کل کل از نوع جهانی !!!

[rms]

فکر میکنم معیار این انتخاب موفقیت تیم ملی اسپانیا بوده

یحتمل واسه این مارسلو، مسی، کریس رونالدو، دنی آلوس هم تو این تیم بودن :happy:

 

[sara__joon]

با درآمدهای ناعادلانه ای که این دو تا تیم دارن باید هم بهترین ها رو جمع کنن! اگه غیر از این باشه جای تعجب داره.
همونطور که گفتم اگه حق پخش رو عادلانه مثل سایر لیگ ها تقسیم کنن این دو باشگاه باید کاسه گدایی دست بگیرن تا بتونن حقوق بازیکن هاشون رو بدن

 

[S.M.H]

دني الوز ذخيره ادريانو نبود مگه ؟ :دي

 

[Snatch]

تیم سال اینا بودند!!!!!!
چه چیزا
کلا فیفا زیاد دل خوشی از اتحادیه فوتبال انگلستان نداره.
تو مراسم انتخاب بهترین ها الطافشون متوجه لیگ های دیگه هست. به نظر شما قهرمان اروپا نباید تو تیم سال یه نماینده داشته باشه؟
خلاصه لیگ جزیره مثل NBA می‌مونه. بهتره با هیچ لیگ دیگه ای مقایسه نشه مخصوصا لالیگا
مسخره ست لیگ برتر انگلستان رو با لیگ های دیگه مقایسه کردن.

 

[mehrdad201]

اینکه کل تیم از لالیگا انتخاب شد اصلا جالب نبود.

ادمهایی مثل دروگبا ، پیتر چک (با وجود همه خوش شانسی هاش)

مربی هایی مثل یورگن کلوب حداقل میتوستند کاندید بشن. البته دلبوسکه واقعا مربی شایسته ای هست.

مارسلو و دنی الوز به نظر من اصلا شایسته نبودند. پیرلو هم نسبت به ژابی و ژابی الونسو محق تر بود که تو تیم باشه.

 

[rms]

با درآمدهای ناعادلانه ای که این دو تا تیم دارن باید هم بهترین ها رو جمع کنن! اگه غیر از این باشه جای تعجب داره.
همونطور که گفتم اگه حق پخش رو عادلانه مثل سایر لیگ ها تقسیم کنن این دو باشگاه باید کاسه گدایی دست بگیرن تا بتونن حقوق بازیکن هاشون رو بدن

آخه سارا جون، شما هم گیری میدیا، گیریم حق پخش تلوزیونی هم مساوی شد، آخه بازیکن سازی حق پخش تلوزیونی نمیخواد، عــــرضــــه میخواد که خیلیا ندارن.:happy:
خدارو شکر 11 تا بازیکن تیم پایه ای رو تو زمین میتونیم بذاریم و مشکلی هم پیش نمیاد. مگه الکسیس سانچز، داوید ویا یا سسک واسه بارسا چه کار بزرگی کردن؟ بیخود به خودتون دلداری ندید، فاصله ی بارسا با تیم های دیگه ی اروپایی خیلی زیاد تر از این حرفاست.
شما یه سر بزنی میبینی که تاریخچه ی بهترین بازیکنان جهان، چه از نظر نفر اول و دوم و پر افتخار ترین تیم در مجموع کامپلیت در اختیار بارساست. منچستر اثری ازش نیست. اون موقع که پلاتینی و سپ بلاتر نبودن که. اما اگه اصرار دارید اینطوری خودتون رو توجیه کنید من کمکی نمیتونم بکنم :happy:

اینکه کل تیم از لالیگا انتخاب شد اصلا جالب نبود.

ادمهایی مثل دروگبا ، پیتر چک (با وجود همه خوش شانسی هاش)

مربی هایی مثل یورگن کلوب حداقل میتوستند کاندید بشن. البته دلبوسکه واقعا مربی شایسته ای هست.

مارسلو و دنی الوز به نظر من اصلا شایسته نبودند. پیرلو هم نسبت به ژابی و ژابی الونسو محق تر بود که تو تیم باشه.

