ستاره های سوخته

[jerii]

درود خدمت رفقا
این تاپیک رو زدم برای اون دست از بازیکن هایی که استعداد فوتبالی داشتن و می توانستند به درجات خوبی برسند اما به دلایل مختلف اعم از حاشیه یا مصدومیت ها و یا تنبلی خودشون خیلی زود محو شدن

توی فوتبال ما که از این مدل ستاره ها فراوون هست
اینجا نمی خوام حالت کپی پیست داشته باشه
بیایم در موردشون حرف بزنیم و بررسی کنیم چی شد که نتونستن درخشش طولانی مدت داشته باشن
و در مورد قوت های بازیشون و بازی هایی که درخشیدن هم صحبت کنیم

البته این تاپیک مختص بازیکن ایرانی نیست ولی خوب قاعدتا بیشتر در مورد فوتبالیست ایرانی صحبت خواهد شد

برای خوب شدن این تاپیک نیاز به بحث های فنی و صحبت های منطقی رفقا دارم

در اینجا لینک گفتگو در مورد بازیکن ها رو می زارم برای رفقایی که می خوان آرشیو رو نگاه بندازن(لینک شروع صحبت رو می زنم که بعد به ترتیب برید جلو کامنتهای ما بقی دوستان رو هم می بینید)

1_حامد کاویانپور

 

[jerii]

برای استارت می خوام از حامد کاویانپور اسم ببرم
بازیکنی که خودم خیلی ازش خوشم می اومد اما متاسفانه با دوپینگ و انتخاب تیم های اشتباه خیلی زودتر از اونی که باید محو شد!
شوت های خوبی می زد
دوستان بیایم صحبت کنیم

 

[cdcenter24]

کاویانپور رو منم دوست داشتم . یادمه تو یه دربی یه شوت زد از راه دور توپ رفت گوشه ی دروازه :دی دروازبان استقلال یادم نیست (برومند بود فکر کنم ) هرچی خودشو کش آورد به توپ نرسید . اون بازیم پیروزی برد فکر کنم 2-1 . گل پیروزی بخشم کاویانپور زده بود

 

[Ronan]

بهنام سراج

کاویان پور

نیکبخت ( خودشو گم کرد وگرنه میتونست فوق العاده باشه )

کاظمیان

معدنچی

علی موسوی

داود فنایی

هاشمی نسب

 

[Mohsen_14]

کاویانپور خیلی خوب درخشید و خودشو مطرح کرد ، به سطوح بالا هم رسید . یه جورایی ستاره شد ولی ستاره نموند !
شاید الان ستاره شدن فیکس تیم ملی یا بازی در یه تیم اروپایی یا حداقل بازیکن تاثیر گذار توی پرسپولیس و استقلال بودن هست ولی اونموقع ها صرف بازی تو استقلال و پرسپولیس برای ستاره شدن کافی بود .

 

[jerii]

کاویانپور خیلی خوب درخشید و خودشو مطرح کرد ، به سطوح بالا هم رسید . یه جورایی ستاره شد ولی ستاره نموند !
شاید الان ستاره شدن فیکس تیم ملی یا بازی در یه تیم اروپایی یا حداقل بازیکن تاثیر گذار توی پرسپولیس و استقلال بودن هست ولی اونموقع ها صرف بازی تو استقلال و پرسپولیس برای ستاره شدن کافی بود .

ولی عمر فوتبالیش خیلی زود تموم شد
با اینکه حالا حالاها می تونست بازی کنه و موثر باشه اما متاسفانه قدر خودشو ندونست
با کریمی هم دوره بود اگر اشتباه نکنم

 

[JVD]

البته حتما میدونید که از عوامل کم فروغ شدنش انتخاب اون تیم ترکیه ای به اشتباه بود که خب متاثر از همون آقای خاص دلالان خ-م بود
و الان هم اگر تصمیمش رو عوض میکرد میتونست باز برگرده. حد اقل دو سه فصل بازی کنه. الان فکر کنم سی ساله باشه. ولی ظاهرا پیشینه بد به لحاظ دوپینگ خیلی تیمها رو بهش بد بین کرده که خودش هم مدتی قبل به این اشاره کرده بود.
بازی ای که جلو ایرند کرد رو فراموش نمیکنم. روی کین رو تقریبا شکست داده بود ولی خب نشد که بشه.
اینها باید درس بشه برای جوانها! ایشا.. که بشه.

cdcenter24@
اون بازی یک یک شد. دقیقه دو سید عباسی گل زد و کاویانپور حدود دقیقه سی مساوی کرد.

