جهان به روايت بوم

[*Aram*]

چند اثر ديدني ولاسكوئز و با هم ببنيم

 

[*Aram*]

[FONT=Tahoma,sans-serif]«یوهانس ورمیر» یا همان «یان ورمیر» نقاشی‌ست هلندی که بیشتر آثارش را از فضاهای داخلی خانه‌های آدم‌های بورژوا می‌کشیده. ورمیر به استفاده دقیق از نور در آثارش معروف است. علاقه شدیدی به کشیدن پرتره داشته و اشیاء هم در نقاشی‌هایش جایگاه ویژه‌ای داشته است. «دختری با گوشواره مروارید» به گفته خیلی از منتقدین هنری بهترین اثر ورمیر است، اثری که به «مونالیزای هلندی» معروف شده. «ترسی شوالیه» هم رمانی بر اساس این نقاشی نوشته [که البته چند وقتی‌ست در ایران ممنوع شده] و فیلمی هم بر اساسش ساخته شده. معلوم نیست که این نقاشی چهره‌ی کیست اما گفته می‌شود که احتمالا دختر خود ورمیر بوده است. ورمیر در انتخاب مدل نقاشی‌هایش سخت‌گیر نبوده و از هر موقعیت خوبی استفاده می‌کرده. هم از آدم‌های پولدار نقاشی کرده و هم از آدم‌های بی‌پول[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif] [/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif][FONT=Tahoma,sans-serif]«دختری با گوشواره مروارید – یوهانس ورمیر – ۱۶۶۵»[/FONT][/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif][FONT=Tahoma,sans-serif][FONT=Tahoma,sans-serif]کف‌پوش اتاق‌ چند تا از کارهای ورمیر مثل هم است. انگار که اتاق کارش بوده. تابلوی «خانم به همراه پیش‌خدمت نامه به دست» را خیلی دوست دارم و حس عجیبی دارد برایم؛ حس انتظار انگار. «زن جوان به همراه کوزه آب» هم بیشتر مرا یاد شادابی و طراوت می‌اندازد. از دیدن نقاشی‌های ورمیر لذت می‌برم[/FONT][/FONT][/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif][FONT=Tahoma,sans-serif][FONT=Tahoma,sans-serif] [/FONT][/FONT][/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif][FONT=Tahoma,sans-serif][FONT=Tahoma,sans-serif]

[FONT=Tahoma,sans-serif]«نمایی از دلفت – یوهانس ورمیر – ۱۶۶۰ و ۱۶۶۱»[/FONT]​

​

[FONT=Tahoma,sans-serif]البته فكر كنم منظور از بورژا در این متن شهر نشین است نه آن بورژوا به مفهوم مارکسسیتی.که دقیقا در مقابل هنر باروک ایتالیا و فرانسه قرار میگیرد.[/FONT]​

​

[/FONT][/FONT][/FONT]

 

[*Aram*]

خب برترين اثر ورمير كه دختري باگوشواره مرواريد وبا نام ديگر "مونالیزای هلند" دل از تماشاگران برد.
یان فت در 1908 درباره ش نوشت: "بیش از همه ی کارهای ورمیر، درباره ی این پرده می توان گفت که ماده ی نقاشی، به مروارید ذوب شده شبیه است.

ميخوام كمي درباره اين نقاشي و بگم:

سرم را برگرداندم تا ببينمت​

گوشواره هايم لرزيدند​

دختر با چشمانی نم دار و دهانی اندک باز به تماشاگر می نگرد. در چهره ش بازتاب خلوص را می بینیم. پوست او لطیف و به یک دستی ِ گوش واره ی مرواریدی است که به گوش آویخته. روسری به حالت شرقی، با رنگ مایه های گوناگون آبی و دستمال زردی که میان سر گره خورده و تا سر شانه آویخته است؛ چیزی رازآمیز را به این پرده افزوده است. چهره، انگار از درون تاریکی پس زمینه بیرون زده است و به گونه ی جلوه ای است متعلق به همه ی زمان ها​

