فکر کنم با این شرایط هفته بعد من آخرم

به نظر من الزاما نباید نمره ها خیلی به هم نزدیک باشن یا اگه هستن واقعا توی یه سطح باشن
جدا از این که سلبقه خیلی مهمه و شاید چیزی که من میپسندم کس دیگه ایی شاید به اون اندازه نپسنده
ولی این که بیایم نمره پایه رو برای همه کارها بزاریم 8 و به همه به ترتیب 8 بدیم و به یک یا دوکاری که به نظرمون بهتر بوده 9 و 10 بدیم به نظر من درست نیست
این نظر شخصیه منه حالا نمی دونم چقدر درسته
نظر شخصی شما محترم هست، قبلا هم عرض کردم، هر کس می تواند عقیده و نظر خودش را داشته باشد.
اما در خصوص کاریکاتور و این جمله شما:
خداییش بعضی از کاریکاتورها اصلا کاریکاتور نبود
اگر نخواهم این تعبیر را توهین تلقی کنم، دست کم باید بگویم اطلاع کافی از هنر کاریکاتور ندارید. قبلا باز هم بگویم که من هرگز از نمره 2 ای که به من دادید ناراحت نشدم
حتی اگر صفر هم داده بودید می گفتم خب این نظرشان است ولی از آنجا که در بین نمراتی که داده بودید به بنده و hoorsa نمره 2 داده بودید (پایین ترین نمره ای که در بین نمرات تان بود) می توان برداشت کرد که مخاطب آن جمله بالا "بعضی کاریکاتور ها اصلا کاریکاتور نبود" کار من بوده است.
ضمنا شما به این سوال من هم پاسخ ندادید:
مایلم بدانم کاریکاتور از نظر شما یعنی چی؟
حالا با اجازه محمود عزیز - و به منظور تنویر افکار عمومی! - و با توجه به این که حدود 10 سال سابقه کار مطبوعاتی داشته ام قدری در خصوص کاریکاتور (به طور خلاصه) توضیح می دهم:
اصولا
کاریکاتور Caricature به معنای
"دفرمه کردن و یا تغییر شکل دادن اجزای مختلف چهره (پرتره)" است و در اصل کاریکاتور یک هنر
سیاسی بوده چون از ابتدای شکل گیری این هنر برای آن که بتوانند به نوعی سیاستمداران را به چالش بکشند و اعتراض مردم را نمایش بدهند این هنر شکل گرفت ولی بعدها کاریکاتور توسعه پیدا کرد و دیگر مختص سیاستمدارن نبود.
بقیه طراحی های فانتزی که می بینید (تمام کارهای دوستانی که در این مسابقه شرکت کردند) به واقع
کارتون Cartoon هستند.
حالا این کارتون سبک ها یا ژانرهای مختلفی دارد:
1- کارتون های ادیتوریال (روزنامه ای) :
تمام کارهایی که سابقه طولانی در کشور خودمان دارد مانند کارهایی که در نشریات
بابا شمل،
توفیق،
فکاهیون، و این اواخر
گل آقا چاپ و منتشر می شد، اینها کارهایی هستند که عمدتا تاریخ مصرف دارند و به مرور زمان تازگی خود را از دست می دهند. هر چند حتی کارهای مطبوعاتی هم چون نمایشگر بخشی از تاریخ خواهند بود می توانند در حکم اسناد تاریخی، اعتبار داشته باشند.
2- کارتون های غیر اردیتوریال (غیر روزنامه ای) :
اینها در واقع کارهای
نمایشگاهی هستند که سبک های متنوعی در ایده و نوع اجرا دارند:
1- چهره (پرتره): طراحی چهره های شاخص و معروف سیاسی، هنری یا ورزشی.
2- کمیک: این نوع کارها بیشتر شبیه یک لطیف یا شوخی خنده دار هستند و عملا هدفی جز این ندارند. سرشناس ترین کارتونیست دنیا در این سبک
موردیلو آرژانتینی است که تقریبا تمام کارهایش "کمیک" است.
3- طنز تلخ Black Humour : نوعی از کارتون است که در حقیقت مثل شاخه ای از ادبیات که در فرنگی به آن گروتسک می گویند و قصدش بیان ناهنجاری های بشری با زبانی گزنده و تند است عمل می کند، کارتونیست هایی که در این ژانر کار می کنند اغلب کارهای سیاه و سفید دارند و از هاشورهای زیاد در کارهای خود استفاده می کنند، از بین کارتونبست های مظرح می توانم به رولان توپور، براد هولاند، میخائیل زلاتکوفسکی، ایگور کوپلنیتسکی، و در بین ایرانی ها داوود شهیدی و جواد علیزاده (بعضی از کارهایش) اشاره کنم.
