شعر های تاریک

[Geronimo]

[FONT=verdana,arial,helvetica,sans-serif]من منتظرت شدم ولي در نزدي
[FONT=verdana,arial,helvetica,sans-serif]بر زخم دلم گل معطر نزدي[/FONT]
[FONT=verdana,arial,helvetica,sans-serif]گفتي كه اگر شود مي آيم اما[/FONT]
[FONT=verdana,arial,helvetica,sans-serif]مرد اين دل و آخرش به او سر نزدي...[/FONT][/FONT]​

 

[Geronimo]

زمستان...

دیر آمده ای اما درست​

زمستان سهم من نیست​

از تموز چشم های تو !!! ​

 

[Geronimo]

شب بی فردا...

آتشی بیفروز

در این شب بی فردا

که هر صبح یلدایی متولد می کند!!!

 

[Geronimo]

اندوه من ...

دلبرکم​

اندوه من بی پایان است ​

آن گونه که چشم های تو ...​

 

[Geronimo]

هيچ كس ويرانيم را حس نكرد

وسعت تنهائيم را حس نكرد

در ميان خنده هاي تلخ من

گريه پنهانيم را حس نكرد

در هجوم لحظه هاي بي كسي

درد بي كس ماندنم را حس نكرد

آن كه با آغاز من مانوس بود

لحظه پايانيم را حس نكرد

 

[Geronimo]

تمام حرف دلم این است ​

من عشق را به نام تو آغاز کردم​

در هر کجای عشق که هستی ​

آغاز کن مرا...​

 

[Geronimo]

به سوی تو قدم برمیدارم شمرده شمرده... نمی دانم مقصد کجاست؟ ولی بی هدف

در کوچه پس کوچه های زندگی قدم بر میدارم... برگهای بید مجنون خانه مان کم کم

رنگ زردی به خود می گیرند... منم خیلی وقته که تو پاییزم ولی خبر ندارم... فصلی

دیگر بدون تو برایم آغاز گشته... و من دیگه هیچی نمیدونم... و یا اینکه نمی توانم

شکست را باور کنم... شاید روزی برایم بهار باشد ولی اون روز هم خیلی دوره حتی

خیلی دورتر از تصوراتم... دیگه کاسه صبرم لبریزتر از همیشه شده... دیگه نیستی

که واسم کاسه بزرگتری بیاری و بهم امید بدی که تحمل کن... میدونم برای همه

عشق اولش زیباست و هر چی بیشتر میگذره بیشتر در این دریا پر تلاطم فرو

میروند... و چه زیباست که تو شناگر قابلی باشی و از پس موجها بربیایی... ولی من

خیلی کوچیکم حتی کوچکتر از یک مورچه که تو بهش ترحم میکنی زیر پات له

نشه... ولی من نا خواسته یا خواسته له شدم...! بگذریم که آیا زیر پای تو له شدم؟

یا زیر پای سرنوشت؟ به هر حال بذار بگم که زیر پای سرنوشت! تا همه نگن تو عشق

واسه زیبایهاش می خواستی و حالا که به آرزوت نرسیدی می خواهی معشوقت را

محکوم کنی...! من تو رو با همه وجودم می خواستم... الانشم این دردها را به جونم

می خرم و میکشم... آره سخته برام بی تو بودن وبی تو موندن... ولی این درد

تنهایی و بی تو بودن را با یاد اون روزهای بهاریمون تحمل میکنم...

 

[Geronimo]

تو را رها می کنم ای قصه ناتمام من
تا هر روز در آخرین خط تو به آن سه نقطه نگاهم بیفتد
که نشان آن است که تو برخلاف تمام قصه هایی که خوانده میشوند
و با نقطه ای تمام می شوند ، همچنان ادامه داری...

 

[Geronimo]

با خودم گفته بودم كه بعد از رفتنت
بوی بودنت را در آغوش مي‌گيرم
باران آن را هم شست و رفت

حالا من مانده‌ام و
کاسه‌ی آبى كه آورده بودم پشت ِ پایت بريزم!

 

[Geronimo]

من دلم تنگ کسی است
که به دلتنگی من می‌خندد
باور عشق برايش سخت است
ای خدا باز به ياری نسيم سحری
می‌شود آيا دل به نازک‌دل من بربندد؟!

 

[Geronimo]

من نگاهي را مي‌مانم
که در اندوه غبار آئينه‌ها
خاطرات خستهء خود را مي‌جويد
اما نمي‌يابد.

