شعر های تاریک

[Geronimo]

بيا امشب به من محرم شواي اشک
بیا امشب توهم باغم شوای اشک

بیا بنگر دلم تنها شده باز
بیا قلب مراهمدم شو ای اشک

من آن گلبوته خشک کویری
بيا برروی من شبنم شوای اشک

رها کن ميل ماندن دردو چشمم
توجاری بررخ زردم شواي اشک

بيا ارام من در بيقراری
تسلی بخش من هردم شواي اشک

بیا بغض سکوت سینه بشکن
به چشم خشک من شبنم شوای اشک

دلم مجروح درد غربت تو
به روی زخم دل مرهم شواي اشک

دلم ازدردهجران نالدامشب
بیا درمان بر دردم شو ای اشک

 

[Geronimo]

سکوت خيالم...
آرامش را پينه ميزند
کجاست راهي براي فرار از پرسش؟
وقتی رفتی هیچ کس از دل من خبر نداشت
پرنده توی قفس ، نفس نداشت

وقتي رفتي دل من غمگين شد
خونه ي شاپرک ها رنگين شد
جاده اي که ميگذشتي هر روز
از گذشت لحظه ها سنگين شد
جاي پات رو ساحل خاطر من
از عبور موج تو سيمين شد
عطر و بوي نفست توي هوا
مثل عطر رازقي ديرين شد

 

[Geronimo]

ای زندگی من خسته ام ... تا کی سکــــوت تا کی اســــیـــر

این مـــرگ من... این دســـت من ... دســـتــم بگــیر، دســــتم بگـــیر

در سینـــه ام ای آرزو ... محض خدا دیگر بمــــیر

ای لحــظه ها من از شما ســــر خورده ام .... ترکم کنید

ای روز و شـــب .... من آدمی دل مرده ام... ترکم کنید

من تا گلو در حـــســـرتــم ... ترکم کنید ... افسرده ام

از وحشت فــــردای خود ... آزرده ام .... تـــرکم کنید

ای اشــــک گـــرم آروم بریز ... بر گونۀ بیمــار من

لـــذت ببـــر ... ای غــــم تــــو هـــم ... از این همه آزار مـــن

در لحظۀ بیــــداد غـــم .... که می شود غمـــخوار مــن؟

ای لحظۀ پایان من ... امروز و فردا مکن

این درد بزرگ بودنم را .... ای زمان حاشا نکن

 

[Geronimo]

دلم گرفتــــه دلم گرفته آسمون نمیتونم گریه کنم
شکنجــه میشم از خودم نمیتونم شــکوه کنم
انگاری کوه غــصه ها رو سینه من اومده
آخ داره باورم میشه خنده به ما نیومده خنده به ما نیومده
دلم گرفتـــه آسمون از خودتم خسته ترم
تو روزگاره بــی کسی
یه عــمره که در به درم
حتی صدای نـــفسم میگه که توی قــفسم
من واسه آتیش زدن یه کوله بار شــب بسم
دلم گرفته آسمون یکم منو حوصلــــه کن
نگوه که از این روزگار یه خورده کمتر گله کـــن
منو به بازی میگیرن عقربه های ساعت
بـــرگه ی تقویم میکنه لحظه به لحظه لعنتم
آهای زمین یه لحظـــه تو نـــــفس نزن نچرخ تا
آروم بگیـــــره یه آدمــــه شکسته تر

 

[Geronimo]

قاصدک منو ببین توی این دنیا اسیرم
قاصدک با من بمون بدون نگات می میرم
قاصدک تندیس مرگو من دارم بی تو میسازم
قاصدک پرام شکسته کاری بکن تا پر بسازم
قاصدک با غم میسازم چون دلم بد جوری مسته
اما بی چشات نمیشه جون من به اونا بسته
قاصدک سیاهی ها رو من واست با رنگ میسازم
صدا تو نده به هیچ کس که با اون آهنگ میسازم
قاصدک دلم گرفته دوس داره واست بباره
اما رو برگ نامه حرف دلگیری نداره

