هر روز يك شعر تازه

[پری]

لباس ها را از روی بند جمع می کنی

تا باران خیسشان نکند

به چشم های من که زیر رگبار است

حتی نیم نگاهی نمی کنی

 

[پری]

وقت رفتن همه را می بوسید

به من از دور نگاهش را داد

گفتمش مونس شبهایم کو

عکس رخساره ی ماهش را داد

گفتمش بی تو چه باید کردن

تاری از زلف سیاهش راداد

یادگاری به همه داد و به من

انتظار سر راهش را داد​

 

[live for what?]

مشکل چه بشنوی عزیزم ، شعر من و ترانه ی من
گم می شود در این هیاهو ، آواز عاشقانه ی من
گفتم که تا ترانه هایم ، از باغ و گل سخن بگوید
امّا به باغ ما دریغا ، جز گلِ کاغذی نروید
آه ای دل ، تو می گفتی که یک دل ، پیدا شود با تو بماند
آه افسوس در این بیگانگیها ، کسی قدر تو را نداند
خاموشی گرفته عشق رو بی اون ، بی اون چه ها بر ما گذشته
آه ای دل مشو عاشق که دیگر ، دوران عاشق ها گذشته
مشکل چه بشنوی عزیزم ، شعر من و ترانه ی من
گم می شود در این هیاهو ، آواز عاشقانه ی من
گفتم که تا ترانه هایم ، از باغ و گل سخن بگوید
امّا به باغ ما دریغا ، جز گلِ کاغذی نروید
آه ای دل مشو عاشق که دیگر ، دوران عاشق ها گذشته

 

[پری]

ماه من غصه نخور زندگي جزر و مد داره
دنيامون يه عالمه، آدم خوب و بد داره
ماه من غصه نخور، پنجرمون بازه هنوز
باغچه مون غرق گلهاي عاشق و نازه هنوز
ماه من غصه نخور، حافظ واست باز مي کنم
شعراشو مي خونم و تو رو مداوا مي کنم
ماه من غصه نخور، دنيا رو بسپار به خدا
هر دومون دعا کنيم، تو هم جدا، منم جدا

 

[پری]

قاصدک هارا وقتی
رام نمیشوند
یا میکشند
یا رها میکنند
من ولی رام میشوم
قول میدهم
باز اما
یا میکشند
یا رها میکنند​

 

[jerii]

من پذیرفتم شکست خویش را

پند های عقل دور اندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است

این دل درد آشنا دیوانه است

می روم از رفتن من باش شاد

گر چه تو زود ز،من هم می روی

آرزو دارم ولی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را



تلخی برخوردهای سرد را......

 

[پری]

سنگهایتان را
که گرفته اید توی دستهایتان بالا
نگه ندارید اینطور
شکنجه ام میدهد
اگر قرار است پرتاب شوند توی صورتم
منتظرید چرا ؟
وگر نه
بیایید نزدیکتر
من زورم نمیرسد
سنگم را آنقدر دور ....
بوسه ها و دستهایم را نیز
​

 

[پری]

به تنهايی تهديدم می کنی؟
من که مدتهاست گريه هايم در تنهائيست.
به رفتن تهديدم می کنی؟
تو که مدتهاست رفته ای.
به مردن تهديدم می کنی؟
من که مدتهاست مرده ام
نه!...
اينها تهديد نيست جدی است
اما...
مگر نگفتی تنهايت نمی گذارم؟
مگر نگفتی نمی روم؟
و نگفتی مرگ من قبل از تو است؟
راست گفته ای اما...
لابد حرفهايت تاريخ مصرف داشته اند


​

 

[پری]

مرا هم ياد کن امشب
اگر دست زمانه با تو اينسان مهربان بوده
به ياد آور که چشم من ولی
هرگز نياسوده
من امشب بين آن جمعيت
از پشت دو چشم خيس
تو را ديدم که چشمانت به دنبال نگاه ديگری می گشت
ودستانت پناه دستهای ديگری بودند
مبارکبادهای من
به آنانی که هيچ از ماجرای ما نمی دانند
پر از غم بود
ولی خالی زکينه
بی تنفر
گر چه صبح پاک چشمانم پر از غوغای شبنم بود.
شب از نيمه گذشته
فکر خواب اما
به دهليز خيالم پای ننهاده
خيابان درد من را خوب می داند
فراوان بوده شبها يی
که تنها يی
مرا سوی خيابانگردی و شبگردی آورده
ولی امشب نه چون شبهای پيشين عالمی دارم
دگر امشب قدم سنگين تر از هر شب
سخن خشکيده روی لب
و تن در کوره ای از تب
به خود يکباره می گو يم:
دگر زندانی زندان عشق هيچ مهرويی نخواهم شد
فريب هيچ قلب مبتلايی را نخواهم خورد .
کنون کز باغ خوشبختی
برای ديگری يک خرمن از ياس و بنفشه آرزو داری
و با لبهای خود
بر روی لبهايش گل احساس می کاری
چه خواهد شد اگر يک لحظه من را هم به ياد آری.