مهرداد جان، با اینکه طرفدار بارسا هستم اما خوب بردن جام ملت ها ارزش خیلی بیشتری از جام قهرمانان داره و کاسیاس واقعا دروازه بان بهتریه. و اما دروگبا، ایشون بجز یکی دوتا بازی کار خیلی بزرگی انجام نداد، فرض رو بر این بگیریم که انجام داد، شما خودت بودی حاضر بودی سه بازیکن بزاری تو خط حمله و مسی، فالکائو یا رونالدو رو روی نیمکت بنشونی؟ واقعا شدنی نیست.
بنظر من یوردی آلبا خیلی شایسته تر از مارسلو بود، حتی بالزارتی تیم ملی ایتالیا هم خیلی خوب بود. واقعا تو جام ملتها بی نظیر بود.
پیرلو هم بدون شک حقش بود. اما گل ژابی آلونسو به فرانسه یه جورایی پررنگش کرد ولی پیرلو که یه چیز دیگست
اما دنی آلوز، سال ناموفقی داشت، اما واقعیت اینه که الان دفاع راست بهتری از نظر اسم و رسم و کیفیت بازی سراغ نداریم حداقل هنوز به اون اسم و رسم نرسیده.

 

[seyyed mohammad]

آخه سارا جون، شما هم گیری میدیا، گیریم حق پخش تلوزیونی هم مساوی شد، آخه بازیکن سازی حق پخش تلوزیونی نمیخواد، عــــرضــــه میخواد که خیلیا ندارن.:happy:
خدارو شکر 11 تا بازیکن تیم پایه ای رو تو زمین میتونیم بذاریم و مشکلی هم پیش نمیاد. مگه الکسیس سانچز، داوید ویا یا سسک واسه بارسا چه کار بزرگی کردن؟ بیخود به خودتون دلداری ندید، فاصله ی بارسا با تیم های دیگه ی اروپایی خیلی زیاد تر از این حرفاست.
شما یه سر بزنی میبینی که تاریخچه ی بهترین بازیکنان جهان، چه از نظر نفر اول و دوم و پر افتخار ترین تیم در مجموع کامپلیت در اختیار بارساست. منچستر اثری ازش نیست. اون موقع که پلاتینی و سپ بلاتر نبودن که. اما اگه اصرار دارید اینطوری خودتون رو توجیه کنید من کمکی نمیتونم بکنم :happy:



مهرداد جان، با اینکه طرفدار بارسا هستم اما خوب بردن جام ملت ها ارزش خیلی بیشتری از جام قهرمانان داره و کاسیاس واقعا دروازه بان بهتریه. و اما دروگبا، ایشون بجز یکی دوتا بازی کار خیلی بزرگی انجام نداد، فرض رو بر این بگیریم که انجام داد، شما خودت بودی حاضر بودی سه بازیکن بزاری تو خط حمله و مسی، فالکائو یا رونالدو رو روی نیمکت بنشونی؟ واقعا شدنی نیست.
بنظر من یوردی آلبا خیلی شایسته تر از مارسلو بود، حتی بالزارتی تیم ملی ایتالیا هم خیلی خوب بود. واقعا تو جام ملتها بی نظیر بود.
پیرلو هم بدون شک حقش بود. اما گل ژابی آلونسو به فرانسه یه جورایی پررنگش کرد ولی پیرلو که یه چیز دیگست
اما دنی آلوز، سال ناموفقی داشت، اما واقعیت اینه که الان دفاع راست بهتری از نظر اسم و رسم و کیفیت بازی سراغ نداریم حداقل هنوز به اون اسم و رسم نرسیده.

هرهرهر،جك سال!!!!يك اريك كانتونا به تاريخ كل باشگاتون ميرزه،ديگه از ديويد بكام و ... چيزي نميگم.

 

[mehrdad201]

آخه سارا جون، شما هم گیری میدیا، گیریم حق پخش تلوزیونی هم مساوی شد، آخه بازیکن سازی حق پخش تلوزیونی نمیخواد، عــــرضــــه میخواد که خیلیا ندارن.:happy:
خدارو شکر 11 تا بازیکن تیم پایه ای رو تو زمین میتونیم بذاریم و مشکلی هم پیش نمیاد. مگه الکسیس سانچز، داوید ویا یا سسک واسه بارسا چه کار بزرگی کردن؟ بیخود به خودتون دلداری ندید، فاصله ی بارسا با تیم های دیگه ی اروپایی خیلی زیاد تر از این حرفاست.
شما یه سر بزنی میبینی که تاریخچه ی بهترین بازیکنان جهان، چه از نظر نفر اول و دوم و پر افتخار ترین تیم در مجموع کامپلیت در اختیار بارساست. منچستر اثری ازش نیست. اون موقع که پلاتینی و سپ بلاتر نبودن که. اما اگه اصرار دارید اینطوری خودتون رو توجیه کنید من کمکی نمیتونم بکنم :happy:



مهرداد جان، با اینکه طرفدار بارسا هستم اما خوب بردن جام ملت ها ارزش خیلی بیشتری از جام قهرمانان داره و کاسیاس واقعا دروازه بان بهتریه. و اما دروگبا، ایشون بجز یکی دوتا بازی کار خیلی بزرگی انجام نداد، فرض رو بر این بگیریم که انجام داد، شما خودت بودی حاضر بودی سه بازیکن بزاری تو خط حمله و مسی، فالکائو یا رونالدو رو روی نیمکت بنشونی؟ واقعا شدنی نیست.
بنظر من یوردی آلبا خیلی شایسته تر از مارسلو بود، حتی بالزارتی تیم ملی ایتالیا هم خیلی خوب بود. واقعا تو جام ملتها بی نظیر بود.
پیرلو هم بدون شک حقش بود. اما گل ژابی آلونسو به فرانسه یه جورایی پررنگش کرد ولی پیرلو که یه چیز دیگست
اما دنی آلوز، سال ناموفقی داشت، اما واقعیت اینه که الان دفاع راست بهتری از نظر اسم و رسم و کیفیت بازی سراغ نداریم حداقل هنوز به اون اسم و رسم نرسیده.

در مورد خط حمله و کاسیاس حق رو به شما میدم. انتخاب دلبوسکه هم به نظر من بهترین انتخاب بود. اسپانیا رو قهرمان یورو کرد. اونم با سیستم جدید 4 6

من فقط مشکلم انتخاب مارسلو ، دنی الوز و ژابی الونسو هست. این 3 تا خوب هستند اما بازیکنای بهتری هم بودند. بخصوص در مورد مارسلو و دنی الوز. دنی الوز سال 2012 اصلا سال خوبی نداشت. مارسلو هم که فقط 3 ماهش مصدوم بود. ژابی الونسو خیلی بازیکن خوبیه اما به نظر من سطحش در خط میانه از امثال پیرلو (البته پیرلو نمیدونم هافبک دفاعیه یا نه) و یحیی توره پایین تره.

خداییش تو هافبک دفاعی یکی یحیی توره ، یکی هم بوسکتس (به خاطر سبک خاص بازیش در بازی سازی و مهارتش در خراب کردن بازی حریف)

 

[rms]

در مورد خط حمله و کاسیاس حق رو به شما میدم. انتخاب دلبوسکه هم به نظر من بهترین انتخاب بود. اسپانیا رو قهرمان یورو کرد. اونم با سیستم جدید 4 6

من فقط مشکلم انتخاب مارسلو ، دنی الوز و ژابی الونسو هست. این 3 تا خوب هستند اما بازیکنای بهتری هم بودند. بخصوص در مورد مارسلو و دنی الوز. دنی الوز سال 2012 اصلا سال خوبی نداشت. مارسلو هم که فقط 3 ماهش مصدوم بود. ژابی الونسو خیلی بازیکن خوبیه اما به نظر من سطحش در خط میانه از امثال پیرلو (البته پیرلو نمیدونم هافبک دفاعیه یا نه) و یحیی توره پایین تره.

خداییش تو هافبک دفاعی یکی یحیی توره ، یکی هم بوسکتس (به خاطر سبک خاص بازیش در بازی سازی و مهارتش در خراب کردن بازی حریف)

منم تو پست قبل اشاره کردم، سال 2012 بدترین سال دنی آلوز در بارسا بوده، باور کن بدون هیچ جانبداری، الان هرچی فکر میکنم بازیکن شاخصی رو تو این پست نمیتونم نام ببرم. پست کم فروغی بوده مخصوصا در این چند سال، اگه گزینه ی خاصی رو مد نظر داری ذکر کن چون واقعا حافظم اینجا نم کشیده
در مورد یحیی توره و پیرلو هم کاملا درست اشاره کردی، مخصوصا نقش توره در قهرمانی سیتی.

 

[rms]

اصلا شما به اخلاق چي كار داري؟زندگي خصوصي هركس به خودش مربوطه با اينكه اصلا در اين موردهايي كه گفتيد مطمئن نيستم.
شما داري ميگي لاماسيا فقط بازيكن سازه،جمع كنيد اين لاماسيارو،لاماسيايي كه همه زيربناش توسط سيستم توتال فوتبال هلند بنا شده،برين خدارو شكر كنيد كه همين سيستم رو بنا كردند،وگرنه قهرماني دنيا كه هيچ ،قهرماني ... بدست نمي اورديد.هر موقع سيستم جامع از خودتون درست كرديد بعد اظهار فضل كنيد.
دليل اين ادعا هم ٣ تا از قهرمانياتون تو همين ١٠ سال اخير بوده،وگرنه قبلا چيز به خصوصي نداشتيد البته قبل ١٩٩٠.