استفاده ی بی محابا از رنگ مایه های آبی در روسری بر صراحت و روشنی چهره تاکید گذاشته است.
شگفت انگیز این جاست که ورمیر با همه ی نهایت دقت در استفاده از رنگ و قلم مو، در این جا با آزادی و شجاعت عمل کرده و در مقایسه با کارهای پیشین و کار هم عصران، از شکل سنتی فاصله گرفته است. این روش کار به او امکان می داد تا شکل های نوتری بیافریند و سایه روشن ها و سطوح را قوی تر نشان بدهد. این یکی از مهم ترین جنبه های کار ورمیر است که به رغم وفاداری به کلاسی سیسم خاص خودش، گامی بس بلند به پیش برداشته است.پرده نقاشی دختر با گوش وار مروارید بسیار دست به دست گشته تا در سال 1906 به موزه ی ماوریتزهاوس دن هاخ سپرده شود.
این پرده که بهای آن 40000 فلورن (در آن تاریخ) ارزش گزاری شده بود:happy:​

 

[*Aram*]

اثر اول

زن جوان در گوشه ی اتاقی تقریبن خالی و خلوت ایستاده و دارد از کوزه گلی، شیر در کاسه ی گلی می ریزد. با نگاه دقیق دارد شیر را اندازه می گیرد. دست های قوی ش، کوزه ی شیر را نگه داشته اند. نور روز که از پنجره می تابد، کلاه سپید، پیشانی گرد و بلند را روشن کرده و تاخوردگی آستین ها را واقعی جلوه می دهد. موضوع ساده است، اما دختر شیر دوش در سده ی هفدهم جنبه ی قوی دیگری هم دارد. کار او روزمره اما مهم است. او با دادن شیر و نان دیگران را تغذیه می کند.
دختر شیردوش چهارمین یا پنجمین نقاشی از ژانر خاص ورمیر است. این نقاشی ها نشان می دهند که ورمیر در سال های پیش از 1660 به جست و جوی فضای خلوت و صمیمی بود تا رابطه ی موجود انسانی با فضا و محیط او را نشان دهد​

اثر دوم

در این نگاره، صحنه ای از اغواگری به دقت ثبت شده است. زنی زیبا در پیراهن سرخ ابریشمین و جام شراب سفید در دست که تازه از مرد، با ادب ِ اشراف زادگان دریافت کرده است. صورت را سوی بیننده گردانده و از خنده ش پیداست که نه از گرفتن جام شراب بدش آمده و از نگاه ِ خواهان مرد. خنده ش چنان گشاده است که پاره ای از مفسران باور دارند اندکی مست است و آماده ی پذیرش خواسته ی مرد. در انتهای صحنه مرد جوانی سر به دست تکیه داده و چرت می زند.
این پرده ی ورمیر از ژانر فضای خانگی است که در میانه ی سده ی هفدهم خواهان بسیار داشت. در این ژانر اخلاق و عادات معمول و به خصوص عشق و فریب نشان داده می شود​

اثرسوم

راز ِ ترکیب بندی های خوب اندیشیده شده ی ورمیر را همیشه نمی توان گشود. جای گذاری ظریف فیگور در فضا و حس استثنایی ش در رابطه ی اشیاء را تنها با سلطه ی او به ژرف نمایی نمی توان توضیح داد. گفته اند – یا ادعا شده است- که او با خط کش و گونیا کار می کرده است یا روش خاصی برای ایجاد تناسب در درون پرده به کار می برده است. هر چه باشد؛ موفقیت او در حس ِ یگانه ی او برای نظم به مثابه ی ابزار بیان ِ احساس پنهان است.
این نگاره نمونه ی خوبی است. ورمیر در این پرده، بیش از پرده های دیگر موفق شده است تا کنتراست موثر میان ِ جای گذاری اشیاء و قدرت بیان ایجاد کند. موضوع ساده است: زن جوانی در روپوش آبی رنگ ایستاده و در خلوت اتاق اش دارد نامه می خواند. در ظاهر بی حرکت ایستاده، اما سکون ِ او تنها ظاهر ِ ماجراست. ترکیب بندی پرده پر از هیجانی نهفته است.

