هر روز يك شعر تازه

[hdavoodh]

در کارگه کوزه گری بودم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش
هر یک به زبان حال با من گفتند
کو کوزه گر و کوزه خرو کوزه فروش خیام​

 

[AMD.POWER]

اول دریا آرام بود

و شب ها راه نمی رفت،

تا تو هوای شهر به سرت زد.

حالا هزار سال است

دریا گیج،

هی می رود

هی بر می گردد!


الیاس علوی

 

[somayeh60]

با اخم پاسخ می دهی وقتی سلامم را
پر میکنند از شوکران انگار جامم را

در پنج فصلم شوری از انگور جاری کن
در دفتر آیینه ها بنویس نامم را

در خود نمی گنجم اگر دستور فرمایی
یک بار بگذارم در ایوان تو گامم را

با گیسوانت الفت دیرینه ای دارم
ای کاش میشد بشنوند این جا کلامم را

بیهوده میخواهند از تو دست بردارم
با یاد خود پر کرده ای هر صبح و شامم را

این است اوج آرزو هایم:مگر روزی
شیرین کنی با خنده هایت باز کامم را

هرچند با دار و ندارم آشنا هستی
در پای چشمان تو می ریزم تمامم را

در شان چشمانت اگر چیزی نیاوردم
تنها پذیرا باش این ابیات خامم را

 

[AMD.POWER]

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود
گاهی تمام حادثه از دست می رود

گاهی همان کسی که دم از عقل می زند

در راه هشیاری خود مست می رود

گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست

وقتی که قلب خون شده بشکست می رود

اول اگرچه با سخن از عشق آمده

آخر خلاف آنچه که گفته است می رود

گاهی کسی نشسته که غوغا به پا کند

وقتی غبار معرکه بنشست می رود

اینجا یکی برای خودش حکم می دهد

آن دیگری همیشه به پیوست می رود

وای از غرور تازه به دوران رسیده ای

وقتی میان طایفه ای پست می رود

هر چند مضحک است و پر از خنده های تلخ

بر ما هر آنچه لایقمان هست می رود

این لحظه ها که قیمت قد کمان ماست

تیریست بی نشانه که از شست می رود

بیراهه ها به مقصد خود ساده می رسند

اما مسیر جاده به بن بست می رود


افشین یدالهی

 

[AMD.POWER]

ای کم شده وفای تو این نیز بگذرد
و افزون شده جفای تو این نیز بگذرد

زین بیش نیک بود به من بنده رای تو
گر بد شدست رای تو این نیز بگذرد

گر هست بی‌گناه دل زار مستمند
در محنت و بلای تو این نیز بگذرد

وصل تو کی بود نظر دلگشای تو
گر نیست دلگشای تو این نیز بگذرد

گر دوری از هوای من و هست روز و شب
جای دگر هوای تو این نیز بگذرد

بگذشت آن زمانه که بودم سزای تو
اکنون نیم سزای تو این نیز بگذرد

گر سر گشتی تو از من و خواهی که نگذرم

گرد در سرای تو این نیز بگذرد


سنايي

 

[AMD.POWER]

گر چه چون موج مرا شوق ز ود رستن بود

موج موج دل مـــن تشـــنه پیوســتن بــود

یک دم آرام ندیـدم دل خـود را همـه عمــر

بس که هر لحظه به صد حادثه آبستن بود

خواستــــم از تو به غیـر از تـو نخواهم اما

خواستنهــا همه موقوف توانســــتن بود

کاش از روز ازل هیــچ نمی دانستـــم

که هبوط ابدم از پی دانســتـــن بود

چشم تا باز کنم فرصت دیدار گذشت

همه طول سفر یک چمدان بستن بود


قیصر امین پور

 

[wonnin]

درین محاکمه تفهیم اتهام ام کن
سپس به بوسه ی کارآمدی تمام ام کن

اگرچه تیغ زمانه نکرد آرام ام،
تو با سیاست ابروی خویش رام ام کن

به اشتیاق تو جمعیتی ست در دل من
بگیر تنگ در آغوش و قتل عام ام کن

شهید نیستم اما تو کوچه ی خود را
به پاس این همه سرگشتگی به نام ام کن

شراب کهنه چرا؟ خون تازه آوردم...
اگر که باب دلت نیستم حرام ام کن

لبم به جان نرسید و رسید جان به لبم
تو مرحمت کن و با بوسه ای تمام ام کن

 