مطمئن باش سمبل هر باشگاهی در هر جای دنیا تبلور یه سری ویژگی های ورزشی، فنی، اخلاقی هستش. خیلی ساده بگم، یه الگو.
در مورد قبل دهه ی نود.
فقط با آمار پاسختون رو میدم
با های لایت زرد موفقیت های قبل دهه ی 90 رو مشخص کردم.

موفقیت های بارسا در اروپا:



و موفقیت های منچستر در اروپا :





نتیجه گیری:
بدون توتال فوتبال هلند و لاماسیا باز هم از بعضی تیم ها سرتر بودیم، هستیم و ....

 

[f@rzad]

دوستان چند نکته رو رعایت کنن ، مهمترینش اینکه بک گراند تفکری ما از کل کل بیشتر شوخی و دوستی یه تا کل خوابوندن و رو کم کنی ، پس دوستان حد معقولی رو برای بحث هاشون در نظر بگیرن تا همه با لبخند و رضایت این تاپیک رو ترک کنن .

پاینده باشید ..

 

[seyyed mohammad]

مطمئن باش سمبل هر باشگاهی در هر جای دنیا تبلور یه سری ویژگی های ورزشی، فنی، اخلاقی هستش. خیلی ساده بگم، یه الگو.
در مورد قبل دهه ی نود.
فقط با آمار پاسختون رو میدم
با های لایت زرد موفقیت های قبل دهه ی 90 رو مشخص کردم.

موفقیت های بارسا در اروپا:



و موفقیت های منچستر در اروپا :





نتیجه گیری:
بدون توتال فوتبال هلند و لاماسیا باز هم از بعضی تیم ها سرتر بودیم، هستیم و ....

تمام جام هاي چمپونزليگ بعد ٩٠هه(جام در جام و يوفا حساب نميشه،چون به مراتب ارزشش و سختيش از چمپونزليگ كمتره)پس به حرفم رسيدي؟

 

[rms]

تمام جام هاي چمپونزليگ بعد ٩٠هه(جام در جام و يوفا حساب نميشه،چون به مراتب ارزشش و سختيش از چمپونزليگ كمتره)پس به حرفم رسيدي؟

اصرارت من رو کشته
قبل از اینکه جام باشگاه های اروپا به این شکل و سیاق از دهه ی نود شکل بگیره ، تفاوت زیادی بین لیگ های اروپایی وجود نداشت، یه تیم قهرمان لیگ در لیگ قهرمانان اون موقع بازی میکرد و تیم های دوم سوم در جام های دیگه. درست یادم نمیاد، اگر که دوستانی که مطلع هستن ذکر کنن ممنون میشم.
این اختلاف شدید جام یوفا و جام باشگاهها از دهه ی 90 شکل گرفت. چون تیم های مثلا تا 4م لیگ های معتبر مجوز لیگ قهرمانان دارن و پایین تر ها جام یوفا. دوست ندارم بگم اما دقیقا برعکس برداشت شما بوده

 

[mondert]

رکورد پله رکورد گرد مولر و حالا رکورد برنده شدن توپ طلا، چه سال رویایی بود برای مسی
تیم منتخب سال هم تمام لالیگایی بود و این در نوع خودش جالبه
فکر نمی کنم پیش از این هیچ لیگی تمام بازیکنان سال رو در خودش جا داده باشه.
برنده توپ طلا هم تا حالا از لیگ انگلیس نبوده چه برسه تمام تیم منتخب اونوقت بعضیا ادعا می کنن بهترین لیگ دنیاست!

 

[miladwwe]

پس کریستیانو رونالدو سال 2008 چی بود

 

[mondert]

پس کریستیانو رونالدو سال 2008 چی بود

فقط همون 1 بار بود!
لالیگا 13 بار و کالچیو 8 بار بوده!
اینم لیست برندگان از ابتدا تا کنون

FIFA World Player of the Year - Wikipedia, the free encyclopedia

اینم برندگان توپ طلای اروپا که در این مورد حتی سهم بوندسلیگا هم از لیگ برتر بیشتر هست.

