m/javid
کاربر افتخاری ادبیات
- تاریخ عضویت
- 12 آگوست 2005
- نوشتهها
- 398
- لایکها
- 5
تشنۀ عشق
تو دانی کیست آن اسطوره ي عشق ؟** که بُد مست می پیمانه ي عشق ؟
همان دیر آشنای وادی مهر** دلیر نینوا ،مهرانه ي عشق
به دستش دشنه ی نابودی دیو** بزد با خنجر جانانه ي عشق
کنار نهر القم بود ، اما** خود و عباس و اکبر تشنه ي عشق
به پیشش خَم بُوَد سرو شجاعت** به دور شمع دین پروانه ي عشق
تمام هستی اش آورد میدان** زن و فرزند و اهل خانه ي عشق
شناسی آن غریق بحر ایمان؟** عطش نا ک یَم و دریاچه ي عشق
تو دانی آن شجاع راست قامت؟** به شهر عاشقان دروازه ي عشق
به دشت ماریه آورد هِمّت** بزد خَرگاه غیرت ، خیمه ي عشق
مجزا کرد مرز کفر و ایمان** چه خوش ترسیم کردی نقشه ي عشق
به راه یار هرچیزی فدا کرد** جوان و نوجوان و بچه ي عشق
زحج آمد بسوی دشت خونین** نمود آنجا طواف کعبه ي عشق
نبردش درس ایثار و شجاعت** بما آموخت علم مکتبِ عشق
بدستش رایت خونین توحید** همین خون شد مراد و مطلبِ عشق
به یاران داد سرمشق رشادت** چه خوش نوشید از آن مَشربِ عشق
تنش آماج تیر جهل و نفرت** عَدو زد نیزه بر خونین لبِ عشق
وجودش ذوب در معنای عزّت** همی می سوخت او اندر تبِ عشق
حسین است آن شهید وادی عشق** بِزَد ‹‹جاوید›› جامی بر لبِ عشق
تو دانی کیست آن اسطوره ي عشق ؟** که بُد مست می پیمانه ي عشق ؟
همان دیر آشنای وادی مهر** دلیر نینوا ،مهرانه ي عشق
به دستش دشنه ی نابودی دیو** بزد با خنجر جانانه ي عشق
کنار نهر القم بود ، اما** خود و عباس و اکبر تشنه ي عشق
به پیشش خَم بُوَد سرو شجاعت** به دور شمع دین پروانه ي عشق
تمام هستی اش آورد میدان** زن و فرزند و اهل خانه ي عشق
شناسی آن غریق بحر ایمان؟** عطش نا ک یَم و دریاچه ي عشق
تو دانی آن شجاع راست قامت؟** به شهر عاشقان دروازه ي عشق
به دشت ماریه آورد هِمّت** بزد خَرگاه غیرت ، خیمه ي عشق
مجزا کرد مرز کفر و ایمان** چه خوش ترسیم کردی نقشه ي عشق
به راه یار هرچیزی فدا کرد** جوان و نوجوان و بچه ي عشق
زحج آمد بسوی دشت خونین** نمود آنجا طواف کعبه ي عشق
نبردش درس ایثار و شجاعت** بما آموخت علم مکتبِ عشق
بدستش رایت خونین توحید** همین خون شد مراد و مطلبِ عشق
به یاران داد سرمشق رشادت** چه خوش نوشید از آن مَشربِ عشق
تنش آماج تیر جهل و نفرت** عَدو زد نیزه بر خونین لبِ عشق
وجودش ذوب در معنای عزّت** همی می سوخت او اندر تبِ عشق
حسین است آن شهید وادی عشق** بِزَد ‹‹جاوید›› جامی بر لبِ عشق