[AMD.POWER]

بر ‌اين‌ کناره‌ تا کناره‌‌ى‌ ‌آمودريا
‌آبى‌ مى‌گذشت‌ که‌ دگر نيست‌:
رود‌ى‌ که‌ به‌ روزگار‌ان‌ِ در‌از سريد و ‌از ياد شد
رود‌ى‌ که‌ فرو خشکيد و بر باد شد.

بر ‌اين‌ ‌امو‌اج‌ تا رودبار‌ان‌ِ سند
زورقى‌ مى‌گذشت‌ که‌ دگر نيست‌:
زورقى‌ که‌ روز‌ى‌ چند در خاطره‌‌ى‌ نقش‌ بست‌
و‌ان‌گه‌ به‌ خرسنگى‌ بر‌آمد و در ‌هم‌ شکست‌.

بر ‌اين‌ زورق‌ ‌از بندر‌ى‌ به‌ شهربندر‌ى‌
زورق‌بانى‌ پارو مى‌کشيد که‌ دگر نيست‌:
پاروکشى‌ که‌ ‌هر سفر شوريده‌ دختر‌ى‌ش‌ ديده‌ به‌ ر‌اه‌ د‌اشت‌
که‌ ‌اميد‌ى‌ مبهم‌ نهال‌ِ ‌آرزوئى‌ به‌ دل‌ مى‌کاشت‌.

بر ‌اين‌ رودِ پا در جا‌ى‌
‌اميد‌ى‌ درخشيد که‌ دگر نيست‌:
‌اميدِ سعادتى‌ که‌ پا بر جا مى‌نمود
ليکن‌ در بسترِ خويش‌ به‌ جز خو‌ابى‌ گذر‌ا نبود.

احمد شاملو

 

[somayeh60]

امروز
شایدِ روزی ست که می رفتی
و فردا
یک روز گذشت که نیامدی

هی ورق میخورم این تقویم را
ماه،سال
در ابتدای سی سالگیم دیگر
نمی آیی اما...

دست ها یک روز تمام می شوند
و هیچ پنجره ای
چشم به بیراهه ی جاده نخواهد دوخت
که خواب پرده ها
سنگین تر از عبور نسیم است

مرتضی بخشایش/عاشقانه های مصدق

 

[AMD.POWER]

در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد

کس جای در این خانه ویرانه ندارد

دل را به کف هر که دهم باز پس آرد

کس تاب نگهداری دیوانه ندارد

در بزم جهان جز دل حسرت کش مانیست

آن شمع که می‌سوزد و پروانه ندارد

دل خانه عشقست خدا را به که گویم

کارایشی از عشق کس این خانه ندارد

گفتم مه من! از چه تو در دام نیفتی

گفتا چه کنم دام شما دانه ندارد

در انجمن عقل فروشان ننهم پای

دیوانه سر صحبت فرزانه ندارد

تا چند کنی قصه ز اسکندر و دارا

ده روزه عمر این همه افسانه ندارد



حسین پژمان بختیاری

 

[wonnin]

زندگی غمکده ای بیش نبود
سهم من جز غم وتشویش نبود
به کدام خاطره اش خوش باشم که کدام خاطره اش نیش نبود

 

[پرنیان]

خبر به دورترین نقطه ی جهان برسد

نخواست او به منِ خسته بی گمان برسد

شکنجه بیشتر از این که پیش چشم خودت

کسی که سهم تو باشد به دیگران برسد؟

چه میکنی اگر او را که خواستی یک عمر

به راحتی کسی از راه ناگهان برسد ...

رها کنی، برود، از دلت جدا باشد

به آنکه دوستترش داشته ... به آن برسد

رها کنی بروند و دو تا پرنده شوند

خبر به دورترین نقطه ی جهان برسد

گلایه ای نکنی بغض خویش را بخوری

که هق هق تو مبادا به گوششان برسد

خدا کند که ... نه! نفرین نمیکنم که مباد

به او که عاشق او بودهام زیان برسد

خدا کند فقط این عشق از سرم برود

خدا کند که فقط زود آن زمان برسد...