1956:استنلی ماتیوس_انگلیس_بلاک پول
1957:دی اســــتفا نو-اسپانیا-آرژانتین-رئال مادرید
1958:ریــموند کــو پــا-فــــــر انــســـه رئال مادرید
1959:آلفردو دی استفانو-اسپانیا-آرژانتین-رئال مادرید
1960-لــوییــس ســوارز-اســــپــا نــیــا-بارسلونــــا
1961:عمر سیوری-آرژانتین-یوونتوس
1962جوزف ماسویوست-چک اسلواکی-دوکلاپراک
1963:لئو یاشین-شوروی-دینامو مسکو
1964:دنیس لاو-اسکاتلند-منچستریونایتد
1965:اوزه بیو-پرتغال-بنفیکا ، لیسبون
1966:بابی چارلتون-انگلیس-منچستریونایتد
1967:فلورین آلبرت-مجارستان-فرنس واروش
1968:جورج بست-ایرلند-منچستریونایتد
1969:جیانی ریورا-ایتالیا-آ ث میلان
1970:گرد مولر-آلمان-بایرن مونیخ
1971:یوهان کرایف-هلند-آژاکس آمستردام
1972:فرانس بکن بوئر-آلمان-بایرن مونیخ
1973:یوهان کرایف-هلند-آژاکس،بارسلونا
1974:یوهان کرایف-هلند-آژاکس،بارسلونا
1975:اولگ بلوخین-شوروی-دیناموکیف
1976:فرانس بکن بو ئر-آلمان-بایرن مونیخ
1977:آلن سیمونسن-سویس-مونشن گلاد باخ
1978:کوین کیگان-انگلیس-هامبورگ
1979:کوین کیگان-انگلیس-هامبورگ
1980:کارل هاینس رومنیگه-آلمان-بایرن مونیخ
1981:کارل هاینس رومنیگه-آلمان-بایرن مونیخ
1982:پائولوروسی-ایتالیا-یوونتوس
1983:میشل پلاتینی-فرانسه-یوونتوس
1984:میشل پلاتینی-فرانسه-یوونتوس
1985:میشل پلاتینی-فرانسه-یوونتوس
1986:ایگوربلانوف-شوروی-دیناموکیف
1987:رودگولیت-هلند-آیندهوون،آث میلان
1988:مارکو فان باستن-هلند-آث میلان
1989:مارکو فان باستن-هلند-آث میلان
1990:لوتهار ماتیوس-آلمان-اینترمیلان
1991:ژان پیر پاپن-فرانسه-مارسی
1992:مارکو فان باستن-هلند-آث میلان
1993:روبرتو باجو-ایتالیا-یوونتوس
1994:هریستو استویچکوف-بلغارستان-بارسلونا
1995:ژورژ وه آ-لیبریا-پاری سن ژرمن-آث میلان
1996:ماتیوس سامر-آلمان-دورتموند
1997:رونالدو-برزیل-اینتر میلان
1998:زین الدین زیدان-فرانسه-یوونتوس
1999:ریوالدو-برزیل-بارسلونا
2000:لوییس فیگو-پرتغال-رئال مادرید،بارسلونا
2001:لوییس فیگو-پرتغال-رئال مادرید
2002:رونالدو-برزیل-اینتر میلان،رئال مادرید
2003:پاول ندود-چک-یوونوس
2004:آندره شوچنکو-اوکراین-آث میلان
2005:رونالدینیو-برزیل-بارسلونا
2006:فابیو کانا وارو-ایتالیا-یوونتوس،رئال مادرید
2007:کا کا-برزیل-آث میلان
2008:کریستیانو رونالدو-پرتغال-منچستریونایتد
2009:لیونل مسی-آرژانتین-بارسلونا

 

[seyyed mohammad]

داستان را که میدانید ، او که برای چهارمین بار پیاپی مرد سال فوتبال جهان شد و رکوردهای شکسته و عظمتی که بر آن صحه میگذارند و مقایسه های تکراری او با بهترین های تاریخ و بلا بلا بلا .

این یادداشت، نوشته علی امیری فر می باشد و قطعا بازتاب دهنده نظرات نویسنده این یادداشت است و موضع رسمی سایت به حساب نمی‌آید.

انتخاب مجدد تو به همان اندازه خسته کننده بود که فوتبال امروز هم . که دنیای امروز هم . که انتخاب جاستین بیبر به عنوان بهترین خواننده و اتحادیه اروپا به عنوان فاتح جایزه نوبل هم .

