درود
امروز فرصتی دست داد یه بار دیگه خلاصه ای از بازی رو نگاه کنم و اینک چقدر بیشتر از پیش به خود میبالم که جواهری چون فرهاد مجیدی کاپیتان و بزرگ آبی دلانه اینم چند نکته در همین خصوص :
اول اینکه کاپیتان وقتی با تیزهوشی فراوان پنالتی گرفت با وجود اینکه میتونست خودش رو باز گلزن داربی کنه و آمار گلزنیش رو بالاتر ببره با سعه صدر فراوان اون رو به مجتبی جباری سپرد تا بعد از اون مصاحبه کذائی حساسیت ها رو کمتر از پیش کنه
گل سوم هم با درایت کاپیتان حاصل شد چون آندو همونطور که خودش هم اشاره کرده پاس رو برای فرهاد داده بود ( تو عکس هم نگاهش به فرهاده )ولی اون با ایستادن و حرکت نکردن خودش داور رو از اشتباه احتمالی دور کرد چون اگه فرهاد هم حضور ذهن و تیزهوشی نداشت و می دوید داور که به صحنه هم نزدیک بود قطعا سوت آفساید میزد صحنه ها رو ببینید :
در ضمن باز هم با سعه صدر فراوان و دادن وعده کاپیتانی به بازیکنی جوان انگیزه ش رو برای گلزنی صد چندان کرد و دیدید که باعث گلزنیش هم شد کاری که شاید خیلی از بزرگان بهش فکر هم نکنن
به راستی نباید بخاطر حضور کاپیتان شیرفرهاد دوست داشتنی تو تیم مورد علاقه مون به خود ببالیم ؟؟