من افتادم بیگلری مشکین شهر اردبیل، کسی اونجا نیوفتاده؟
ساعت 9 شب باید از کرج راه بیوفتیم.کسی میدونه اونجا چه جور جاییه؟
سلام
منم افتادم بیگلری مشکین شهر

ساعت 7 شب دوشنبه راه میوفتیم
یقینا سرده باید لباس گرم ببریم :blink:
ولی نمی دونم چه لباسی ببریم؟ کاپشن؟ اورکت؟ چی؟
سلام دوستان عزیز

خب اطلاعات کاملی توی اون وبلاگی که دوستمون معرفی کرد هست.
دوستان عزیز بهتون بگم که مشکین شهر واقعاً سرده، یه چیزی میگم و یه چیزی میشنوید. ما که شهریور و مهر اونجا بودیم روزهای خیلی خیلی سردی رو گذروندیم. و تازه به ما اجازه پوشیدن اورکت نداده بودن. ولی برای شما از همین امروز که بومی ها در پادگان مستقر میشن اجازه پوشیدن اور کت رو میدن. خودشون یه دست پلیور و شلوار گرم میدن که زیر لباس سربازی بپوشید ولی خوب اونجورا هم گرم نیست. بوفه یه سری پولیور گرم تر آورده و میفروشه که قیمتش 7 هزار تومنه. گرم تر از این پلیورهاست که میتونید زیر لباستون بپوشید. اونجا رفتید بهتون میگن که لباس شخصی نباید با خودتون بیارید و بپوشید ولی خوب چون بار اوله که میرید بهتون گیر نمیدن. ولی من توصیه میکنم یه پلیور گرم داشته باشید که زیر لباستون بپوشید.
از من میشنوید با خودتون اصلاً لوازمی مثل ام.پی3 پلیر و موبایل نبرید. چون دژبانی حتماً ازتون میگیره. شما وقتی صبح میرسید دم در پادگان همتون رو به خط میکنن و باید کلیه لوازم ساکتون رو بریزید زمین تا دژبانی دونه به دونه بررسیشون کنه. موبایل داشته باشید ازتون میگیرن و توی اولین مرخصی بهتون پس میدن، ولی اصلا به ریسکش نمیارزه که موبایلتون دست دژبانی باشه من که حاضر نبودم این اتفاق برام بیوفته. از بعد مرخصی اول که برمیگردید دیگه گیر دادن به موبایل به شدت زیاد میشه. حتی اگه خودتون بیارید و تحویل دژبانی بدید تنبیه میشید. داخل پادگان تلفن وجود داره، کارت تلفن هم میفروشن راحت میتونید تماس بگیرید بعضی وقتها ولی زیادی شلوغه. مخابرات هم داره میتونید از اون طریق تماس بگیرید و هر گروهانی یه تلفن داره که شماره شو میدید خانواده باهاتون تماس بگیرن صحبت کنید. به سیگار هم خیلی گیر هستن البته بچه هایی بودن که از دژبانی رد کرده بودن ولی خوب بعضاً توی آسایشگاه ازشون میگرفتن بعضاً هم نمیفهمیدن. ولی خوب ریسک نکنید بهتره. به آدامس و چیپس و پفک و نوشابه هم گیر میدن. نمیذارن ببرید داخل. از لحاظ خوراکی بهتون پیشنهاد میکنم حتماً آجیل و خشکبار با خودتون به مقدار کافی ببرید. خیلی خیلی به کارتون میاد. هیمشه یه مشت توی جیبتون باشه خیلی خوبه. از طرفی بوفه خیلی مجهز و خوبی داره. کیکهای مختلف، شکلات، آبمیوه، دلستر قوطی، بزرگ و ...، چای، نسکافه، کمپوت و خیلی چیزهای دیگه داره که میتونید تهیه کنید ولی بعضی وقتها انقدر صف شلوغه که شاید توی 20 دقیقه استراحت فرصت نکنید چیزی بخرید. تونستید با خودتون آذوقه ببرید، مثل کیک و اینا تا اگه نتونستید صف وایسید گشنه نمونید.
