هیس! دخترها فریاد نمی زنند

[pastil269]

هیس! دخترها فریاد نمی زنند فیلمی بوده که تا اینجا جنجالی ترین فیلم سال لقب گرفته و خیلی هم فروش کرده
داستان فیلم هم در سینمای ایران تابوشکنی محسوب میشه
کیا این فیلم رو دیدن؟
نظرتون رو درمورد فیلم بگید.

 

[Sir Pendar]

من فیلم رو حدود 23 روز قبل دیدم ؛

این فیلم جنجانی نیست ، تابو شکنی به معنای کلمه نیست ، می شود جسارت و صراحت در گفتار را برای این فیلم در نظر گرفت .

اگر فیلم رو دیدید و وقت دارید (با توجه به اینکه عزیزان دیگری برای گفتگو درباره فیلم نیستند) بحث و تبادل نظر درباره فیلم را با یکدیگر شروع کنیم .

 

[(کوروش)]

من خودم به شخصه سه بار فیلم رو دیدم
دیالوگ های ماندنی
درگیری احساسات
و در نهایت زیبایی بازیگری تک تک بازیگران خصوصا طناز طباطبایی

 

[mahdi8063]

من فیلم رو دیدم ایده فیلم خوب بود

ولی کارگردانی خیلی ساده و به قولی زنانه بود اصلا خوشم نیومد :|

 

[ehsan_iace]

من فیلم "شمعی در باد" از کارگردان این فیلم دیده بودم با اینکه موضوع جالبی داشت فیلم خوبی نبود برای همین فیلم ایشان را در سینما نمی‌بینم!

البته خوشحالم که فروش فیلم ایشان بالای 2 ملیارد فروش کرده (فیلم اجتماعی با همین فروشی واقعاً جای تحسین دارد)

وب‌سایت فیلم ایشان هم فعال هست :

وبسایت رسمی فیلم هیس!دخترها فریاد نمی زنند

 

[patteerr]

لینک دانلود plz

 

[Sabzine]

تحلیل ایرانی/محسن تهرانی*

” هیس ! … دخترها فریاد نمی زنند ” دهمین ساخته ی بلند سینمایی ” پوران درخشنده ” است . کارگردان ۶۲ ساله ای که باساخت اولین فیلمش ” رابطه ” در سال ۱۳۶۵ و بلافاصله پس از آن ” پرنده ی کوچک خوشبختی ” ورود کارگردان زنی خوش آتیه را به سینمای ایران نوید می داد . با این حال ” درخشنده ” پس از سالها تجربه در زمینه ی ساخت فیلمهایی که به آسیب ها و معضلات اجتماعی می پردازد همچنان نیز نتوانسته فیلمی رساتر و خوش ساخت تر از همان دو فیلم ابتدایی اش ارائه کند . نکته ای که البته جای بسی تاسف و سوال دارد !

” درخشنده ” در طول این سالها فیلمهای ناقص و نارسی چون : ” عشق بدون مرز ” ، ” شمعی در باد ” ، “بچه های ابدی ” ، “رویای خیس “ و ” خوابهای دنباله دار ” را ساخت که متاسفانه نه در جلب نظر مخاطبین عام و گیشه بختی داشت و نه اقبالی در بررسی منتقدین یافت .

با اینهمه ” هیس …. ” حداقل از یک سو نقطه ی امیدی برای ” درخشنده ” است چراکه یکی از دو فیلم محبوب تماشاگران فیلم فجر اخیر بود . فیلمی که علیرغم اقبال مخاطبین این بار از کوچکترین نیم نگاه یا گوشه ی چشم داوران نیز بی نصیب ماند . اما به راستی علت اینهمه فاصله و تفاوت نگاه بین مخاطبین و داوران در چیست ؟! … تماشاگران چه در ” هیس …. ” دیدند که داوران ندیدند ؟ : ساختاری منسجم ؟ روایتی روان و جذاب ؟ انتخاب سوژه ای حاد ؟ شخصیت پردازی غافلگیر کننده ؟ یا پرداختی احساسی در ژانری ملودرام ؟!

