پایگاه پویای شعر کلاسیک

[A R @ M]

دنیا و دین و صبر و عقل از من برفت اندر غمش
جایی که سلطان خیمه زد غوغا نماند عام را ..

سعدی

 

[manuela89]

آنان که جهان زیر قدم فرسودند............. وندر طلبش هر دو جهان پیمودند

آگاه نی ام از آن که آنان زین بیش................ از کار چنان که هست آگه بودند؟


خیام​

 

[A R @ M]

در کعبه کوی تو هر آن کس که بیاید
از قبله ابروی تو در عین نماز است
ای مجلسیان سوز دل حافظ مسکین
از شمع بپرسید که در سوز و گداز است ..


حافظ

 

[Farhad49]

تا که ننشیند به دامانت غبار از خاک ما .... روی گیتی را ز آب دیده تر خواهیم کرد

ملک الشعرای بهار

 

[A R @ M]

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست ..

حافظ

 

[Farhad49]

تو گفتی که بر گنبد لاژورد .... بگسترد خورشید یاقوت زرد

فردوسی

 

[A R @ M]

دلا طمع مبر از لطف بی‌نهایت دوست
چو لاف عشق زدی سر بباز چابک و چست ..

حافظ

 

[Farhad49]

تمام مهربانان را به خود نامهربان کردم .... به امیدی که سازم مهربان نامهربانی را

هاتف اصفهانی

 

[A R @ M]

آن که جز کعبه مقامش نبد از یاد لبت
بر در میکده دیدم که مقیم افتادست ..


حافظ

 

[Rainy Sky]

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم
اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم

مولوی

 

[Nereid]

من اگرچه می پرستم مدهید می به دستم
مبرید دل ز دستم که دل دگـــــــر ندارم

حافظ

 

[A R @ M]

می بده تا دهمت آگهی از سر قضا
که به روی که شدم عاشق و از بوی که مست ..

حافظ

 

[Nereid]

تا شدم حلقه به گوش در میخانه ی عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارکــــــبادم

حافظ

 

[Farhad49]

منزل آسایش من محو در خود گشتن است .... گردبادی می تواند راهبر باشد مرا

صائب

 

[A R @ M]

آشنایی نه غریب است که دلسوز من است
چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت
خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد
خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت ..


حافظ

 

[Farhad49]

تو را خاکی است خاک از در گذشته .... مرا آبی است آب از سر گذشته

نظامی

 

[پرنیان]

هر که را در خاک غربت پای در گل ماند ماند
گو دگر در خواب خوش بینی دیار خویش را...
سعدی

 

[A R @ M]

از می عشقت چنان مستم که نیست
تا قیامت روی هشیاری مرا
گر به غارت می‌بری دل باک‌نیست
دل تو را باد و جگرخواری مرا ..

عطار

 

[Farhad49]

این است به یادم که در این عمر سبک سیر .... چیزی که از آن یاد توان کرد ندیدیم

پژمان بختیاری

 

[A R @ M]

مده ای ماه کسی را شکری
که شکر هست زبانی که توراست

عطار