۱۰ سال گذشت قايقران فراموش شدنى نيست
سه شنبه ۱۸ فروردين ،۱۳۷۷ بندر انزلى- هوا تقريبا گرگ و ميش بود، صحبت هاى در گوشى مردم شهر كاملا محسوس و ملموس بود انگار اتفاق نچندان جالبى رخ داده اما همه با لبخندى تلخ به سادگى از روى شايعات مى گذرند تا سنگينى اين خبر دردناك را قبول نكنند. ساعت ۴۵:۱۹ همه به صفحه تلويزيون چشم دوخته اند تيتراژ اخبار ورزشى به پايان مى رسد و مازيار ناظمى گوينده اين بخش خبرى با چهره گرفته اما قاطع اعلام مى كند«ساعاتى پيش سيروس قايقران كاپيتان اسبق تيم ملى فوتبال ايران به همراه فرزندش در اثر سانحه رانندگى جان خود را از دست داد.»
اين شايد تلخ ترين خبر ورزشى باشد كه تا به حال از شبكه سوم سيما به روى آنتن رفته خبرى كه فوتبال كشور را سياه پوش كرد. كاپيتان به همين سادگى و سنگينى از دنيا رفت.
از آن روزهاى تلخ، از آن غروب فراموش نشدنى سال ،۷۷ از آن مراسم عظيم و تاريخى تشييع پيكر كاپيتان و فرزندش «راستين» ده سال مى گذرد و هر سال در چنين روزهايى مراسمى با شكوه براى زنده نگه داشتن نام و ياد سيروس قايقران در انزلى برگزار مى شود. مراسمى كه با وجود گذشت ۱۰ سال از پرواز ابدى كاپيتان همچنان پرشور و پر حرارت برگزار مى شود تا بعد از يك دهه احساس كنيم«قايقران فراموش شدنى نيست.»
دهمين سالگرد درگذشت مرحوم سيروس قايقران و فرزندش راستين عصر روز جمعه در مسجد شهدا كليود انزلى برگزار شد. كليور محلى است كه قايقران از آن به فوتبال ايران معرفى شد و چه سعادتى است كه انسان در محل تولد خود به خاك سپرده شود. مراسم امسال كمى با سال هاى پيش متفاوت تر بود نگاه مسوولان جديد سياسى استان گيلان به چنين مراسمى كه نظر معنوى براى انزلى چى ها از اهميت خاصى برخوردار است واقعا ستودنى و ارزشمند بود. حضور و سخنرانى قهرمانى استاندار گيلان و بيان خاطراتى از دوران ورزشى قايقران نشان داد مى توان در آينده با حضور چنين مسوولانى شاهد خارج شدن فوتبال گيلان از رخوت بود البته از نظر امكاناتى!!
ورود احمدرضا عابدزاده به داخل مسجد نظم مراسم را تا حدودى به هم ريخت! عابدزاده تنها همبازى قايقران است كه در تمام مراسم هاى كاپيتان شركت مى كند. عابدزاده كه به همراه احمدزاده كه حالا بيشتر به عنوان مربى تيم ملى مطرح است تا سرمربى ملوان(!!) به مراسم آمده بود تا اين دو تبديل به كانون توجهات شوند. حضور فردين معصومى كشتى گير گيلانى تيم ملى كشتى آزاد ايران هم در مراسم جالب توجه بود.
جمعيت مثل هر سال زياد بود به طورى كه به خاطر ازدحام جمعيت مراسم به جاى برگزارى در داخل مسجددر حياط مسجد برگزار شد! شكست سه- صفر ملوان از صباباترى باعث شد تا بازيكنان ملوان چندان در ميان جمعيت قرار نگيرند. در اواسط مراسم كليپى ۳۰ دقيقه اى اززندگى نامه قايقران و چگونگى فوت او از طريق يك تلويزيون ۵۰ اينچ كه در حياط مسجد قرار داشت براى حاضران به نمايش گذاشته شد كه از جمله برنامه هاى پرمخاطب و خوب اين مراسم بود. پس از حدود دو ساعت و نيم مراسم به پايان رسيد و همه با حضور
بر سرمزار آن مرحوم و قرائت فاتحه مسجد را ترك كردند. پرويز قايقران پدر كاپيتان كه تلاش زيادى براى برگزارى مراسم كرده بود آخرين نفرى بود كه از مسجد خارج مى شد. عمو پروز مى گفت:«تو رو خدا بنويسيد دست همه درد نكنه دل يك پيرمرد و يك پيرزن را شاد كرديد از آن خدابيامرز فقط همين مردم برايم باقى مانده اند.»
نقل از ایران ورزشی
پ ن : شرمنده اگه تاپیک مناسبی نیست search هم کردم تاپیکی در این باره نبود ، خلاصه نیت یادبودشه
روحش شاد و یادش گرامی ..
