سالهاست قصه هر شب کودکان این سرزمین قصه یکی بود و یکی نبود است . کسانی که دیروز بودند و امروز نیستند و کسانی که امروز هستند و فردا شاید نه . کسانی که قربانی خواست خداوندان قدرت میشوند .
گوش این کودکان پر از صدای توپ و مسلسل است اما صدای ضجه مادران بی فرزند و گریه فرزندان مادر مرده از همه بدتر است .
سربازان و فرماندهان مفهوم واژه هایی چون انسانیت، آینده ،امید ،آرامش ،عدالت ، صلح را زیر چرخ تانک ها و پوتین های خود له کرده اند .
کلماتی که شاید دیگر برای کودکان این سرزمین رویایی دست نیافتنی شده است .