پنج خرید بد تاریخ رم
رم هیچگاه تیم پولداری نبوده است. نه مالکان عربی دور و برش بودند و نه مردی ثروتمند که رویای هوادارانش را تحقق ببخشد. رم همواره با داشته هایش رقابت کرده و با این حال همواره تیمی قابل احترام برای فوتبال اروپا و جهان بوده و نامش در کنار بزرگان فوتبال برده می شود. رم در سال های اخیر گاها خرید های بی موردی داشته که بیشتر برایش ضرر داشته تا سود. بنابراین همان تیمی که پول زیادی در جیب خود نمی دید گاها با خرید های اشتباه ضرر های مالی بدی را دیده که جبرانش کاری دشوار بوده است. برزیلی های زیادی در تاریخ باشگاه پیراهن مقدس جالوروسی را بر تن کرده اند اما بسیاری پایانی بد داشته اند چرا که منظم نبودند و تنها باعث ناامیدی همگان شده بودند.
حالا نگاهی می اندازیم به ۵ بدترین امضاهایی که باشگاه در طول تاریخ خود داشته است:
۱) لوئیس انریکه
سال ۲۰۱۱ که لوئیس انریکه آمد، هم خودش، هم مالکان و هم هواداران به این امید بودند که مرد کاتالان برای تحول آمده است. انجام بازی روان و مالکیت بالای توپ و زمین. مرد ۴۱ ساله پیش از این تنها بارسلونای بی را هدایت کرده بود و حالا باید به عنوان اولین مربی رمِ عصر جدید یک تجربه سخت را پشت سر می گذراند. می گفتند رم، بارسلونای دوم می شود!
افسانه باشگاه کاتالان، یعنی انریکه قصد داشت راه هم تیمی سابقش، دوست و رفیق صمیمی اش، پپ گواردیولا، سرمربی وقت بارسلونا را ادامه دهد. فصل موفق او در بارسلونای بی باعث شده بود تا انتظارات از او بالا برود و او در ایتالیا کار های بزرگی انجام دهد.
او آغاز بدی داشت. شکست خانگی مقابل کالیاری. تساوی ناامید کننده در هفته دوم و کنار رفتن از رقابت های لیگ اروپا آن هم به دست اسلووان براتیسلاوای اسلوواکی که تا به آن روز کسی نامی از آن نشنیده بود! سومین شکست مقابل کالیاری در ۱۸ سال اخیر نوید یک فصل سخت و کابوس وار را می داد …
بهتر نشد. انریکه در دوران کوتاهی که در روی نیمکت رم حضور داشت نتوانست ثبات را به وجود بیاورد و نازسازگاری تا اواخر فصل در تیم به وضوح دیده می شد. نتیجه فصل کابوس وار رم رتبه هفتم بود تا رم پس از سال ۲۰۰۵ یک رتبه پایین تر را از آن خود کند و پس از سال ۱۹۹۷ این اولین سالی باشد که رم به هیچ یک از رقابت های اروپایی صعود نمی کند!
آزمایش رم با انریکه شکست خورده بود. در نهایت او با کسب ۳ برد از ۹ بازی اخیر خود شکست را پذیرفت و در کنار فشار زیاد رسانه ها و تماشاگران در حالی که قراردادی ۲ ساله داشت، با پایان فصل از سمت خود استعفا داد.
۲) سزار گومز
سران رم اشتباهی در سال ۱۹۹۷ مرتکب شدند و آن هم جذب گومز بود. پسر اسپانیایی فوتبال حرفه ای اش را با تیم جوانان رئال مادرید گذراند و بعد از آن برای ۲ سال راهی رئال وایادولید شد. او در سال دومش در این باشگاه کمی متزلزل نشان داد. با این حال باشگاه بعدی او تنریف بود. جایی که گومز نامی برای خود در آن دست و پا کرد.
در سال ۱۹۹۲ و بعد از امضای قرارداد با تنریف، او فصلی نسبتا خوب را گذراند. ۵ امی در لالیگا و حضور در مقدماتی رقابت های یوفا کاپ در اولین فصل حضورش در این تیم.