 

[Geronimo]

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد
آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد
اشک من رنگ شفق یافت زبی مهری یار طالع بی شفقت بین که درین کار چه کرد
برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر وه که با خرمن مجنون دل افکار چه کرد
ساقیا جام می ام ده که نگارنده غیب نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد
آنکه پر نقش زد این دایره ی مینایی
کس ندانست که در گردش ایام چه کرد
فکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت
یار دیرینه ببینید که با یار چه کرد

 

[Geronimo]

چه ساده روبروي من ، نشسته آه مي كشي
و روي عشق سبزمان خط سياه مي كشـی

تمام لحظـه هاي مـن در التهـاب مـاندنت
ولي تو راه رفـته را ، به كـوره راه مي كشی

غـرور را نديده اي درون چشـمهاي مــن
مرا چه تلخ و غمزده به قعر چاه مي كشـی

سحر سكوت مي كند ، تو رهسپار غربتـي
نگـاه خيرة مـرا به سـوي مـاه مي كشـی

مرور را نشانده اي به جاي لمس لحظـه ها
تو صـولت غروب را به اشـتباه مي كشـی

چـــه انتظـار مبهـمي براي پركشـيدنم
تكيـده روبروي من ،نشسته آه مي كشـي.

 

[Geronimo]

دلم برای کسی تنگ است
که چشمهای قشنگش را
به عمق آبی دریا می دوخت
و شعر های قشنگی چون پرواز پرنده ها می خواند
دلم برای کسی تنگ است
كسي كه خالي وجودم را از خود پر مي كرد
و پري دلم را با وجود خود خالي
دلم برای کسی تنگ است
کسی که بی من ماند
کسی که با من نیست
دلم برای کسی تنگ است
که بیاید
و به هر رفتنی پایان دهد
دلم برای کسی تنگ است
که آمد
رفت
...... و پایان داد
کسی ....
کسی که من هميشه دلم برايش تنگ می شود

 

[Geronimo]

غزلهاي سپيدم را ، هنوز تنها تو ميفهمي

هنوز هم شعرهايم را ، تك و تنها تو ميفهمي

شب بي توشب مرگ است،شب باتوشب ميلاد

چه ميجويم ؟ چه ميخواهم ؟ ازاين شبها توميفهمي

چه تقدير غم انگيزي ، لب دريا ولي تشنه

دليل تشنه بودن را ، لب دريا تو ميفهمي

فقط در آسمانها ما ، به هم نزديك نزديكيم

ولي روي زمين - دوري - ميان ما تو ميفهمي

ومن هم مثل تو بالم درون يك قفس مصلوب

كه طعم آخرين شام مسيحا را تو ميفهمي

و بانو اين غزل امشب وصيتنامه من بود

عزيزم اين حقيقت را ، همين فردا تو ميفهمي

 

[Geronimo]

کسی به فکر سری که

تویش هزار تا آرزوی خنده دار

چرخ می خورد

نیست

و کسی برای کسی که

همیشه خر و خرما را با هم می خواهد

تره خرد نمی کند

زندگی بی رحمانه

تکرار می شود

و آدم ها می میرند و

خوشبخت نیستند

 

[Geronimo]

باز آمــدی تــو بــر ســر راهم
آی عشــق می کنی دوبــاره گمراهم
دریــاب من جوانی را به ســر کردم
تنــها از دیــار خــود سفــر کــردم
دیــری است قــلب من از عــاشقی سیــر است
خستــه از صــدای زنجیــر است
خستــه از صــدای زنجیــر است
دریــاب اولیــن عشــق مــرا بــردی
دنیــا دم بــه دم مــرا تــو آزردی
دریــاب ســرنوشتم را بــه یــاد آور
دنیــا ســرگذشتم را نکــن بــاور
من غــریبی قصــه پــردازم
چــون غریقــی غــرقــه در رازم
گــم شــدم در غــربت دریا
بــی نشــان و بــی هــم آوازم
مــی روم شبــها بــه ســاحلها
تــا بیابــم خلــوت دل را
روی مــوج خستــه دریا
مــی نویســم اوج غمــها را