درخشنده با انتخاب سوژه ای ملتهب و خط قرمزی ( تعرض به دختران و زنان و پرده پوشی های عرفی جامعه ) هشدارهای کمتر شنیده شده ای را خاطرنشان می کند . هشدارهایی که حقیقتا هم مورد غفلت واقع شده اند اما متاسفانه آنها را آنقدر دم دستی و شعارگونه بیان می کند که صرفا در حد یک پیام هشدار آمیز باقی می ماند و بس !

” هیس … ” نمونه ی تمام عیاری است از فرصت سوزی مناسب برای نگاه نمایشی به یک درد حقیقی و نمونه ی کاملی است از انتخاب به جای سوژه اما پرداختی الکن و ابتدایی . پرداختی که نتوانسته شخصیت ها و داستانی حساب شده ارائه کند .

بدین ترتیب داستانی سردر گم و بدون چفت و بستهای علّی و معلولی ، آدمهای متعددی که همگی به اتفاق راهی طولانی تا شخصیت شدن دارند و فریادها و جیغ کشیدنهای تیز و مکرر فیلمساز با هر دستاویز هنری و تکنیکی برای جلب توجه و ترحم مخاطب ، همه و همه دست به دست هم می دهند تا ” هیس …. ” به ملودرامی خام دستانه و سطحی مبدل شود . فضایی به شدت احساسی و غیر منطقی که مخاطب عام را ناخودآگاه معذب ، متاثر و پریشان می کند :

” شیرین ( طناز طباطبایی ) در شب عروسی اش ، نگهبان ساختمانی را به قتل می رساند . او که در کودکی مورد تعرض مرد مستخدم خانه شان قرار می گرفته ، دچار آسیبهای روحی و روانی شده ….. دادگاه شیرین را به خاطر قتل عمد محکوم به قصاص می کند . مدتی مانده تا اجرای حکم اعدام رئیس زندان خاطر نشان می کند با توجه به فقدان ولی دم مقتول ، اگر ولی دمی برای او مشخص شود اعدام شیرین به تعویق افتاده و دادرسی اعاده می شود . نامزد شیرین و وکیلش بالاخره برادر مقتول را می یابند اما او که به شدت اعتیاد دارد بخاطر ” اووِر دوز مواد ” دچار تشنج و ایست قلبی می شود !

اما شکاف مشکلات ” هیس … ” از آنجا سر بر می آورد و غیرقابل قبول می شود که ” درخشنده ” بین چارچوبهای ژانز ملودرام و درامی روانشناسانه و حتی جامعه محور سردر گم می ماند و از تشریح و تبیین نمایشی و حتی منطقی معضلی مه مطرح می کند کاملا باز می ماند . خانم وکیل و در نمونه ی بدترش خانم روانشناس ، نطقها و بیانیه های کارشناسی سر می دهند ، شخصیت ها پیش پا افتاده و سطحی می مانند و داستانی که با آسیب های شخصیت زنی تحت تجاوز شروع می کند در ماجرای قصاص و تعلیق های دم دستی – یافتن برادر مقتول – آشفته رها می شود تا از اینجا رانده و از آنجا مانده نه در آسیب تعرض ها و پرده پوشی ها عمیق و نه در شرایط قصاص نفس دقیق شود !

گره زدن بی معنای سرنوشت زنی که در کودکی تحت آسیب و تعرض قرار گرفته با قتل عمدی که نه انسجام داستانی و نه جایگاه شخصیتی برای شیرین هراسناک و ترسان دارد و نیز دست و پا زدنهای ناشیانه ی فیلمساز برای تبرئه او در قتل عمد – که عمدتا به وسیله گریه و زاری های کسالت بار افراد پیرامونی شیرین انجام می شود – آنقدر وصله ی ناجور است که فیلمسازی را که با نیت بازنمایی معضلی اجتماعی قصد قربت کعبه را کرده سرانجام راهی ترکستان می کند !

