یه عکس دیجیتال قدیمی. عکس با دوربین نیکون دی ۷۲۰۰ گرفته شده. لنز هم نیکون ۵۵-۳۰۰ میلیمتر اف ۳.۵-۵.۶ بود. این لنز ارزونترین لنز های تله است تو بازار. مخصوص الان که دوربین های بدون آینه به بازار اومدن این دوربین با این لنز راحت میشه پیدا کرد با قیمت مناسب. و در داخل شهر تو پارک ها, لب کانال های آب یا احتمالا رودخونه ها یا تو امامزاده ها و این گونه مناطق به راحتی میشه از پرندگان عکس های عالی انداخت. من اینجا حدود یه سالی تمرین کردم میرفتم لب رودخونه بهشون غذا میدادم و ازشون عکس میگرفتم. عکاسی از پرندگان خیلی کمک میکنه به فاکوس و سرعت عمل عکاس.
این عکس رو تو خونه متوجه شدم. یعنی کسی که تجربه عکاسی از پرندگان رو داشته باشه و احتمالا روش کارش مشابه روش کار من باشه شاید متوجه منظورم بشه. من تو عکاسی پرندگان تکنیک خاصی دارم. تکنیک من اینه: کارت "اس دی" بزرگ و سریع استفاده میکنم. همچنین عکس ها رو فقط با فرمت
"JPEG"
میگیرم. و دلیل این کار من اینه که هر چی بیشتر عکس بگیرم تا شانس عکس های خوب بالاتر بره. قبلنا تو اون یه سال که میرفتم عکاسی پرندگان تمرین میکردم گاهی وقتی بر میگشتم با حدود چند هزار عدد عکس بر میگشتم و تو اون همه میگشتم خوب ها رو جدا میکردم و بقیه رو میریختم دور. تا اونجا که خودم تجربه دارم و همچنین تو بعضی دوستان عکاس دیدم این کار نرماله. البته یه نکته اینجا و اون اینکه فکر نکنم هیچ عکاسی جرات کنه این حرف رو بزنه. یعنی خیلی هاشون خجالت میکشن که بگن چند هزار تا عکس میگیرن تا بتونن شانس تعداد عکس های خوب رو بالا ببردن. البته من این کار رو در عکاسی داخل شهر انجام میدم. من تا حالا عکاسی پرندگان خارج از شهر انجام ندادم. شاید تو کاسی پرندگان خارج از شهر این کار احتیاجی نباشه. نمی دونم. من تجربه شخصی خودم این بوده که تو زمین عکاسی زیاد نگاه نمیکردم به عکسی که مینداختم. بیشتر حواسم به این بود که تا میتونم عکس بیشتری بگیرم. چون که پرندگان با سرعت بالا پرواز میکردن و بزرگترین هدفم این بود که بتونم فاکوس رو روشون قفل کنم و لنز رو با هاشون هماهنگ حرکت بدم که این قفل فاکوس که روشون قفل کرده بود نشکنه و تا اونجا کم می تونم عکس های شارپ بیشتری بگیرم. و روراست بگم این کار تقریبا غیر ممکنه مگر اینکه خیلی تمرین بکنی. خیلی تمرین میخواد. خوشبختانه تو هلند رودخونه و کانال آب زیاده و پرندگان هم فت و فراوون برای تمرین کردن. تو عکاسی پرندگان (بدون توجه به نور محیط) شخصا با این دوربین ایزو رو ۴۰۰ میزارم و سرعت شاتر بین ۱/۵۰۰ و ۱/۱۰۰۰ میزارم. و یه تکنیک که خودم تجربه کردم رو با شما تقسیم کنم. دوستان با دوربین های نیکون سری دی ۷۰۰۰ اگه کارتونو خوب بلد باشید و با جون و دل عکس بگیرید سنسور این دوربین حدودا ۱۵۰ میلیمتر به فاصله کانونی لنز شما اضافه میکنه. جدی میگم. سنسور این دوربین های سری ۷۰۰۰ لامصب حرف نداره. و اگه کارتونو خوب انجام بدین راحت میتونید عکس رو قیچی کنید و به این وسیله حدود ۱۵۰ میلیمتر فاصله کانونی اضافی گیرتون بیاد. و تو فتوشاپ هم راحت میتونید با اضافه کردن شارپنس و کنتراست و پیکسل راحت حدود ۱۰۰ میلیمتر فاصله کانونی اضافه به دست بیارید. من گاهی این حرف ها رو که میزنم دوستانی که عکاسی رو بصورت تخصصی و تئوری از کتاب ها یاد گرفتن بهم میخندن. بهشون حق میدم. چون که تو هیچ کتانی این چیزا رو نمیگن. این ها تجربیات شخصی من هستند. به هر حال خاطرات خوبی از اون یک سال تمرین عکاسی پرندگان دارم و عکس های بسیاری از اون روزها برام مونده.
این هم اسم کامل این لنزه برای دوستان که احتمالا میخوان بدونن.
NIKKOR AF-S DX 55-300mm f/4.5-5.6G ED VR
خودم این لنز رو دست دوم ارزون خیلی خریدم. این لنز روی بادی دی ۷۲۰۰ بهتون دو تا فاصله کانونی میده. یکی فرمت (۱.۵) است که ۴۵۰ میلیمتر به شما میده . و یکی دیگه فرمت (۱,۳) است که حدودا ۵۲۰ میلیمتر میده. . البته این دومی رو حدودی گفتم دقیق شو باید با ماشین حساب حساب کنم که الان حالش نیست. این فرمت دومی رو استفاده نکنید. بخاطر اینکه تعداد پیکس ها خیلی کم میشه دیگه عکس جونی براش نمیمونه. همون فرمت (۱.۵) رو اگه خوب عکس بگیرید راحت میتونید تا ۲۰۰ میلیمتر از سنسور هم روش بزارید که بشه ۶۵۰ میلیمتر که در داخل شهر از سر هر عکاسی زیاده. با این ست میتونید در داخل شهر زیباترین عکس های پرندگان رو بگیرید. عکس هایی که هر کی ببینه دهنش باز بمونه. و این دوربین سنسورش خداست لامصب. معدن طلاست لامصب, یعنی توش شن بریز توش سنگ ریزه بریز توش بهت طلا میده. رنگ های سنسور این دوربین حرف نداره. زیباتری رنگ ها رو داره سنسور این دوربین.
