زیباترین ابیات

[kas_kisal]

مگر آدمي نبودي كه اسير ديو گشتي
كه فرشته ره ندارد به مقام آدميت
سعدي






تكيه بر بال هما همت ما نيست

 

[kas_kisal]

گذر كردم به گورستان كم و بيش
بديدم حال دولت مند و درويش
نه درويشي به خاكي بي كفن ماند
نه دولت مند برد از يك كفن بيش




عهد نا بستن از آن به كه ببندي و نپايي

 

[kas_kisal]

من مست و تو ديوانه مارا كه برد خانه
صد بار تورا گفتم كم خور دو سه پيمانه
هشيار يكي كس را در شهر نمي بينم
هر يك بتر از ديگر شوريده و ديوانه
مولانا




شعر حافظ همه بيت الغزل معرفت است

 

[kas_kisal]

اگر آدمي به چشم است و زبان و گوش و بيني
چه فرقي ميان نقش ديوار و ميان آدميت
سعدي







چاره آنست كه سجاده به مي بفروشيم

 

[kas_kisal]

ببري مال مسلمان و چو مالت ببرند
فرياد بر آري كه مسلماني نيست






ترسم آنگه دهند پيرهنم كه دگر نام و نشان از تن نيست

 

[roje_aria79]

شب ماه من نشست به محمل گذشت و رفت
عمر عزیزبود که غافل گذشت و رفت
نشناختیم قیمت روز وصال را
این چند روز عمر به باطل گذشت و رفت

 

[roje_aria79]

امشب ز غمت میان خون خواهم خفت
وز بستر عافیت برون خواهم خفت
باور نکنی خیال خود را بفرست
تا در نگرد که بی‌تو چون خواهم خفت

 

[roje_aria79]

اول به وفا می وصالم درداد
چون مست شدم جام جفا را سرداد
پر آب دو دیده و پر از آتش دل
خاک ره او شدم به بادم برداد

 

[roje_aria79]

نی دولت دنیا به ستم می‌ارزد
نی لذت مستی‌اش الم می‌ارزد
نه هفت هزار ساله شادی جهان
این محنت هفت روزه غم می‌ارزد

 

[roje_aria79]

خوبان جهان صید توان کرد به زر
خوش خوش بر از ایشان بتوان خورد به زر
نرگس که کله دار جهان است ببین
کاو نیز چگونه سر درآورد به زر

 

[roje_aria79]

هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد
هر پاکروی که بود تردامن شد
گویند شب آبستن و این است عجب
کاو مرد ندید از چه آبستن شد

 

[roje_aria79]

از چرخ به هر گونه همی‌دار امید
وز گردش روزگار می‌لرز چو بید
گفتی که پس از سیاه رنگی نبود
پس موی سیاه من چرا گشت سفید

 

[karate-kid]

یک مصرع از مولانا تقدیم می کنم دوستان خودشان مصرع دوم را بیابند.

مرگ بد با صد فضیحت ای پسر!

 

[پری]

آبي تر از آنم كه بي رنگ بميرم
از شيشه نبودم كه با سنگ بميرم
من آمده بودم كه تا مرز رسيدن
همراه تو فرسنگ به فرسنگ بميرم
تقصير كسي نيست كه اينگونه غريبم
شايد كه خدا خواست كه دلتنگ بميرم ..........

 

[alireza_zebel]

آتش گرفت اين دل پر آرزوي من
از بس كه غم ز هر طرف آمد به سوي من
من نو نهال تازه ي بستان خلقت ام
گر خون دل چو لاله ي سرخ است روي من

 

[alireza_zebel]

اي دل بيا به شمع رخ دوست بنگريم
پروانه وار در ره اش از خويش بگذريم
ما را شود ميسر اگر وصل آن نگار
شادي كنيم و فكر جهان هيچ نشمريم

 

[roje_aria79]

ما بانگ بر این گنبد ارزق بزنیم
چون مرغ حق از عشق تو حق حق بزنیم
بنمای جمال خود که ما ذره صفت
در پرتو روی تو معلق بزنیم

 

[roje_aria79]

در سنبلش آویختم از روی نیاز
گفتم من سودا زده را چاره بساز
گفتا که لبم بگیر و زلفم بگذار
در عیش خوش آویز نه در عمر دراز

 

[پری]

عشق از ازلست و تا ابد خواهد بود
جوینده عشق بی عدد خواهد بود
فردا که قیامت اشکار گردد
ان دل که نه عاشق است رد خواهد بود

 

[roje_aria79]

دیدم آن چشمه هستی که جهانش خوانند
آنقدر آب کزآن دست توان شست نداشت
جای گریه ست بر این عمر که چون غنچه گل
چند روزی ست بقای دهن خندانش