 

[Geronimo]

شوق سفر نداشتی قصد گذر نداشتی
من با تو زنده بودم اما خبر نداشتی
رفتی و توی قلبم یادتو جا گذاشتی
روی تموم حرفات یکدفعه پا گذاشتی
بی تو کدوم ستاره پا به شبم بذاره
ابر کدوم آسمون رو تشنگیم بباره
بی تو چی مونده با من جز یه صدای خسته
جز یه نگاه خاموش جز یه دل شکسته
بال و پرم بودی خبر نداشتی
تاج سرم بودی خبر نداشتی
سایه به سایه هر طرف که بودم
همسفرم بودی خبر نداشتی
پر زدی و ندیدی با ل سفر نداشتم
گفتی رها شو اما من دیگه پر نداشتم
کوه غمو رو شونم دیدی و بر نداشتی
من با تو زنده بودم اما خبر نداشتی

 

[Geronimo]

قـــیـــافـــه هـــای غــــم زده
آدمــک هـــای پـــر زده
چشماشون از عشق کور شده
نمیدونن چه ها شده
بــازم شکستــه قلبـاشــون
از دســت یــه بــی مــعرفــت
کســی کــه ذره ای نــداره
توو وجـودش درک و فـهم
نمی فهمه که من واسش می خونم
نمی فهمه که من به پاش می مونم
نمی فهمه که من عاشق شدم
نمی فهمـه که قـلبـم واسـه اونـه
نـمـی تـونـه تـنـها بـمونـه
نمیشه از عشق بی تو بخونه
کاش میشد دوباره چشما شو ببینم
کاش میشد دوباره دستاش وبگیرم
کاش می فهمیدکه بدون اون میمیرم
میمیرم، میمیرم

 

[Geronimo]

نميخواهم بدانم
در نگاهت غروب غربت صحرا نشسته
نميدانم نميخواهم بدانم
كه ساز كهنه عشقت شكسته
چرا که...
من تو را
هر نيمه شب محزون و خاموش
با دو چشم مست و غمگين
جستجو كردم

همچو يك ديوانه عاشق
به يادت كوچه هاي آشنا را
زير و رو كردم
و در خلوت تنهایی و غربت سرد
برای شادمان بودن دل مهربانت
هر شب بی صدا

دعا کردم دعا کردم...

 

[Geronimo]

من اینجا بس دلم تنگ است و هر سازی که می بینم
بد آهنگ است...
بیا ره توشه برداریم،
قدم در راه بی برگشت بگذاریم...
ببینیم آسمان هرکجا،
آیا همین رنگ است؟؟؟؟!!!!

 

[Geronimo]

رهایم کن برو ای عشق از جانم چه می خواهی به سوهان غمت روح مرا پیوسته می کاهی
مگر جز مهرلانی از تو و چشمت چه می خواهم
تو خود از هرکسی بهتر از احساس من اگاهی
نیازی نیست تا پنهان کنی از من نگاهت را
گواهی می دهد قلبم مرا دیگر نمی خواهی
غزل هایم زمانی روی لب های تو جاری بود
ولی امروز در چشمت نمی ارزم پر کاهی
دلم خوش بود گهگاهی برایت شعر می خواندم
تو هم سر می زدی ان روزها از کوچه ها گاهی
برو هر جا که می خواهی برو اسون باش اما
مواظب باش مثل من نیفتی در چنین چاهی
از اینجا می روم تنها مرا دیگر نخواهی دید
نخواهم برد در این راه با خود هیچ همراهی

 

[Geronimo]