 

[Yousef]

در مورد حامد باید بگم نتونست مثل علی دایی یا کریم باقری بین فوتبالش و کار افتصادی فاصله ایجاد کنه و به هر دو برسه.
از وقتی رفت تو کار اقتصادی کاملا فوتبال رو رها کرد و خیانت کرد به ساق های خودش و کسانی که فوتبالش رو دوست داشتن
حامد میتونست علی کریمی دیگه ای باشه برای ایران اما پل های پشت سرش رو بد خراب کرد و وقتی فهمید اشتباه کرده دیگه دیر شده بود.

 

[Yousef]

یکی که همیشه توی ذهن من به عنوان بازیکن سوخته نقش بسته، مهدی هاشمی نصب
مهدی رو واقعا دوست داشتیم و بازیکن خوبی بود. اما طمع یاقی شدن مهدی رو از صحنه فوتبال محو کرد.
شاید به ظاهر برای استقلال گل میزد و قش میکرد! اما در واقع باید گفت تیشه به ریشه خودش میزد و خودش رو بیشتر نابود میکرد.
اگه روزی که داشت با استقلال قرارداد می بست، اوضاع دو سال بعدش رو بهش نشون میدادن، یقینا ترجیح می داد از فوتبال خداحافظی کنه تا اینطوری فوتبالش رو ادامه بده

 

[ARMF]

درود ...

رفقا، بیاین یه قراری بین خودمون بذاریم، تا یه مدت خاص، مثلا 3 روز راجع به یه بازیکن مشخص حرف بزنیم بعد بریم سراغ نفر بعدی... اینطوری رشته کلام از دست هیچکدوممون در نمیره...

پ ن : یوسف جان، مشکل هاشمی نسب فقط طمع نبود، انتقام کشی بود... وقتی موضوع صحبت راجع بهش شد درباره اش حرف میزنیم...

پایده باشید

 

[Yousef]

این که در مورد یه نفر حرف بزنیم فکر خوبیه.
من موافقم
در مورد اسم تاپیک ستاره های سوخته بهتر نیست مرجان؟

 

[ARMF]