 

[Geronimo]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]من تمنا كردم كه تو با من باشي
[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]تو به من گفتي : [/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif] هرگز هرگز!!!
پاسخي سخت و درشت
[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]و مرا غصه اين هرگز كشت!!![/FONT]​

 

[Geronimo]

و رفت تا لب هيچ
و پشت حوصله ی نورها دراز كشيد
و هيچ فكر نكرد
كه ما ميان پريشاني تلفظ درها
براي خوردن يك سيب
چه قدر تنها مانديم ...

 

[Geronimo]

بيتوته ای زيرپلک چشمانت بناکرده ام
وبامردمان چشمت به زندگی نشسته ام
پس تورابه خداسوگندميدهم
هيچ گاه گريه وامدار
که دريک چشم برهم زدن
سقف آرزوهابرسرم آوارخواهدشد.

 

[Geronimo]

می خواستم زندگی کنم راهم را بستند٬

​

ستايش کردم گفتند خرافات است ٬

​

عاشق شدم گفتند دروغ است ٬

​

گريستم گفتند بهانه است ٬

​

خنديدم گفتند ديوانه است ٬

...... دنيا را نگه داريد ميخواهم پياده شوم !​

 

[Geronimo]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]تنها با گلها گويم غمها را
چه كسي داند ز غم هستي چه به دل دارم
به چه كس گويم شده روز من چو شب تارم

نه كسي آيد نه كسي خواند
ز نگاهم هرگز راز من
بشنو امشب غم پنهانم
كه سخنها گويد ساز من
تو نداني تنها همه شب باگلها
سخن دل را ميگويم من
چو نسيمي آرام كه وزد بر بستان
همه گلها را ميبويم من
تنها با گلها گويم غمها را
چه كسي داند ز غم هستي چه به دل دارم
به چه كس گويم شده روز من چو شب تارم

چون ابري سرگردان
ميگريد چشم من در تنهايي
اي روز شاديها كي باز آيي
امشب حال مرا تو نميداني
از چشمم غم دل تو نميخواني
امشب حال مرا تو نميداني
از چشمم غم دل تو نميخواني
تنها با گلها گويم غمها را
چه كسي داند ز غم هستي چه به دل دارم
به چه كس گويم شده روز من چو شب تارم[/FONT]

 

[Geronimo]

بی سایه شدم دوباره
سایه ام بار سفر بست و رفت
رفت به سرزمین دوری
به باغ خشکیده تنهایی
به دیار آشنای انتظار
و عقربه های ساعت دوباره از کار افتادند
به دنبال ثانیه ها نمیدوم دیگر
زمان خود از حرکت باز ایستاده است
و باز من ماندم و سردی خاطره ها
من و تلخی لحظه های بی فردا
باد هم از وزیدن ایستاد
او رفته است
به تندی باد
به سبکی سایه

 

[Geronimo]

زیر رخوت تب آلوده خواب
سنگین از سودازدگی
خسته از مرارت روز
رنجور از بی عدالتی خورشید
پشت همه ناباوریها
در پس همه نا امیدیها
با همه دردها و رنجها
تنها من و تو می مانیم
من و تو و شب
یکی شده با شب
هم آغوش شب
من و تو، به رنگ شب
همراه می شویم با کاروان سرگردان ستاره ها
می پیوندیم به ماه
می رویم تا فرمانروایی بی قلمرو رویاها
تنها من و تو
من و تو و شب
من و تو، به رنک شب ...

 

[Geronimo]

لحظه ای در آسمان فراخ رویاها
لحظه ای دیگر در حصار تنگ واقعیتها
اما هنوز هستم ...
گاه به روشنی امید و شیرینی هستی
گاهی دیگر به تاریکی باختن و تلخی خاطره ها
اما هنوز هستم ...
گذری در دیار آشنای مهربانیها
درنگی در سرزمین غریب فراموشیها
اما هنوز هستم ...
با همه وجودم گاهی
از خود بی خود شده زمانی
اما هنوز هستم ...
مملو از بودن گاه
خسته از هستی گاهی دیگر
اما هنوز هستم ...
با همه بی هستیم
هنوز هستم ...

 

[Geronimo]

و من پنداشتم
او مرا خواهد برد
به همان کوچه ی رنگین شده از تابستان
به همان خانه ی بی رنگ و ریا
و همان لحظه که بی تاب شوم
او مرا خواهد برد
به همان سادگی رفتن باد
او مرا برد
ولی برد ز یاد...