درخشنده به روشنی از پس بیان روایی فیلم بر نیامده و با آشفتگی همه چیز را با هم خواسته تا دریاچه ای با عمق یک میلی متر را تصویرگر باشد . هیس از سویی با اشاره به باورهای کورکورانه و اشتباه جامعه در حفظ آبروی زنان ، از سوی دیگر بی توجهی های والدین در حفظ ارتباط با فرزندان و از دیگر سو تقلای بی جا و پنجه در انداختن در قوانین جزایی و قضایی کشور – خصوصا مقوله ای مهم چون قصاص – آنقدر معادله ی هیس را چند مجهولی می کند که از پس تبیین هیچکدام بر نمی آید !

بر اساس قوانین قضایی و مسائل حقوقی حتی در صورت دفاع مشروع فرد در تهاجم شخص متخاصم نیز این دفاع می بایست متناسب با خطر و تهاجم مذکور صورت گیرد . نکته ای که هیس به شیوه ای غیر منصفانه و احساسی دهها فرسنگ از آن دور شده و همچنان می تازد . مثلا تصور بفرمائید که اگر بنده برای گرفتن کنترل تلویزیون سیلی محکمی به صورت شما بزنم کدام عقل سلیمی می پذیرد که حضرتعالی یک ” شات گان ” از جیب مبارک خارج کنید و تا فشنگ آخر آن را در حلق حقیر خالی نمائید ؟!!

باور کنید که موضع گیری هیس و قضاوت یکجانبه ی فیلمساز آنهم با عربده های کر کننده اش از آنچه نقل شد مضحک تر است ، چرا که قرار است با تمهیدات جانبدارانه ی فیلمساز ، وجدان و احساسات تماشاگر رای به تبرئه ی دختری بدهد که بخاطر تعرض در ماجرایی ، متجاوز دیگری را در ماجرایی دیگر به قتل می رساند ! با اینهمه اگر شیرین به قصد انتقام ، همان فرد متجاوز کودکی اش را – که اتفاقا کاملا سُر و مُر و گنده و حی و حاضر است – مورد تهاجم قرار می داد بخشی از اینهمه آشفتگی مضمون و شلختگی شخصیت و داستان تعدیل می شد .

متاسفانه ” هیس …. ” علیرغم توفیق در گیشه و انتخاب سوژه ی تاثیرگذار ، نه در فرم و ساختار طَرفی می بندد ، نه در روایت و شخصیت پردازی حرفی دارد ، نه در انتقال دیدگاههایش شیوایی و بلاغت کافی دارد و فقط آنقدر عربده های جگر سوز و هوار های سینمانمایانه ! می کشد که دل مخاطبانش را به خاطر وجود انکار ناشدنی چنین معضل تلخ و سختی به درد می آورد .

پی نوشت : متاسفانه آنچه بیشتر و پیشتر از خود فیلم و مسائل مربوط به آن عمیقا مرا متاثر و اندوهگین ساخت ، حضور دختر بچه های کودک ، خردسال و نوجوانی در سینما بود که به خاطر ضعف دیرینه ی سینمای ما در درجه بندی سنی فیلمها و ناآگاهی یا بی توجهی والدینشان – در مواجهه با آنچه قرار است خود ببینند نه کودکانشان ! – همچنان ادامه دارد . کودکانی که هاج و واج و بیمناک و هراسناک ، داد و جیغهایی دخترکهای همسن و سال خود و جملات بزرگ سالانه ای را روی پرده ای بزرگ به تماشا نشسته بودند که فقط خدا می داند چه استنباطی از مشاهداتشان دارند و این غفلت چه نتایجی برایشان در پی خواهد داشت …

به امید آنکه ما مثلا آدم بزرگها – چه مسئولین سیاستگذار و چه مخاطبین ساده انگار – کمی بیشتر به خود بیاییم !

*فیلمنامه نویس

 

[------------------------]

باید فیلم بسیار جالبی باشه، به محض اینکه فیلمش بیاد میرم می گیرم. از کارهای خانم درخشنده فقط شمعی در باد رو دیدم که البته بسیار هم پسندیدم.