​

حامد کاویانپور ... بچه بسیار با استعدادی که به جرات میتونست در حد فاصل زمانی کریم باقری و جواد نکونام، فرمانده بی چون و چرای مرکز زمین برای تیم ملی ایران و پرسپولیس باشه... قد کوتاه و جثه خوش تراشش بهش این اجازه رو میداد که در نبردهای نفر به نفر هیچوقت کم نیاره. همین قد و جثه باعث شده بود که مرکز ثقل بدنش پایین بیاد و این به حفظ تعادلش موقع تغییر جهت حرکت و دریبل زدن خیلی کمک میکرد.
در یک کشاکش آشکار، بین آبی و قرمز، در زمان امیر عابدینی، به پرسپولیس اومد. کاری که عابدینی درمورد فرهاد مجیدی موفق به انجامش نشده بود. اولین تصویرش با لباس پرسپولیس رو هرگز فراموش نمیکنم. با شماره 30، ایستاده کنار نیمکت ذخیره ها، غرق در اضطراب دربی، در بازی خداحافظی فرشاد پیوس و برد 3-0 پرسپولیس...
با رفتن کریم و مهدوی کیا، جا برای نشون دادن استعدادهاش باز شد. دوستی عمیقی با علی انصاریان و علی کریمی در پرسپولیس و تیم ملی داشت. معروف به سه تفنگدار پرسپولیس بودن. شوتهای سهمگینش هم که به یاد همه هست.
اما به یک مقطع بد از فوتبال ما خورد. جو فوتبالی کشور بعد از صعود حماسی به جام جهانی 98، با ناکامی در صعود به جام جهانی 2002، دچار یک سرخوردگی عمومی شد. همزمان با این اتفاق، نسل بازیکنان ایران در حال پوست انداختن بود و کاویانپور به نوعی از جمله جوان اول های اون به حساب میومدن. اما چندتا اتفاق افتاد... اول اینکه موج ترانسفر بازیکنان ایرانی، رو به فروکش کردن بود. اگر تا سال 76-77، حتی بازیکنی مثل بهنام طاهرزاده میتونست در لیگهای درجه دو و سه اروپا مشتری پیدا کنه، در سالهای اول دهه هشتاد، این امکان برای طراز اول هایی مثل کاویانپور بسیار مشکل بود. فوتبال عربی هم تکنیک و گلزنی میخواست، چیزی که شاخصه اصلی فوتبال حامد نبود. بازیکنهایی در کلاس کاویانپور، به نوعی احساس دیر رسیدن داشتن، به همین دلیل به هر پیشنهادی که از خارج ایران میرسید فکر میکردن. اصولا خواستگار خارجی داشتن نشانه درجه اول بودن در فوتبال اون زمان ایران بود. حالا از کجای خارج؟ زیاد مهم نبود. این شد که تیمهای درجه دو ترکیه و یونان هم دندونگیر به حساب میومدن. کاویانپور، در چنی جوی، اسیر دست دلالهایی شد که جواد عزیز هم بهش اشاره کرد. اونهم در دورانی که اوج جوانی رو -نسبت به فوتبال- پشت سرگذاشته بود و در مرز پختگی قرار داشت. کایسری اسپور، بی تردید بزرگترین اشتباه کاویانپور بود و در بازگشت از محرومیت دوپینگ، استیل آذین، انتخاب بدتر...
در سرنوشت حامد کاویانپور، بیزنس هم بی تاثیر نبود. باز اونهم متاثر از نسل طلایی دهه 70 که درآمدهای خارجی شون رو سرمایه گذاری میکردن. از ساخت و ساز تا جواهر فروشی و بوتیک عطر و ادوکلن... کاویانپور اینجا هم نخواست جا بمونه. به روایت روزنامه های اوایل دهه 80، با علی کریمی، رفیق صمیمیش، در کار خرید و فروش املاک کلنگی بود و باز به روایت همونها، همین امر باعث برهم خوردن رفاقت دیرینه و تیره شدن روابطشون داشت. از طرف دیگه بنا به شایعات فراوون (نقل به مضمون) کاویانپور از دست اندرکاران عمده "تو تو" به ویژه در گیلان هست (سرزمین مادریش) و این نکته جالب توجهه که حجم پولی که در جریان این تجارته، بسیار فراتر از چیزیه که فکرش رو میکنید. به ویژه اینکه درصد عمده "تو تو" فقط و فقط در استانهای شمالی برگزار میشه...
به هر صورت، تردیدی نیست که کاویانپور فوتبالش رو فنا کرد. اونجا که خواست از هیچ قافله ای در هیچ رده و رسته ای جا نمونه... واقعا حیف شد...

 

[ARMF]

​

حامد کاویانپور در ابتدای راه درخشیدن ...

این عکس از آخرین بازی پرسپولیس در لیگ آزادگان فصا 76-77 گرفته شده. پرسپولیس این بازی رو 4-1 از استقلال اهواز برد و بعد از این بازی به علت اینکه 11 بازیکن ملی پوش داشت و تعداد بازیهای عقب افتاده اش بسیار زیاد شده بود، بنا به تقاضای فدراسیون، از لیگ کنار کشید تا لیگ بتونه در زمان مقرر به اتمام برسه و در نتیجه، استقلال در غیاب مدعی اصلی قهرمانی، به تنها قهرمانیش با سرمربی گری ناصرخان حجازی دست پیدا کرد ...
حامد کاویانپور از فصل بعدی، قلب مرکز زمین برای پرسپولیس شد... یادش بخیر...