در سال ۱۹۹۷ گومز بیش از ۲۰۰ بازی برای تنریف کرده بود و به نوعی خود را به یکی از افسانه های این باشگاه تبدیل کرده بود. او به هموطنش، ایوان هلگوئرا در رم پیوست اما تجربه بدی در انتظار این اسپانیایی بود.
سزار گومز در ۴ سال حضورش در رم تنها ۳ بار بازی کرد و تنها ۱ بازی از ابتدا به میدان رفت که آن هم در دربی مقابل لاتزیوی ۱۰ نفره بود که با باخت ۳-۱ رم همراه بود و در آن بازی گومز بازی افتضاحی را به نمایش گذاشت. او به نیمکت رفت و بعد هم آرام آرام از یاد ها رفت.
بعد از آنکه باشگاه با توافق طرفین خواستار لغو قرارداد او شد، گومز از ترک رم امتناع کرد و خواستار بقا در پایتخت شد. او ماند اما دیگر هیچ بازی برای جالوروسی انجام نداد تا رم آخرین تیمی باشد که گومز در آن بازی کرد و نهایتا از فوتبال کنار رفت. او در سال ۲۰۰۱ بازنشسته شد اما در پایتخت ایتالیا باقی ماند و یک گاراژ خودرو را در این شهر افتتاح کرد.
3) گوستاوو بارتلت /
فابیو جونیور
در تابستان سال ۱۹۹۸ رم به شدت نیازمند یک مهاجم برای خط حمله خود بود. بهترین گلزن آنها در فصل قبل، آبل بالبو ی آرژانتینی بود که برای فصل ۱۹۹۸/۹۹ راهی پارما شده بود. بنابراین رم تنها مارکو دل وکیو ی ۲۲ ساله را در خط حمله خود در اختیار داشت که در کنار فرانچسکو توتی خط حمله رم را تشکیل می دادند.
برای حل مشکل در خط حمله، باشگاه تصمیم به جذب مهاجم در تابستان آن سال گرفت. فرانکو سنسی فقید، رئیس وقت باشگاه رم در آن روز ها نام های بزرگی را از جمله دیوید ترزگه، از موناکو و گابریل باتیستوتا از فیورنتینا را وعده می داد.
آنها نهایتا گوستاوو بارتلت را به خدمت گرفتند.
این بازیکن ۲۳ ساله با ۴ میلیون پوند با اعتماد به نفسی بالا وارد پایتخت و تیم اول آن شد. او باید جای خالی افسانه، بالبو که هموطنش بود را پر می کرد. این اعتماد به نفس او کاملا نابجا بود تا اِل فاچا (زیبا) لقبش در رم به سرعت به زشت تغییر پیدا کند.
او در اولین فصل حضورش و پیروزی ۳-۱ مقابل سالرنیتانا تحت تاثیر قرار گرفت و این در حالی بود که این تنها، شروع او با جالوروسی بود. او فصل اول اش در ایتالیا را با انجام ۵ بازی و بدون گل زده به پایان رساند.
۱ سال پس از ورود بارتلت، رم جوانی برزیلی به نام فابیو جونیور را به اندازه قیمتی که لاتزیو برای مارسلو سالاس پرداخت کرد به خدمت گرفت. جونیور آن روز ها با پیوستنش به رم نگاه های زیادی را به خود جلب کرده بود. با این حال این لیستی که می خوانید حداقل می تواند به باشگاه رم نشان دهد که حداقل کمتر به آمریکای جنوبی اطمینان کند. به خصوص بازیکنانی که نگاه زیادی به خود جلب می کنند!
پسر ۲۱ ساله را جانشین رونالدو می نامیدند. با گذشت زمان طلسم در رم افزایش پیدا کرد. تنها چیزی که به عنوان راز باقی می ماند، این بود که او چگونه این شهرت را به دست آورد.