شنیدم خانم درخشنده گفته بوده حاضر بودم تمام زندگیم رو بفروشم فقط بتونم همین فیلم رو بسازم، یعنی اینقدر واسش مهم بوده

 

[rohullah23]

من که ندیدم این فیلمو و نخواهم دید

و میگم که فیلم چرته


من ففط فیلم کمدی دوست دارم

 

[ehsan_iace]

دفاعیه پایانی فریماه تولایی (مریلا زارعی) در دادگاه از شیرین (طناز طباطبایی):

بسم الله رحمن الرحیم-
آقای رییس٬ قضات محترم٬ جناب دادستان٬ شما خودتون مستحضر هستید در دنیا قتل هایی هست به عنوان قتل های زنجیره ای٬ این قتل ها به جز موارد نادر عمدتا توسط پلیس کشف می شن و قاتلین و مجرمین به مجازات عملشون می رسن.چرا؟ چون جسدی وجود داره.چون جنازه ای هست٬ رد و سرنخی هست
اما مجازات قاتل آدمایی مثل موکل من چی می شه؟ متاسفانه این جنایت ها اغلب سال ها طول می کشه تا کشف بشن.نمونه اش چند روز پیش توی روزنامه ای که مطالعه می کردم. یک زن بیچاره ای مورد تهاجم دو مرد دیو صفت قرار گرفته بود که الحمدلله تونسته بود فرار کنه و مستقیما به پلیس شکایت کنه و پلیس ما کمتر از 4 ساعت مجرمین رو دستگیر می کنه و کمتر از 2 ساعت اون دو نفر اقرار می کنن به جرم.
اما کاش همین یک جرم بود. 35 مورد تعرض به زنان این مملکت 35 مورد بدون شکایت
چطور ممکنه ما در این مملکت 35 مورد تعرض داشته باشیم و یک زن حاضر نباشه شکایت کنه. دلیلش چیه؟ دلیلش چیه جناب دادستان؟
دلیلش اینه که قربانی٬ خانواده قربانی به دلیل حفظ آبرو ٬ حفظ آبروی خودشون در خانواده و محیط زندگی بر جنایت جنایتکار سرپوش میزارن و با اون در واقع همدست می شن.
چه چیزی باعث می شه زنی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته سال های سال تهدید و تحقیر و توهین رو با خودش به دوش بکشه و جایی شکایت نکنه.
چه چیزی باعث می شه؟ فکر نمی کنید ریشه در اون اصل همیشگی داره که در گوش ما زنها از اول تا الان زمزمه کردن که هیس! ساکت٬ آرام٬ دختر فریاد نمی زنه٬ دختر داد نمی زنه.
...
و در پایان به عنوان آخرین دفاع حرفی ندارم به جز..به جز گریه برای متهم.

 

[mahdi8063]

ایشون یکم زیاد جو فمنیسم بهشون دست داده :|

شخصا هیس رو دوست داشتم ولی با این فیلم حال نکردم

 

[Sir Pendar]

به قول یکی از دوستان ؛

وکیل فیلم ما، از موکل اش دفاع نمی کند. برایش گریه می کند.
من هم برای این فیلم گریه می کنم، که جزو فیلم های شاخص امسال محسوب می شود و جایزه می گیرد.


///
فروش چند میلیاردی یک فیلم بینگر خوبی یک فیلم نیست! دیدیم که رسوایی 6 میلیاردی شد اما خوب بود؟!
فروش بالای این فیلم بیشتر به دلیل انتخاب موضوعی شبیه تفکرات تهمینه میلانی بوده وگرنه از نظر ساختار سینمایی فیلم بی ارزشی ست و از محتوا در حد یک مستند 30 دقیقه ای...

 

[mondert]

به نظر من هم ساختارش خیلی ضعیف بود و علت پرفروش بودنش تابو شکنی در موضوع فیلم هست.