 پرفکت بودن تو نیست که تو را خسته کننده میکند. هرکسی به نبوغ تو صحه میگذارد . تو انتخاب عامه ی انتخاب کنندگانی .  تو کاریزمای تیمت نیستی ، تو کسی نیستی که بتوانی کسی را تهییج کنی . تو مارادونا نخواهی شد و تنهای در حد و اندازه های مسی ، نابغه جریان نساز فوتبال باقی میمانی . تو مارادونایی نمیشوی که خوب در فیلم " ماردونا ، دست خدا " به یاد داریم پیش از بازی با انگلستان چطور چیزی دیگر از بازیکنان کشورش با فریاد آرجنتینا ، آرجنیتینا در رختکن ساخت . تو هیچ گاه آغاز چیزی نبودی و پایان آن نیز هم . به تو میخندند اگر بخواهی مانند او مولف باشی . که بخواهی جریان ساز باشی . که بخواهی پادشاه زمین باشی . که بخواهی پادشاه فوتبال باشی .

هرکسی در هر جایی با هر جنبه ی دیدی تو را درک میکند و آرزوهای دست نیافته خود را در تو با چشم های براق نظاره میکند. مقایسه ها تمامی ندارند و این بار مقایسه تو با پسرک بد و پر تلاش پرتغالی . غرورش تو ذوق میزند و درک او به همان اندازه سخت است که خود را به جای او گذاشتن که او را دوست داشتن نیز هم . تو برعکس او حرفی از پول نمیزنی ، تو کسی را به ساکت بودن نمیخانی ، تو حرف از رفتن و دل کندن نمیزنی ، تو حرف از شادی خود برای بردن جایزه برای هم تیمی خود میزنی . لااقل او  صادقانه تر رفتار میکند . حکایت انتخاب بین رز و کاکتوس است . حکایت انتخاب بین یک فیلم پیچیده ی فلسفی با پایانی تراژدیک و یک فیلم رومنس عامیانه با پایانی خوب است.  

لیونل ؛ تو مرد تصمیم های بزرگ نیستی . مرد آزمودن خود در جایی غیر نیستی . به همه داشته هایت راضی ای . حکایت تو حکایت عقل کلی است که از دادن تست IQ  سر باز میزند . چه بسا بازنده ی این نبرد نباشی اما فکر اینکه  اگر جواب خوب نباشد همه چیز را خواهی باخت است که از تو این را ساخته است. حکایت تو در تیم ملی هم دست کمی از این داستان ندارد . روزهای بزرگ فوتبال همان روزهای جام جهانی هستند که در سابقه ات یک نظاره ی حذف از روی نیمکت و یک حذف این بار در زمین و به همان اندازه بی اثر دیده میشود . جام جهانی تنها عرصه کیفیت ها نیست و فوتبال با چاشنی جان دادن برای پیراهن و هوادارانی است که در سراسر کشور چشم به استوک های آنها دوخته اند ، بازی نمیشود ، جنگیده میشود  ! گروسو هایی که هیچگاه جز در آنجا که باید، از تو بهتر نبوده و نخواهند بود .     

تو را دوست ندارم همان طور که تمام انتخاب های فرمالیته را نیز هم . تو را دوست ندارم همان طور که تمام عامه پسندانه ها را هم . تو را دوست ندارم همان طور که فوتبال مبتنی بر پول و بی احساس امروز را نیز هم .  

 
پ.ن:اين مطلب نظرات من نيست،من با توپ طلا دادن به مسي موافقم،ولي با اينجاي مقاله موافقم كه مسي شخصيت كاريزماتيك قهرماني جام جهاني رو نداره،اگر ٢٠١٤ جام رو گرفت،من همين جا حرفم رو پس ميگيرم.

 

[Snatch]

حقیقتی توش نهفته بود که یه مشت جو زده هیچوقت نمیفهمند.
جناب آقایون عزیز که استاد فیلتر کردن و پاک کردن پست هستین لطفا ترتیب این پست رو هم بدین. باشد که رستگار شوید.
از شبکه بارسا تی وی کم کشیدیم اینجا هم دست کمی نداره.
آزادی بیان مفهومی ست که هیچوقت تو کله بعضیا نمیره
متاسفم براتون

 

[rms]

داستان را که میدانید ، او که برای چهارمین بار پیاپی مرد سال فوتبال جهان شد و رکوردهای شکسته و عظمتی که بر آن صحه میگذارند و مقایسه های تکراری او با بهترین های تاریخ و بلا بلا بلا .

این یادداشت، نوشته علی امیری فر می باشد و قطعا بازتاب دهنده نظرات نویسنده این یادداشت است و موضع رسمی سایت به حساب نمی‌آید.

