درود
تو بازی دیشب دو تا مورد اصلی در شیوه بازی ای که ارائه شد نقش داشت.
یکی وقتی توپ رو نداشتیم، در این زمان ها به سرعت بازیکنهای ایتالیا پرس رو شروع میکردند. اونم با بیش از یک نفر. معمولا رو پای هر بازیکنی دو یا سه نفر میرفتند. عملا یعنی گرفتن همون دو عامل اصلی در فوتبال / زمان و فضا/ نه فضایی برای خلاقیت باقی میموند و نه زمانی برای تصمیم گیری خوب از جانب حریف.
وقتی شما بازیکن خلاقی در توپ پخش کنی و دریبلینک داری در واقع بازیکن خوبی برای توپ گیری هم داری. اینو یه بار دیگه فکر کنم توی یووه مفصل توضیح دادم. مثلا فرض کنید شما یه دزد رو میذاری جای پلیس. چون دزد بوده بهتر میتونه دست دزده رو بخونه و در نقض پلیس دستگیرش کنه. مثلا پیرلو چون در صدم ثانیه ها در زمان صاحب توپیش تصمیم های ریز میگیره به همون نسبت میتونه در زمان توپ گیری حرکتهای احتمالی رقیب رو حدس بزنه. دقت کرده باشید بدون درگیری و با یه حرکت کوچک برای توپ گیری اقدام میکنه حالا چه موفق بشه و چه نشه. دقیقا الان تو فوتبال دنیا بهترین هافبک هر تیم به لحاظ طراحی داره بیشترین توپ گیری رو میکنه . اینو میتونید از فوتبالهای روز دنیا و اسپانیا و المان بگیرید و ببینید تا حتی تو لیگ خودمون. مثلا در پرسپولیس بیشترین توپ گیری رو کریمی میکرد و یا در استقلال جباری/ در حالی که سابق بر این هافبک طراح از سوی هافبک دفاعی مثلا تغذیه میشد و تازه اونم توپ گیری نمیکرد بلکه توپ حریف رو خراب میکرد. این خیلی مهم شده الان و خوشبختانه ایتالیا خوب این کار رو میکنه.
حضور دروسی یا نوچرینو در چنین صحنه هایی فاز دوم عمل بود. یعنی اگر با ظرافت نشد با قلدری/
اما توی زمان صاحب توپی دوست ندارم اینو بگم :دی ولی به نظرم الگو برداری از سبک مالکیت توپ اسپانیایی ها شده. البته در واقع این عیب نیست و حسنه چرا که تیم خودش رو با سیستم موفقی تطبیق داده.
تو این قضیه میشه به این نکته توجه کرد که همیشه دست راست و چپ بازیکن صاحب توپ دو بازیکن با گاردی به شکل اینکه میخواد نفوذ کنه حضور دارند. اینها در واقعیت نمادین هست ولی در عمل نقش بادیگارد داره. یعنی حریف به فرض با دو نفر میاد به سمت بازیکن صاحب توپ ولی اون دو نفر حامی صاحب توپ این شک رو ایجاد میکنه که نکنه واقعا بهش پاس بده و فرار کنن؟!! و اینطوری میشه که درست مثل نیروی دافعه بین دو آهنربا عمل میشه و بازیکن صاحب توپ مثلا دو یا سه ثانیه زمان داره برای تصمیم گیری و پخش کردن توپ/
یه نکته دیگه توی بازیمون بود ، مثلا تیمهایی هستند که با قدرت بیشتر معمولا جلو یه تیمهای خاصی دچار مشکل میشن. یعنی یه تیم با اینکه بازیکنهای قوی ای داره ولی جلو تیمهای ضعیفی دچار مشکل میشه چون اون تیم علیرغم قدرتش ولی درصد بالایی فانتزی هست. و وقتی میخوره به یه تیمی که مرتب خطا میکنه دچار مشکل میشه.
توی این ایتالیا جالبی کار به اینه که از هر دو دسته بازیکن داریم و خصوصا از دسته بازیکن های درگیر شوند. این اسمها رو ببینید. بالزارتی / دروسی/اباته با اینکه قدری زیبایی فوتبالش به جنگندگیش میچربه/نوچرینو / مونتولیوو علرغم فیزیک نحیفش/ کاسانو با اینکه فانتزی ولی زود تسلیم نمیشه/ دیامنتی واقعا هر دو فاکتور رو عالی داره/ بارزالی تقریبا 60-40 هست و کیه لینی عملا اونقدر جنگنده هست که مثلا وقتی بخواد یه سانتر از کنار بکنه ادم احساس میکنه این کار بهش نمیاد!! یا بونوچی صرفا دفاعی دور کنندگی /
این چیزی هست که دیشب به ما کمک کرد. انگلیس فوتبالش قلدر نیست ولی فانتزی هم نیست. فوتبالی برگرفته از لیگشون هست که توش سرعت حرف اوله و بازی فیریکی عملا در رتبه های 3 و 4 قرار میگیره. خشونت ذاتی فوتبال ایتالیا تو خیلی بازکن ها ایتالیا هست. قبلا هم گفتم این تیم ژن خوبی داره از اون چیزهایی که تو ایتالیایی ها سراغ داریم ولی خیلی وصله ناجوری هست مثلا این غیر ایتالیایی بازی کردن بالوتلی/ فرض کنید این موقعیت ها نصیب مهاجمین دهه گذشته ایتالیا میشد چی مشد؟ یا حتی همین دی ناتاله الان!
بازی با المان خیلی دشواره / دو روز استراحت بیشتر و سی دقیقه کمتر بازی کردن / المان به بازیکنهای اصلیش هم به تناوب استراحت داده. تیمش یکدست هست / و و و
اما میشه به این امید بود که جلو اسپانیا و همین انگلستان بازی ای کردیم که تا یه ساعت قبل بازی انتظارشو نداشتیم.
پ.ن 1: یه صحنه ای بود که کارول خواست برگردون بزنه و تو همون لحظه بارزاگلی سر خورد / ضربه رفت بالای چهارچوب ولی نگاه حسرت بار بارزالی بابت بدشانسیش خیلی درد آور بود و شاید حسرتش حسرت همه ما میشد
پ.ن2: واقعا پیرلو چشم نواز بازی میکنه. حاضر بودم همون توی میلان مونده بود ولی بجاش الان 4-5 سال جوانتر بود. حیفه که داره به اخر بازیش نزدیک میشه.