​

 

[live for what?]

من بیهوده می خواهم ، از یاد تو بگریزم
ای همه هستیِ من ، از مهر تو لبریزم
تو دریای من هستی ، هرگز از خود منالم
من ساحلی غریبم ، باید با تو بمانم
بی تو ، چون کویرِ تشنهِ ی آبم
بر موج هستی چون حبابم
بی قرارم و بی تابم
بی تو چون کتابِ بسته ای هستم
شاخه ی شکسته ای هستم
عابر خسته ای هستم

من بیهوده می خواهم ، از یاد تو بگریزم
ای همه هستیِ من ، از مهر تو لبریزم
تو دریای من هستی ، هرگز از خود منالم
من ساحلی غریبم ، باید با تو بمانم
بی تو ، چون کویرِ تشنهِ ی آبم
بر موج هستی چون حبابم
بی قرارم و بی تابم
بی تو چون کتابِ بسته ای هستم
شاخه ی شکسته ای هستم
عابر خسته ای هستم

 

[jerii]

پری جان ترکوندی

اصلا بهت نمی رسم

احسنت

 

[jerii]

بر ماسه ها نوشتم

دریای هستی من

از عشق توست سرشار

این را به یاد بسپار

بر ماسه ها نوشتی


ای هم زبان دیرین

این آرزوی پاکی ست

اما به باد بسپار......

 

[jerii]

این حال من بی توست

بغض غزلی بی لب

افتاده ترین خورشید

زیر سم اسب شب

این حال من بی توست

دل داده تر از فرهاد

شوریده تر از مجنون

حسرت به دلی در باد

پیدا شو که می ترسم

از بستر بی غصه

پیدا شو نفس مرده

می ترسه ازت غصه

بی وقفه ترین عاشق

موندم که تو پیدا شی

بی تو همه چی سخته

باید که تو هم باشی.....

 

[Even Star]

از دوست داشتن



امشب از آسمان دیده تو

روی شعرم ستاره میبارد

در سکوت سپید کاغذها

پنجه هایم جرقه می کارد



شعر دیوانه تب آلودم

شرمگین از شیار خواهش ها

پیکرش را دوباره میسوزد

عطش جاودان آتش ها



آری ، آغاز دوست داشتن است

گرچه پایان راه ناپیداست

من به پایان دگر نیندیشم

که همین دوست داشتن زیباست



از سیاهی چرا حذر کردن ؟

شب پر از قطره های الماس است

آنچه از شب بجای میماند

عطر سکر آور گل یاس است



آه ، بگذار گم شوم در تو

کس نیابد ز من نشانه من

روح سوزان آه مرطوبت

بوزد بر تن ترانه من



آه ، بگذار زین دریچه باز

خفته در پرنیان رویاها

با پر روشنی سفر گیرم

بگذرم از حصار دنیاها



دانی از زندگی چه می خواهم

من تو باشم ، پای تا سر تو

زندگی گر هزار باره بود

بار دیگر تو ، بار دیگر تو



آنچه در من نهفته دریائیست

کی توان نهفتنم باشد

با تو زین سهمگین طوفانی

کاش یارای گفتنم باشد



بس که لبریزم از تو ، می خواهم

بدوم در میان صحراها

سر بکوبم به سنگ کوهستان

تن بکوبم به موج دریاها



بس که لبریزم از تو ، میخواهم

چون غباری ز خود فرو ریزم

زیر پای تو سر نهم آرام

به سبک سایه تو آویزم



آری آغاز دوست داشتن است

گر چه پایان راه ناپیداست

من به پایان دگر نیندیشم

که همین دوست داشتن زیباست ​

 

[jang-geum]

قصيده در مدح فاطمه زهرا

چنين گفت آدم عليه السلام

كه شد باغ رضوان مقيمش مقام

كه با روى صافى و با راى صاف

زهر جانبى مى‏نمودم طواف

يكى خانه در چشمم آمد ز دور

برونش منور ز خوبى و نور

زتابش گرفته رخ مه نقاب

ز نورش منور رخ آفتاب

كسى خواستم تا بپرسم بسى

بسى بنگريدم نديدم كسى

سوى آسمان كردم آنگه نگاه

كه اى آفريننده مهر و ماه

ضمير صفى از تو دارد صفا

صفا بخشم از صفوت مصطفى!