4- کارتون هایی با تم و موضوع مشخص (نمایشگاهی): همه ساله چندین فستیوال و نمایشگاه بین المللی کاریکاتور در دنیا برگزار می شود که معمولا یک موضوع خاص را انتخاب می کنند و کارتونیست های مختلف دنیا در آن شرکت می کنند، این کارها معمولا فاقد هر گونه دیالوگ و نوشته هستند چون عملا زبان بین المللی محسوب می شوند و باید هر کس در هر نقطه از دنیا با هر ملیتی که دارد به این کارتون نگاه می کند پیام و مقصود هنرمند طراحش را دریابد. مثل بیشتر کارهایی که رفقای اینجا برای شرکت در مسابقه قرار داده بودند. یکی از مشهور ترین کارتونیست هایی که در اغلب جشنواره های بین المللی شرکت کرده و بیشترین جوایز را دریافت کرده
یوری کوزوبوکین اوکراینی است (می توانید اسمش را سرچ کنید و کارهایش را ببنید، بسیار خوش فکر است)
5- کارتون استریپ (چند صحنه ای):
این در واقع سبکی از اجراست که معمولا موضوع آن کمیک و یا یا گاهی هم سیاسی و یا مضامین اجتماعی مختلف است و کار می تواند
از دو فریم به بالا باشد. (ولی تعداد فریم ها را خیلی هم طولانی و زیاد در نظر نمی گیرند تا در یک قاب مثلا A3 جابگیرد.)
در دنیا کارهای کینو آرژانتینی در این سبک بهترین است و در ایران می توانم به کارهای بسیار خوب بزرگمهر حسین پور، ساسان خادم و علی درخشی اشاره کنم.
نتیجه:
الان اگر می بینید که لفظ کاریکاتور برای تمام کارهایی که دوستان اینجا گذاشتند بکار رفته در حقیقت
با مسامحه و به جهت
کثرت کاربرد است در غیر این صورت تمام کارها (منهای یکی دو تا)
"کارتون" بودند.
"کاریکاتور" صرفا چهره ی دفرمه شده یک رجل سیاسی، هنرپیشه سرشناس و یا ورزشکار معروف است.
کاری که من برای شرکت در مسابقه ارسال کردم در واقع جزء معدود کارهایی بود که "کاریکاتور" بود که حالا البته سوژه اش چهره یک سری از ورزشکاران رشته پاورلیفتینگ و بدنسازی به سفارش هفته نامه بشیر بود. این را هم اضافه کنم که تمام کسانی که کاریکاتوریست (چهره پرداز) هستند توانایی اجرای کارتون را دارند ولی کارتونیست ها لزوما قادر به اجرای "کاریکاتور" نیستند چون اجرای کاریکاتور خیلی مشکل تر است و شما باید آناتومی اجزای چهره و طراحی رئال را بشناسید تا بتوانید از پس یک اجرای کاریکاتوری بربیایید و کار نهایی شما در نهایت شباهت به اصل سوژه تان داشته باشد، ولی برای کارهای دیگر صرف طراحی فانتزی از یک کاراکتر نا مشخص انسان یا حیوان و یا طراحی یک لوکیشن ساده نیازی به طراحی خیلی قوی نیست. در حال حاضر بهترین چهره پرداز های ایران از نظر من حسن صافی، بزرگمهر حسین پور، جواد علیزاده، افشین سبوکی، علی رادمند و ... هستند.
نهایتا در خصوص کارتون برای تعریف آن می توانم بگویم:
"نوعی طنز ترسیمی است که طراح قصد دارد پیام خاصی را با ظرافت و دید خاص خود به بیننده القا نماید."
پ.ن 1: به نظر من بد نیست یک یا دوبار دیگر هم مسابقه را با موضوع کارتون (با تعریفی که ارایه کردم) ادامه دهید و این بار کمی دقیق تر ژانر و سبک اجرایی را مشخص کنید، ضمنا کاریکاتور (چهره) هم انتخاب خوبی است.
پ.ن 2: به دوست خوبم
ترمه عزیز که با کار خوبش برنده این مسابقه - که یک جور مسابقه خودمانی بود - شدند تبریک می گویم.
پاینده باشید.