هر روز يك شعر تازه

[beatris90]

roje_aria79
نمی خوام مثل همه گریه کنم
زندگی با آدماش برای من یه قصه بود
توی این قصه کسی با کسی آشنا نبود
همه خنجر توی دست و خنده روی لبشون
توی شب صدایی جز گریه ی بی صدا نبود
نمی خوام مثل همه گریه کنم
دیگهگریه دل رو دوا نمی کنه
قصه های پشت این پنجره ها
غم رو از دلم جدا نمی کنه
قصه ی ماتم من
هر چی که بود
هر چی که هست
قصه ی ماتم قلب خسته ی یه آدمه
وقت خوابه
دیگه دیره
نمی خوام قصه بگم
از غم و غصه برات هر چی بگم بازم کمه
نمی خوام مثل همه گریه کنم
دیگه گریه دل رو دوا نمی کنه
قصه های پشت این پنجره ها
غم رو از دلم جدا نمی کنه



امانم ده.....

اشک گرمی
می شود جاری به روی گونه های سرد و گلگونم
می دهد بار دگر حسی ز اعماق درونم
می رود آرام اما با لطافت
می برد آماج غم را با غرورم !
در پس دیوار دل بس قصه ی نا گفته دارم من !
من نخواهم گفت وادارم مکن ای اشک
کس ندیده است و نخواهد دید
در پس دیوار دل کاخی است از غم ها
این منم شهزاده ی تردید !
این منم شهزاده ی غم ها !!
آه ... اما اشک
لحظه ای دیگر امانم ده ...
گر نباری کس نخواهد دید
غیر یک لبخند
از من افسرده ی تنها
از دلی در بند
غیر یک لبخند
کس نخواهد دید ..
به خدا سوگند ..
به خدا سوگند !!

 

[beatris90]

حال بدی نیست



نگو ز یاد برده ای مرا ، دیر است
نگو ، که بی تو دل از طعم زندگی سیر است
نمی رسم به تو ای رهسپار بی احساس
به پای تک تک درها که قفل و زنجیر است
تو را چه کرد زمانه درین جدایی ها
رها شدی و دل من هنوز درگیر است
برو ،برو به سلامت ،چرا که دیگر من
جوانی ام پس غم ها شکسته و پیر است
نترس حال بدی نیست ، کرده ام عادت!
شبم که غرق به خون است و روز دلگیر است
مباش فکر گلایه ز لحظه ای که گذشت
گذشته طی شد و آینده جای تدبیر است

مپرس از چه ملولی ، مپرس از حالم
که دوست رفته و تنهایی ام نفس گیر است

 

[beatris90]

کاش گل می دانست ...


کاش گل می دانست ...
که نباید خندید
بی جهت بر رگ یک برگ ستبر
که گر امروز به خود مغرور است
اگر امروز شکوفایی هست
فصل غمگین باقی است
کاش گل می دانست ...
که چو فردا آید
دگرش نور نبارد خورشید
دگرش بوسه نمی بخشد باد
بر دگر صبح نباشد امید !
کاش گل می دانست ...
دل هر رهگذری زیبا نیست
دستی خواهد آمد
و تن خسته ی او خواهد چید
کاش گل می دانست ...
زندگی وسعت یک دنیا نیست
زندگی معنی فردا ها نیست
شعله شمعی است که در هر وزشی لرزان است
کاش گل می دانست ...
که به شفافی یک رود روان
به زلالی نسیمی گذران
می توان عاشق گشت
و دلی را نشکست !
گل اگر می دانست
یا تو می دانستی ...
صحبت از چهره ی سبز یک برگ
صحبت از شاخه ی عریان ، هم بود
وای اگر می دانست ...
تا قیامت در ما
عشق در جریان بود ...!
کاش گل می دانست !!!

 

[roje_aria79]

امانم ده.....

اشک گرمی
می شود جاری به روی گونه های سرد و گلگونم
می دهد بار دگر حسی ز اعماق درونم
می رود آرام اما با لطافت
می برد آماج غم را با غرورم !
در پس دیوار دل بس قصه ی نا گفته دارم من !
من نخواهم گفت وادارم مکن ای اشک
کس ندیده است و نخواهد دید
در پس دیوار دل کاخی است از غم ها
این منم شهزاده ی تردید !
این منم شهزاده ی غم ها !!
آه ... اما اشک
لحظه ای دیگر امانم ده ...
گر نباری کس نخواهد دید
غیر یک لبخند
از من افسرده ی تنها
از دلی در بند
غیر یک لبخند
کس نخواهد دید ..
به خدا سوگند ..
به خدا سوگند !!

