مشاعره!!!

[Sir Pendar]

نیرزد وجودی بدین ناخوشی
که جورش پسندی و بارش کشی

 

[TheNight]

یاد می داری که با من جنگ در سر داشتی
رای ، رای توست خواهی جنگ خواهی آَشتی

 

[Sir Pendar]

یکی ناتوان دیدم از بند ریش
خلاصش ندیدم بجز بند خویش

 

[kyle]

شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی
هر لحظه به دام دگری پا بستی
گفتا شیخا هر آن چه گویی هستم
آیا تو چنان که می نمایی هستی خیام

 

[Old Ali]

شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی
هر لحظه به دام دگری پا بستی
گفتا شیخا هر آن چه گویی هستم
آیا تو چنان که می نمایی هستی خیام

یاران به موافقت چو دیدار کنید
باید که ز دوست یاد بسیار کنید

چون بادهء خوشگوار نوشید به هم
نوبت چو به ما رسد نگونسار کنید

خیام

 

[TheNight]

دلم شکستی و رفتی خلاف شرط مودت
به احتیاط رو اکنون که آبگینه شکستی

چراغ چون تو نباشید به هیچ خانه ولیکن
کس این سرای نبندد در این چنین که تو بستی

"سعدی"

 

[kyle]

یک روز رسد غمی به اندازه کوه
یک روز رسد نشاط اندازه دشت
افسانه زندگی چنین است گلم
در سایه کوه باید از دشت گذشت مجتبي كاشاني

 

[fintool]

ترسم که نمانم من از این رنج دریغا

کاندر دل من حسرت روی تو بماند

 

[kyle]

در کارگه کوزه گری بودم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش
هر یک به زبان حال با من گفتند
کو کوزه گر و کوزه خرو کوزه فروش خیام

 

[Sir Pendar]

شنیدم که می گفت و باران دمع
فرو می دویدش بعارض چو شمع

 

[TheNight]

عشق و دوام عافیت مختلفند سعدیا
هر که سفر نمی کند دل ندهد به لشکری

 

[kyle]

رفتیم به کربلا ولی برگشتیم
از شمر امان نامه خریدیم همه جلیل صفربیگی

 

[TheNight]

هر دم غم فراقش بر دل نهاد باری
هر لحظه دست هجرش در دل شکست خاری

 

[kyle]

کی درد و یــکی درمان پســـندد
یک وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پســندم آنچه را جانان پسـندد بابا طاهر

 

[TheNight]

دریغ بازوی تقوا که دست رنگینت
به عقل من به سرانگشت می کند بازی

 

[kyle]

یــار مرا غار مــرا عشق جگرخوار مرا
یار تویی غـــار تویی خواجه نگهدار مرا​

 

[TheNight]

این باد روح پرور از انفاس صبحدم
گویی مگر ز طره عنبرقشان توست

صد پیرهن قبا کنم از خرمی اگر
بینم که دست من چو کمر در میان توست

 

[kyle]

توئی آفریننده‌ی هر چه هست
توئی برترین دانش‌آموز پاک

 

[somayeh60]

توئی آفریننده‌ی هر چه هست
توئی برترین دانش‌آموز پاک

کاش بر ساحل رودی خاموش
عطر مرموز گیاهی بودم
چون به آنجا گذرت می افتاد
به سراپای تو لب می سودم

 

[Sir Pendar]

مبخشای بر هر کجا ظالمیست
که رحمت بر او ظلم بر عالمیست