 

[ehsan_iace]

به قول یکی از دوستان ؛

وکیل فیلم ما، از موکل اش دفاع نمی کند. برایش گریه می کند.
من هم برای این فیلم گریه می کنم، که جزو فیلم های شاخص امسال محسوب می شود و جایزه می گیرد.


///
فروش چند میلیاردی یک فیلم بینگر خوبی یک فیلم نیست! دیدیم که رسوایی 6 میلیاردی شد اما خوب بود؟!
فروش بالای این فیلم بیشتر به دلیل انتخاب موضوعی شبیه تفکرات تهمینه میلانی بوده وگرنه از نظر ساختار سینمایی فیلم بی ارزشی ست و از محتوا در حد یک مستند 30 دقیقه ای...

همین که یک فیلم اجتماعی فروش میلیاردی می‌کنه باعث میشه کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌ها راحتر به سمت ساخت فیلم‌های اجتماعی بروند! نه کمدی‌های هچل هفت!

ضمناً درخشنده کارگردان متوسطی است و مثل ده‌نمکی اون امکانات و پشتیبانی‌های پشت پرده را ندارد!

(من زیاد با فیلم‌های‌اش حال نمی‌کنم ولی همین که راه را برای بقیه باز کنه خیلی خوبه!)

و فیلم ایشان باعث شده روان‌شناس‌ها و جامعه‌شناس‌ها بخاطر اکران این فیلم در تلویزیون و نشریات درباره موضوع تجاوز مطلب بگویند که همین آگاهی دادن به مردم خیلی خوبه!

 

[Sabzine]

همین که یک فیلم اجتماعی فروش میلیاردی می‌کنه باعث میشه کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌ها راحتر به سمت ساخت فیلم‌های اجتماعی بروند! نه کمدی‌های هچل هفت!

ضمناً درخشنده کارگردان متوسطی است و مثل ده‌نمکی اون امکانات و پشتیبانی‌های پشت پرده را ندارد!

(من زیاد با فیلم‌های‌اش حال نمی‌کنم ولی همین که راه را برای بقیه باز کنه خیلی خوبه!)


و فیلم ایشان باعث شده روان‌شناس‌ها و جامعه‌شناس‌ها بخاطر اکران این فیلم در تلویزیون و نشریات درباره موضوع تجاوز مطلب بگویند که همین آگاهی دادن به مردم خیلی خوبه!

درود به همه سروران

رفتن به سمت فیلم هچل هفت یا چنین مضامین ملتهبی مورد علاقه ی خیلی از فیلمسازها هست
اما مهم همراهی ارشاد یا صدا و سیماست که فقط به بعضی نور چشمی ها مثل ده نمکی همچین اجازه ای رو می ده و فیلمی مثل زمهریر که کپی
اخراجی ها بود و خود شمقدری سکانس افتتاحش رو کلید زد مجوز نمایش نگرفت تا امر به حتی کارگردانهای خودی مشتبه نشه

البته در مورد دغدغه ی درخشنده همچین بحثی مصداق نداره چون به خاطر پول و فروش سراغ هیس نرفته و سالهاس که تو این مسیر سیر میکنه
فیلمهای زیادی مثل همین آخرین کارش خوابهای دنباله دار یا بچه های ابدی ساخته که پول دستمزد بازیگرها رو برنگردوند
نکته ی مهمی که باید بهش توجه کرد اینه که جامعه شناس ها و فیلسوفها و روانشناس ها و سیاستمدارها
عموما نگاه متفاوت و درخواست های بسیار کاربردی ای از سینما دارن که یک فیلمساز نباید اینطور باشه
چون اسمش روشه فیلم ساز ... نه جامعه شناس ... متخصص فلان و بهمان ... اولین اصل برای یک فیلم اینه که دراماتیک یا نمایشی باشه
اینکه باعث تحلیل و اشاره به ناهنجاری ها شده درست ولی نباید از محمل و بستر ارائه هم دور شد
البته عقیده ام اینه که سینما و نمایش به خاطر همین فراگیریش هست که تاثیر گذاره و نمیشه به کسی گفت که نه نباید از فلان فیلم خوشت بیاد
سینما یک هنر مردمی هست و مال همه است ... مثل خیلی از صنایع و مسائل نیست که کارشناس و متخصص بگه الا و لابد اینه و اون نیست