ورمیر، زن را درست در مرکز پرده جای داده است. میان ِ صندلی و میز پیش زمینه. اشیای دیگر در پس زمینه به پرده ژرفا می دهند و موقعیت زن را در فضا به تر به نمایش می گذارند​

اثر چهارم

توان ِ شاعرانه ی ورمیر، در هماهنگی کارها و ظرافت کاربرد نظم در نگاره هاش است. پرده هایی از زندگی روزمره، اما در شکل ایده آل، خوب اندیشیده، با تعادل و استیل تا هر چیزی نقش خود را به خوبی ایفا کند.

صندلی ها، میزها، دیوارها، نقشه ها و پنجره ها در اتاق های ورمیر با نظم از پیش اندیشیده قرار گرفته اند. جای اشیاء اتفاقی نیست. همان گونه که شکل، جنس و رنگ شان در هماهنگی کامل با فیگور اصلی هستند. نور عامل خیره کننده ای است. ورمیر حس قوی برای شکل اشیاء داشت. با استادی از جنس رنگ برای آفریدن فضا استفاده می کرد. شعر ِ تصویری ِ ورمیر به شکل قوی در زن با تنگ آب حضور دارد. زن در حرکتی ساکن برابر دریچه ی بازکرده با دست راست ایستاده و تنگ آبی به دست چپ دارد. با حرکتی گشاده می گذارد تا نور سرد روز به درون بتابد. حالت اش آرام است. این آرامش با شکل های هندسی قوی محیط زن برجسته تر می شود. شفافیت فضای آرام در این جا آن قدر مسلط است که شرح صحنه آسان نیست. اشیاء نیز کمکی نمی کنند​

اثر پنجم

ورمیر چشم انداز شهرش را از زاویه ی جنوب و از آن سوی کانال اسخی (Schie) کشیده است. این کانال راه های آبی روتردام، اسخیدام و بندر دلفت را به هم وصل می کند. ابرهای تیره بر پیش زمینه و دو سوی کانال، سایه انداخته اند. در چشم انداز دیوارها، دو دروازه ی شهر را به روشنی می توان دید: یکی دروازه ی اسخیدام و دیگری دروازه ی روتردام با برج ِ دوگانه. در پشت ِ آن مرکز شهر قرار دارد. بام های سفالی خانه های کنار کانال و برج کلیسای نو زیر نور آفتاب می درخشند.​

​

چشم انداز دلفت از زمره ی نگاره های سنت مکان نگاری (نقشه نگاری ِ جغرافیایی) در جمهوری سرزمین های پایین دست (جمهوری ندرلند) است. چنین مکان نگاری هایی اغلب و بدون استثناء چشم انداز گسترده ی شهر را از آن سوی رودخانه یا کانال ِ شهر رسم می کند و جزیی از هنر نقاشی مکان نگارانه به شمار می آیند

گزارشي از روشنك بيگناه​

 

[*Aram*]

«روبنس» نقاش فلمنگی قرن هفدهم بوده و یکی از چهره‌های شاخص هنر «باروک» به حساب می‌‌آمده. بیشتر به خاطر منظره‌ها و پرتره‌ها و نقاشی‌های تاریخی افسانه‌ای و تمثیلی معروف بوده. یکی از آثارش به نام «کشتار بی‌گناهان» در حراجی «ساتبی» سال ۲۰۰۲ نزدیک به پنجاه میلیون پوند فروش رفته است. «کشتار بی‌گناهان»؛ «ابراهیم و ملکی صدق» و «سه زیبا» از معروف‌ترین نقاشی‌هایش بوده.
از نقاشی‌های «روبنس» خوشم آمده، هر چند اگر قرار باشد یکی از نقاشان «باروک» را انتخاب کنم، می‌روم سراغ «یان ورمیر». تنوع رنگ و پرداخت خوب بدن آدم‌ها در نقاشی‌هایش نظرم را جلب کرده. برایم جالب است که انگار پاک و زیبا بودن بدن را در عریانی می‌دیده و بیشتر سوژه‌هایش برهنه‌اند. نسبت به دیگر نقاشان «باروک» تمثیلی‌تر کار کرده و تابلوهایش شفافیت خاصی دارد. به کشیدن کودکان برهنه هم علاقه داشته.
اون شاهكار هايي كه نوشتم تصاويرش و دارم اما به خاطر مشگلاتي شرعي نميتونم بزارم اما از ديگر آثار زيباي روبنس اينجا تصاويري قرار ميدم