انتخاب مجدد تو به همان اندازه خسته کننده بود که فوتبال امروز هم . که دنیای امروز هم . که انتخاب جاستین بیبر به عنوان بهترین خواننده و اتحادیه اروپا به عنوان فاتح جایزه نوبل هم .

 پرفکت بودن تو نیست که تو را خسته کننده میکند. هرکسی به نبوغ تو صحه میگذارد . تو انتخاب عامه ی انتخاب کنندگانی .  تو کاریزمای تیمت نیستی ، تو کسی نیستی که بتوانی کسی را تهییج کنی . تو مارادونا نخواهی شد و تنهای در حد و اندازه های مسی ، نابغه جریان نساز فوتبال باقی میمانی . تو مارادونایی نمیشوی که خوب در فیلم " ماردونا ، دست خدا " به یاد داریم پیش از بازی با انگلستان چطور چیزی دیگر از بازیکنان کشورش با فریاد آرجنتینا ، آرجنیتینا در رختکن ساخت . تو هیچ گاه آغاز چیزی نبودی و پایان آن نیز هم . به تو میخندند اگر بخواهی مانند او مولف باشی . که بخواهی جریان ساز باشی . که بخواهی پادشاه زمین باشی . که بخواهی پادشاه فوتبال باشی .

هرکسی در هر جایی با هر جنبه ی دیدی تو را درک میکند و آرزوهای دست نیافته خود را در تو با چشم های براق نظاره میکند. مقایسه ها تمامی ندارند و این بار مقایسه تو با پسرک بد و پر تلاش پرتغالی . غرورش تو ذوق میزند و درک او به همان اندازه سخت است که خود را به جای او گذاشتن که او را دوست داشتن نیز هم . تو برعکس او حرفی از پول نمیزنی ، تو کسی را به ساکت بودن نمیخانی ، تو حرف از رفتن و دل کندن نمیزنی ، تو حرف از شادی خود برای بردن جایزه برای هم تیمی خود میزنی . لااقل او  صادقانه تر رفتار میکند . حکایت انتخاب بین رز و کاکتوس است . حکایت انتخاب بین یک فیلم پیچیده ی فلسفی با پایانی تراژدیک و یک فیلم رومنس عامیانه با پایانی خوب است.  

لیونل ؛ تو مرد تصمیم های بزرگ نیستی . مرد آزمودن خود در جایی غیر نیستی . به همه داشته هایت راضی ای . حکایت تو حکایت عقل کلی است که از دادن تست IQ  سر باز میزند . چه بسا بازنده ی این نبرد نباشی اما فکر اینکه  اگر جواب خوب نباشد همه چیز را خواهی باخت است که از تو این را ساخته است. حکایت تو در تیم ملی هم دست کمی از این داستان ندارد . روزهای بزرگ فوتبال همان روزهای جام جهانی هستند که در سابقه ات یک نظاره ی حذف از روی نیمکت و یک حذف این بار در زمین و به همان اندازه بی اثر دیده میشود . جام جهانی تنها عرصه کیفیت ها نیست و فوتبال با چاشنی جان دادن برای پیراهن و هوادارانی است که در سراسر کشور چشم به استوک های آنها دوخته اند ، بازی نمیشود ، جنگیده میشود  ! گروسو هایی که هیچگاه جز در آنجا که باید، از تو بهتر نبوده و نخواهند بود .     

تو را دوست ندارم همان طور که تمام انتخاب های فرمالیته را نیز هم . تو را دوست ندارم همان طور که تمام عامه پسندانه ها را هم . تو را دوست ندارم همان طور که فوتبال مبتنی بر پول و بی احساس امروز را نیز هم .  

 
پ.ن:اين مطلب نظرات من نيست،من با توپ طلا دادن به مسي موافقم،ولي با اينجاي مقاله موافقم كه مسي شخصيت كاريزماتيك قهرماني جام جهاني رو نداره،اگر ٢٠١٤ جام رو گرفت،من همين جا حرفم رو پس ميگيرم.