پشت این پنجره ها دل می گیره
غم و غصه دلو تو می دونی
وقتی ا بخت خودم حرف می زنم
چشام اشک بارون می شه تو می دونی
عمریه غم تو دلم زندونیه
دل من زندون داره تو می دونی
هر چی بش می گم تو آزادی دیگه
می گه من دوست دارم تو می دونی
می خوام امشب با خدام شکوه کنم
شکوه های دلمو تو می دونی
بگم ای خدا چرا بختم سیاست
چرا بخت من سیاست تو می دونی
پنجره بسته می شه شب می رسه
چشام آروم نداره تو می دونی
اگه امشب بگذره فردا می شه
مگه فردا چی می شه تو می دونی
عمریه غم تو دلم زندونیه
دل من زندون داره تو می دونی
هر چی بش می گم تو آزادی دیگه
می گه من دوست دارم تو می دونی

 

[Geronimo]

تو امتداد سرنوشت کی بود که از تو می نوشت
زندگی من و تورو با قلب و با غصه می سرشت
با این همه گناه و درد کی میره آخرش بهشت
ببین ببین که دست من هر جا رسید از تو نوشت
میون جادهها هنوز گرد مسافرا بجاس
تو شهر تو غریبه ام غریبه ای که بی صداس
نفس میخوام نفس میخوام تو رو یه همنفس می خوام
تو شب انتظار تو برای دل قفس می خوام
نفس میخوام نفس میخوام تو رو یه همنفس می خوام
تو شب انتظار تو برای دل قفس می خوام
اگه تو باشی پیش من سوت دلای در به در
دوباره خورشید میکشم رو این شبای بی سحر
سحر می یاد شب سر میشه درای بسته وا میشه
بهارمی یاد تو باغمون برکه من دریا میشه
میون جادهها هنوز گرد مسافرا بجاس
تو شهر تو غریبه ام غریبه ای که بی صداس
نفس میخوام نفس میخوام تو رو یه همنفس می خوام
تو شب انتظار تو برای دل قفس می خوام
نفس میخوام نفس میخوام تو رو یه همنفس می خوام
تو شب انتظار تو برای دل قفس می خوام
منو ببر منو ببربریم یه جای بی خطر
یه جا که از توبشنوم بگی برام گریه بخر
بگو بگوبه من بگوکه من نشستم پشت در
بگوکه چهرم پر بشه از آدمای بی خبر
نفس میخوام نفس میخوام تو رو یه همنفس می خوام
تو شب انتظار تو برای دل قفس می خوام
نفس میخوام نفس میخوام تو رو یه همنفس می خوام
تو شب انتظار تو برای دل قفس می خوام

 

[Geronimo]

کوله بارم را به دستم دادی
و مرا از جزیره قلبت تبعید کردی
به دوردست ها...
آنقدر دور
که هوای برگشتن به سرم نزند...
تو برای مجازاتِ کسی که نمی دانست مرتکب کدامین گناه بود
مجازاتی این چنین سنگین برایش رقم زد
نیازی نبود
وامدار این همه فاصله شوی...
شاید این من بودم
که نمی دانستم
درآستان قصر پادشاهی قلبت
صادقانه دوست داشتن جرم است
و گناهی بزرگ...
نترس...
سرزنشت نمی کنم...
نای برگشتن را هم ندارم ...
همان یک ذره نیرو و توانی را هم که داشتم
خرج دلتنگی هایم کردم...
درست است ناعادلانه مجازاتم کردی...
و در کمال بی انصافی و نهایت دلبستگی
مرا از خود راندی..
اما
آیا می دانستی
هنوز هم تویی
آن پادشاه کلبه حقیرانه ی قلبم؟؟؟

 

[Geronimo]

نشسته بودم در دل آتش
به خیال گلستانی که وعده کرده بودی
.
.
خاکسترم را ببین!
یادم رفته بود
من از نسل ابراهیم نیستم !