 

[*Aram*]

ديگر آثار روبنس

 

[*Aram*]

سبك ناتوراليسم ( طبيعت گرايي )

به معنای بازنمایی جهان عینی و مادي ، با احساس گرایی و خوشایند گری و با محوریت طبیعت است.
هنرمندان برجسته : ایوان شیشکین از مطرح ترین هنرمندان این سبک است.​

 

[*Aram*]

ديگر آثار شيشكين

 

[*Aram*]

رئالیسم یا واقع گرایی، شیوه ای است که در آن هنرمند باید در نمایش طبیعت( طبیعت بدونِ انسان و با انسان) از هرگونه "احساساتی گری" خودداری کند. اما منظور ما از رئالیسم، در اینجا شیوه ی هنری ای است که از حوالی سال 1840 به بعد در اروپا و دیگر نقاط جهان متداول شد.مدت زیادی از میانه ی قرن نوزدهم نگذشته بود که شارل بودلر شاعر و هنرشناس فرانسوی، در سال 1846 نقاشیهایی را می ستود که بتواند"خاصیت قهرمانی زندگی معاصر" را به وصف درآورد. در آن زمان تنها یک نقاش وجود داشت که برآوردن این "نیازمندی" را اساس ایمان هنری خود قرار دهد. و او کسی نبود جز گوستاوکوربه که در بخش قبل از او نام برده شد. کوربه که به پرورش روستایی خود می بالید و در سیاست از سوسیالیست ها طرفداری می کرد، هنر خود را در سالهای میان 50-1840 به شیوه ی نوباروک رمانتیک آغاز کرد، لیکن در سال 1848 در زیر فشار طغیانهای انقلابی که سراسر اروپا را فرا گرفته بود، کوربه به این عقیده در آمد: تاکیدی که مکتب رومانتیسم بر اهمیت احساس و تخیل می گذاشت صرفا دستاویزی بود برای فرار از واقعیتهای زمان و او اعتقاد به این امر پیدا کرد که هنرمند نباید تنها به تجربه ی شخصی و بی واسطه ی خود تکیه کند و می گفت: من نمی توانم فرشته ای را تصویر کنم، زیرا هرگز آن را به چشم ندیده ام!
هنگامی که کوربه پرده ی "سنگ شکنان" را به معرض نمایش گذاشت، نخستین اثری بود که واقعگرایی برنامه ریزی شده ی او را به طور کامل در بر داشت.

وی دو مرد را که بر جاده ای کار می کردند دیده بود و آنها را سرمشق نقاشی اش قرار داده بود.
کوربه آنها را به اندازه ی طبیعی، با هیکلی جسیم و حالتی کاملا عادی، بدون هیچ گونه نشانی از بارقه ی رنج یا حساسیت بارز نقاشی کرد

 

[*Aram*]

اثر اول و دوم وسوم از ادوارد مانه
اثر چهارم وپنجم از انوره دوميه که در طی حکومت ناپلئون سوم برای نشریات انتقادی- فکاهی کاریکاتور تهیه می کرد. دومیه در کارهایش از هرگونه آب و تاب دادن موضوع خودداری می کرد و واقعیات اجتماعی هرچند تلخ و وحشیانه را به تصویر می کشید.

 

[*Aram*]

چند كار خوب از اين هنرمند اسپانيايي سبك رئاليسم ببينيم
براي آگاهي از بيوگرافي گويا اينجا كليك كنيد

 

[*Aram*]

Art Nouveauعبارت فرانسوی است که هنر نوین ترجمه میشود. این جنبش برای شیوه تزیینی و ساختار های طبیعی اش توصیف شده است و از سالهای 1880 تا 1910 یکی از جنبش های محبوب و جنبش بین المللی هنر بود.
تمام ساختار های هنر، معماری، مبل، زیورات،شیشه آلات، و تصویر را در بر میگرفت.
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]مثال های خوب Art Nouveau ورودی مترو های پاریس، آثار شیشه ای امیل گالی و لویس کامفرت تیفانی در ایالات متحده یا پوستر های آلفونس موچا استند.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]نمونه اي از آثار موچا كه بسيار بسيار زيبا وتاثير گذار هست . [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] [/FONT]