تقدیم به...
غم
عمری است که سرگشته دریای جنونم ای غم
گفتنی که در این بزم همیشه میهمانم خواهی بود
و من بارها با تو پیاله ها زده ام
همیشه و هرگز
با تو یا بی تو
چه آیت عجیبی است بودن با تو
هیچ می دانی ای غم
ای یگانه همنشین همیشگی
در این لوش و لاشه زار دنیوی
هر آنکس که مرا یارترین بود
در آخر دل آزار ترین گشت
و آنکس که مرا می پرستید
بتکده خویش را از نشانه هایم پاک کرد
بگو بدانم ای یاور قدیمی
تا کجا با منی
از ازل تا ابد؟
ای غم ای آموزگار
ای مدرس
تویی برترین یار وفادار!
ای دوستان بی وفا
از غم بیاموزید وفا
غم با آنهمه بیگانگی
هر شب به من سر می زند

 

[پری]

دردم نه همين است كه بستند پرم را

ترسم نرسانند بگلشن خبرم را

از حسرت مرغي كه جدا مانده ز گلشن

آگه نشدم تا نشكنند پرم را

گرديست ز من باقي و ترسم كه تو از ناز

تا باز كني چشم نيابي اثرم را

بودند بهم روز و شب آيا كه جدا كرد

از روشني رور، شب بي سحرم را

چون لاله من ان روز كه سر برزدم از خاك

پيوست بداغ تو محبت جگرم را

"عاشق" منم آن نخل كه از سردي ايام

يكباره برافشاند قضا برگ و برم را​

 

[Ying Yang]

سلام دوستان
من یه مدت نبودم
خوشحالم که بازم میتونم پیشتون باشم
از بچه های قدیم که فقط دوستای عزیزم روژه و آرشیتکت و پری هستن
به دوستای جدید الورود هم تبریک میگم
خوش اومدین
راستی دوباره من را به جمعتون راه میدین؟؟

 

[roje_aria79]

سلام دوستان
من یه مدت نبودم
خوشحالم که بازم میتونم پیشتون باشم
از بچه های قدیم که فقط دوستای عزیزم روژه و آرشیتکت و پری هستن
به دوستای جدید الورود هم تبریک میگم
خوش اومدین
راستی دوباره من را به جمعتون راه میدین؟؟

خوش اومدین دوست گرامی
مشتاق دیدار
کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست

 

[faranak-ie]

غم نان


گاري سيب فروش سر ميدان افتاد

مرد از جاذبه در بهت خيابان افتاد



سيبها ريخت كه از مرد نماند چيزي

جوي پرشد كه دو سر عايله در آن افتاد



بعد از آن كوچه نديدش به گمانم آن مرد

يك دو ماهي به همين جرم به زندان افتاد



يا نه مثل همه ي مردم شيدا شايد

گذرش بر حرم شاه شهيدان افتاد



گره مشكل او دست خدا باز نشد

كار او باز به يك مشت مسلمان افتاد



او كه عاشق تر از آن بود كه دانا باشد

سر و كارش به همين مردم نادان افتاد



غم نان ، كاش بداني غم نان يعني چه

يعني آدم به تب گندم از ايمان افتاد



آدم آن روز كه دستش به دهانش نرسيد

از خدا دست كشيد و پي شيطان افتاد

***

و شب بعد زمين مرده ي او را بلعيد

جسدش در حرم شاه شهيدان افتاد



گله آرام ميان شب عريان خوابيد

زخم چون گرگ به جان ني چوپان افتاد:



لا لالا برگ گلم! شاخه ي بيدم لالا

يوسفم دست كدوم گرگ بيابان افتاد



برف چون حوله اي آرام وسبكبال و سپيد

گرم روي تن عريان زمستان افتاد



برف باريد كه از مرد نماند چيزي

شاعري باز پي قافيه ي نان افتاد

 

[پری]

