-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
مسابقه انتخاب عکس اعضاء پی تی (قوانین در پست اول)
- شروع کننده موضوع alibati
- تاریخ شروع
Parsa-Undead
مدیر باز نشسته
رایگیری تموم شده ؟ 
خوب عوضش من جمع می زنم براتون :دی
بی همتا=۱۹
nazanin khanoom=۱۷
A R @ M=۳۲
Kaveh_hazhir=۱۴
behzad_nabavi=۲۲
my7xN=۲۱
p30room=۲۷
mehdi.pure=۲۰
ghoghnoos17=۱۸
JavaD WeBZisT=۲۵
alibati=۲۴
ایشالا که درسته :دی
خوب عوضش من جمع می زنم براتون :دی
بی همتا=۱۹
nazanin khanoom=۱۷
A R @ M=۳۲
Kaveh_hazhir=۱۴
behzad_nabavi=۲۲
my7xN=۲۱
p30room=۲۷
mehdi.pure=۲۰
ghoghnoos17=۱۸
JavaD WeBZisT=۲۵
alibati=۲۴
ایشالا که درسته :دی
طی شمارشی که من انجام دادم A R @ M عزیز برنده شدن جا داره همینجا به ایشون تبریک بگم واقعا عکس زیبایی انتخاب کرده بودن .
پارسا دیر رسیدی
رایگیری تموم شده ؟
ایشالا که درسته :دی
پارسا دیر رسیدی
Parsa-Undead
مدیر باز نشسته
طی شمارشی که من انجام دادم A R @ M عزیز برنده شدن جا داره همینجا به ایشون تبریک بگم واقعا عکس زیبایی انتخاب کرده بودن .
پارسا دیر رسیدی
تو هم دیر رسیدی
Parsa-Undead
مدیر باز نشسته
من رای یک نفرو حساب نکردم ؟!
چرا مال p30room بیشتره :wacko:
بعدا نوشت :
آهان ! پگاه رو حساب نکردم ... ولی فرقی تو نتایج نداره چون همه یه اندازه میرن بالا
چرا مال p30room بیشتره :wacko:
بعدا نوشت :
آهان ! پگاه رو حساب نکردم ... ولی فرقی تو نتایج نداره چون همه یه اندازه میرن بالا
آره خیلی نامردی تا من تاپیک رو باز کردم تو شمره بودی . سرعت عمل عالی بود :blush:تو هم دیر رسیدی
احتمالا میخواستی بر علیه من کودتا کنی
تبریک میگم آرام جون..عکست واقعا زیبا بود..
lilyrose
مدیر بازنشسته
موضوع مسابقه خیلی سخته من الان چند روزه دنبال عکس دلخواهم هستم ولی هنوز هیچ عکسی رو انتخاب نکردم :wacko:
- تاریخ عضویت
- 26 جولای 2007
- نوشته‌ها
- 6,356
- لایک‌ها
- 5,482
خب یه عکسی باشه که حس آرامشو منتقل کنه به خودتون ..
تو مایه های عکس لی لی
متاسفانه در رابطه با موضوع چیزی به ذهنم نرسید شرمنده ..:wacko:
راستش من کلی عکس در نظر داشتم اما با خواهرم که مشورت کردم دیدم شدید عاشق این شد کلا عکسای دیگه رو ندید:دی واسه همینم همینو گذاشتم دیگه
اینم عکس مورد نظر من
نمیدونم برای شما هم احساس آرامش رو منتقل میکنه یا نه ولی من چون یه خاطره ای از کودکی در مورد چنین منظره ای دارم همیشه با دیدنش احساس آرامش میکنم حتی الان یه ساله که بکگراند دسکتاپ کامپیوتر هست
با حجم کم
با بیشترین کیفیت
نمیدونم برای شما هم احساس آرامش رو منتقل میکنه یا نه ولی من چون یه خاطره ای از کودکی در مورد چنین منظره ای دارم همیشه با دیدنش احساس آرامش میکنم حتی الان یه ساله که بکگراند دسکتاپ کامپیوتر هست
با حجم کم
با بیشترین کیفیت
سلام بر همه دوستان ...
به دلیل گرفتاری ها کمی دیر برای شرکت کردن در این دور رسیدم اما ظاهرا دوستان هم دست کمی از من نداشتن !
و اما موضوع جالب آرامش ...
با فکر کردن به این موضوع یاد عکسی افتادم که در دوران جوونی و دانشجویی تا مدتها سخت درگیرم کرده بود و هنوز هم اثراتش با من همراهه ...
تصویر ثبت شده از آرامش چهره راهب بودایی به نام تیککوانگدوک در حین خودسوزی اعتراض آمیز در سایگون به تاریخ 11 ژوئن 1963 با عکاسی آقای مالکولم براون
برای مشاهده حالت چهره ایشون مجبور بودم از تصویر با کیفیت نسبتا خوب اون استفاده کنم و امیدوارم دوستان بابت این موضوع پوزشم رو بپذیرن ...