 

[*Aram*]

در دو پست بهترين هاي موچا رو ميزارم لذت ببريد:happy:

 

[*Aram*]

ادامه آثار بسيار زيباي موچا

 

[*Aram*]

یکی ديگر از نقاشان مشهور این جنبش گستاو کلیمت است. این جنبش شاید برای قیمت بالای محصولاتش در جنگ جهانی دوم پا برجا نماند. با وجود ریشه های فلسفی در صنعت های دستی، این جنبش محصولات توده ای نبود.
اينم چند نمونه از آثارش

 

[*Aram*]

خب اميدوارم عكس ها و مطالبي كه ميزارم خوب باشه خواهش ميكنم اگه بده لااقل بگيد تا من فرمش وعوض كنم ميدونم به پاي مطالب علي واحسان عزيز نميرسه ...
به همين دليل ميگم اگه كمبودي هست بهم بگيد تا جبرانش كنم :blush:همينطوري هي پست ميزنم وميرم جلو ميخوام مفيد و باارزش باشه :f34r:

 

[*Aram*]

رافائل سانتسيو نقاش ایتالیایی و معمار دوره رنسانس به خاطر تابلوهای حضرت مریم و ترکیب‌های نقاشی بزرگ مقایس در اتاق‌های واتیکان معروف است.
دو تا شاهكار نقاشي با آبرنگ داره كه خيلي خيلي معروفه با نام هاي دیسپیوتا(Disputa) ومدرسه آتن‌هاThe School of Athens)
هستند دیسپیوتا نشان‌دهنده رویایی الهی از خدا و پیامبران و فرستاده شدگانش در بالای جمعی از نمایندگان در زمان حال و گذشته است که پیروزی کلیسا را در برابر پیروزی حقیقت قرار می‌دهد.مدرسه آتن‌ها مجموعه‌ای از دانش دنیوی یا فلسفه است که نمایش‌گر افلاطون و ارسطو است که توسط فلاسفه گذشته و حال در یک محیط معماری شد و مجلل احاطه شده‌اند که پیوستگی تفکر افلاطونی را در طول تاریخ نشان می‌دهد. مدرسه آتن‌ها شاید معروف‌ترین نقاشی آبرنگ رافائل باشد که یکی از بزرگ‌ترین آثار هنری در دوره رنسانس محسوب می‌شود .
براي خواندن بيوگرافي رافائل اينجا كليك كنيد.
مدرسه آتن ها

ديسپيوتا

البته خيلي گشتم تصاويري خوب از دو اثر ديگه اش با نام هاي گالاتیا در فارنسینا (Famesina) وTransfiguration) بزارم اما چيزي پيدا نكردم درباره اين دو اثر بايد بگم /:
(Famesina) در رم اثری از اوست که شاید موفق‌ترین یادگار دوره زندگی معنوی دوران باستان باشد آخرین شاهکار رافائل، تبدیل صورت (Transfiguration) است که تصویر یک محراب بزرگ است که با مرگش ناتمام باقی ماند و توسط دستیارش جولیو رمانو (Givilio Romano) کامل شد و در حال حاضر در موزه واتیکان وجود دارد

 

[*Aram*]

چند تا ازآثار معروف رافائل و ببينيم

 

[live for what?]

خب اميدوارم عكس ها و مطالبي كه ميزارم خوب باشه خواهش ميكنم اگه بده لااقل بگيد تا من فرمش وعوض كنم ميدونم به پاي مطالب علي واحسان عزيز نميرسه ...
به همين دليل ميگم اگه كمبودي هست بهم بگيد تا جبرانش كنم :blush:همينطوري هي پست ميزنم وميرم جلو ميخوام مفيد و باارزش باشه :f34r:

بسيار ممنونم دوست عزيز!
كارت و پستهات بسيار خوب هستند به همين خاطر سعي ميكنم بيشتر بخونم و ببينم!
تا ياد بگيرم و لذت ببرم تا پست بزنم!

به هر حال بسيار متشكر

موفق باشيد!

 

[seymour]

یه مقدار گوتیک هم بذارید و .. باروک بیشتر ...