از تو ميپرسم دوست
چه خبر از دل من ؟
كه تو بهتر داني كه چه كردي با من ؟
تو شكيبا بي شكيبم كردي
بنگر آنقدر غريبم كردي
كه شبي از شبها من غريبانه ترين شعر زمين را گفتم
باز هم مي گويم انتظارم روزي مي ستاند پايان
باز هم مي گويي ، جاي پاي اميد؟!
مژده پاياني نيك باشد شايد
باز هم مي گويي ،‌كه همين ها بايد
باز هم مي گويي كه نباشد حرف من از براي گفتن و نباشد هر جا از براي رفتن
انجمادم را باز متهم مي سازي
مجمر صبر دل تا لبالب پرشد
اين تلاطم آخر سر به طغيان بگذاشت و خروشم از ركودم پرسيد
توچرا مدتهاست هيچ پيدايت نيست ؟
و من از تو مي پرسم اي دوست
از تو اي دغدغه ساز
از تو اي شور افكن
تو چه كردي با من ؟
تو چه كردي با من
كه غريبانه ترين شعر زمين را گفتم
تو چه كردي با من ؟

 

[Ying Yang]

خوش اومدین دوست گرامی
مشتاق دیدار
کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست

ممنونم دوست خوبم
منم خیلی دلم واسه شما تنگ شده بود
حس من نسبت به اینجا یه حس قشنگه
مثل بقیه سایتها نیست
واسه من غریب نیست

 

[beatris90]

ممنونم دوست خوبم
منم خیلی دلم واسه شما تنگ شده بود
حس من نسبت به اینجا یه حس قشنگه
مثل بقیه سایتها نیست
واسه من غریب نیست

هنر و ادبيات به خصوص شعر و ادبيات به عنوان عالي‌ترين شكل بيان احساس ، زبان جان و آيينه روح است ، به عبارتي هنر پلي است كه برقراري ارتباط باانسان‌ها را به دلپذيرترين صورت آن ميسر مي‌سازد وآنهارا به‌ابرازاحساسات وا مي‌دارد.
تاثير جادويي هنر و ادبيات بر افراد آنچنان عميق و گسترده است كه هيچ انساني نمي‌تواند خود را از حيطه اين تاثيرگذاري به دور نگاه دارد و ما ایرانیان نيز به عنوان طلايه داران فرهنگ و ادب بر آن سر و سوداييم كه با اين زبان ، جهانيان را مخاطب خويش قرار دهيم

خوش آمدید

 

[roje_aria79]

ممنونم دوست خوبم
منم خیلی دلم واسه شما تنگ شده بود
حس من نسبت به اینجا یه حس قشنگه
مثل بقیه سایتها نیست
واسه من غریب نیست

واسه منم تنها جایی که می تونم چند لحظه
این درد و رنج دنیوی را فراموش کنم و
با گوش دادن به صدای قلب دیگران نغمه های موزون
مهر و محبت و پاکی و صفا را از لابلای اشعار(نغمه های دل)
بشنوم و آروم بشم.

 

[Ying Yang]

دل من دیر زمانی است که می پندارد:
"دوستی" نیز گلی است،
مثل نیلوفر و ناز،
ساقه ترد و ظریفی دارد.
بی گمان سنگدل است آنکه روا می دارد
جان این ساقه نازک را
- دانسته -
بیازارد!

در زمینی که ضمیر من و توست،
از نخستین دیدار ،
هر سخن ، هر رفتار ،
دانه هایی است که می افشانیم.
برگ و باری است که می رویانیم
آب و خورشید و نسیمش " مهر" است .

گر بدانگونه که بایست به بار آید ،
زندگی را به دل انگیزترین چهره بیاراید .
آنچنان با تو درآمیزد این روح لطیف ،
که تمنای وجودت همه او باشد و بس.
بی نیازت سازد ، از همه چیز و همه کس .

زندگی ، گرمی دلهای به هم پیوسته ست
تا در آن دوست نباشد همه درها بسته است .

در ضمیرت اگر این گل ندمیده است هنوز،
عطر جان پرور عشق
گر به صحرای نهادت نوزیده است هنوز
دانه ها را باید از نو کاشت!
آب و خورشید و نسیمش را از مایه جان
خرج می باید کرد .
رنج می باید برد ،
دوست می باید داشت !