علاقه به یه فیلم هم نمودی هست از شرایط فرهنگی شخصیتی هر فرد خصوصا حافظه ی نمایشی و ادبی که مثل ذائقه با گذران یه سری تجربیات شکل می گیره
ارادت

 

[Sir Pendar]

همین که یک فیلم اجتماعی فروش میلیاردی می‌کنه باعث میشه کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌ها راحتر به سمت ساخت فیلم‌های اجتماعی بروند! نه کمدی‌های هچل هفت!

ضمناً درخشنده کارگردان متوسطی است و مثل ده‌نمکی اون امکانات و پشتیبانی‌های پشت پرده را ندارد!

(من زیاد با فیلم‌های‌اش حال نمی‌کنم ولی همین که راه را برای بقیه باز کنه خیلی خوبه!)

و فیلم ایشان باعث شده روان‌شناس‌ها و جامعه‌شناس‌ها بخاطر اکران این فیلم در تلویزیون و نشریات درباره موضوع تجاوز مطلب بگویند که همین آگاهی دادن به مردم خیلی خوبه!

فیلم های کمدی واقعا شریف تر از بسیاری از همین فیلم های مثلا اجتماعی هستند . حداقل اش این است وقتی از در سینما بیرون می روی به اولین هدف سینما که سرگرمی است دست یافته ای و کارگردان جنگ اعصابی برایت براه نیانداخته است!

توی این دوران فیلم های زیادی برچسب درام و اجتماعی خوردند و میلیاردی شدند که در اصل ضد اجتماعی بودند .

کارگردان های ایران دغدغه فروش ندارد چون تهیه کننده ها این دغدغه رو ندارند و سرمایه ساخت فیلم از طرف دولت تامین می شود.
برای همین اگر فرضا فیلم فقط 50 میلیون بفروشد می بینیم که سال بعد آقای/خانم کارگردان فیلم می سازد!

ده نمکی که مطلع هستیم با چه رانت خواری ای و حمایت چه افرادی به این مکان رسیده ست ، پس وقت رو برایش تباه نمی کنم ؛ اما درخشنده هم محدودیتی در ساخت این فیلم نداشت و برعکس با قرار دادن این زمان اکران به نوعی تشویق شد.

در رسانه های ایران برای هر عملی راه باز بوده و است ؛ آن قدر باز که کارگردانی تصمیم می گیرد "زندگی یک خانواده محترم" را بسازد و با استفاده از بودجه کلان سیما فیلم ؛ شنیع ترین و وقیحانه ترین تخیلات خود را مصور می کند .

اما پیرامون این آگاهی دادن ها از طرف روانشناس و جامعه شناسان ؛
من که در رسانه ملی از این آگاهی دادنی که شما فرمودید چیزی ندیدم و نشنیدم و در رسانه های نوشتاری هم تا جایی که خواندم صدای همین روانشناسان بلند بود که اثر مخربی روی بازیگران کودک فیلم گذاشته می شود و آمار تعرض به کودکان پسر بیشتر است .

در یک عبارت هیس ، اثر مهمی است ، اما بسیار ناچیز ، همراه با چاشنی تحریف قانون ست تا اشک مخاطب را بزور جاری کند.

 

[amme joon]

کلا شما تو این کشور یه فیلم بساز موضوعش درباره روابط نامشروع باشه فروشش میلیاردی میشه

 

[ansar]

بنده ندیده ام اما فیلمی تبلیغاتی و سیاه نما می باشد تا فضای جامعه اسلامی را فضایی مسموم و آلوده به هوس های منحرف جنسی به تصویر بکشد.

 

[ehsan_iace]

بنده ندیده ام اما فیلمی تبلیغاتی و سیاه نما می باشد تا فضای جامعه اسلامی را فضایی مسموم و آلوده به هوس های منحرف جنسی به تصویر بکشد.

