فدرر وداعی تلخ ولی تحسین برانگیز با مسترز کاپ داشت.
همه سایت ها و گزارشگر ها (لایو تکست های زیادی توی اینترنت بود و هنوزم میشه دیدشون مثل مال بی بی سی)
چه در جریان بازی و چه بعد از بازی تحت تاثیر ایستادگی فدرر با وجود مصدومیتش قرار گرفتند.
فدرری که 3 بار دکتر بالای سرش اومد،فدرری که از زور درد گاهی روی زمین یا روی سکوی انتهای زمین می نشست،و در وقت های استراحت دراز می کشید،واقعا تحسین برانگیز مقابل مورای ایستاد.لحظاتی که همه فکر می کردند کار فدرر تمام شده باز به بازی بر می گشت،از عقب بودن 5-2 درحالی که سرویس در اختیار مورای بود،فدرر بازی رو 5-5 و بعد 6-5 به نفع خودش کرد،
یا ست سوم که دیگه توانایی راه دویدن نداشت و 3-0 عقب بود،یدفه با رو آوردن به تاکتیک جدید و دراپ شات های غافل گیر کننده دوباره به بازی برگشت و 4-3 جلو افتاد.
شاید اون ستی که فکر کنم 12 Duece داشت و نزدیک 10 بار فدرر Match point های مورای رو ازش می گرفت و نمی ذاشت بازی رو ببره دیگه آخر توانش بود.
به قول یکی از گزارش های بازی،بعد از اون گیم به وضوح توی چهره ی فدرر می دیدیم زیر فشار درد و خستگی،دیگه واقعا توانی برای ادامه دادن نداره،چه از لحاظ فیزیکی،چه از لحاظ ذهنی.دو گیم بعدی رو هم خیلی راحت باخت و حذف شد.
درسته فدرر حذف شد،ولی با افتخار حذف شد،
گزارشگر آکسفورد که طبیعتا طرفدار مورای بود (انگلیسی بودن مورای) توی گزارشش گفت :
آخرین بازی فصل فدرره،با وجود درد شدید تسلیم نمیشه،من به این ایستادگی احترام می زارم.
امروز خیلی حالم گرفته شد با خاطر باختن فدرر،
ولی با این حال با وجود این باخت یه بار دیگه بزرگی فدرر بهم ثابت شد،
نه فقط به خاطر اینکه تسلیم نشد،به خاطر بازی بی نظیری که از فدرر دیدم،
وقتی 3-0 عقب بود و نمی تونست پا به پای مورای توی بازی بدوه،
اونجوری که بازی رو عوض کرد و رو آورد به تکنیک های دیگه اش،و مورای مات و مبهوت می دید فدرر مصدوم چطور ازش گیم میگیره،
بازم بهم ثابت شد فدرر خیلی بیشتر از همه افرادی که تاحالا راکت تنیس دست گرفته اند توی این ورزش حرف برای گفتن داره.
میش دید.