بزرگ و قدرتمند، فابیو واقعا این چیز های لازم را که از یک مهاجم مرکزی برزیلی انتظار می رود داشته باشد را نداشت. نداشتن سرعت و کنترل توپ های ضعیف. او تلاش می کرد تا در محیطی نا آشنا بتواند خودش را جا کند و با انتظاراتی که از او می رود برخورد کند.
در سال ۲۰۰۰ بالاخره باشگاه به وعده ای که ۲ سال قبل داده بود عمل کرد. گابریل باتیستوتا به رم آمد و بارتلت به صورت قرضی به استون ویلا انگلیس پیوست. فابیو جونیور هم با انتقالی آزاد به کروزیرو برزیل که خانه اش بود بازگشت.
بعد از آن بارتلت به جعل سند برای گرفتن تابعیت ایتالیایی متهم شد. گفته می شد او برای دریافت گذرنامه اروپایی جعل سند کرده است. بارتلت توسط فدراسیون فوتبال ایتالیا به مدت ۱۲ ماه محروم شد تا او نتواند در سال ۲۰۰۱ به مستطیل سبز پای بگذارد. او تا سال ۲۰۰۳ دیگر برای رم بازی نکرد تا در مجموع در ۱۵ بازی که برای گرگها انجام داده بود بدون گل زده تجربه ای ضعیف را در ایتالیا پشت سر بگذارد. گوستاوو نهایتا در سال ۲۰۰۶ تبرئه شد.
با هزینه ۱۶ میلیون یورو و تنها ۴ گل زده که تماما از سوی فابیو جونیور بود و بیش از ۳۰ بازی، گوستاوو بارتلت و فابیو جونیور را باید دو تن از بزرگترین اشتباهات تاریخی رم در جذب بازیکن عنوان کرد.
۴) جرج لوئیس آندراده
خورخه لوئیس آندراده در سال ۱۹۹۸ به رم پیوست. در کنار هموطن برزیلی و ملی پوشش رناتو گائوچو در رم حضور پیدا کرد. آندراده را به راحتی می توان در این لیست ۵ نفره قرار داد. او دیگر برزیلی بود که گفته می شد با استعداد است اما به واقع هیچ یک فالکائو نشدند!
هافبک دفاعی ۳۱ ساله با تجربه خوبی از فصل گذشته به رم آمده بود. با وجود طلسم ۱۰ ساله او در برزیل، آندراده موفق ترین بازیکن فلامینگو در یکی از بهترین دوران باشگاه فلامینگو بود. جایی که او به این تیم در ۴ قهرمانی برزیل کمک کرد.
در تابستانی که او به رم آمد، پیش از آن او موفق شده بود مدال نقره ای در المپیک تابستانی سال ۱۹۸۸ کسب کند.
با این حال او به سرعت به خریدی امیدوار کننده در رم تبدیل شد. اما آندراده تنها ۹ بازی برای جالوروسی انجام داد.
با این حال او هنوز هم به خاطر اشتباهاتش با پیراهن رم در یاد ها باقی مانده است.
او تمامی این ۹ بازی را در تنها فصل حضورش در رم انجام داد. از نظر فنی و تکنیکی از بازیکنان برزیلی طور دیگری انتظار می رود اما او ضعیف و آهسته بود. این سرعت پایین او باعث شد تا به او لقب اِر موویولا (آقای حرکت آهسته) بدهند.
نداشتن قدرت و همچنین عدم توانایی در واکنش نشان دادن باعث شده بود تا رم در خط میانی با مشکلاتی مواجه شود. فقدان سرعت او هم که به طور کامل به رم ضربه می زد.
از ۸ بازی که آندراده از ابتدا در ترکیب رم قرار گرفت رم تنها در ۲ بازی به پیروزی رسید. آخرین بازی او برای رم با برد دقایق پایانی ۱-۰ مقابل سمپدوریا همراه بود. پس از مدتی آقای صحنه آهسته به کشورش برزیل بازگشت. او تا ۱۰ سال بعد همچنان به فوتبالش ادامه داد و به ۹ تیم دیگر پیوست که در ۷ تیم هیچگاه به میدان نرفت!