با نگاهی که در آن شوق برآرد فریاد
با سلامی که در آن نور ببارد لبخند
دست یکدیگر را
بفشاریم به مهر
جام دلهامان را
مالامال از یاری ، غمخواری
بسپاریم به هم
بسراییم به آواز بلند :
- شادی روی تو !
ای دیده به دیدار تو شاد
باغ جانت همه وقت از اثر صحبت دوست
تازه ،
عطرافشان
گلباران باد ​

 

[beatris90]

دروغ


تنها، به جرمِ بوسه ای عذاب می شوم، بانو
میانِ خشمِ پنجره ها ، قاب می شوم ، بانو
نمانده است ،آتش برای رهایی ، امّا
به دُورِ فانوسِ تنت ، حباب می شوم، بانو
خیس خورده چشمهام ، در چشمهاتُ و بعد
راهی به سمتِ شهرِ آب می شوم، بانو
در خود گُمم،بی تو و در تو ، همیشه من
اسیرِ حقیرترین، مرداب می شوم، بانو
این چه فریبی است، در چشمهات موج می زند
با هر نگاه هرزه ای،من،خراب می شوم بانو

نگذار بمیرد ، صدای نفسهات، از تنم
بی تو در ، تشویشُ و اضطراب می شوم ،بانو
تو آخرین طنینِ سحرُ و جادوییُ و من
درونِ دستهایِ تو ، خواب می شوم ،بانو
بیا و بغل کن مرا ، تنگترُ و دوستانه تر
گرچه درون سینه ات، مذاب می شوم، بانو
بگذار که بشنوم از تو، دوستم داریُ و بعد
با این دروغ مضحکت، مجاب می شوم ، بانو

 

[roje_aria79]

تو می ایی
تو می ایی
کجا یا کی؟
نمی دانم
تو می ایی
پس از شب های دلتنگی
برای صبح یکرنگی
نمی دانم
تو می ایی
برای باور بودن
دمی با عشق آسودن
نمی دانم
تو می ایی
نگاهت آشنا با من
سلامت بوی پیراهن
نمی دانم
تو می ایی
پس از باران
به دستت شاخه ای ریحان
نمی دانم
تو می ایی
سبک چون پر
برای لحظه ی برتر
نمی دانم
تو می ایی
چو ایینه
دلت شفاف و بی کینه
نمی دانم
تو می ایی
برای من
برای کوری دشمن
نمی دانم
تو می ایی
تنت شبنم
دلت بی غم
نمی دانم
تو می ایی
خدا با تو
تمام لحظه ها باتو
نمی دانم
تو می ایی
تو می ایی
چرا امشب نمی ایی؟
نمی دانم

 

[roje_aria79]

بیگانه با دل
نمی دانی چه دلتنگم
چه بی تابم
چه غمگینم چه تنهایم
تو را هر شب صدا کردم
نمی بینی نمی خوابم
بیا تا باورت گردد
که بی تو کمتر از خاکم
ولی با تو به افلاکم
بیا با آرزوهایم
بسازم خانه ای در دل
سراغم را نمی گیری
مگر بیگانه ای با دل؟

 

[Ying Yang]

هنر و ادبيات به خصوص شعر و ادبيات به عنوان عالي‌ترين شكل بيان احساس ، زبان جان و آيينه روح است ، به عبارتي هنر پلي است كه برقراري ارتباط باانسان‌ها را به دلپذيرترين صورت آن ميسر مي‌سازد وآنهارا به‌ابرازاحساسات وا مي‌دارد.
تاثير جادويي هنر و ادبيات بر افراد آنچنان عميق و گسترده است كه هيچ انساني نمي‌تواند خود را از حيطه اين تاثيرگذاري به دور نگاه دارد و ما ایرانیان نيز به عنوان طلايه داران فرهنگ و ادب بر آن سر و سوداييم كه با اين زبان ، جهانيان را مخاطب خويش قرار دهيم

خوش آمدید

به به دوست گرامی
من به قشنگی شما نمیتونم حرف بزنم
ولی ممنونم
لطف عالی مستدام

 

[roje_aria79]