خوب شرایط تیمی آرژانتین هم خیلی مهمه، آخه کریس رونالدو یه موفقیت ملی هم نداره. شخصا معتقدم کارزیما و شخصیت بازیکنی مثل پیرلو در زمین از هر سه کاندیدا ی نهایی بیشتر و بهتر بوده
یحتمل نویسنده با مادرش قهر کرده بوده این مقاله رو نوشته شایدم مسی فوبی داشته :lol:
وقتی ادب که اصل هر نوشته ای هستش رو رعایت نمیکنه دیگه قید تمام صحبت های از در فشارش رو باید زد.
نمیدونم چرا واسه خیلیا سخته ببینن یه نفر واقعا آرومه. واقعا تو حاشیه نیست. خوب رونالدو هوشش نصف مسی هم نیست. چرا باور ندارید این اصل رو
رونالدو انتخاب عامه هستش یا مسی؟
رونالدو که شخصیت اول دخترای تین ایجری شرق آسیاست !!! لایک های پیج فیسبوق رونالدو عامه هستند یا تصمیم اهالی متخصص فوتبال. موندم مربیان بزرگ دنیا شدن عامه؟
مسخرست واقعا. نمیشه با قلم اقلیت رو مشروع کرد و اکثریت رو به راحتی زیر سوال برد. بخاطر اینکه مسی به تیم دیگه ایی نرفته ترسوئه. خوب شما 250 میلیون یورو بزار رو میز ایشون میره.
یعنی توتی، دل پیرو، فرانس بکن باور و ... خیلی های دیگه مرد تصمیم های بزرگ نبودن. چرند محضه واقعا :lol:
جایزه ی چهره ی جذاب سال که نبوده... اگه به کاریزما باشه که نوبت به کریس نمیرسه، شخصیتی شکننده که برای افزایش نیافتن دستمزدش حاضر به کم فروشی در رئال میشه، مشکلات اول فصل که یادتون هست.
فکر میکنم مورینیو به غیر از جریان به قول یکی از نویسندگان، ماکیوالیسم فوتبالی که باب کرد، باید مکبت مورینیویسم رو هم به افتخاراتش اظافه کنیم.

البته خط مشی اصلی این تفکر رو باید مدیون میگل سروانتس خالق دن کیشوت بدونیم.
جایی که آسیاب های بادی و گوسفند های مرتع **** دشمنان هستند. جایی که همه در قالب متهم نگریسته میشن. دشمنانی برای آزادی و امنیت مردم عامه، اما در مکتب مورنیوییسم :lol: با ترکیب با مکتب تفکری قرن بیستمی فایده گرایی امریکایی ، توجیه تمام این دشمن نگاشتی ها منافع شخصی خواهد بود.( خیلی سخته که نگیم این تفکر شباهت بسیاری به پارانویا دارد.http://fa.wikipedia.org/wiki/پارانویا

در تعریف عام آن، حالتی است که شخص در آن با اهمیت فوق العاده و خارج از اندازه‌ای که به سلامت جانی و مالی خود می‌دهد، خود را شکنجه می‌دهد. این گونه از افراد مدام در این فکر هستند که عواملی انسانی، طبیعی یا ماورا طبیعی خودشان، دارایی و افراد خانواده‌شان را تهدید می‌کنند و همه، در فکر توطئه چینی بر ضد آنها هستند.

)
:lol::lol::upsided:


با تمام این تفاسیر تمامی تیم ها و طرفدارانشون از نظر بنده قابل احترام هستند و این پست در جهت توهین به رنگ و تیم خاصی نبوده فقط در مخالفت با جریان فکری ......نگاشته شده.
یه مطلب رو خارج از چهار چوب فوتبالی مینوسیم، امیدوارم به کسی بر نخوره:

Spoiler

اینطور فکر میکنم که دموکراسی برای اکثریت جهان سوم حداقل از لحاظ مفهومی عنصری دست نیافتنیست. چون هنوز به اون درک نرسیدند که اکثریت تصمیم گیرنده معیار هستش. وقتی یک فرد در اقلیت یا اقلیتی که یک تئوری رو برتر از جریان اکثریت میدونن دائما بر این طبل بکوبن که مابقی اشتباه میکنن و ما درست میگیم و بقیه جو زده و بی شعور هستند این عین دیکـــ..تاتوریسم فکریه. منطق و عقل اکثر ما جهان سومی ها قدرت پذیریش دموکراسی رو نداره، همه ی ما خودمون رو برتر و فهمیده تر از مابقی میشمریم.
به همین علت هستش که در کار گروهی اینگونه زبانزد و شهره ی عام و خاص هستیم.
امیدوارم برای مقابله با تئوری دموکراسی به تفکرات آنارشیستی تولستوی و نوام چامسکی پناه نبرید.
زانو زدن در برابر خواسته ی اکثریت و احترام به حق انتخاب اون افرادی یعنی بخشی از پذیرش دموکراسی. فکر میکنم ما جهان سومی ها بخاطر این دلایل هنوز لایق نیستیم.

 

[S.M.H]

عجب بالا و پايين داره دنيا