ساعتی پیش ، در تخت بیمارستان دایی عزیزم تسلیم بیماری اش شد و از این دنیا رفت !
تنها یادی که می تونم از این شخص بکنم این بود : که جزو بی آزار ترین انسان ها بود !
روحش شاد ، یادش گرامی
![]()
ممد سولاریست اینی که میگی به نظر من جالب نیست... این فرصتیه که چرخه طبیعت به ما برای زندگی داده و ما به حدی از تکامل رسیدیم که زندگی و جوانبش رو درک میکنیم. باید تا حد ممکن سعی کنیم زنده بمونیم تا از این فرصت پیش از اینکه بمیریم و به طبیعت برگردیم به نحو احسن استفاده ببریم و به خود و بشریت و جهان و علم خدمت برسونیم تا یادمون باقی بمونه و با نابودیمون یادمونم نابود نشه...
و روزی که ما بر مرگ مغزمان غلبه کنیم چندان دور نیست و طبیعت را مغلوب میسازیم و انسان آزادتر از هر وقت فقط به تلاش برای دستیابی به پیشرفت های علمی و درنوردیدن جهان تفکر خواهد کرد.