زنده یاد نجمه زارع​

 

[AMD.POWER]

دوستت دارم

نمی خواهم تو را به خاطرات دور پیوند دهم

به حافظه قطار های مسافری

تو آخرین قطاری هستی که شبانه روز

بر رگهای دستانم سفر می کند

تو آخرین قطار من

من آخرین ایستگاه تو



دوستت دارم

نمی خواهم تو را به آب پیوند دهم

یا به باد

به تاریخ های هجری و میلادی

به جذر و مد دریا

ساعات کسوف و خسوف

و مهم نیست ایستگاه های هواشناسی

یا خطوط فنجان های قهوه چه می گویند

چشمان تو به تنهایی پیامبر گونه منند

مسئول شادی جهان !



"نزار قبانی"

 

[AMD.POWER]

پیله‌های بسیاری دیده‌ام
آویزان از درختی
در جنگل‌های دور
افتاده بر لبه‌ی پنجره
رها در جوب‌های خیابان.

هرچه فکر می‌کنم اما
یک پروانه بیشتر
در خاطرم نیست
مگر چندبار به دنیا آمده‌ایم
که این همه می‌میریم ؟

چند اسکناس مچاله
چند نخ شکسته‌ی سیگار
آه، بلیط یک‌طرفه !
چیزی
غمگین‌تر از تو
در جیب‌های دنیا پیدا نکرده‌ام
- ببخشید، این بلیط ...؟
- پس گرفته نمی‌شود.
پس بادها رفته‌اند ؟!
پس این درخت
به زردِ ابد محکوم شد ؟!
و قاصدک‌ها
آنقدر در کنج دیوار ماندند
که خبرهایشان از خاطر رفت ؟!
- بیهوده مشت به شیشه‌های این قطار می‌کوبی !
بیهوده صدایت را
به آن‌سوی پنجره پرتاب می‌کنی
ما
بازیگران یک فیلم صامتیم


گروس عبدالملکیان

 

[AMD.POWER]

از دست رفتنهای من دست خودم نیست

مگذار آن را پای من، دست خودم نیست

دنیای من در دستهایت بود و گم شد
حس می کنم دنیای من دست خودم نیست

یک باره دیدم دست من لرزید و تب کرد

دیدم که دستم، وای من! دست خودم نیست

یک در میان می زد نمی دانم کجا رفت
دیگر دل شیدای من دست خودم نیست

از دست وقتی می رود گرمای دستت
سرمای جان فرسای من دست خودم نیست

پروا مکن از دستهای عاشق من
دستان بی پروای من دست خودم نیست

از دست تو من سر به صحرا می گذارم
باور کن ای لیلای من! دست خودم نیست

 

[ramtinhm]

این دود سیه فام که از بام وطن خاست		از ماست که بر ماست
وین شعله سوزان که بر آمد ز چپ و راست		از ماست که بر ماست
جان گر به لب ما رسد از غیر ننالیم		با کس نسگالیم
از خویش بنالیم که جان سخن اینجاست		از ماست که بر ماست
ما کهنه چناریم که از باد ننالیم		بر خاک ببالیم
لیکن چه کنم، آتش ما در شکم ماست		از ماست که بر ماست
اسلام گر امروز چنین زار و ضعیف است		زین قوم شریف است
نه جرم زعیسی، نه تعدی ز کلیساست		از ماست که بر ماست
گوئیم که بیدار شدیم این چه خیالیست؟		بیداری ما چیست؟
بیداری طفلی است که محتاج به لالاییست		از ماست که بر ماست

ملک الشعرای بهار

 

[AMD.POWER]

باید باور کنیم
تنهایی
تلخ‌ترین بلای بودن نیست،
چیزهای بدتری هم هست،
روزهای خسته‌ای که در خلوت خانه پیر می‌شوی...
و سال‌هایی
که ثانیه به ثانیه از سر گذشته است.
تازه
تازه پی می‌بریم
که تنهایی
تلخ‌ترین بلای بودن نیست،
چیزهای بدتری هم هست:
دیر آمدن!