دو روز در هفته به صورت گروهانی حموم میرید ولی خوب صبح ها قبل از نماز صبح میتونید انفرادی حموم برید. شرایط حمومش قابل قبوله. فضای غذاخوری هم خوبه، مخصوصاً غذاخوری گردان امام. مطمئناً روزهای اول به شدت با غذاها مشکل خواهید داشت! ما بعضاً کل غذا رو میریختیم دور توی روزهای اول. پس اگه میتونید با خودتون تن ماهی یا کنسرو لوبیا داشته باشید که اگه نشد غذا بخورید، گشنه نمونید. ولی کم کم عادت میکنید به غذاها مخصوصا ماه دوم که کیفیت غذا رو بهتر میکنن. حتماً با خودتون کیسه فریزر ببرید. بهتون یغلوی (ظرف غذا) میدن روش کیسه فریزر بکشید که غذاتون رو توی اون بریزن تا توی این سرما مجبور نشید توی آبخوری با آب سرد ظرفتون رو بشورید. اگه بتونید ظرف یک بار مصرف و لیوان و قاشق یکبار مصرف ببرید که خیلی بهتره. همه رو با هم میندازید دور، بعضی بچه ها اینکارو میکردن و خیلی راحت تر بودن. آسایشگاه ها مجهز به بخاری هست نگرانی بابت سرمای توی آسایشگاه نداشته باشید چون حسابی گرم میشه.
از فضای پادگان بهتون بگم که واقعاً قشنگ و سر سبزه البته الان بیشتر برگ ها ریخته از اون سر سبزی در اومده. فضای بزرگ و خوبی داره. کوه سبلان به خوبی از پادگان معلومه، خیلی صحنه قشنگیه، باید ببینید تا به قشنگیش پی ببرید. طلوع و غروب های خیلی قشنگی داره. به احتمال زیاد هوای مه آلود زیاد داشته باشید. وقتی هوا مه آلود میشه شاید 5 متر جلوتر خودتونو نتونید ببینید. احتمال بارش برف در دوره شما هم زیاده پس واقعاً مراقب سلامت خودتون باشید. سرما خوردگی اونجا عادیه اگه خدای نکرده سرما خوردید حتماً به خودتون برسید، دارو بخورید و کمپوت و آبمیوه یادتون نره از بوفه بگیرید و بخورید تا زودتر خوب بشید. بهداری و آمبولانس هم داره. از این جهات مشکلی نیست.
کلیه نظافت اماکن (دستشویی، غذاخوری، محوطه جلوی آسایشگاه و میدان صبحگاه و باغچه ها) به دست خود بچه ها انجام میشه. روزی دو بار نظافت دارید، یکی صبح قبل صبحگاه و یکی بعد شام. صبح توی سرما برای نظافت اذیت میشید. اگه میتونید جزو نظافتچی های آسایشگاه بشید. حداقلش اینه که توی مکان گرم نظافت میکنید.
پادگان شهید بیگلری پادگان خوبیه، پارسال بین تمامی پادگانهای آموزشی ناجا رتبه اول رو داشته. این نکته یادتون نره که بالاخره سربازیه و حتماً بهتون سخت میگذره و این سختی نهایتا دو هفته طول بکشه و بعدش عادت میکنید و براتون بهتر میگذره. اول آموزشی از همه چی شاکی مشید، صبحگاه میرید به خودتون و زمین و زمان و فرمانده فحش میدید ولی اینا همه برای روزهای اول عادیه. کم کم رابطه تون با فرمانده ها صمیمی میشه. اول کار فرمانده ها روی خوش بهتون نشون نمیدن و حق دارن چون باید شما رو از این حالتی که هستید به شرایط یه سرباز برسونن. ولی مطمئن باشید وقتی توی روال بیوفتید برخوردشون خیلی باهاتون بهتر میشه. مخصوصا ماه دوم آموزشی که خیلی مهربون و صمیمی میشن. اگه میتونستید انتخاب کنید، گردان امام حسین (ع) (گردان شماره2) بیوفتید به مراتب فرماندهان بهتر و فضای بهتری داره. من خودم گروهان 4 گردان امام بودم. توی این مدت سعی کنید اصلاً توی چشم فرمانده نباشید. فرمانده شما رو به اسم نشناسه، مطمئن باشید بهترین نمره انضباط رو ازش میگیرید و بقیه نمره هاتون هم تحت تاثیر این مورد قرار