 

[ARMF]

در اوج ...



در آغاز ...

​

این روزها ...​

 

[Mohsen_14]

فکر میکنم آخرین باری که حامد استارتشو برای درخشش دوباره زد همزمان بود با شکل گیری تیم کهکشانی چند سال پیش فوتبالمون ...
اسمهای بزرگی برده میشد ، علی کریمی ، حامد کاویانپور ، ...
خیلی امیدوار شده بودیم که دوباره بتونیم کاویانپور آماده و جنگنده ی سالهای قبل پرسپولیس رو در قالب استیل آذین ببینیم .
ولی خب علتش هر چی بود ، نشد که نشد . اینقدر ندونم کاری شد و اینقدر چوب لای چرخ این تیم گذاشتن که نه کاویانپور موفق شد و نه استیل آذین ....
چیزی از بازیهای حامد تو اون تیم یادم نمیاد ولی شاید اگه میومد پرسپولیس میتونست دوباره یه سر و سامونی به فوتبالش بده ...

ARMF :علی آقا شناسنامشو برگ برگ کردی ، فکر کنم اینا که اشاره کردی خودشم یادش نمونده باشه

 

[*sepideh*]

یادش بخیر . یادمه تیتر های اون موقع .. پرسپولیس روی کاکل علی و حامد

به شکل اغراق آمیزی با کانتونا و روی کین مقایسه اش میکردیم ( حالا در مقیاس پرسپولیس دیگه ) خودشم علاقه عجیبی به بالا زدن یقه اش به روش کانتونا داشت :دی

مزه گلی که به الهلال زد هنوز زیر زبونمه . ولی ترکیه رفتن و درگیریش با کریمی و دوپینگ و . . خاطره خوبش رو تو اذهان به شدت کمرنگ کرد .

 

[Ronan]

البته اینم بگم که حامد و علی کریمی به شدت با هم بد شدن ... رفیق صمیمی بودن اما توی یه پروژه ای با هم کار کردن ( ساختمونی ) که یه نفر سر 2 تاشون کلاه گذاشت و ضرر چند صد میلیونی کردن

سر این قضیه علی کریمی میگفت تقصیر تو بده و طرف دوست تو بوده از اون ور حامدم میگفت نمیدونم تو باید قرار داد محکم مینوشتی و خلاصه سر این موضوع یه مدت شدیدا با هم بد بودن حتی حرفم نمیزدن

حالا نمیدونم با هم اوکی شدن یا نه

 

[jerii]

این که در مورد یه نفر حرف بزنیم فکر خوبیه.
من موافقم
در مورد اسم تاپیک ستاره های سوخته بهتر نیست مرجان؟

اسم خوبیه
اگر دوستان موافق باشن عوضش کنید

در مورد هاشمی نسب و ما بقی بعد صحبت می کنیم
فعلا در مورد حامد صحبت کنیم رفقا

پ.ن:
یه بازی اسیایی با پرسپولیس بود اگر اشتباه نکنم با یه تیم غیر عربی بود
یه شوت رو پا از پشت محوطه جریمه زد انقدر محکم بود که دروازه بان نتونست واکنش نشون بده

خیلی قلدر بازی می کرد تکل دوپا زیاد می رفت
واقعا استعداد خوبی بود
یعنی الان وقتی بهش فکر می کنیم می بینیم چقدر الکی الکی قدر خودشو رو ندونست!

اره یه مثلث بودن
حامد و کریمی و انصاریان البته انصاریان بعد از بهم زدن رفاقتش با پیروانی اومد با این دوتا جفت و جور شد

حیف شد
شماره 10 می پوشید تو پرسپولیس درسته؟

 

[lilyrose]

من هم مثل هر پرسپولیسی دیگه ای ، کاویانپور رو دوست داشتم

صفحه اش در ویکی پدیا : حامد کاویانپور - ویکی‌پدیا

کاش یکی ویرایشش کنه!

 

[navid69]

بازیکن خوبی بود
ولی اسم ستاره یکم واسش بزرگه