۵) آدریانو
کارنامه بد اخلاقی او در بیرون و درون زندگی حرفه ای اش بر همگان آشکار بود و هست. از او از زمانی که در اینتر بود به عنوان یکی از ستارگان بزرگ آینده فوتبال برزیل نام برده می شد.
آدریانو فوتبال حرفه ای خود را از فلامینگو آغاز کرد و پس از نمایش های چشمگیر او در تیم جوانان، او به تیم بزرگسالان ارتقا پیدا کرد. فرم عالی او باعث شده بود تا او خیلی زود نامش بر سر زبان ها بیفتد و در اروپا نامی برای خود دست و پا کند. با این حال انتقال او به ایتالیا پول خوبی را هم برای او به وجود آورد. او سال ۲۰۰۰ وارد اینترمیلان شد.
زندگی برای آدریانو در ایتالیا به خوبی آغاز شد. او ۸ بازی انجام داد و ۱ گل زد تا فصل بعد را به صورت قرضی در فیورنتینا سپری کند. بعد از آن اینتر او را به طور کامل به پارما فروخت تا آدریانو ۲ فصل بسیار خوب را در پارما بگذراند. عملکرد عالی او باعث شد تا اینتر دوباره او را در سال ۲۰۰۴ خریداری کند. او قراردادی را با این تیم به امضا رساند که تا ۲۰۱۰ اعتبار داشت.
اما سراشیبی او کم کم آغاز شد.
غم از دست دادن پدرش در سال ۲۰۰۴ او را به شدت تحت تاثیر قرارداد تا آدریانو با آن مهاجم گلزن و قدرتمند کمی فاصله بگیرد. او مرد خانواده شده بود. با انگیزه هایش برای فوتبال بازی کردن پدرش را خوشحال کرده بود و پول به دست می آورد. اما آدریانو راه خود را گم کرد.
او به طور قرضی به برزیل و تیم سائوپائولو بازگشت اما فصل خوبی را نگذراند و بازی برای این تیم انجام نداد. حاضر نشدن در تمرینات به طور منظم، حضور در میهمانی های شبانه و اعتیاد به الکل آدریانو را از راهش به طور کامل خارج کرد تا او سال ۲۰۰۹ راهی فلامینگو شود. پیوستن او به تیمی که در آن خودش را بزرگ کرد برای او خوب بود و او تا حدودی توانست نیمی از آن آدریانوی سابق را نشان دهد.
پس از آنکه آدریانو طلسمش را در فلامینگو شکست، کلودیو رانیری تصمیم گرفت تا ستاره برزیلی را احیا ببخشد و او را به عنوان یک انتقال آزاد در سال ۲۰۱۰ به رم آورد. همانطور که گفته می شد این قماری بود که نتیجه ای معکوس داشت.
با این حال به خاطر نامی که داشت و البته حاشیه های همیشگی زندگی اش، انتقال او سر و صدای زیادی به پا کرد. تنها خوبی این قمار جایی بود که رم هیچ خرجی برای جذب او نکرده بود. او در رم سایه ای از یک فوتبالیست محلی هم نبود. مصدومیت های متعدد، بی نظمی، جایی که او باید به تمرینات باز می گشت اما ۲ هفته بیشتر در تعطیلاتش در برزیل ماند تا خشم هواداران و باشگاه را بر انگیزد. شکستگی بازوی او و دوران نقاهتش هم وقت زیادی برد.
۷ ماه و تنها ۵ بازی. قراردادی که ۳ ساله به ثبت رسیده بود نهایتا با توافق طرفین فسخ شد. او هر بازی به سختی بازی کرد و هیچ گلی هم به ثمر نرساند. تلاش زیادی نکرد تا در مجموع آدریانو برای رم خریدی بسیار بسیار گران تمام شود.
در آن سال آدریانو جایزه سطل طلایی فوتبال ایتالیا را هم برد تا اولین بازیکنی باشد که این جایزه را ۳ بار برده است! هیچ بازیکن دیگری تا به حال موفق به کسب آن بیش از ۱ بار نشده است!
منبع : رم نیوز