میگیره و بهتر میشه. حتماً به موارد آموزشی که برای رژه رفتن بهتون گوشزد میکنن توجه کنید که پا رو چطوری بزنید زمین، اگه غلط انجام بدید زانوها، کمر، گردن و چشمهاتون بعدها به مشکل میخورن. سخت ترین آیتم سربازی همین صف جمع و رژه ست. چون اول کار خیلی ها آمادگی جسمانی ندارن و براشون سخته. ولی این هم رفته رفته بهتر و بهتر میشه تا جایی که رژه رفتن یکی از آسون ترین کارها میشه براتون. از تهدید ها نترسید و همیشه پشت دوستاتون باشید. اصلا از تهدید فرمانده ها نترسید. اینو یادتون باشه به همه احترام بذارید ولی بهشون اعتماد نکنید، این در مورد همه صدق میکنه چه دوستاتون چه افسران مرکز آموزش. شایعه زیاده توی این مدت، بهشون اهمیت ندید مخصوصا در مورد مرخصی. چون براتون اعصاب خوردی داره. یه دفترچه بهتون میدن به اسم دانستنی های سرباز. هر وقت بیکار بودید مطالعه اش کنید خیلی آسونه مطالبش. ازش امتحان میگیرن. بیشترین اهمیت رو دانستنی های 1 داره. خود فرمانده ها بهتون نمونه سوال میدن تمرین کنید نگران نمره ش نباشید ولی تمام تلاشتون رو بکنید نمره کامل بگیرید. نمره دانستنی و نمره میانگین چند مرحله تیراندازی (2بار کلاشینکف، 1 بار ژ-3 و 1 بار کلت زعاف) تاثیر مستقیم روی درجه گرفتنتون داره. در حال حاضر گرفتن درجه رقابتی شده و مثل قدیم به همه لیسانسه ها ستوان سه نمیدن و بر اساس این نمرات حساب میشه.
اگه موزر (ماشین اصلاح سر و صورت) دارید با خودتون ببرید حتماً. اونجا نمره موهاتون هر چی باشه میگن با صفر بزنید. ما خودمون 5 بار موهامونو زدیم. یه بار خودم با 4 زدم روز اول که رفتم گفتن بلنده برو بزن. 4 بار توی خود پادگان با نمره صفر زدم. داشتن موزر خیلی خوبه چون اینطوری مجبور نمیشید با ماشینی موهاتونو بزنید که 600-700 نفر دیگه هم باهاش موهاشونو زدن!
ماه دوم از مرخصی میان دوره که میاین با خودتون کتاب، مجله و ... بیارید تا در مواقع بیکاری بخونید. بعضی وقتها وقت اضافه زیاد پیدا میکنید و اینجاست که نمیدونید از بیکاری چیکار کنید. خوندن کتاب و مجله و حل کردن جدول خالی از لطف نیست. کمی که روال کار عادی بشه از 5 شنبه بعد از نماز و نهار در اختیار خودتون هست تا شنبه صبح. البته نظافت اماکن و نماز و ... رو خواهید داشت. ولی خوب در این مدت میتونید استراحت کنید، مطالعه کنید، نظافت شخصی انجام بدید و حتی والیبال و فوتبال بازی کنید و یا توی آسایشگاه خودتون تلویزیون تماشا کنید.
راستی با خودتون پول نقد ببرید و داشتن کارت بانکی هم خوبه ولی متأسفانه هنوز عابر بانک نیومدن توی پادگان نصب کنن، مدت زیادیه که کارهاش انجام شده ولی بانک هنوز دستگاه خودپرداز نیاورده نصب کنه پس پول نقد بیشتر به کارتون میاد مخصوصا که شاید مرخصی شهری خیلی خیلی کم بهتون بدن.
در آخر خدممتون بگم که از هیچی ترس و دلهره نداشته باشید، سخت نگیرید تا بهتر بگذره. اونجا همه چی قابل تحمله فقط دلتنگی ممکنه اذیتتون کنه و سرما. پس با روحیه برید، همه کارها رو با روحیه انجام بدید چون در هر حال مجبور به انجامش هستید ولی تجربه من میگه با روحیه انجام دادنش باعث میشه روزتون بهتر و سریعتر بگذره. ایشالا که دوره آموزشی خوبی خواهید داشت. مراقب خودتون باشید. اگه سوال دیگه ای بود من در خدمتم. من چیزهایی که به ذهنم رسید رو گفتم.