غریبانه
هم صدایم باز کن در رابه من
من ندارم طاقت دوری تو
من غریبانه گذشتم از دلم
تا گزندی ره نیابد سوی تو
من اگر یک شب گرفتارت شدم
تا ابد هم زنده ام با بوی تو
می روم تا از کنارت بگذرم
این مسافر می رود از کوی تو
کوله بارش خاطرات بی زوال
قلب او زنجیر در جادوی تو
تو غریبانه گذشتی از دلش
این غم غربت شبیه موی تو
باز کن در را به رویش لحظه ای
تا غریبانه نمیرد از غم دوری تو

 

[roje_aria79]

تو بودی
منظور من از عشق تو بودی
آسمان من همیشه آبیست
آغوش تو مأوای تنم هست
اما تو نگو خیال واهیست!
...
پیوستگی راز دوتا چشم
پرواز دل و اوج شبانگاه
احساس فروریختن لحظه ی خلوت
دامان من و دست تو و آه...!
...
باران گل و بوسه و لبخند
نجوای پر از سوز و گداز من و شبنم
آهستگی صوت قدم های دلم بود
می رفت که فارغ شود از اینهمه ماتم
...
می رفت به آرامش دریای نگاهت
سائیدن امواج به ساحل هدفش بود
سر سبز ترین شاخه ی پر پیچ و خمش را
آویخت به دستان تو که روی سرش بود
...
می رفت دلم تا اثر پای تو باشد
روئیدن صد شاخه گل میخک و مریم
زخمی که ز بیداد زمانه دل من دید
آواز تو از دور برایش شده مرهم
...
آسودگی فرصت دیدار و ترانه
محبوبه ی شب گفت : خدا شاهد و بیناست
روزی که رسد لحظه ی پرواز من و تو
بر اَبر محبت قدمی تا دل رؤیاست
...
این رهگذران مست تماشای زمینند
ما رو به بلندای زمان در نوسانیم
در خاطره هامان غم بیگانگی ماست
مائیم که اینگونه فقط در هیجانیم!
...

از عشق نوشتم به دل دفتر ایام
سالیان سالی که کنار من نبودی
آسمان من همیشه آبیست
منظور من از عشق تو بودی...
...

 

[roje_aria79]

خوش باوری
ای کاش خدا با همه بینایی و تدبیر
یاریگر این قلب ستمدیده ی من بود
پرواز نمی خواهم از این محبس تاریک
گر با خبر از این دل شوریده ی من بود !
...
اینجا همه کورند! کسی نیست ببیند
رنجوری و ماتمزدگی های شبم را
می سوزم از این آتش افتاده به جانم
ویران شدن روز و شب و چشم ترم را !
...
ای کاش خدا در بدن بنده ی خکی
از روح خودش بار دگر باز دمد آه !
ای کاش که این بنده ی بیچاره ی مفلوک
حیرت زده و گیج نمی گشت در این راه !
...
ای کاش به جای دل من در بدن من
یک شاخه ی گل بود که از خار جدا بود
می چیدمش از دست حسودان زمانه
فریاد زِمن ، گوش ندادن ز شما بود !
...
من چنگ زدم روز گذشته به کتابی
دستان خدا در سبد میوه ی ما بود
خوشبختی ما پرده ی بازیچه ی تقدیر
افکار من اما ز همه خلق رها بود !
...
اندازه ی پیوستگی ماه و ستاره
انبوه خرافات که در ذهن عوام است
گفتند: که دیوانه شده این زن غمگین
انگار که کار من و دل هر دو تمام است !
...
جاری همه جا خوردن و خوابیدن و شهوت
می گریم از این پوچی پندار و حماقت
بیچاره ی شیطان که مقصر شد و زان پس
افسانه ی اغفال بشر ، آدم و حوّا و شماتت !
...
آلودگی و بوی تعفن همه جا هست
آن روز که باران به سر و صورت من ریخت
آرامش من گشت کلاغی که شبانگاه
بر شاخه ی خشکیده ی دستان تو آویخت !
...
با این همه شوریدگی و حال پریشان
آشفته تر از خطّه ی خاموش خیالم
دریای دلم در صدف کوچک تقدیر
گنجانده نخواهد شد و من رو به زوالم !
...
امسال که تنهایی من چون گل لاله
بر دامن و پیراهن و این پرده ی من هست
انگار خدا با همه بینایی و تدبیر
یاریگر این قلب ستمدیده ی من هست !
...