دلم صافى از صفوت ماه كن

ز اسرار اين خانه آگاه كن

ز بالا صدائى رسيدم بگوش

كه يا اى صفى آنچه بتوان بگوش!

دعايى ز دانش بياموزمت

چراغى ز صفوت برافروزمت

بگو اى صفى با صفاى تمام

بحق محمد عليه السلام

بحق على صاحب ذوالفقار

سپهدار دين شاه دلدل سوار

بحق حسين و بحق حسن

كه هستند شايسته ذو المنن

بخاتون صحراى روز قيام

سلام عليهم عليهم سلام

كز اسرار اين نكته دلگشاى

صفى را ز صفوت صفايى نماى

صفى چون بكرد اين دعا

از صفا درودى فرستاد بر مصطفى

در خانه هم در زمان باز شد

صفى از صفايش سر انداز شد

يكى تخت در چشمش آمد ز دور

سرا پاى آن تخت روشن ز نور

نشسته بر آن تخت مر دخترى

چو خورشيد تابان بلند اخترى

يكى تاج بر سر منور ز نور

ز انوار او حوريان را سرور

يكى طوق ديگر بگردن درش

بخوبى چنان چون بود در خورش

دو گوهر بگوش اندر آويخته

ز هر گوهرى نورى انگيخته

صفى گفت‏يا رب نمى‏دانمش

عنايت‏بخطى كه بر خوانمش

خطاب آمد او را كه از وى سؤال

بكن تا بدانى تو بر حسب و حال

بدو گفت من دخت پيغمبرم

باين فر فرخندگى در خورم

همان تاج بر فرق من باب من

دو دانه جواهر حسين و حسن

همان طوق در گردن من على است

ولى خدا و خدايش ولى است

چنين گفت آدم كه اى كردگار

درين بار گه بنده راهست‏بار

مرا هيچ از اينها نصيبى دهند

ازين خستگيها طبيبى دهند

خطابى بگوش آمدش كاى صفى

دلت در وفاهاى عالم و فى‏

كه اينها به پاكى چو ظاهر شوند

بعالم به پشت تو ظاهر شوند

صفى گفت‏با حرمت اين احترام

مرا تا قيام قيامت تمام

 

[jang-geum]

یاس را آیینه ها رو کرده اند

یاس را پیغمبران بو کرده اند

یاس بوی حوض کوثر میدهد

بوی اخلاق پیمبر میدهد

حضرت زهرا دلش از یاس بود

دانه های اشکش از الماس بود

 

[jang-geum]

** ياد آن روزي که آتــش **

** مي کـشيـد از در زبـانه **


** بـال و پـر ميزد کـبـوتـر **

** در مــيــان آشـــيـــانــه **


** بـا پـر و بـال شـکـسـته **

** ديدمش درخون نشسته **


** من خجـالت مي کـشيدم **

** اي خدا! با دسـت بـسته **

 

[پری]

پری جان ترکوندی

اصلا بهت نمی رسم

احسنت

جری جان شرمندم نکن خواهش میشود! لطف داری

 

[Even Star]

پری جان ترکوندی

اصلا بهت نمی رسم

احسنت

jerri جان راست می گه
شعر های پری حرف نداره:happy:

 

[beatris90]

وقتش رسیده


وقتش رسیده حال و هوایم عوض شود

با سار ِ پشت پنجره جایم عوض شود

هی کار دست من بدهد چشم های تو

هی توبه بشکنم و خدایم عوض شود

با بیت های سر زده از سمت ِ ناگهان

حس می کنم که قافیه هایم عوض شود

جای تمام گریه ، غزل های ناگــــــزیر

با قاه قاه ِ خنده ی بی غم عوض شود

سهراب ِ شعرهای من از دست می رود

حتی اگر عقیده ی رستم عوض شود

قدری کلافه ام و هوس کرده ام که باز

در بیت های بعد ، ردیفم عوض شود

حـوّای جا گرفته در این فکر رنج ِ تلخ

انگــار هیچ وقـت به آدم نـمی رسد

تن داده ام به این که بسوزم در آتشت

حالا بهشت هم به جهنم نمی رسد

با این ردیف و قافیه بهتر نمی شوم !

وقتش رسیده حال و هوایم عوض شود