این آخر سالی
همه در حال کار و بارها و گاهی فکر کردن به اینکه امسال چه سالی بود، هستن
همیشه ته همه ی سالها هممون یاد عزیزانی می افتیم که از دستشون دادیم و مرگ را هیچ مجالی نیست!
خوب برای ما فوتبالی ها
ایرانی ها
مرگ اسطوره ها دردناک ترین هست،چون به تعداد انگشتان یک دست اسطوره های واقعی داریم!
تا همیشه در یاد ما خواهد بود خرداد تلخ سال 90 رو و پر کشیدن حجازی رو
خودم هیچ وقت اون روز رو یادم نمیره
و جایی که بغضم ترکید،زمانی بود که برنامه ی با شما بی بی سی داشت ویدئوهای ارسالی مردم رو از بیمارستان و اطراف خونه حجازی پخش می کرد و تو یکی از ویدئو ها مردم در خونه حجازی با گریه می گفتن؛
حجازی خوااااابه...
اسطوره ای دیگر از بین ما رفت و ما موندیم و ستاره های پوشالی این روزگار
یادش تا همیشه زنده خواهد بود
به امید اینکه قدر اسطوره های زنده را بدانیم
و موقع مرگشون فقط برای ادای آدم های خوب رو در آوردن از اونها یاد نکنیم!
موقعی که حجازی رفت تو صفحه فیس بوکم چیزی نوشتم که اینجا باز می نویسمش:
مرد همیشه شاکی روزگار،شکایتت رفتنت را به که باید گفت