دیر آمدن!



چارلز بوکفسکی

 

[AMD.POWER]

معشوق من

با تو به هیچ کجا نخواهم آمد

اینجا گربه ایست محتاج من

بگو چگونه حرف رفتن می‌زنی

وقتی با خبری که شبها

برادران وزارت عشق

با صدای من به خواب می روند

آنهنگام که باتو

عاشقانه ی فروغ می‌خوانم

اصلا فکرت چگونه به رفتن است

وقتی از گامهامان در مسیر ترقی خواهی،باخبری

زمانیکه میدانی در این خاک ماندن هر سال

پانصدوچهل هزار تومان از پولهای مسروقه ات را باز میگرداند

و یا شجاعت بازخرید اوراق مشارکت دولتی و خرید دلار

مشتی اساسی است بر پالان خر

معشوق من

ما در این مسیر تنها نیستیم

همراهانمان هزاران مرد کُردند

که شناسنامه ی دخترانشان را به فاطمه میگیرند

و در دل روژانند دلبرکانشان

و هزاران زن تهرانی

که پرچم های اعتراضشان

کاکل های مش کرده و شلوارهای پاره ایست

که همجنسان سیاه پوش چون شلوارهایشان را

غرق خشم میکند

و حتی ته کوچه‌های بن بست سیگار می‌کشند

و اینجا پر است از بچه‌های معصوم لواشک فروش در مترو

که وقتی اجناسشان را به جرم ندادن مالیات می‌گیرند

به اشکی سوزناک، همه را به لعنت دولت وا می‌دارند

باورت نمی‌شود اما زنها

از این که بی‌حیا شوند نمی‌ترسند

و کلم به سری را که در شلوغی مترو

به کابین راننده خزیده است، مادر فلان خطاب میکنند

من، حتی مردی را می شناسم

که جریمه‌هایش را پاره می‌کند

و هنگام فروش ماشینش

با پرداخت جریمه های یکجای دو برابر شده

پاره می شود

اینجا پر است از مردمان هوشمندی

که برای ضرر زدن به ****

بنزین مانده در کارتهای سوختشان را مصرف نمی‌کنند

و بنزین آزاد هفتصد تومانی می خرند

تا وقت از راه رسیدن بنزین هزار تومانی

بنزین چهارصدتومانی در خورجین داشته باشند

معشوق من

اینجا تمامی مردم

به وقت قضای حاجت

مبارزان سیاسی‌اند

و هنوز با گرانی دلار و ابسولوت و نایابی سیگار بی برچسب

با عرق سگی و سیگار برچسبدار،

مست می‌کنند

و نا مرغوبی عرق و سیگار را

با خمیر چیپس و ماست موسیر

به عنوان والاترین اقدام سیاسی

قِی می‌کنند

مبارزات سیاسی مردم، بی محاباست!

باور کن رفیق

اینجا یک مستراح عمومی است

با مردم و سیاستمدارانی

که به اسهالی تاریخی، دچارند



"ارغوان اشترانی"

 

[wonnin]

دل به دریا میزنم در قیل و قال زندگی

خسته از پژمردنم پشت خیال زندگی


در اتاق فکر من، آیینه تابوتم شده

در نبردم، در کما، با احتمال زندگی


کفشهایم رو به فردا پشت در کز کرده اند

بنده ی دیروزم و حل سوال زندگی


مثل یک گنجشک زخمی در هوای بیکسی

بی رمق نوک میزنم بر سیب کال زندگی


در همین بازی گل یا پوچ دل وا مانده ام

کیش و ماتم میکند رندان فال زندگی


عابری هم در گذر از کوچه ی ما هر زمان

باخودش حرفی زند از ابتذال زندگی

 

[پرنیان]

کدامین چشمه سمی شد که آب از آب می ترسد
و حتی ذهن ماهیگیر از آن قلاب می ترسد
گرفته دامن شب را سکوتی آنچنان مبهم
که اشک از چشم و چشم از پلک و
پلک از خواب و خواب از خواب می ترسد....