3. به زندگی خصوصی افراد احترام بگذارید.
ما نباید با هرچه که در دنیا است شوخي كنيم. کاری که بعضی ها برای خواندنی تر شدن بلاگشان انجام می دهند و با آبروی افراد بازی می کنند. شما می توانید این مسایل را بطور غیر مستقیم بیان کنید و یا در صورت اصرار به آوردن مطلب، دسترسی به اصل مطلب را از طریق password دادن به درخواست کنندگان امکانپذیر نمایید.
4. به اهدافی که برای خودتان تعریف کرده اید ، بطور واقع‌بينانه عمل کنید.
مطمئنا"شما گفته اید روزانه قصد داريد blogتان را به روز نمایید. اما آیا حقيقتاً آن زمان را خواهيد داشت و به وعده خود عمل خواهید کرد.
5. در بلاگها به مساله اخلاق و آداب و رسوم معاشرت توجه داشته باشید.
از حمله کردن به افراد، بکار بردن کلمات رکیک و یا حتی ذکر این جمله که " به ما هم لینک بده" و یا چقدر بازدید کننده های بلاگ فلانی کاهش یافته اند، خودداری کنید.
این 5 عاملی که ذکر شد یکطرف و دو اصلی که باقی می ماند در طرف دیگر:
چقدر در لینکهایی که در کنار صفحه تان می گذارید دقت کرده اید. گذاشتن لینکهای دیگران در حاشیه صفحات یعنی اینکه اگر هر روز امکان نوشتن یا آپدیت کردن نداشتم از نظر من این سایتها یا بلاگها خواندنی اند. پس در انتخاب آنها دقت بیشتری مبذول دارید. چون آنها ویژگی های شخصیتی شما را نشان میدهد.
و اما یک نکته باقی می ماند و آن اینکه: پاسخ به ای میل هایتان را فراموش نکنید.
iritn
تبلیغات متنی
- اجاره ماشین در کیش
- دبی
- سفارش سئو سایت
- پنل اس ام اس
- طراحی سایت
- خرید فالوور اینستاگرام
- خرید لایک اینستاگرام ارزان
- خرید بک لینک دائمی
- خرید فالوور اینستاگرام
- ثبت شرکت در دبی
- خرید فالوور اینستاگرام
- ترخیص کالا در گمرک
- پسیو شبکه
- خرید مستر کارت
- تلویزیون سامسونگ 75 اینچ
- چاپ دیجیتال کتاب
- خرید تلگرام پرمیوم
- فروش سرور اچ پی
- پرداخت ارزی
- دانلود سریال کره ای
- SMM Panel
- میزبانی لینوکس
- میزبانی ویندوز
- میزبانی در ایران
- سرور اختصاصی در ایران
- سرور اختصاصی مجازی در ایران
- گواهی ssl ارزان