بد ندیدم که به بهانه شرکت در یک مسابقه دوستانه عکاسی به مرور عکسی بپردازیم که حتما خیلی از دوستان علاقمند به عکاسی با مشخصات و تاریخجه اون آشنا هستند اما من جسارت می کنم و برای سایر دوستان علاقمند شرح حالی بر این عکس تاریخ ساز در اینجا یادآور میشم :
خوب به چهره ایشون دقیق بشین دوستان ... آرامش ناشی از ایمان یعنی این ...
و یاد اون دیالوگ معروف از فیلم (( روز واقعه )) می افتم باز در ان هنگام که آهنگر آهن گداخته و سرخ از شدت آتش را از کوره بیرون می آورد :
(( خوب نگاه کن ... عشق یعنی این ... یعنی گداختن ...))
یا حق ...
به دلیل گرفتاری ها کمی دیر برای شرکت کردن در این دور رسیدم اما ظاهرا دوستان هم دست کمی از من نداشتن !
و اما موضوع جالب آرامش ...
با فکر کردن به این موضوع یاد عکسی افتادم که در دوران جوونی و دانشجویی تا مدتها سخت درگیرم کرده بود و هنوز هم اثراتش با من همراهه ...
تصویر ثبت شده از آرامش چهره راهب بودایی به نام تیککوانگدوک در حین خودسوزی اعتراض آمیز در سایگون به تاریخ 11 ژوئن 1963 با عکاسی آقای مالکولم براون
برای مشاهده حالت چهره ایشون مجبور بودم از تصویر با کیفیت نسبتا خوب اون استفاده کنم و امیدوارم دوستان بابت این موضوع پوزشم رو بپذیرن ...
بد ندیدم که به بهانه شرکت در یک مسابقه دوستانه عکاسی به مرور عکسی بپردازیم که حتما خیلی از دوستان علاقمند به عکاسی با مشخصات و تاریخجه اون آشنا هستند اما من جسارت می کنم و برای سایر دوستان علاقمند شرح حالی بر این عکس تاریخ ساز در اینجا یادآور میشم :
خیلی آرام و خونسرد آمدند؛ یکی از آنها روی زمین نشست، سپس دیگری بر روی سرش ظرف بنزین را خالی کرد و سپس در کمال آرامش کبریت زده شد. او ابدا فریادی نکشید، ناله‌ای نکرد، فقط چهره‌اش در هم می‌رفت. همه تحت تٱثیر این عمل، مات و مبهوت این ماجرا شده بودند و هیچ‌کس از بوی گوشت سوخته انسان فرار نکرد... من فقط می‌دانستم که باید عکس بگیرم.
مالکولم براون با عکسهایی که از مرگ راهب بودایی تیککوانگدوک گرفت، برنده‌ی جایزه پولیتزر گردید به مانند دیوید هالبرستم به‌جهت مطلبی که در این مورد نوشت:
می‌توانستم که آن صحنه را دوباره ببینم، اما یکبار کافی بود. شعله‌های آتشی که از یک انسان ناشی می‌شدند. بدنش به آرامی چروکیده می‌شد و درهم می‌رفت، سرش سیاه شده بود و به ذغال تبدیل می‌گشت. در هوا بوی سوختن گوشت انسان پراکنده شده بود. انسانها به صورت غافلگیرانه‌ای سریع می‌سوزند. از پشت من صدای گریه و بغض ویتنامی‌هایی که در آنجا گرد هم آمده بودند به گوش می‌آمد. آنقدر شوک زده بودم که گریه نمی‌کردم، دستپاچه‌تر از آن بودم که نتی بردارم یا سئوالی بکنم. آنچنان گیج شده بودم که حتی نمی‌توانستم فکر کنم... مادامیکه می‌سوخت حتی یک عضله‌اش را هرگز حرکت نداد.صدایی از گلویش خارج نشد. خونسردی چهره‌اش با شیون و ناله مردم اطرافش در تضاد بود.
این اتفاق نقطه عطفی در بحران بوداییان گردید، به‌طوریکه دولت وقت که شدیدا مورد حمایت ایالات متحده بود توسط یک کودتای نظامی سرنگون گردید. اثر این تنش موجب آغاز جنگ ویتنام در حدود 2 سال پس آن گردید.
به نظر جان اف کندی، رییس جمهور آن زمان ایالات متحده – که با دیدن عکس فریاد بلندی کشیده بود – هیچ عکس خبری در تاریخ، به اندازه‌ی این عکس، باعث برانگیخته شدن احساسات مردم در سراسر جهان نگردیده بود.
میلیونها نسخه از این عکس توسط چین کمونیستی، در سرتاسر آفریقا و آسیا، برای نشان دادن چهره‌ی امریکای امپریالیسم انتشار یافت و در اروپا، این عکس در خیابانها به عنوان کارت پستال فروخته می‌شد!
پس از این رویداد، تیککوانگدوک، تا حد بوداهیساتوا مورد احترام قرار می‌گیرد و در عید مخصوص بودایی‌ها از وی یادی به‌عمل می‌آید. قلب وی پس از مراسم مرده‌سوزانی، هر چند کمی جمع شده بود، اما سالم باقی ماند و به عنوان نمادی از شفقت و غمخواری، در جام بلوری مخصوص مراسم نیایش در پاگودایی در همان نزدیکی قرار داده شد.