میشه ندیده از فیلم ایراد نگیرید!

شما کنار خیابان چند دقیقه‌ایی بایست ببین تو همون چند دقیقه چند تا ماشین جلوی دخترها و خانم‌ها می‌ایستند و برای‌شان بوق می‌زنند تا سوارشان کنند تا نظرت درباره اون فضا، یک مقدار واقعی‌تر بشه!

 

[ehsan_iace]

فیلم های کمدی واقعا شریف تر از بسیاری از همین فیلم های مثلا اجتماعی هستند . حداقل اش این است وقتی از در سینما بیرون می روی به اولین هدف سینما که سرگرمی است دست یافته ای و کارگردان جنگ اعصابی برایت براه نیانداخته است!

توی این دوران فیلم های زیادی برچسب درام و اجتماعی خوردند و میلیاردی شدند که در اصل ضد اجتماعی بودند .

کارگردان های ایران دغدغه فروش ندارد چون تهیه کننده ها این دغدغه رو ندارند و سرمایه ساخت فیلم از طرف دولت تامین می شود.
برای همین اگر فرضا فیلم فقط 50 میلیون بفروشد می بینیم که سال بعد آقای/خانم کارگردان فیلم می سازد!

ده نمکی که مطلع هستیم با چه رانت خواری ای و حمایت چه افرادی به این مکان رسیده ست ، پس وقت رو برایش تباه نمی کنم ؛ اما درخشنده هم محدودیتی در ساخت این فیلم نداشت و برعکس با قرار دادن این زمان اکران به نوعی تشویق شد.

در رسانه های ایران برای هر عملی راه باز بوده و است ؛ آن قدر باز که کارگردانی تصمیم می گیرد "زندگی یک خانواده محترم" را بسازد و با استفاده از بودجه کلان سیما فیلم ؛ شنیع ترین و وقیحانه ترین تخیلات خود را مصور می کند .

اما پیرامون این آگاهی دادن ها از طرف روانشناس و جامعه شناسان ؛
من که در رسانه ملی از این آگاهی دادنی که شما فرمودید چیزی ندیدم و نشنیدم و در رسانه های نوشتاری هم تا جایی که خواندم صدای همین روانشناسان بلند بود که اثر مخربی روی بازیگران کودک فیلم گذاشته می شود و آمار تعرض به کودکان پسر بیشتر است .

در یک عبارت هیس ، اثر مهمی است ، اما بسیار ناچیز ، همراه با چاشنی تحریف قانون ست تا اشک مخاطب را بزور جاری کند.

انتظار داری فیلمی که درباره تجاوز است مفرح و سرگرم کننده باشه؟! یا زیاد ناراحت کننده نباشه!

من در برنامه اردیبهشت شبکه 4 یک برنامه با حضور درخشنده و یک روان‌شناس دیدم که درباره موضوع تجاوز بود

در مجله‌ها هم در هفته‌نامه همشری جوان، همشهری تندرستی و همشهری مثبت و چلچراغ و هفته نامه سلامت در 2 هفته اخیر درباره این مسئله مطلب کار شده است و از سر و صدای روانشناس‌ها هم در آن‌ها خبری نبود!

ولی کلاً بهترین فیلم دنیا هم به نظر بعضی منتقدها فیلم‌های خوبی نیستند و دو نفر ممکنه یک فیلم را ببینند یکی خوشش بیاد یکی از دیدن‌اش پشیمان بشه!

یک مطلب دیگه اینکه معمولاً در فیلم‌های ایرانی یک واقعه تلخ را آنقدر بد نشان می‌دهند که بیننده ممکنه طاقت این همه تنش و فشار را نداشته باشه در صورتی که کمتر فیلم هالیوودی است که همچین خصوصیتی را داشته باشه! (نگی این حرف‌ات با جمله اول‌ات تناقض داره!)

ولی من کلاً وکیل مدافع این فیلم و هیچ فیلم دیگری نیستم و همه می‌تونند از این فیلم بدشان بیاد!