با وجود شوک شدیدی که این تصویر و اتفاق در جوامع غربی ایجاد کرد، اما این عمل در میان جامعه بوداییان اتفاقی جدید نبود و قبلا نیز صورت می‌گرفت؛ هر چند که در مرحله بالایی وخاصی از دین بودایی انجام می‌گیرد و مراسمی عادی نمی‌باشد. در حقیقت این نوع قربانی کردن خود،که به جهت حفظ آبرو و شرف بودا صورت می‌گیرد و نوعی پیمان محکم با بودا می‌باشد. بطوری که نقل گردیده تیککوانگدوک نیز آداب خاصی را برای این مراسم اجرا کرد و به حالت سنتی بودایی نشست (نشستن چهار زانو برای مدتیشن یا فیگور لوتوس) و با تسبیح دانه درشتش ذکر می‌گفت.
مالکولم براون با عکسهایی که از مرگ راهب بودایی تیککوانگدوک گرفت، برنده‌ی جایزه پولیتزر گردید به مانند دیوید هالبرستم به‌جهت مطلبی که در این مورد نوشت:
می‌توانستم که آن صحنه را دوباره ببینم، اما یکبار کافی بود. شعله‌های آتشی که از یک انسان ناشی می‌شدند. بدنش به آرامی چروکیده می‌شد و درهم می‌رفت، سرش سیاه شده بود و به ذغال تبدیل می‌گشت. در هوا بوی سوختن گوشت انسان پراکنده شده بود. انسانها به صورت غافلگیرانه‌ای سریع می‌سوزند. از پشت من صدای گریه و بغض ویتنامی‌هایی که در آنجا گرد هم آمده بودند به گوش می‌آمد. آنقدر شوک زده بودم که گریه نمی‌کردم، دستپاچه‌تر از آن بودم که نتی بردارم یا سئوالی بکنم. آنچنان گیج شده بودم که حتی نمی‌توانستم فکر کنم... مادامیکه می‌سوخت حتی یک عضله‌اش را هرگز حرکت نداد.صدایی از گلویش خارج نشد. خونسردی چهره‌اش با شیون و ناله مردم اطرافش در تضاد بود.
این اتفاق نقطه عطفی در بحران بوداییان گردید، به‌طوریکه دولت وقت که شدیدا مورد حمایت ایالات متحده بود توسط یک کودتای نظامی سرنگون گردید. اثر این تنش موجب آغاز جنگ ویتنام در حدود 2 سال پس آن گردید.
به نظر جان اف کندی، رییس جمهور آن زمان ایالات متحده – که با دیدن عکس فریاد بلندی کشیده بود – هیچ عکس خبری در تاریخ، به اندازه‌ی این عکس، باعث برانگیخته شدن احساسات مردم در سراسر جهان نگردیده بود.
میلیونها نسخه از این عکس توسط چین کمونیستی، در سرتاسر آفریقا و آسیا، برای نشان دادن چهره‌ی امریکای امپریالیسم انتشار یافت و در اروپا، این عکس در خیابانها به عنوان کارت پستال فروخته می‌شد!
پس از این رویداد، تیککوانگدوک، تا حد بوداهیساتوا مورد احترام قرار می‌گیرد و در عید مخصوص بودایی‌ها از وی یادی به‌عمل می‌آید. قلب وی پس از مراسم مرده‌سوزانی، هر چند کمی جمع شده بود، اما سالم باقی ماند و به عنوان نمادی از شفقت و غمخواری، در جام بلوری مخصوص مراسم نیایش در پاگودایی در همان نزدیکی قرار داده شد.
با وجود شوک شدیدی که این تصویر و اتفاق در جوامع غربی ایجاد کرد، اما این عمل در میان جامعه بوداییان اتفاقی جدید نبود و قبلا نیز صورت می‌گرفت؛ هر چند که در مرحله بالایی وخاصی از دین بودایی انجام می‌گیرد و مراسمی عادی نمی‌باشد. در حقیقت این نوع قربانی کردن خود،که به جهت حفظ آبرو و شرف بودا صورت می‌گیرد و نوعی پیمان محکم با بودا می‌باشد. بطوری که نقل گردیده تیککوانگدوک نیز آداب خاصی را برای این مراسم اجرا کرد و به حالت سنتی بودایی نشست (نشستن چهار زانو برای مدتیشن یا فیگور لوتوس) و با تسبیح دانه درشتش ذکر می‌گفت.
و یاد اون دیالوگ معروف از فیلم (( روز واقعه )) می افتم باز در ان هنگام که آهنگر آهن گداخته و سرخ از شدت آتش را از کوره بیرون می آورد :
(( خوب نگاه کن ... عشق یعنی این ... یعنی گداختن ...))
یا حق ...
Javacl
Registered User
خیلی وقته خودم آرزوی همچین خواب با آرامشی رو دارم،اما تو جوونی پیرمون کردن ....
